(Ciemiernik hybr.) to atrakcyjnie kwitnące byliny zimozielone. Należą do pierwszych posłańców wiosny, wcześnie kwitną, dlatego są ulubionymi kwiatami naszych ogrodów. Cała roślina jest trująca, zawiera głównie glikozydy nasercowe. W medycynie ludowej stosowano go na żółtaczkę i przeciw pasożytom jelitowym, co dziś zdecydowanie nie jest zalecane ze względu na jego toksyczność.

(Convallaria majalis „Flore Plena”) jest ozdobą nasadzeń wiosennych. Czy wiesz, że światowej sławy projektant Christian Dior podobno uwielbiał odurzający zapach kwiatów konwalii? Cała roślina, zwłaszcza korzenie i nasiona, jest silnie trująca, zawiera głównie glikozydy nasercowe.

(Galantus nivalis) to nasza roślina doniczkowa i widok ich kwitnących dywanów w lasach łęgowych to prawdziwe przeżycie. Należy do gatunku chronionego. Całość jest trująca, zawiera głównie alkaloidy. Przykładem tego, jak nawet trujące rośliny mogą dostarczyć ważnych substancji stosowanych w leczeniu poważnych chorób, jest na przykład alkaloid „przebiśnieg” galantamina, który łagodzi objawy choroby Alzheimera.

(Daphne cneorum) to bardzo rzadka roślina, rośnie tutaj tylko w kilku miejscach. Należy do gatunków krytycznie zagrożonych naszej flory. Jest mniej rzucającym się w oczy niskim krzewem niż jego większy kuzyn, trujący bluszcz. Cała roślina, a zwłaszcza jej owoce i kora, jest trująca dla człowieka. Jego sok może powodować podrażnienie skóry.

Pięknie kwitnąca odmiana „Castor Peach” (Naparstnica hybrydowy „Rycynowa Brzoskwinia”). Odmiany ogrodowe, a także rodzime gatunki botaniczne całego rodzaju naparstnicy zawierają glikozydy nasercowe, tak ważne w leczeniu chorób serca. Musimy jednak przestrzec przed jakimkolwiek użyciem domowym. Może to mieć fatalne skutki dla użytkownika. Tylko jeden gatunek występuje naturalnie w naszej naturze – naparstnica o żółtych kwiatach. Bardzo często jednak możemy spotkać naparstnicę czerwoną, która została nam sprowadzona prawdopodobnie pod koniec XVIII wieku i jest dość pospolita, na jasnych polanach i obrzeżach lasów.

(Czwórfolio Paryża), popularnie zwana wilczą truskawką lub wilczym okiem, jest łatwo rozpoznawalna dzięki regularnie ułożonym liściom i kwiatom. Wcześniej ludzie wierzyli w jego magiczną moc. Niemniej jednak, szczególnie jej owoce mogą być przez dzieci pomylone z jadalnymi jagodami. Cała roślina jest trująca, zawiera saponiny steroidowe. Zatrucie objawia się wymiotami, biegunką, zwężonymi źrenicami i bólem głowy.
Pablen Kraina (Scopolia carniolica) dotarła do nas dopiero w XIX wieku, kiedy celowo sadzono ją w przyrodzie i w parkach jako roślina ozdobna, gdzie miejscami rośnie dziko. Jego pierwotnym obszarem dystrybucji jest obszar od Alp po Kaukaz. Pablen jest spokrewniony z durum, bułką i tytoniem. Należy do tej samej rodziny roślin oberżynowych, dlatego zawartość substancji aktywnych właściwie nas nie dziwi. Zawiera głównie silnie trujące alkaloidy tropanowe.

Atrakcyjnie kwitnąca roślina ozdobna (Datura metel) „Mieszanka Formuły Baleriny” jest, podobnie jak wszystkie inne leki, silnie trująca. Zawierają głównie alkaloidy tropanowe. Prawdopodobnie pochodzi z Karaibów, choć od dawna stosowany był także w tradycyjnej medycynie chińskiej. Durmany, razem z bułką i mandragorą, wchodziły w skład przepisów na maść wiedźmy. W XIX wieku liście dalii sprzedawano w postaci papierosów jako lek na astmę.

Nazwa toksykologia, nauka o substancjach trujących, wywodzi się od łacińskiej nazwy naszego najbardziej trującego drzewa iglastego (Taxus baccata). Starożytne greckie określenie Toksyczna Farmacja oznaczało zatrutą strzałę, która została wykonana właśnie z trującego drewna cisa czerwonego i której czubek nasączono preparatami z innych trujących roślin, na przykład z omei. Cały cis jest trujący, z wyjątkiem czerwonego, mięsistego rdzenia otaczającego silnie trujące nasiona. Wiciokrzew jest ulubionym pokarmem ptaków, które rozrzucają po sobie niestrawione nasiona. W naszej naturze cis rośnie tylko w kilku miejscach, częściej sadzi się go w parkach publicznych i ogrodach prywatnych.

