Te duże zielone robaki nazywane są grzybicą tytoniową. Mają róg na ogonie, dzięki czemu łatwo je zauważyć. Są również żarłoczni, jeśli chodzi o pomidory. Co zrobić, jeśli je zauważysz? Jeśli jesteś wrażliwy na robaki w swoim ogrodzie, zwróć uwagę. Te pulchne gąsienice mogą zjeść wszystkie liście pomidora w ciągu jednego dnia, ale są całkowicie nieszkodliwe dla ludzi.

Ich zielone zabarwienie stanowi doskonały kamuflaż. Te wskazówki pomogą Ci pozbyć się gąsienic na pomidorach. Te gąsienice później przekształcają się w ćmy. Larwy porostów wyłaniają się z gleby późną wiosną lub wczesnym latem, a następnie składają jaja na spodniej stronie liści rośliny żywicielskiej.

Malutkie gąsienice wykluwają się po około tygodniu i szybko rosną w miarę żerowania. Pełne rozmiary osiągają po trzech do czterech tygodniach. W pełni dorosłe larwy ćmy opadają na ziemię, gdzie zakopują się i tworzą kokon, który zamienia się w ćmę. Porosty żerują głównie na liściach pomidorów, ale zjadają także liście ziemniaków, bakłażanów i papryki, starsze gąsienice atakują także owoce.

Jak się ich pozbyć?

Identyfikacja i usuwanie gąsienic z rośliny na wczesnym etapie życia pomoże zapewnić dalsze obfite zbiory pomidorów. Kiedy gąsienice żerują, pozostawiają ciemnozielone lub czarne odchody. Odchody zwykle gromadzą się na spodniej stronie liści i są wyraźnie widoczne. Dlatego przynajmniej dwa razy w tygodniu sprawdzaj rośliny pod kątem odchodów.

Wtedy zauważysz także dziury w liściach i wreszcie same gąsienice. Żywią się w sposób ciągły, dzięki czemu można je zbierać o każdej porze dnia. Najlepszym sposobem na pozbycie się ich jest ręczne usunięcie ich z rośliny. Następnie wrzuć gąsienice do wody z mydłem – w ten sposób umrą. Jeśli masz trudności z obchodzeniem się z owadami bez rękawiczek, załóż je. Jednak porosty nie są niebezpieczne ani trujące dla ludzi.

Następnie kontynuuj poszukiwanie gąsienic codziennie przez 5 do 6 dni bez przerwy. W ten sposób zwiększasz swoje szanse na złapanie wszystkich gąsienic, zanim wyrządzą większe szkody. Pestycydy na ogół nie są konieczne, nawet te stwarzające niewielkie ryzyko. Ręczne zbieranie zwykle rozwiązuje problem tego szkodnika.

Zapobieganie inwazji grzybicy

Możesz na przykład odstraszyć gąsienice, regularnie sprzątając ogród i usuwając wokół niego chwasty. Mniej chwastów oznacza mniej miejsc, w których nicienie mogą składać jaja. Uprawa gleby po żniwach to kolejna skuteczna strategia zapobiegawcza, ponieważ niszczy gąsienice zakopujące się w glebie oraz ich kokony.

Możesz także polegać na kilku naturalnych wrogach tych gąsienic. Inne owady drapieżne często zjadają jaja tych gąsienic, a także młode gąsienice. Malutkie pasożytnicze osy atakują porosty jako żywiciela. Składają jaja w porostach, powodując śmierć ciał gąsienic.

Pierwiosnek obconica (Primula obconica)

z najczęstszym, a jego ojczyzną są Chiny. Wiesiołek pospolity dorasta do wysokości ok. 40cm, ma jasnozielone, grube, sercowate liście i to jest w nim najlepsze; kwitnie niemal przez cały rok. Na pierwszy rzut oka kwiaty ujawniają pokrewieństwo pierwiosnka kielichowatego z bardziej znanym pierwiosnkiem bezłodygowym, który nie jest naszym oryginalnym gatunkiem, ale jest powszechnie uprawiany w ogrodach, a czasami nawet rośnie na wolności.

Pierwiosnek kwitnie w wielu kolorach, a nawet odmiany dwukolorowe są powszechne. Do wyboru są pierwiosnki białe, jasne i ciemnoróżowe, miękkie i ciemnofioletowe, a nawet ceglaste.

