Hanka Stuchlíková, redaktor naczelna
W Wigilię w domu zjedliśmy klasyczne filety z karpia i sałatkę, po obiedzie nie mogliśmy się doczekać sałatki owocowej ze śmietaną, cukrem waniliowym i rumem. To był jedyny jasny punkt świątecznego menu – nie podobała mi się sałatka majonezowa, karp też. Jako dziecko nie mogłam się doczekać, aż jako dorosła osoba nie będę musiała jeść karpia ani zupy rybnej. Z czasem mama zaczęła robić sałatki bez majonezu, tylko z dressingiem octowym, a jej specjalnością była czarna fasola. Później w mojej rodzinie dojrzewałam zupę rybną, robiąc krem - brokuły, por, groszek, grzyby lub dynię – i dekorując go chrupiącą rybą.
1 brokuł, 2 łyżki oliwy, 1 mała cebula, kapusta kiszona, papryka, 750 ml bulionu, około 200 ml śmietanki, solona ryba do podania
Cebulę zeszklić na maśle, następnie dodać pokrojone na różyczki brokuły, doprawić, zalać bulionem i gotować do prawie miękkości – przede wszystkim nie może stracić koloru. Następnie zmiksuj na kremową masę i wmieszaj śmietankę – możesz ją idealnie wymieszać lub pozostawić w zupie ślady śmietany dla dekoracji. Posypać rybą i podawać.
Eva Všetíčková, redaktor
Zacznę trochę szerzej. Święta Bożego Narodzenia mojego dzieciństwa zapowiadała wisząca od listopada na naszym balkonie zwierzyna łowna – dwa bażanty i zając. Pieczone bażanty jadano na obiad pierwszego dnia Świąt, a moja mama, wspaniała kucharka, przygotowywała zające jako polędwiczki na dzień św. Szczepana.
Menu wigilijne było klasyczne, z wyjątkiem zupy. Nawet nie pamiętam dlaczego, ale teraz mam chociaż małe pojęcie, bo w tym roku zapytałam moją morawską kuzynkę, jaką zupę jedzą na Boże Narodzenie, a ona dość trafnie opisała tę, którą jadłam w dzieciństwie. Więc najprawdopodobniej moja mama sprowadziła ją do Pragi z rodzinnej Hany. Tam na Boże Narodzenie przygotowywano zupę z namoczonych dzień wcześniej grzybów, warzyw korzeniowych, zagęszczanych ikrą i domowym makaronem.
Nawet mój mąż przetasował karty tradycji rodzinnej, w której rodzinie karp podkowiasty jadano jako przystawkę, lekko gotowano w osolonej wodzie z przyprawami, odrobiną octu i bardzo starannie posiekanymi warzywami korzeniowymi, a następnie zalewano przezroczystą galaretką. Ułożone w owalnej misce wyłożonej pomarańczową marchewką, białą pietruszką, kulkami pieprzu i liściem laurowym wyglądały przepięknie. Był jednak jeden haczyk – tylko mój mąż lubi tak przyrządzoną rybę, więc z biegiem czasu, choć mu nie smakowała, zrezygnował z tego przyrządzania.
Ale nie od krojenia karpia w kształt podkowy. Ja, przyzwyczajona do schludnych filetów bez skóry od mamy, po prostu musiałam to znosić (kotlety z indyka podawałam dzieciom, gdy jeszcze z nami mieszkały). Mieszanka tradycji rodzinnych ostatecznie zdecydowała się na podzielenie przygotowań do świątecznej kolacji między nas dwoje. Mój mąż przygotowuje karpia (i z zaciśniętymi zębami steki) oraz zupę rybną, którą uwielbia cała rodzina, a ja robię mojej mamie sałatkę ziemniaczaną, również uwielbianą i oczekiwaną przez wszystkich.
Nikt wyjątkowo nie może nas poprosić o dokładne wymiary, ale smak jest świetny i warty spróbowania.
