W ostatnich latach w naszych ogrodach coraz większą popularnością cieszą się naturalne, sporadycznie koszone trawniki pełne pięknych kwiatów łąkowych, ale mimo to wielu właścicieli ogrodów nadal polega na idealnym trawniku. Jak dbać o tak wypielęgnowany trawnik, aby do minimum ograniczyć występowanie mchów w zielonej roślinności? Bądź przygotowany na to, że piękny i zadbany trawnik będzie wymagał regularnej pielęgnacji.

Dlaczego mech zaczyna rosnąć na trawniku?

• Trawnik uprawia się w nieodpowiednim miejscu, czyli w ciemnym cieniu, gdzie nie dociera dostateczna ilość światła słonecznego. Dlatego należy zwrócić uwagę na północną stronę za budynkami i wysokimi murami ogrodzeń, ale także na miejsca pod szerokimi koronami drzew.

• Trawnik jest podmokły. Zbyt wysoka wilgotność sprzyja także rozwojowi mchów.

• Trawnik jest zbyt zdeptany. W miejscach, gdzie regularnie spacerujesz, uprawiasz sport, czy też w miejscach wokół płotu, gdzie prowadzi ulubiona trasa Twojego psa.

• Trawnik cierpi na brak azotu w górnej warstwie.

• Trawnik jest regularnie przycinany zbyt krótko.

Nie siej trawnika w cieniu ani pod drzewami

Trudno wyhodować ładny trawnik w cieniu drzew i w głębokim cieniu, a już na pewno nie stać Cię na niezbyt zamożny trawnik z gołymi plamami i porośnięty mchem. Dlatego lepiej skupić się bezpośrednio na uprawie roślin, które zastąpią trawnik. Do tych miejsc lub nagietków. Istnieją jednak również znacznie ciekawsze rośliny cieniolubne. Wypróbuj wodniczkę żółtą lub pełzającego renegata.

Jeśli upierasz się przy trawniku, zasiej trawę z dominującą trawą wrzosu, która najlepiej znosi miejsca zacienione i nigdy nie przycina trawnika poniżej 6 cm.

Jak dbać o trawnik, aby mchy rozmnażały się w nim jak najmniej

Wykop trawnik metalowymi grabiami

Wiosną, około połowy kwietnia, jeśli pozwala na to kwietniowa pogoda, należy rozpocząć pielęgnację trawnika od dokładnego grabienia mchu, ale także resztek suchej trawy i liści, metalowymi grabiami lub specjalnymi grabiami do mchu. Postępuj bardzo ostrożnie, aby uniknąć wyrwania darni z trawy. Jeśli nie zrobiłeś tego jeszcze jesienią, możesz najpierw skosić trawę, ale tylko bardzo wysoko.

Ostrożnie wyrzuć zmielony wapień lub produkty przeciw mchom

• Jeśli Twój trawnik ma kwaśny odczyn gleby, czyli wartość pH poniżej 5,5, możesz przystąpić do wapnowanie trawnika mielonym wapieniem. Ale tak naprawdę tylko na glebach kwaśnych! Z wapnowaniem lepiej nie przesadzać, bo w przeciwnym razie na trawniku będą namnażać się najbardziej przerażające chwasty trawnikowe, czyli mlecze i babki lancetowate. Chociaż są to doskonałe zioła lecznicze, można po nie wybrać się także na dziko.

• Możesz także użyć siarczanu żelazawego (zielona skała), ponieważ mchy nie tolerują żelaza w glebie i jest ono ważnym pierwiastkiem śladowym dla innych roślin. Z drugiej strony jest to nawóz mineralny na bazie soli, który nie jest zbyt odpowiedni dla gleby. Podczas jego stosowania ponownie następuje zakwaszenie gleby i tym samym pogarsza się jej jakość.
• Inną możliwością jest zastosowanie siarczanu amonuco zniszczy mech i pobudzi wzrost trawnika, ale nawet w tym przypadku istnieje ryzyko zasolenia gleby.

