Jeśli to czytasz, prawdopodobnie albo zostałaś osądzona przez rodzica, albo zawstydzona innego rodzica, albo jedno i drugie podczas okresu.. W rzeczywistości ocenianie innych jest całkiem normalne, oceniając ich zachowanie jako wskaźnik i odzwierciedlenie naszego własnego. To jeden ze sposobów, w jaki łączymy się z innymi. Kiedy spotykamy kogoś, kto zachowuje się tak jak my, nasze wybory wydają się uzasadnione, czujemy się rozumiani. A kiedy widzimy, że ktoś zachowuje się inaczej niż my, nasze wybory wydają się kwestionowane, więc mamy tendencję do oceniania tej osoby lub zawstydzania jej. Można powiedzieć, że jest to w naszej naturze.

Oceniamy innych w ramach taktyki przetrwania, aby określić, czy nasze środowisko jest bezpieczne. Kiedy widzimy, że inny rodzic nie zapewnia odpowiednio bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego swojemu dziecku, interpretujemy to jako zagrożenie dla nas i bezpieczeństwa naszego dziecka. W odpowiedzi albo się bronimy, albo zawstydzamy, albo całkowicie unikamy takiej sytuacji.

Niezależnie od tego, czy patrzysz gniewnie na wyczerpane, zrzędliwe dziecko w sklepie spożywczym, czy też robisz szydercze komentarze w mediach społecznościowych, ocenianie i krytykowanie innych rodziców przybiera różne formy.

Ale niezależnie od tego, jak dobrze jest teraz z dumą ogłaszać się lepszym od „tego” rodzica, czy naprawdę pomaga to rodzicom (lub ich dzieciom), gdy sprawiasz, że czują się zawstydzeni? Prostą odpowiedzią jest: nie”.

Mając to na uwadze, przyjrzyjmy się czterem powodom, dla których tak bardzo kochamy oceniać, zawstydzać i krytykować innych rodziców:

Kiedy widzimy rodzica kopiącego go w tyłek w sklepie lub słyszymy ojca krzyczącego na swoje dziecko na parkingu, boimy się o dziecko i to, co może się z nim dalej wydarzyć. Łatwo pomyśleć, że ten rodzic jest „sprawcą przemocy” i nie wie, jak kontrolować swoje dziecko. Możemy jednak również uznać, że zestresowany rodzic może potrzebować naszej pomocy i współczucia.

W naszej kulturze supermam i fanatyków mediów społecznościowych konkurencja jest zacięta. Aby wyglądać lepiej, zawstydzamy rodziców, którzy nie podzielają naszych mocnych stron. Czy ta mama naprawdę jest „złą mamą”, bo nie urządziła dużego przyjęcia z okazji urodzin swojego dziecka, tak jak Ty zrobiłeś swoje?

Każdy rodzic ma inne priorytety i inne mocne strony. Jeśli Twoją siłą jest kreatywność, to dobrze! Ale jeśli nie, to też w porządku. Walcz z tego rodzaju drobnym zawstydzaniem rodziców.

Zobacz więcej:

Moda na rodzicielstwo przychodzi i odchodzi z każdym pokoleniem. Nasze pokolenie ma swój własny, nowy, „właściwy” sposób wychowywania zdrowych dzieci. Biorąc pod uwagę wszystkie niesamowite badania, które potwierdzają niektóre z tych trendów, łatwo jest czuć się usprawiedliwionym zawstydzaniem innego rodzica za to, że nie robi rzeczy „w sposób oczywisty” we właściwy sposób.

Jednak przyszłe badania prawdopodobnie podważą niektóre twierdzenia, których jesteśmy teraz pewni, tak samo jak obaliliśmy podejście naszych rodziców. Wszyscy robimy wszystko, co w naszej mocy, korzystając z mądrości, którą mamy w tej chwili.

Zobacz więcej:

4. „Zabawnie” jest czuć się lepszym

Tak łatwo jest powiedzieć: „Nigdy bym…” (wstaw wybrane zachowanie rodzicielskie). Ale zanim wywieszysz swoją „zarozumiałą flagę”, zatrzymaj się i pomyśl o wszystkich sytuacjach, w których nie byłeś idealnym rodzicem.

Każdy popełnia błędy, łącznie z tobą. Być może potrzebujesz okazywać innym miłosierdzie i współczucie, jakie chciałbyś, aby okazali ci inni rodzice.