6-8 porcji, 3 godziny
głowy karpia, wnętrzności i części karpia z dużą ilością ości nienadające się do smażenia, warzywa korzeniowe, cała cebula, ziarna pieprzu, szalotka, przyprawy i liść laurowy, sól
jajka, mąka zwykła, bułka tarta, drobno posiekana natka pietruszki
Całość wrzucamy do dużego garnka z osoloną wodą i gotujemy, aż mięso będzie odchodzić od kości. Bulion przelewamy przez gęste sitko do drugiego garnka i w razie potrzeby doprawiamy solą do smaku. Wszystkie składniki na ciasto wymieszać, z powstałej masy uformować naleśniki i smażyć na złoty kolor na oleju. Następnie pokroić je w drobną kostkę i podawać osobno w misce, aby każdy mógł włożyć do zupy tyle, ile chce. W ten sposób mój mąż wykorzystuje pozostałe surowce, w które zawija karpia.
Markéta Grohová, grafik
Od kilku lat Święta Bożego Narodzenia obchodzone są w naszym domu bardzo skromnie i nie mamy już z tym większego problemu. Nikt z nas nie stresuje się prezentami ani gotowaniem. Dzieci podrosły, dlatego w Boże Narodzenie spotykamy się z przyjaciółmi i już dorosłymi dziećmi w samo południe w restauracji w Kampie na świąteczny gulasz, piwo lub kieliszek likieru.
Ale obowiązkowym daniem jest sałatka ziemniaczana. Długo zastanawialiśmy się, który z nich będzie nam najbardziej odpowiadał, aż w końcu wymyśliliśmy własną, „lekką” wersję. Usunęliśmy wszystkie nadmiarowe składniki i doprawiliśmy je dokładnie według naszych upodobań. Nasza rodzinna sałatka ziemniaczana. Do dziś z przyjaciółmi porównujemy z zawiązanymi oczami domowe sałatki ziemniaczane i nasza jest po prostu zawsze najlepsza i robimy jej dużo. Więc opowiem ci o tym.
Do sałatki robię sznycle, a dla córki panierowany seler, bo ona nie je mięsa. Od lat piekę ciasteczka waniliowe wyłącznie dla zabawy. Ale w tym roku, przygotowując numer świąteczny, pomyślałam, że może spróbuję kulek rumowych (przepis znajdziesz na stronie 75).
Bardziej kwaśne i pikantne, niż kiedykolwiek jadłeś.
6-10 porcji, 1 godzina
3-5 kg ziemniaków, 1,5-2 kg marchwi, 4-5 cebul, 1-2 jabłka, 1,5-2 szklanki marynat, 1 duży majonez, sól, pieprz, 3-5 łyżek pełnotłustej musztardy
Ja klasycznie kroję wszystko do miski, pokrojone w kostkę ziemniaki. Rozcieńczam majonez lakierem ogórkowym, dodaję sól, pieprz i musztardę. Mieszam to ze wszystkim innym i tyle. Bez jajek, bez salami, groszku i selera. Nasza sałatka jest bardziej kwaśna i ostra niż wszystkie inne.
Teresa Pavcová, redaktorka
Spotkania zarówno w mojej rodzinie, jak i w rodzinie mojego męża odbywają się często i z dużym rozmachem, a Święta Bożego Narodzenia nie są tu oczywiście wyjątkiem. Ale Święta Bożego Narodzenia oszczędzamy tylko dla najbliższych, aby każdy miał wystarczająco dużo czasu dla każdego i zarówno dorośli, jak i dzieci mogli dobrze się bawić. Nie może oczywiście zabraknąć jedzenia. Zupa karpiowa, a potem panierowane filety, steki i sałatka ziemniaczana, gdzie za przykładem mojej babci nigdy nie ma cebuli, a zawsze tylko soczyste jabłko.
U nas w domu kiedyś jako deser jadano kompot, ale nie mamy już na niego miejsca, więc zastąpiliśmy go strudelem o północy. Naprawdę. Ale to, co odejmiemy z deseru, dodajemy przed zupą. Moja mama zawsze robiła koktajl z krewetek jako przystawkę. Klasyczna, z sokiem pomarańczowym, skórką i majonezem „rozjaśniona” odrobiną bitej śmietany.