• W ten sam sposób możesz wykorzystać produkty, które znajdziesz w artykułach ogrodniczych pod etykietą Mogeton 25 WP Antimoss lub herbicyd na mech trawnikowy. Nowoczesne preparaty mają znacznie mniejszy negatywny wpływ na glebę i dlatego są najczęściej polecane przez ekspertów.

Traktuj trawnik za pomocą wertykulatora

Gdy tylko trawnik po okresie zimowym całkowicie przeschnie, można przystąpić także do wertykulacji trawnika, jednak zawsze dopiero po pierwszym koszeniu do wysokości 4-6 cm. Wertykuj około dwa razy w roku, zawsze od marca do kwietnia, a następnie od sierpnia do września. Kieruj się pogodą. Gleba nie może być zamarznięta ani mokra.

Do skaryfikacji można wykorzystać wertykulator, jednak jeśli dysponujemy tylko niewielkim trawnikiem, wówczas sprawdzają się tzw. sandały przycinające, które kosztują zaledwie kilka koron i z pewnością wystarczą na niewielką powierzchnię.

Możesz także napowietrzać trawnik

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że za aeryfikację, czyli przewietrzanie, odpowiada wertykulator, jednak tnie on jedynie na mniejszą głębokość. Aeryfikacja przebiega głębiej i jest wykonywana na trawnikach, które zostały zdeptane i ubite maszynowo lub ręcznie widłami z zębami pełnymi lub pustymi.

Jeśli trawnik nie jest założony bezpośrednio na piaszczystym podłożu, nadal można go posypać piaskiem krzemionkowym. Jeśli używasz solidnych kolców, dobrze jest przeszlifować je przed aeracją, wydrążone kolce najpierw przebijają trawnik przed rozsypaniem piasku.

Przejrzysta tabela pielęgnacji trawnika

zawiera aż 90% wody, błonnika, wielu witamin i minerałów. Dostarcza nam przede wszystkim witamin A, E i niektórych witamin z grupy B, magnezu, wapnia, fosforu, potasu, żelaza, miedzi i cynku.

Do czego służy cukinia?

„Zawarty w nim potas pomaga wyeliminować toksyny i nadmiar wody z organizmu. Dlatego dania z cukinii są tak odpowiednie dla osób cierpiących na dnę moczanową, reumatyzm, cukrzycę, otyłość i bóle stawów. Owoce cukinii pomagają przy zaparciach i innych problemach trawiennych, korzystnie wpływają na pracę nerek. Cukini nie należy obierać, ponieważ skórka zawiera karoteny syntetyzowane przez organizm w witaminę A, protektora zdrowia błon śluzowych, niezbędną w metabolizmie, chroni nasz wzrok i korzystnie wpływa na ogólną witalność fizyczną i psychiczną .” mówi hodowca Jan Prášil. Witamina ta jest rozpuszczalna w tłuszczach, więc nie zapomnij dodać kropli oleju do cukinii.

Uprawa cukinii

• Cukinia najlepiej rośnie na glebach średnio ciężkich i zasobnych w próchnicę. Jeśli to możliwe, umieszczamy je w pierwszym torze, czyli na dobrze nawożonym grządce.

• Wymagają stanowisk słonecznych i osłoniętych od silnych wiatrów.

• Cukinia ma się dobrze

• Cukinia jest bardzo tolerancyjna w stosunku do innych warzyw i być może nie czuje się najlepiej w pobliżu groszku. Najbardziej na to wskazuje sąsiedztwo z czosnkiem, cebulą, kukurydzą i fasolką szparagową.

• Najlepiej nadaje się do łóżka ogrodowego od połowy maja. Wysiewamy od 2 do 3 nasion w gniazdach na głębokość około 6 cm w odległości 40 do 50 cm. Po wschodach pozostawiamy w gnieździe jedną lub dwie rośliny. Cukinia kocha ciepło, dlatego wolimy ją początkowo chronić czarną włókniną, która pomaga ogrzać glebę.