Mężczyźni, macie moc tworzenia i niszczenia. Jeśli jesteś gotowy, aby dowiedzieć się, czego kobiety chcą i potrzebują, jak najlepiej to zapewnić i czego potrzeba, aby mieć szczęśliwy, pełen miłości związek na całe życie, mamy kilka wskazówek.

Oto 4 rzeczy, których nigdy (przenigdy!) nie powinieneś mówić kobiecie, którą kochasz, chyba że chcesz separacji/rozwodu:

Wyraża to niecierpliwość i złość w związku z prawdopodobną próbą nawiązania kontaktu z Tobą. Każda próba podzielenia się z Tobą jest okazją do zaspokojenia jej potrzeb i nawiązania więzi emocjonalnej. To gra miłosna. Nie ignoruj ​​jej.

Co powiedzieć zamiast tego: „Co o tym myślisz, kochanie? Słucham”.

Zobacz więcej:

Zamiast komplementu, jest to obelga. Jeśli chcesz porozmawiać o jej ciele, najpierw zdaj sobie sprawę, że ona już ogląda 600 reklam wizualnych dziennie, które pokazują jej współczesne, idealne kobiece ciało. Badania pokazują, że nawet bardzo ładne kobiety często czują się źle ze swoim ciałem.

Więc znajdź coś, co naprawdę Ci się podoba w jej ciele i komplementuj ją. Mężczyźni, którzy każdego dnia są szczerzy ze swoimi kobietami, mają lepsze życie intymne niż mężczyźni, którzy tego nie robią.

Co powiedzieć zamiast tego: – Ślicznie wyglądasz w tej sukience.

Sugerujesz, że robiąc to po swojemu, jej intencją jest zwycięstwo. Unikasz także szukania potrzeb, jakie ona może mieć w swojej prośbie do ciebie.

Co powiedzieć zamiast tego: Są dwa magiczne pytania, które należy zadać kobiecie: „Co czujesz?” i „Czego potrzebujesz?”

Zobacz więcej:

Po pierwsze, jest to oczywiście obraza. Zamienia to potrzebę w obraźliwą cechę osobowości i prawdopodobnie nie jest to nawet prawdą. Wszyscy jesteśmy potrzebujący. Posiadanie potrzeb i zgoda na ich zaspokojenie jest ukrytym kontraktem w każdym związku miłosnym.

Jeśli coś jest trudne, niewygodne, przerażające, powiązane z emocjami, pragnieniami, fantazjami i związane z seksem, mężczyźni nie mogą powiedzieć o tym ani słowa.

Niedawno zapytałem znajomego, o czym on i jego chłopcy rozmawiają o seksie. Otrzymałem odpowiedź binarną, wahającą się pomiędzy banalnością, powierzchownością i toksycznością.

„Dla osób pozostających w związku małżeńskim lub w długotrwałym związku pytanie brzmi, czy nadal uprawiają seks ze swoimi partnerami. W przypadku osób samotnych dyskutujemy o tym, czy ruchają się już z następną laską, z którą się spotykają, a jeśli nie, to jak szybko nastąpi wymiana pieszczot.

Nie żebym była szczególnie zaskoczona tym, co usłyszałam, ale najbardziej rozczarowało mnie uświadomienie sobie, że sposób, w jaki wyrażany jest seks między mężczyznami, nie wydaje się zmieniać zbytnio w czasie. Zastanawiam się, czy są nastolatkami, przeżywają kryzys wieku średniego, czy też przeżywają andropauzę.

A to ma dwa katastrofalne skutki uboczne.

Po pierwsze, pozostawia seks w umysłach mężczyzn jako osiągnięcie – coś, co należy odhaczyć. Do przymocowania do paska wraz z pozostałymi żeńskimi skalpami. Nie ma jednak wzmianki o przyjemności seksualnej, jakiej mogły doświadczyć, ani o tym, jak zmieniły się lub ewoluowały ich opinie i uczucia na temat seksu.

Mentalność seksu jako podboju, jako czegoś, co należy osiągnąć, a nie się dzielić, podsyca agresywne, niewłaściwe, bezosobowe, a czasem nawet graniczne zachowania, w jakie angażuje się wielu mężczyzn podczas „pogoni za łupem w celach seksualnych”.
Drugi efekt jest taki, że całkowicie ignorować pragnienia i doświadczenia swoich partnerów seksualnych – od zalotów po intymność fizyczną.

Znoś strach, a jeszcze bardziej człowiek

Jest nieobecność, kompletna pustka w szczerej rozmowie na temat seksu między mężczyznami.