A gdy kilka lat temu okazało się, że znajomy naszego znajomego robi porządne, domowe kiełbaski białe, a dziadek był szczęśliwy, że zawsze mają je w domu, w naszym wigilijnym menu pojawiła się także ciepła zakąska. Mały ślimak kiełbaskowy, fajny z kiszoną kapustą. I tak teraz, na kilka tygodni przed świętami, przeczesuję stragany i lepsze delikatesy, zawsze szukając idealnej musztardy i najlepszej kapusty. Aby każdy mógł się nim cieszyć i oblizując na przykład palce, pamiętał o swoim dziadku, który już nie siedzi z nami przy stole.
Jeśli chcesz, możesz dodać puree z awokado lub podać koktajl bezpośrednio w połówkach. Ale wcześniej nie było to dostępne, więc my też tego nie robimy.
6 porcji, 20 minut + chłodzenie
100 g krewetek koktajlowych, 250 ml śmietanki do ubijania, 1 organiczna pomarańcza, 3 łyżki majonezu (do smaku), kilka kropli Tabasco, sól i pieprz, liście sałaty do podania
Zamrożone krewetki wrzucamy do wrzącej, lekko osolonej wody i gotujemy tylko przez chwilę. Następnie przełożyć je do miski, zalać sokiem wyciśniętym z jednej pomarańczy, pieprzu, dobrze wymieszać i odstawić do ostygnięcia. Przed podaniem ubić śmietanę na sztywną pianę, posolić, dodać startą skórkę z połowy pomarańczy, wymieszać ze świeżo zmielonym pieprzem i majonezem. Mieszankę wymieszaj z krewetkami i ułóż je dekoracyjnie w miseczkach lub wysokich szklankach wyłożonych liśćmi sałaty. Można ozdobić kawałkiem pomarańczy i ewentualnie jedną większą krewetką.
Jana Chmelíková, redaktor
Na tle innych nasze Święta mogą się trochę wyróżniać ilością osób przy stole – świętujemy je z rodzicami, wcześniej z babcią i teściową, które niestety nie mogą już tu z nami siedzieć , ale w zeszłym roku nasza ukraińska rodzina po raz pierwszy zajęła pozostałe trzy krzesła. To moja teściowa Hanka zawsze gotowała na Święta słodką zupę. Przyznam szczerze, że niezbyt mi się to podoba, po prostu nie przepadam za „takimi rzeczami”, ale mojej mamie, babci i teściowej bardzo się to podobało i nadal podoba, a dla mojego męża to absolutna konieczność na Boże Narodzenie – więc teraz moja mama mu to gotuje. Oto przepis wciąż z pióra mojej teściowej, w przepisach w starych książkach kucharskich oryginalnie przyrządzano go na święto Tomasza Becketa, czyli 29 grudnia.
Kiedy ta słodka dobroć jest gęstsza, nazywa się to muzyką. Po dużym rozcieńczeniu nazywano go wywarem.
4 porcje, 40 minut + ładowanie
250 g suszonych śliwek, szczypta cynamonu, szczypta mielonych goździków, 2-3 łyżki piernika, rodzynki, warzywa kapustne, orzechy włoskie i migdały do smaku
Dzień wcześniej śliwki zalać dużą ilością wody (wchłoną jej dużo) i pozwolić im pęcznieć. Następnego dnia ugotuj je prawie na miąższ, odcedź i przecedź. Dodać mielony cynamon i goździki, piernik do smaku dla zagęszczenia i inne składniki do smaku. Całość ugotuj do miękkości, po czym możesz dosłodzić cukrem lub rozcieńczyć odsączoną wodą. Jeśli chcesz i możesz, zamiast wody użyj alkoholu, na przykład kieliszka porto, likieru owocowego lub amaretto.
Źródło: Magazyn Receptář