Jak uprawiać kubek z wiesiołkiem

Pierwiosnki to prawie wszystkie mało wymagające rośliny, a pierwiosnek nie jest wyjątkiem. Nawet kompletny początkujący może sobie z tym poradzić. Wymaga umieszczenia w chłodniejszym (12-15°C), ale jasnym miejscu, bez bezpośredniego światła słonecznego. Lubi umiarkowane, ale regularne podlewanie w misce pod doniczką, podłoże powinno być jeszcze lekko wilgotne. Roślin nie trzeba rozpoczynać nawożenia od razu po zakupie, zazwyczaj mają one zapas nawozu z centrum uprawy. Dopiero po kilku tygodniach można rozpocząć nawożenie zwykłym nawozem, np. dla roślin balkonowych.

Po kwitnieniu lekko przytnij roślinę, usuń przekwitnięte kwiaty i wysuszone liście. Wkrótce zobaczysz nową falę kwitnienia.

Nowe odmiany są bezpieczne

Czasami można spotkać się z ostrzeżeniem, że wiesiołek powoduje podrażnienie skóry, zapalenie skóry po dotknięciu. Dotyczyło to jednak raczej starszych odmian, dziś w sklepach można znaleźć nowe odmiany, które mają już niską zawartość priminy, czyli substancji wywołującej podrażnienia skóry.

Ptaki krzyczą i śpiewają

Skowronek jeszcze nie zadzwonił, chociaż tak mówi jedna ze znanych ludowych opowieści o miesiącu lutym. W Hromnicach skowronek musi ćwierkać, nawet gdyby miał zamarznąć, więc w rzeczywistości nie ma to zastosowania, ponieważ skowronki wracają z ciepłych krajów dopiero później, ale większość hibernujących tu ptaków budzi się do większej aktywności dzięki nadchodzące cieplejsze dni. Rano śpiewają głośno i wesoło ćwierkają.

Według Czeskiego Towarzystwa Ornitologicznego do pierwszych wiosennych ptaków śpiewających należy myszołów mały, którego śpiewu nie słychać, może być wszechobecny. Gdy to usłyszysz, możesz zacząć się cieszyć. Melodyjne carillony wypuszczają później np. sikorki.

Zające bokserskie

Kiedy w okresie godowym, czyli zwłaszcza na początku wiosny, na jednym polu zgromadzi się kilka zajęcy, rozpoczyna się między nimi walka o to, kto będzie właścicielem terytorium i kto zostanie ojcem przyszłych zajęcy. Samce muszą zdobyć przychylność samicy i dlatego boksują razem. Kiedy więc zobaczysz dopasowanie dwóch skorów, możesz być prawie pewien, że nie trzeba się doczekać zimnej pogody i kolejnych zimowych tygodni.

Trzmiele

Królowe trzmieli zawsze jako pierwsze budzą się wczesną wiosną po długiej zimowej hibernacji. Ciepłe wiosenne promienie słońca wywabiają je z podziemnych zagłębień, w których zwykle spędzają zimę, co stanowi doskonałą okazję do wzmocnienia się przed poszukiwaniem nowego miejsca na gniazdo. Słońce budzi je zwykle dopiero wtedy, gdy na zewnątrz jest dla nich wystarczająca ilość dostępnego pożywienia. Jeśli więc zobaczysz trzmiela fruwającego łapczywie z kwiatka na kwiatek, możesz z niecierpliwością czekać na prawdziwą wiosnę.

Przebiśniegi i blady

Można je śledzić we własnym ogrodzie lub w jasnym, przeważnie liściastym, ale także mieszanym lesie. Przebiśniegi zawsze budzą się pierwsze, nawet w styczniu, gdy słońce wyjrzy z pochmurnego nieba zaledwie na kilka dni. Ich dzwonkowate, białe kwiaty nie zwiastują jeszcze wiosny, ale te blade wymagają już nieco wyższej temperatury, aby zakwitnąć. Już nie wychodzą na mróz.

Żółty topi się

Byliny z podziemnymi bulwami, które kwitną jasnożółtymi kwiatami, można zwykle spotkać tylko w ogrodach, ponieważ pochodzą z Europy Południowej i są inwazyjne, dlatego rzadko rozmnażają się na wolności. Największą radość z roztopu czerpią pierwsze pszczoły, które odważą się wylecieć z ula w słoneczne dni.

Odporne krokusy

Ze wszystkich rodzajów krokusów, które można uprawiać w swoim ogrodzie, krokusy śnieżne, lub jak czasami nazywają je hodowcy, należą do najbardziej odpornych i najwcześniejszych. Do swojego wzrostu nie potrzebują nawet starannie pielęgnowanych kwietników, a w pełni zadowala ich miejsce na środku trawnika, a nawet w cieniu, pod drzewami czy krzakami.