(Cyklamen persicum) pochodzi ze wschodniej części Morza Śródziemnego. Z tego gatunku botanicznego wyhodowano setki odmian, różniących się kolorem, wielkością i układem kwiatów, wielkością i wzorem liści. Cała roślina jest trująca, zawiera między innymi saponinę cyklaminę. Zatrucie objawia się intensywnymi wymiotami i biegunką, istnieje ryzyko szybkiego odwodnienia organizmu. Gatunek ten, podobnie jak wszystkie inne cyprysy, jest chroniony na mocy międzynarodowej konwencji CITES.

(Atropa bella-donna) jest uważana za jedną z najbardziej trujących roślin w naszej florze. Zawiera silnie toksyczne alkaloidy tropanowe. Niemniej jednak od niepamiętnych czasów stosowano go w leczeniu. Łacińska nazwa rośliny nawiązuje do jednej z trzech bogiń losu, Atropy, która przecięła nić życia tak nagle, jak wałek do ciasta. W okresie renesansu jego sok stosowano w celach kosmetycznych – panie kroplowały go do oczu, aby powiększyć źrenice, co wówczas uważano za piękne. Przypomina o tym łacińska nazwa rodzajowa, belladona, co oznacza piękną damę. Obecnie atropina jest stosowana w okulistyce.

Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia

Na koniec kilka praktycznych porad. Jeśli podejrzewasz, że ktoś w Twojej okolicy został otruty trującą rośliną, warto natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską lub sprawdzić podejrzenia pod całodobową infolinią Centrum Informacji o Zatruciach. W każdym razie zapisz jego numer w swoim telefonie komórkowym, może przyda się Tobie lub bliskiej Ci osobie: 224 919 293 lub 224 915 402.

O autorze

Autorka Jarmila Skružná jest etnobotanikiem. Pracuje jako kierownik działu etnobotaniki i prezentacji botaniki w Ogrodzie Botanicznym stolicy Pragi. Jest współautorką nowo wydanej książki Diabelski Ogród. Więcej na botanicka.cz.

Jeśli nie znasz na pewno danej trującej rośliny, sfotografuj ją lub pobierz próbkę (najlepiej przez plastikową torbę lub inne zabezpieczenie), aby ułatwić identyfikację. Możesz to również określić za pomocą aplikacji mobilnej, jeśli z niej korzystasz. Identyfikacja roślin jest kluczem do skutecznej pierwszej pomocy.

Źródło: magazyn Receptář, botanicka.cz

Powszechnie przyjmuje się, że drzew nie można przycinać zimą, ponieważ niskie temperatury powietrza nie sprzyjają rozwojowi roślin. Jednak tak nie jest – ta procedura ma swoje własne niuanse, o których wiedzą tylko ci, którzy chcą zebrać wspaniałe żniwa. UNIAN sprawdził, czy zimowe przycinanie drzew jest bezpieczne.

Czy w ogóle można przycinać drzewa owocowe zimą?

Zimowe przycinanie ogrodu zależy od konkretnych warunków klimatycznych i regionu, w którym się znajdujesz. W wielu przypadkach grudzień może nie być najlepszym czasem na przycinanie, zwłaszcza jeśli w twoim regionie panują mroźne zimy. Przycinanie w tym czasie może uszkodzić rośliny, ponieważ są one w stanie uśpienia i są mniej aktywne.

Jednak doświadczeni mieszkańcy lata twierdzą, że jedynym powodem, dla którego nie można przycinać drzew zimą, jest ekstremalna temperatura dla roślin -10 stopni lub niższa. Jeśli na zewnątrz jest cieplej, możesz bezpiecznie uzbroić się w nożyce ogrodowe, ponieważ drzewo będące w spoczynku (a to dopiero okres zimowy) łatwiej zniesie ten nieprzyjemny zabieg.

W jakim miesiącu najlepiej przycinać drzewa owocowe?

Cięcie należy wykonać po zakończeniu sezonu wegetacyjnego, zanim zacznie płynąć sok, czyli zanim zaczną pęcznieć pąki. Na okres jesienno-zimowy nie ma poważnych zakazów. Ponadto zima jest uważana za szczególnie korzystny czas na następujące zabiegi:

• Tworzenie krzewów i drzew

Grudzień może być dobrym czasem na formowanie krzewów i drzew – usuń nadmiar gałęzi i nadaj roślinie pożądany kształt. Często się to robi, pod warunkiem, że nie ma mrozu.

• Przycinanie jabłoni i grusz

Jeśli uprawiasz jabłka lub gruszki, przycinanie w tym czasie może pomóc im uzyskać lepsze owoce w przyszłym sezonie.

• Usuwanie chorych gałęzi

Jeśli Twoje rośliny mają chore lub martwe gałęzie, można je usunąć o każdej porze roku, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób i poprawić ogólny stan zdrowia rośliny.

Ważne jest regularne utrzymywanie zadowalającej kondycji drzewka – wpłynie to zarówno na jakość zbiorów, jak i na zdrowie samej rośliny. Pora roku jest kluczowa – jeśli zrobisz to w złym momencie, ryzykujesz zniszczeniem drzewa. Aby zminimalizować stres i zmniejszyć ryzyko przeniesienia chorób, przycinanie najlepiej odbywa się w okresie spoczynku, czyli zazwyczaj zimą.

Być może zainteresują Cię także nowości: