Większości z nas żółtaczka kojarzy się z niewystarczającą higieną, dlatego nazywana jest ona także chorobą brudnych rąk. Ale czy wiesz, że żółtaczka jako taka nie jest chorobą, a jedynie objawem jakiejś innej choroby? Istnieje kilka chorób, które mogą powodować żółtaczkę. Najczęściej jest to jednak zapalenie wątroby, czyli zapalenie wątroby.

W artykule przeczytasz:

Żółtaczka nie jest chorobą, ale objawem choroby

Żółtaczka to stan powodujący zażółcenie skóry, tkanek, białek oczu i błon śluzowych i jest wynikiem nadmiernego poziomu bilirubiny w organizmie. Bilirubina to żółto-pomarańczowy pigment żółciowy powstający podczas rozkładu czerwonych krwinek.

Zażółcenie tkanek jest typowym objawem chorób wątroby. Dlatego termin żółtaczka jest często mylony z zapaleniem wątroby, i to nieprawidłowo. Żółtaczka jest tylko jednym z objawów zapalenia wątroby. Oprócz chorób wątroby, żółtaczka może być również spowodowana chorobami pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych.

Żółtaczka była tajemniczą chorobą

Żółtaczka to schorzenie, które towarzyszy ludzkości od czasów starożytnych. Tyle że wtedy ludzie nie wiedzieli, co to właściwie jest. Jej pochodzenie i przyczyny od dawna owiane są tajemnicą, co doprowadziło do powstania różnych teorii i metod leczenia, które często były nieskuteczne, a nawet szkodliwe.

Dlatego w przeszłości żółtaczka była postrzegana jako tajemnicza i tajemnicza choroba. Niektóre wzmianki o jej objawach i przejawach sięgają starożytnego Egiptu i starożytnych cywilizacji greckich. W tamtych czasach ludzie często przypisywali żółtaczkę przyczynom nadprzyrodzonym. Nie potrafili tego wytłumaczyć, bali się zarażenia i pacjenci byli izolowani. Epidemie żółtaczki były nie tylko problemem zdrowotnym, ale także społecznym.

Od średniowiecza aż do czasów nowożytnych żółtaczkę uważano za śmiertelną chorobę, która wywoływała wielkie epidemie i pochłonęła wiele istnień ludzkich. Dzisiaj żółtaczka nadal stanowi poważny problem zdrowotny, ale w porównaniu z przeszłością dysponujemy lepszymi narzędziami do jej diagnozowania i leczenia.

Jak objawia się żółtaczka?

Oprócz zażółcenia skóry i tkanek, innymi objawami mogą być również:

• Ogólne zmęczenie i osłabienie
• Nudności i wymioty
• Swędząca skóra
• Ból brzucha, biegunka
• Ciemny kolor moczu, jasne stolce
• Obrzęk nóg lub brzucha
• Gorączka lub dreszcze

Jakie choroby powodują żółtaczkę?

Wirusowe zapalenie wątroby

Jak już wspomnieliśmy, żółtaczka jest najczęstszym objawem towarzyszącym zapaleniu wątroby, z którym również jest błędnie mylona. Wirusowe zapalenie wątroby to infekcja powodująca stan zapalny i uszkodzenie wątroby. Istnieje kilka rodzajów wirusów zapalenia wątroby typu A, B, C, D i E.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A lub choroba brudnych rąk

Wirus zapalenia wątroby typu A jest uważany za jeden z najpowszechniejszych typów wirusowego zapalenia wątroby na świecie. Czy jest ona również nazywana chorobą brudnych rąk i w jaki sposób się przenosi?

• Kontakt z zakażonymi stolcami: Wirus wydalany jest z kałem osób zakażonych. Jeśli stolec zakażonej osoby dostanie się do wody lub żywności, wirus może przetrwać i rozprzestrzenić się, szczególnie jeśli nie zostaną podjęte środki w celu dezynfekcji lub oczyszczenia wody i żywności.
• Kontakt pośredni: Wirus zapalenia wątroby typu A może być przenoszony poprzez pośredni kontakt z zakażonymi kałami lub zanieczyszczonymi powierzchniami. Jeśli dotkniesz tych zanieczyszczonych powierzchni, a następnie nieostrożnie umyjesz ręce, możesz przenieść wirusa na błony śluzowe lub usta.
• Kontakt seksualny: Wirus zapalenia wątroby typu A może być również przenoszony poprzez kontakty seksualne.
• Transmisja z matki na dziecko: Przeniesienie wirusa z matki na dziecko podczas porodu jest możliwe, ale nie jest częste.
• Spożycie skażonej żywności i napojów: Jeśli spożywasz żywność lub napoje przygotowane lub umyte w skażonej wodzie lub w skażonym środowisku, możesz również zostać zarażony.
• Zarażenie w społecznościach lub wśród podróżnych: Wirusowe zapalenie wątroby typu A może łatwo rozprzestrzeniać się w społecznościach lub między podróżującymi do obszarów o większej częstości występowania tej choroby, gdzie nie są przestrzegane odpowiednie środki higieny.

Wirus zapalenia wątroby typu A jest stosunkowo stabilny w środowisku i może przetrwać na powierzchniach i wodzie, co pozwala mu łatwo rozprzestrzeniać się w niehigienicznych warunkach. Dlatego ważne jest przestrzeganie zasad higieny, takich jak mycie rąk, picie bezpiecznej wody i prawidłowe przygotowywanie posiłków. Wirus ulega zniszczeniu pod wpływem ciepła w temperaturze 85°C przez co najmniej 1 minutę.

Typ A i jego zwiększone występowanie na Słowacji

Zapadalność na żółtaczkę typu A na Słowacji jest powiązana z obszarami o niższym standardzie higieny. Chociaż słowacki Urząd Zdrowia Publicznego odnotował w ostatnich latach niskie liczby przypadków, bieżący rok 2023 jest wyjątkiem. Już pod koniec marca odnotowano łącznie 302 przypadki, głównie na wschodzie Słowacji. Aż 274 przypadki są w powiecie Luník IX w Koszycach oraz w mieście Mołdawia nad Bodvou.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Wirus zapalenia wątroby typu B przenoszony jest przez krew, kontakty seksualne lub z matki na dziecko podczas porodu. Jednakże do przeniesienia może dojść również poprzez użycie zanieczyszczonych narzędzi do tatuowania i przekłuwania lub podczas używania zwykłych artykułów higienicznych.

Występuje ostre zapalenie wątroby typu B. Jest ono krótkotrwałe i chociaż objawy mogą utrzymywać się przez kilka tygodni, w większości przypadków organizm jest w stanie walczyć, a wirus zniknie. Jeśli wirus utrzymuje się, rozwija się przewlekłe zapalenie wątroby. Dzieje się tak jednak tylko u około 5% dorosłych. Na Słowacji od 15 lat utrzymuje się na niskim poziomie, głównie dzięki szczepieniom.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C

Wirusowe zapalenie wątroby typu C było znane dopiero w 1989 roku. W tamtym czasie ludzkości znane były tylko typy A i B. Zapalenie wątroby często występowało podczas transfuzji krwi, ale wirus wywołujący zapalenie był inny niż wirus typu A i B. Typ C jest zatem przenoszony przez krew poprzez wstrzykiwany materiał lub podczas stosunku płciowego bez zabezpieczenia, ale także z matki na płód podczas porodu.