Krzewy pokryte kwiatami

Być może, gdy wspominasz o wiosennych krzewach, od razu na myśl przychodzą Ci ulubione koty, czyli kwiaty wierzby, które są jednym z najważniejszych źródeł pierwszego wiosennego pokarmu dla wszystkich trzmieli i przedwcześnie przebudzonych pszczół. Jednak w ogrodach kwitną takie piękności, jak pachnąca kalina, owłosiona śliwka lub wiciokrzew, kwiat zimowy, leszczyna czy jawor. Wszystkie te krzewy są być może nawet ważniejsze dla pożytecznych owadów niż kwitnące pierwsze wiosenne kwiaty. Liczba kwiatów na jednym krzaku jest naprawdę zdumiewająca.

Zioła przeznaczone do miejsc cienistych i półcienistych można uprawiać w ogrodzie, na balkonie lub w oknach, które nie są skierowane na południe.

Te zioła i rośliny aromatyczne dobrze tolerują cień, a nawet go wymagają. W przypadku uprawy w bardzo zacienionych miejscach roślina może mieć niższą zawartość substancji leczniczych lub aromatycznych lub może mieć bardziej zahamowany wzrost. Rośliny te na ogół cenią sobie bardziej wilgotne podłoże glebowe. A co to za zioła?

Mięta pieprzowa

Twoja mięta będzie rosła na słońcu, w półcieniu i w jaśniejszym cieniu. W ogrodach większym problemem jest zazwyczaj trzymanie go w jednym miejscu. Może rosnąć w niekontrolowany sposób. Nie ma żadnych wymagań co do jakości gleby, nie trzeba jej też w żaden sposób nawozić.

Trybula koniczynowa

Trybulę można uprawiać w półcieniu lub w jaśniejszym cieniu, potrzebuje wilgotnej gleby, dobrze zaopatrzonej w składniki odżywcze. Zioło to nie jest zbyt często uprawiane, ale ma przyjemny zapach podobny do anyżu, a jego liście można wykorzystywać tak samo, jak na przykład liście pietruszki, spożywa się je na świeżo. Dobrze komponuje się z mięsami i jest dodawany do smarowideł.

Więcej wskazówek na temat ziół „kochających cień” znajdziesz w poniższym filmie:

Koperek

Koper to mało wymagające, jednoroczne zioło lub przyprawa. Rozmnaża się bardzo łatwo w kolejnych latach, również poprzez samosiew. Koper często uprawia się obok innych warzyw, gdyż działa jako naturalny środek odstraszający wełnowce i mączliki kapuściane, a jego obecność korzystnie wpływa także na truskawki czy ziemniaki.

W ogrodzie koperek wysiewamy stopniowo, aby zapewnić sobie zapas na całe lato. Rośnie bardzo szybko, ale później również żółknie i wysycha.

Szczypiorek

Szczypiorek zwykle rośnie w pełnym słońcu i półcieniu, ale radzi sobie nawet w pełnym cieniu. Rośnie na każdej glebie ogrodowej, nie wymaga nawet nawożenia, wystarczy regularne podlewanie.

Szczypiorek jest jednak nie tylko wspaniały dla nas, ale jego kwiaty są atrakcyjne także dla pszczół i trzmieli. Dlatego jeśli masz wystarczająco dużo miejsca, uprawiaj szczypiorek w swoim ogrodzie lub na balkonie, zarówno dla siebie, jak i dla pożytecznych owadów.

Libeczek

Libeček najlepiej rośnie w półcieniu lub nawet na słońcu, potrzebuje wilgotnej i pożywnej gleby, uważaj jednak na nadmierne podlewanie korzeni, które mogą wówczas zgnić. Libeček kwitnie również ciekawym kwiatostanem, czyli kołem pełnym kremowych do żółtych kwiatów, które ponownie przyciągają pszczoły, trzmiele i motyle.

Mają szczególne upodobanie do pluskiew.

Zbudowałeś piękny taras, stworzyłeś idealny chodnik według swoich pomysłów, ale po pewnym czasie ogólne wrażenie zaczynają zakłócać chwasty wyrastające ze spoin pomiędzy płytkami lub innymi powierzchniami bieżnika? Czy próbowałeś usunąć niechcianą zieleń, ale szybko odrosła? Sposobów na pozbycie się takiego intruza jest wiele, jednak niektóre z nich są zbyt pracochłonne i mało skuteczne. Możesz wypróbować zarówno tradycyjne środki, jak i najnowocześniejsze – tylko od Ciebie zależy, w jaki sposób wybierzesz swój chodnik lub taras. Środki chemiczne sprawdzają się doskonale, jednak jeśli nie chcesz używać środków chemicznych, prawdopodobnie wybierzesz jedną z tradycyjnych, mechanicznych metod usuwania chwastów.

