27 grudnia, trzeciego dnia po Bożym Narodzeniu, Cerkiew prawosławna czci św. Szczepana. W kalendarzu ludowym święto znane jest jako Stefanovden – dzień rozliczeń, oznaczający koniec starego i początek nowego roku. Oto tradycje i zwyczaje dotyczące ostatniego święta w roku!

Jako jeden z siedmiu uczniów Jezusa i jeden z pierwszych, którzy poświęcili swoje życie w imię wiary chrześcijańskiej, św. Szczepan nazywany jest pierwszym męczennikiem lub pierwszym męczennikiem.

Został wybrany do szerzenia i głoszenia chrześcijaństwa w Palestynie, więc żydowscy władcy dostrzegli zagrożenie ze strony rosnącej liczby chrześcijan i zrobili wszystko, co w ich mocy, aby zwrócić lud ludu przeciwko wybranemu przez Boga diakonowi.

Święty Szczepan został skazany przez starszych na śmierć za zniesławienie Żydów, że zbezcześcił Boga i Prawo Mojżeszowe. Egzekucja odbyła się poza Jerozolimą, w Dolinie Jehoszafata, gdzie rozwścieczony tłum go ukamienował.

Mimo wszystko męczennik ostatkiem sił uklęknął i skierował wzrok ku niebu ze słowami: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu”, po czym wydał ostatnie tchnienie. Ciała świętego nie pochowano, lecz pozostawiono je ptakom i zwierzętom.

Według powszechnego przekonania Matka Boża czuwała nad jego męczeństwem i modliła się za niego. Dziś jego relikwie spoczywają w Świątyni Syjonu w Jerozolimie, po tym jak kapłan z V wieku otrzymał wizję miejsca ich pobytu.

Według wierzeń ludowych dzień św. Szczepana zamyka cykl mijającego roku i otwiera drogę na nadchodzący. W tłumaczeniu ze starożytnego języka greckiego Stefan oznacza „wieniec” i właśnie ta symbolika jest jednym z głównych powodów, dla których święto jest uznawane za koronę starego roku i dzień rozliczenia.

W ostatnie święto w roku cała rodzina ponownie gromadzi się przy stole. Właściciel domu wstaje wcześnie rano, aby przygotować tradycyjne dania mięsne na Dzień Świętego Szczepana – wieprzowinę z kapustą kiszoną lub sarmi z kapustą mięsną. Na stole nie mogło też zabraknąć świeżo wypiekanego chleba rytualnego i złotego ciasta.

W niektórych częściach Bułgarii świeżo ubitego kurczaka gotuje się, aby nowy rok był mocny i bogaty.

Tradycyjnie zwyczaje charakteryzujące tzw. Brudne Dni należy przestrzegać od dnia św. Szczepana do dnia św. Jana. W tych dniach kobiety nie powinny myć, zamiatać ani myć włosów. Zakazane są także śluby, chrzty i pogrzeby. Jest to okres, w którym należy strzec się sił zła i nie wychodzić na zewnątrz po zmroku, szczególnie w nocy.

W dzień św. Szczepana młode rodziny odwiedzają swoich rodziców, rodziców chrzestnych lub rodziców chrzestnych, aby okazać im niezbędny szacunek.

Z dniem 27 grudnia wiąże się także zwyczaj ladvane, podczas którego niezamężne dziewczęta gromadzą się, aby dokonać charakterystycznych rytualnych praktyk mających na celu przepowiedzenie, kiedy i z jakim kawalerem wyjdą za mąż.

Wszyscy robią na drutach nadgarstki, do których przywiązują pierścionek lub inny przedmiot osobisty, po czym zanurzają je w misce pełnej cichej wody, po czym zakrywają ją czerwonym welonem.

O świcie jedna dziewczyna ubiera się w strój panny młodej i podczas gdy pozostałe śpiewają ladankas /pieśni rytualne/, ona zgaduje, która dziewczyna wyjdzie za którego faceta.

Panny wkładają jęczmień pod poduszki i mają nadzieję, że w nocy będą śnić o swoich przyszłych mężach.

Niepłodne i kobiety w ciąży nie pracują w tym dniu, aby ułatwić poród.

W święto nie wykonuje się żadnej pracy ostrymi przedmiotami ani prac domowych – przędzenia, szycia, tkania, sprzątania, kąpieli, prania, z wyjątkiem gotowania, aby wilki nie atakowały stad i pasterzy. Nie szyje się męskich ubrań, aby wilki ich nie pożarły.

Na podwórko nie wrzuca się popiołów i węgli, aby nie rozmnażali się magowie i włóczędzy. Rygorystycznie przestrzegano także zakazu seksualnego, gdyż dzieci poczęte w dni po Bożym Narodzeniu rodzą się niepełnosprawne.

Lubię to gdzie znajdziesz wiele innych przydatnych i interesujących lektur dla każdego!