• Możliwe jest wstępne wyhodowanie sadzonek w pojemnikach o średnicy co najmniej 15 cm. Nasiona wykiełkują za pięć do dziesięciu dni, a sadzonki sadzi się w ogrodzie tylko wtedy, gdy mają trzy prawdziwe liście. Sadzi się je na zewnątrz dopiero w drugiej połowie maja, sadzenie należy poprzedzić stopniowym utwardzaniem. Udowodniono sadzenie w czarnej włókninie.

• „Jeśli namoczymy je w naparze z pokrzywy lub mniszka lekarskiego na 24 godziny przed siewem, ułatwimy ich kiełkowanie, a dodatkowo wspomożemy obronę i zdrowy wzrost roślin. 2-3 łyżki wybranego zioła zalać 250 ml wrzącej wody do kąpieli ziołowej, pozostawić na 6-8 godzin, a następnie odcedzić. Podlewamy nasiona tak, aby były całkowicie zanurzone. Przed wysiewem nasion do kwietnika tylko je lekko suszymy, aby było łatwiej z nimi pracować, ale nigdy nie pozwalamy, aby całkowicie wyschły. zalecane przez hodowcę.

• Cukinie na grządce możemy łączyć na różne sposoby – np. zieloną i żółtą, lub jedno gniazdo cukinii i jedno gniazdo cukinii (uprawia się je w ten sam sposób).

• W przypadku suszy cukinię należy obficie podlać i raz na dwa tygodnie nawozić. Wskazane jest podparcie rosnących owoców słomą, trocinami, deskami, dachówkami itp., aby nie zaczęły pleśnieć na wilgotnym podłożu.

Zbiór cukinii

Nie pozwalamy cukinii rosnąć! Regularnie zbieramy młode owoce. Duże owoce tworzące nasiona utrudniają zawiązywanie innych nasion, wysychają i obumierają. Ponadto najsmaczniejsze, najmiększe i najbardziej kruche są młode owoce o wielkości do 15–25 cm.

Jak prawidłowo zbierać cukinię? Ponieważ nie mają długich szypułek, owoce są ściśle przylegające do rośliny, a łodygi są mięsiste, więc można je łatwo zerwać. Nie zbieraj owoców cukinii, przecinając je nożem lub sekatorami, ale poprzez przekręcenie trzonka. Grzyby i inne choroby mogą być przenoszone z rośliny na roślinę poprzez sok przyklejony do noża.

Problemy w uprawie cukinii

Deformacja owoców i liści z żółtymi mapami

Młode owoce nie rozwijają się i nie gniją

Kiedy duże, dojrzewające owoce pozostają na roślinie, małe stają się skarłowaciałe i stopniowo gniją. Dzieje się tak, ponieważ cukinia skupia swoją uwagę na odżywianiu nasion dojrzewających owoców i nie jest już w stanie odżywiać innych. Ale jeśli zerwiemy stare, duże owoce, w ciągu około dwóch tygodni zdrowa cukinia znów będzie w stanie przywrócić płodność.

Szary nalot na liściach

Przy gorącej i suchej pogodzie (głównie w sierpniu) cukinia może zostać zaatakowana przez mączniaka prawdziwego. Rośliny słabo rosną, a na liściach pojawia się pudrowy nalot. „Zapobieganie to regularne podlewanie i ogólna dobra kondycja roślin. Na czas usuwamy zaatakowane liście i wypróbowujemy naturalny spray ze skrzypu polnego, który zawiera saponinę, która jest toksyczna dla grzybów.” hodowca podaje i dodaje przepis: Suszone ziele (250 g) zalewamy zimną wodą, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy około 45 minut. Pozostawić do ostygnięcia, odcedzić i rozcieńczyć wodą w stosunku 1:4. Opryskiwać porażone rośliny rano lub wieczorem co 3 dni przez około 3 tygodnie.

Popularne odmiany do uprawy cukinii

• Żółta cukinia: Cukinie żółte mają bardziej miękkie i kruche owoce w porównaniu do klasycznych cukinii ciemnozielonych. Kolor to nie jedyna rzecz, która je wyróżnia. Owoce cylindryczne odmiany Złota linia F1 mają wyższą zawartość beta-karotenu i są też smaczniejsze. Zbiera się młode owoce o wielkości 15–20 cm. Kolejna żółta cukinia to odmiana Pasek słoneczny F1. Krzaczasta roślina ma jasnożółte owoce ze złocistym połyskiem, które zachowują swój smukły kształt nawet po zarośnięciu. Młode owoce zbiera się do grillowania i pieczenia, dojrzałe owoce można przetwarzać jak zwykłą cukinię.

• Okrągła cukinia: Różnorodność Trend w F1 to nowoczesna cukinia partenokarpiczna, która do rozwoju owoców nie potrzebuje nawożenia. Pyszne, praktycznie pozbawione pestek owoce są okrągłe, bladobiało-zielone, o jędrniejszym miąższu, który mięknie wolniej w miarę dojrzewania. Najsmaczniejsze są młode owoce o średnicy od 8 do 10 cm. Odmiana ta ma bardziej rozłożyste krzewy niż klasyczne cukinie i najlepiej rośnie w klipsie o wymiarach 120 x 80 cm.

• Mała Cukinia: Różnorodność Bush Baby F1 przeznaczona jest głównie do zbioru tzw. młodych owoców. Owoce są jasnozielone z kremowozielonymi paskami. Szczególnie nadają się do pieczenia i grillowania przekrojonych na pół owoców; jeśli zarosną, można je przetwarzać jak zwykłą cukinię. Dzięki regularnemu zbieraniu młodych owoców roślina tworzy coraz więcej nowych owoców.

Co zrobić z cukinii

można je przetwarzać na wiele sposobów, można z nich tworzyć dania na słodko i na słono. Możemy cieszyć się także kwiatami cukinii.

Do bezpośredniego spożycia najlepiej nadają się młode, kruche owoce o średnicy do 25 cm, których nie trzeba obierać. Duże owoce można poddawać obróbce cieplnej na różne sposoby. Cukinia dobrze przyjmuje smak innych składników, dlatego zaleca się mocniejsze i bardziej treściwe przyprawienie.

Cukinia, ponieważ ma delikatny smak, można ją dodawać do wszystkich potraw, nadaje się również jako nadzienie, można z niej przygotować pyszne dania. Świetne są też i . Cukinię można piec, smażyć, dusić i grillować. Bardzo często przyrządza się go w formie placków ziemniaczanych lub świetnie komponuje się z risotto, gulaszami i kotletami mielonymi, jest wyśmienity. Możemy nawet spróbować

Podstawowym problemem w przypadku wydłużonych sadzonek jest brak światła. Dzieje się tak, gdy ogrodnicy wysiewają nasiona w pomieszczeniach zamkniętych zbyt wcześnie w miesiącach zimowych lub wczesnowiosennych, gdy dni są jeszcze krótkie, a rośliny nie mają wystarczającej ilości światła w pierwszych dniach życia.

Oczywiście niektóre rośliny wymagają wczesnego siewu. Jeśli chcemy rozpocząć ich uprawę wstępną z nasion, musimy zadbać o to, aby zapewnić im odpowiednio jasne miejsce jak najbliżej okna, najlepiej południowego, bez żadnych przeszkód w postaci ram okiennych, żaluzji czy zasłony.

Czy chude sadzonki stanowią problem?

Tak, chude sadzonki naprawdę nie są idealne. Można z nimi pracować, ale trzeba powiedzieć, że mogą być z nimi problemy. Mogą się one przechylać w inny sposób, a nawet pękać podczas przenoszenia lub transportu.

Zamiast skupiać swoją energię na mocnym i stabilnym pniu, sięgają po światło, a im są wyższe, tym są słabsze. Szczególnie posadzone na zewnątrz są bardzo wrażliwe na podmuchy wiatru i deszczu i mogą przylgnąć do ziemi, gdzie czyhają na nie inne problemy.

Niektóre sadzonki można sadzić głębiej niż dotychczas, ale może to powodować ryzyko gnicia łodygi lub nie. Jednak np. pomidorami nic nie uszkodzimy tą praktyką, a rośliny szybko wybaczą nam brak światła.

Więcej praktycznych porad na temat wydłużonych sadzonek znajdziesz w poniższym filmie:

Jak uratować wyrwane sadzonki

W doniczce sadzonki toczą niemałą walkę o składniki odżywcze i światło, dlatego należy je jak najszybciej przesadzić. W przypadku wyrywanych sadzonek nie czekaj nawet na pojawienie się pierwszych prawdziwych liści i możesz je wcześniej zjednoczyć, każdą sadzonkę w osobnym kubku lub doniczce i zakopać w ziemi aż do dolnych liści.

Przenieś je na zimno. Zwykle jest to sypialnia lub korytarz dla kochających ciepło warzyw owocowych (pomidory, bakłażany, papryka). Bardziej oporne rodzaje warzyw (takie jak warzywa kapustne) można również przenieść do pomieszczenia, w którym panuje temperatura około 10°C.

Zapewnij także jak najwięcej światła wydłużonym sadzonkom. Można dowolnie zwiększać jej ilość za pomocą odbłyśników, a jeśli w dalszym ciągu zwracają się w stronę światła, zwiększać odstępy pomiędzy poszczególnymi roślinami i codziennie je obracać. Jeśli chcesz, możesz im także kupić latarkę.

Wraz z wiosną nadchodzi czas, kiedy trzeba będzie chronić mozolnie uprawiane kwiaty i warzywa przed agresywnym wrogiem – ślimakami. Potrafią wyeliminować niesamowitą ilość plonów, gdyż rozmnażają się bardzo szybko, a niektóre importowane gatunki nie mają naturalnych wrogów na naszych terenach. Łagodna zima, mokra wiosna i lato z wystarczającą ilością wilgoci są dla nich dobre, a wyrządzone szkody mogą być astronomiczne. Dlatego należy dokładnie przygotować się na pojawienie się ślimaków i wybrać odpowiednie metody, aby się ich pozbyć, jeśli to możliwe, na zawsze.

Kto jest twoim wrogiem?

Jeśli chcesz skutecznie walczyć ze ślimakami, musisz lepiej zapoznać się z ich cyklem życiowym, zwyczajami i warunkami życia. Tylko wtedy będziesz mógł wybrać najlepszą broń i pokonać te trudne i niszczycielskie jednostki. Ślimaki należą do lądowych ślimaków nagoskrzelnych i rodziny ślimaków. Lubią ciemność i wilgoć, idealną porą na ich ruch jest deszczowa pogoda i czas tuż po opadach deszczu. Odpowiada im temperatura od 12 do 18 stopni. W dzień nie spotkamy ich w pełnej liczbie, są najbardziej aktywne o zmierzchu i nocą, w ciągu dnia przeważnie chowają się. Krajowe pnącze drzewne jest jaśniejsze i stosunkowo duże, ale prawdziwym szkodnikiem jest pomarańczowo-brązowe pnącze hiszpańskie, które rozmnożyło się tutaj w ostatnich latach i nie ma tu naturalnych wrogów. Dorosły ślimak może w ciągu jednego sezonu wyhodować ponad kilogram roślin, jego niszczycielska siła jest ogromna.

Jakie metody zastosować przeciwko ślimakom

Metod, które można zastosować w walce ze ślimakami jest wiele, jednak żadna z nich nie gwarantuje całkowitego pozbycia się tych wstrętnych stworzeń. Chemia jest stosunkowo droga i może prowadzić do zasolenia gleby, zbiórka jest czasochłonna i musi być prowadzona stale, ochrona biologiczna działa niezawodnie tylko w pomieszczeniach zamkniętych. Wszystkie interwencje są najskuteczniejsze w okresie, gdy ślimaki nie złożyły jeszcze jaj, czyli wczesną wiosną. Sama likwidacja powinna wówczas nastąpić głównie do lipca, późniejsze interwencje nie rozwiążą sytuacji na przyszły rok, bo ślimaki zdążą zapewnić sobie kolejne pokolenia. Możesz wybierać spośród wielu środków ludowych, naturalnych barier, specjalnych preparatów, kolekcji i innych opcji, takich jak biegające kaczki lub robaki, które działają jak naturalni wrogowie.

Na pewno warto spróbować metod ludowych

Jeśli zapytasz któregoś z ogrodników, jak pozbywają się ślimaków, otrzymasz wiele dobrych i niezbyt dobrych rad. Należą do nich np. wabienie ślimaków do piwnych pułapek, posypywanie solą, co jest mało humanitarne, a i tak zakaża się glebę, posypywanie zagrożonych miejsc piaskiem, popiołem czy trocinami, po których podobno ślimaki się nie wspinają, wsypywanie pokruszonych liści paprocie lub pomidory do gleby i podobnie. Przeszkody naturalne takie jak krawężniki czy nasypy z materiału o ostrych krawędziach – wapno, czysty piasek, igły sosny czy muszle są skuteczne, ale ich funkcja szybko ulega osłabieniu pod wpływem deszczu. Bardzo dobrze jest również obsadzić brzegi zagrożonych grządek roślinami, których ślimaki nie lubią. Należą do nich na przykład bergenia, dereń, lawenda, rzeżucha wodna, oleander i inne.

Biegacze czy nicienie?

Możesz także wypróbować specjalne preparaty, które mogą być chemiczne lub naturalne. Naturalne są całkowicie bezpieczne i nie zaszkodzą zwierzętom ani dzieciom. Fosforan żelaza stosowany jest jako substancja czynna, czyli substancja, którą można spotkać także w przyrodzie. Kiedy ślimaki zjadają granulat, wracają do swoich kryjówek i tam giną. Wtedy nie będziesz mieć trupów w swoim ogrodzie. Innym rozwiązaniem jest zaopatrzenie się w kaczki – biegacze indyjskie, które należą do nielicznych ślimakożerców. Te kaczki wiedzą, jak znaleźć ślimaki nawet w schroniskach. Kaczki dostają pożywienie dopiero wieczorem, rano umierają z głodu i szybko szukają pożywienia – czyli ślimaków. Trzeba jednak zwrócić uwagę na te warzywa, które lubią też kaczki. W szklarniach i na parowcach pomogą ci nicienie, które wykorzystują ciała ślimaków do rozwoju larw. Ta metoda utylizacji jest ekologiczna i całkowicie bezpieczna.

Kolekcja ma swoje wady i zalety

Jeśli chcesz zbierać ślimaki, regularnie zamiataj ogród i sprzątaj różne przedmioty. Wyjdź rano lub wieczorem i wybierz metodę zbierania, która Ci odpowiada. Zastanów się jednak, w jaki sposób pozbędziesz się zebranych ślimaków. Ktoś posypuje je wapnem, solą lub zalewa wrzącą wodą, przeciwnicy drastycznych rozwiązań wywożą ich w odległe miejsca, co nie jest do końca wygodne. Krótko mówiąc, istnieje wiele metod i opcji, tylko od Ciebie zależy, którą z nich uznasz za najbardziej odpowiednią dla Twojego ogrodu i wypróbujesz.