Szczotkowanie to klasyka

Sprawdzoną, choć bardziej wymagającą fizycznie metodą usuwania chwastów z nawierzchni jest szczotkowanie. Profilaktycznie najlepiej zacząć już wiosną, zanim chwasty dostatecznie podrosną. Gruba lub druciana szczotka na rączce doskonale usuwa chwasty i chwasty ze stawów. Ponadto może czyścić również brudne płytki. Czynność tę należy jednak wykonywać w regularnych odstępach czasu, nie da się już w ten sposób usunąć przerośniętych chwastów. Pracę ułatwi także deszcz, który zwilży glebę, a chwasty będzie można łatwo wyciągnąć. Szczotkowanie pozbywa się jednak również piasku wypełniającego stawy, dlatego należy go uzupełniać, w przeciwnym razie szczotkowanie nie będzie już skuteczne. Dodatkowo jest to praca wymagająca fizycznie na większej powierzchni.

Piaskowanie nie jest rozwiązaniem trwałym

Właściciele płytek chodnikowych lub dekoracyjnych często polegają na dokładnym wypełnieniu spoin piaskiem. Choć częściowo zapobiegnie to rozwojowi chwastów, jest skuteczne tylko wtedy, gdy chodnik ma dobrze przygotowane podłoże. Oznacza to, że cały obszar został dokładnie oczyszczony ze wszystkich korzeni i kłączy chwastów oraz poddany zabiegowi w taki sposób, aby chwasty nie rosły od dołu. Piasek należy regularnie uzupełniać. Z biegiem czasu piasek miesza się z glebą, która staje się napowietrzona i lżejsza, co jest odpowiednie dla niektórych rodzajów chwastów. Wtedy nawet wyższa warstwa piasku lub obróbka grubą miotłą nie pomoże, chwasty zostaną uszkodzone, ale nie usunięte ani zniszczone.

Para o wysokiej temperaturze może odwrócić chwasty

Jednym z najskuteczniejszych, choć nieco drogich, sposobów jest użycie pary z odkurzacza parowego lub pistoletu parowego. Rośliny chwastów nie tolerują pary o wysokiej temperaturze i umrą przy wielokrotnym użyciu. Nie dotyczy to jednak przerośniętych kęp chwastów, należy je usunąć ręcznie – nie stanowi to jednak problemu po gotowaniu na parze, korzenie nie trzymają się już mocno w stawach. Należy jednak liczyć się z większym zużyciem energii i kosztem zakupu odpowiedniego urządzenia. Metoda ta jest ekologiczna, a urządzenie działające na zasadzie pary może być wykorzystywane również do innych zadań czyszczących.

Opalarka czy palnik na chwasty?

Czy masz w domu opalarkę? Nawet w ten sposób można bez większego wysiłku pozbyć się chwastów ze szczelin między płytkami, jednak istnieje ryzyko pożaru, a zbyt wysoka temperatura może spowodować pękanie płytek. Dlatego lepiej zaopatrzyć się w specjalny, który dodatkowo oszczędzi Twój wysiłek i energię, a przy tym będzie w pełni bezpieczny. Możesz wybrać pomiędzy prądem lub gazem. Niewątpliwą zaletą jest to, że można celowo skierować palnik, tak aby ciepło było kierowane tylko w szczelinę i nie było ryzyka uszkodzenia chodnika.

Tradycyjne babcine rady mogą być problematyczne

Większość klasycznych domowych sposobów, za pomocą których można pozbyć się chwastów rosnących w stawach, działa na zasadzie zmiany środowiska na takie, w którym niechciane rośliny nie będą się rozwijać. Jednak w większości przypadków korzenie nie są usuwane, więc chwasty po pewnym czasie odrastają i zabieg trzeba powtórzyć. Jednak stosowanie tych metod może być nieprzyjemne, nieestetyczne lub powodować problemy o innym charakterze. Wrząca woda, na przykład po ugotowaniu ziemniaków, makaronu, ryżu i innych potraw, przy wielokrotnym użyciu wyeliminuje chwasty, ale chodnik może pęknąć i na pewno nie poprawi wyglądu. Chociaż woda źródlana lub woda z mydłem jest skuteczna, jej użycie zanieczyszcza środowisko. Sól nie powinna być na chodniku czy chodniku, a już na pewno nie w mieszaninie z octem i płynem do mycia naczyń. Efekt można również osiągnąć spryskując alkoholem, ale można im zaszkodzić. Dlatego większość właścicieli chodników czy chodników wybiera specjalne, dopuszczone do tego celu środki chemiczne lub bardziej wymagający sposób mechaniczny.