Istnieją leki na wirusowe zapalenie wątroby typu C, ale nie ma jeszcze szczepionki, dlatego kluczowa jest profilaktyka. Dezynfekcja i sterylizacja narzędzi medycznych oraz badanie dawców krwi są istotne. To samo dotyczy przestrzegania zasad higieny podczas wykonywania tatuażu i piercingu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu D

Wirus ten jest wyjątkowy, ponieważ do rozmnażania się i wywoływania infekcji wymaga obecności wirusa zapalenia wątroby typu B. Jeśli więc możesz zaszczepić się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, chronisz się również przed wirusowym zapaleniem wątroby typu D. W tym przypadku występuje również ostre zapalenie wątroby i jeśli wirus nie zniknie, rozwinie się w przewlekłe zapalenie wątroby. Objawy są takie same jak w przypadku każdego innego rodzaju zapalenia wątroby, ale często są poważniejsze.

Wirusowe zapalenie wątroby typu D przenoszone jest głównie przez krew i inne płyny ustrojowe. Główne sposoby przenoszenia to dzielenie się zakażonymi narzędziami do iniekcji, kontakt seksualny z zakażoną osobą oraz przenoszenie wirusa z matki na dziecko podczas porodu. Można się przed nią uchronić poprzez szczepienie.

Wirusowe zapalenie wątroby typu E

Wirusowe zapalenie wątroby typu E jest przenoszone przez skażoną wodę lub żywność i dlatego często występuje na obszarach o niehigienicznych warunkach. Wirus może rozprzestrzeniać się poprzez skażoną żywność, zwłaszcza owoce morza, mięso i warzywa, które nie zostały odpowiednio ugotowane lub umyte. W naszych szerokościach geograficznych występuje sporadycznie, poprzez introdukcję z obszarów endemicznych. Są to przede wszystkim Indie, Chiny, Egipt, ale także inne popularne obecnie kierunki turystyczne, takie jak kraje Afryki oraz kraje Azji Południowej i Wschodniej.

Żółtaczka noworodkowa

Żółtaczka noworodkowa dotyka od 60 do 85% noworodków. Jest to bardzo częsta przypadłość, która często pojawia się w pierwszych dniach lub tygodniach po porodzie. Dzieje się tak dlatego, że noworodki mają w organizmie dużą liczbę czerwonych krwinek, które zaczynają się rozkładać po urodzeniu, a ilość bilirubiny może być tak wysoka, że ​​wątroba nie jest w stanie poradzić sobie z jej konwersją. Stan ten jest zwykle tymczasowy i nieszkodliwy, ale w niektórych przypadkach może być wymagana pomoc lekarska. Jaka jest typowa procedura w takim przypadku?

• Monitorowanie: Jak już wspomnieliśmy, w większości przypadków żółtaczka noworodkowa nie wymaga specjalnego leczenia. Lekarz będzie regularnie monitorował stężenie bilirubiny we krwi, aby sprawdzić, czy nie wzrośnie ono do niebezpiecznego poziomu.
• Światłolecznictwo: Jeśli poziom bilirubiny we krwi wzrośnie do pewnego poziomu, lekarz może zalecić fototerapię. Podczas fototerapii noworodek umieszczany jest pod specjalnymi lampami świetlnymi, które pomagają rozbić bilirubinę w skórze i tkankach, dzięki czemu organizm może łatwiej ją wyeliminować.
• Odżywianie: U niektórych noworodków żółtaczka może być spowodowana niewystarczającym spożyciem mleka matki. Ważne jest, aby noworodek otrzymywał wystarczającą ilość mleka matki lub preparatu modyfikowanego do karmienia piersią.
• Wymiana krwi: W rzadkich przypadkach, gdy poziom bilirubiny wzrasta do bardzo wysokiego poziomu i fototerapia nie pomaga, konieczna może być wymiana krwi.

Zespół Gilberta

Zespół Gilberta to zaburzenie genetyczne, które powoduje, że organizm nie wytwarza wystarczającej ilości enzymów wątrobowych, aby utrzymać bilirubinę na prawidłowym poziomie. Szacuje się, że może wystąpić u 5–10% populacji. Objawy zwykle nie są znaczące, dlatego większość ludzi nawet nie wie, że je ma i dowiaduje się o tym dopiero po badaniach krwi wykonanych w kierunku innych chorób.