W rzadkich przypadkach, gdy byłem świadkiem jakichkolwiek zaczątków takich dyskusji w firmach zdominowanych przez potęgi ludzkości, przechodziły one pod patronatem licealnych mrugnięć i pretensjonalnych skinień głową, przechwałek z haszyszu i niezdarnych insynuacji.

Najbardziej paradoksalne jest to żyjemy w świecie absolutnie przesiąkniętym seksem, tym sztucznym seksem, którego od dziesięcioleci używa się w reklamie i przemyśle muzycznym, a mężczyźni nie rozmawiają o tym otwarcie.

Seks wiąże się z uczuciami, a w naszej kulturze duzi chłopcy nie mogą być bezbronni w obecności innych mężczyzn. Nie mogą otwarcie rozmawiać z przyjaciółmi o swoich półmiękkich erekcjach, kiepskich orgazmach czy tym, że nie przeszkadza im palcowanie ich odbytu przez partnera.

Mężczyznom będzie trudno znaleźć miejsce w dyskursie seksualnym, ponieważ bycie odważnym oznacza bycie szczerym.
Potrzeba godnego pozazdroszczenia mężczyzny o Adamowej odwadze, aby dzielić się perwersyjnymi intymnościami na temat swojego osobistego życia seksualnego i analizować swoje emocje.

Aby heteroseksualny mężczyzna mógł skutecznie rozmawiać o seksie nie tylko ze swoimi przyjaciółmi, ale także z drugą połówką, nie powinien dać się zastraszyć doświadczeniami seksualnymi kobiety, jej pragnieniami czy poziomem umiejętności łóżkowych.

Wciąż zdarzają się panowie, którzy z pewnością byliby źli lub krytycznie nastawieni do liczby partnerów seksualnych swojej nowej kochanki.
Jeśli zdecyduje się niepotrzebnie szczerze mówić na ten temat.

Ta otchłań, ten brak wiedzy wśród oraz to, co oznacza mieć zdrowe, seksualnie pozytywne podejście do siebie i swoich partnerów, leży u podstaw kulturowych dysfunkcji seksualnych czasów, w których żyjemy.

Pozostawia panom opcję jednowarstwową, aby mogli skupić się na podboju i orgazmie i niczym pomiędzy ani poza nimi.
Mogą godzinami rozmawiać o swoich nowych samochodach, ulubionych drużynach piłkarskich, dzieciach, karierze, cenie benzyny, ale rozmowa o seksie to pusta próżnia.

Ta próżnia, utrzymywana w okresie dojrzewania i utrzymująca się aż do przebudzenia seksualnego w wieku dorosłym, jest niebezpieczna.
Hamuje to ich rozwój seksualny i zrozumienie tego, kim są jako istoty seksualne.
Kiedy po latach wchodzą w poważny związek, okazuje się, że mają opóźnienie w dojrzałości płciowej.

Konsekwencje tego są ogromne, ponieważ wpływa to na sposób, w jaki mężczyźni myślą o seksie, zniekształcając ich pogląd na kobiety, które do dziś są postrzegane jako obiekty seksualne.
To niszczy sposób, w jaki wchodzą w interakcje i zachowują się nie tylko ze swoimi partnerkami, ale w ogóle z kobietami.

Jestem człowiekiem na zamówienie
Większość panów nadal kieruje się paradygmatem „prawdziwy mężczyzna wie, co robić”. Jest wzorowany na kowbojach z epoki Johna Wayne’a. Prymitywny, bezceremonialny, zdeterminowany i zbyt męski, aby ktokolwiek mógł im mówić, jak powinni kochać swojego partnera.

Teraz, gdy płeć i orientacja seksualna ulegają dekonstrukcji, istnieje nowy, bardziej zniuansowany sposób mówienia o byciu mężczyzną. Klasyczne modele mężczyzny i kobiety już dawno zostały obalone.

Częścią naszego bagażu kulturowego jest to, że kobiety powinny być „niewinne”, podczas gdy mężczyźni powinni wiedzieć wszystko o seksie, ale skąd mają tę wiedzę, jeśli nie rozmawiają o tym otwarcie ze sobą?

Czas przestać dzielić doświadczenia emocjonalne na płeć i zacząć uczyć chłopców, że „prawdziwi mężczyźni” też mówią o swoich uczuciach.
Bo seks jest normalny. Bycie seksualnym jest normalne. Pytania dotyczące seksu w każdym wieku są normalne.

PS Zawsze uprawiaj bezpieczny seks, ale rozmawiaj o nim niebezpiecznie.