Jednak osoby z zespołem Gilberta mogą czasami doświadczyć:

• Zawroty głowy i zmęczenie
• Ciemny kolor moczu
• Trudności z koncentracją
• Problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak ból brzucha, biegunka i nudności
• Objawy grypopodobne, w tym gorączka i dreszcze
• Utrata apetytu

Zespół Gilberta nie jest poważnym schorzeniem i zwykle nie wymaga specjalnego leczenia. U niektórych osób może jednak wiązać się z okresowymi epizodami żółtaczki i innymi nieprzyjemnymi objawami. Jeśli zauważysz powyższe objawy, nie wahaj się skontaktować z lekarzem.

Kamienie żółciowe

Kamienie żółciowe mogą być cholesterolem, który powstaje w wyniku nadmiaru cholesterolu, ale mogą być również zabarwione i powstają w wyniku nadmiaru bilirubiny. Dlatego jednym z objawów kamicy żółciowej może być żółtaczka. Kamienie te mogą być małe i bezobjawowe, ale czasami mogą powodować ból w prawej górnej części brzucha, zawroty głowy, wymioty i inne powikłania.

Opcje leczenia to zazwyczaj:

1. Monitorowanie: Nie wszystkie kamienie pigmentowe wymagają leczenia. Lekarz może zalecić monitorowanie kamieni tylko wtedy, gdy nie powodują one objawów ani powikłań.
2. Chirurgia: Jeśli pigmentowana kamica żółciowa powoduje ból, infekcję lub inne powikłania, lekarz może zalecić chirurgiczne usunięcie pęcherzyka żółciowego (cholecystektomia). Operacja ta jest zazwyczaj bardzo skuteczna i nie powoduje poważnych, długotrwałych powikłań.
3. Kwasy żółciowe: Niektórym osobom lekarz może przepisać leki rozpuszczające kamienie żółciowe. Zabieg ten może być szczególnie skuteczny w przypadku mniejszych kamieni.
4. Środki dietetyczne: Jeśli masz problemy z pęcherzykiem żółciowym, warto rozważyć dostosowanie diety. Zdrowa dieta, kontrola masy ciała i właściwy sposób picia to także najlepsza profilaktyka przeciwko kamicy żółciowej.
5. Częste, małe posiłki: Niektórzy ludzie czują się lepiej, jedząc częste, ale mniejsze porcje posiłków, zamiast trzech dużych posiłków dziennie. Może pomóc im zminimalizować nacisk na pęcherzyk żółciowy podczas trawienia.

Leczenie i zapobieganie żółtaczce

Ponieważ żółtaczka jest jednym z objawów innej choroby, leczenie będzie zależeć od konkretnej choroby.

Żółtaczka wywołana wirusami (zapalenie wątroby typu A, B, C, D, E):

• Wirusowe zapalenie wątroby typu A: Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu A jest zwykle wspomagające i obejmuje odpoczynek, nawodnienie i zdrową dietę. Szczepienia i oczywiście przestrzeganie zasad higieny są skuteczną profilaktyką.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C: Te formy zapalenia wątroby można leczyć lekami przeciwwirusowymi, które hamują rozprzestrzenianie się wirusa i pomagają zatrzymać uszkodzenie wątroby. Możliwe jest także szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu D: jak wspomnieliśmy powyżej, przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu D i B są ze sobą ściśle powiązane. Jeśli zaszczepisz się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, uchronisz się również przed wirusowym zapaleniem wątroby typu D.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu E: Zapobieganie jest podobne jak w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu A, dlatego po powrocie z obszarów endemicznych należy przestrzegać standardów higieny i zwiększyć nadzór. W samych krajach ryzyka spożywaj wyłącznie żywność i wodę ze sprawdzonych źródeł.

Śledź naszego Facebooka