„W dniach 29 lipca – 18 sierpnia 1992 r., zgodnie z Zarządzeniem Rady Ministrów Białorusi, brałem udział w całkowitym rozminowywaniu terenów przylegających do wsi Bobr, rejon krupski, obwód miński. Ustawa o emeryturach i rentach z 17 kwietnia 1992 r. zawiera art. 68, który przewiduje podwyżkę emerytur „osobom, które brały udział w wyspecjalizowanych jednostkach przy oczyszczaniu terytoriów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w latach 1943–1945” – o 250 proc. minimalnej kwoty emerytury w zależności od wieku.

Kiedy kierując się tym przepisem ustawy, zwróciłem się do administracji rejonu sowieckiego w Mińsku z żądaniem podwyższenia emerytury, odmówiono mi. Zażądali ode mnie zaświadczenia o udziale w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, chociaż prawo nie wspomina o istnieniu takiego dokumentu. Lista dokumentów do otrzymania dodatku do emerytury na podstawie tego artykułu została zatwierdzona znacznie później – w Regulaminie przedstawiania i rozpatrywania dokumentów przy przyznawaniu emerytury z 1997 r. Podjętą decyzję uważam za niezgodną z prawem. Mikołaja, Mińsk.”

Autor listu nie ograniczył się do skarg i złożył pozew.

Oto decyzja Swietłany SOLOPAN, sędziego Sowieckiego Sądu Rejonowego w Mińsku:

Zgodnie z częścią 4 ust. „b” białoruskiej ustawy z dnia 17.04.1992 N 1596-XII (ze zmianami z dnia 01.08.2018) „O zabezpieczeniu emerytalnym” emerytury przyznane zgodnie z tą ustawą są podwyższane :

osobom, które brały udział w oddziałach specjalnych przy rozminowywaniu terenów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w latach 1943 – 1945 – 250% minimalnej emerytury.

Zgodnie z paragrafem 23 Rozporządzenia Ministra Opieki Socjalnej z dnia 23 maja 1997 r. N 44 (z późniejszymi zmianami z dnia 31 października 2006 r.) „W sprawie zatwierdzenia Regulaminu składania i rozpatrywania dokumentów przy przyznawaniu emerytur w zgodnie z Ustawą Republiki Białorusi „O zabezpieczeniu emerytalnym” wraz z dokumentami poświadczającymi prawo wnioskodawcy do podwyższenia emerytury zgodnie z art. 68 tej ustawy to:

legitymacja uczestnika wojny oraz zaświadczenie o udziale w formacjach specjalnych przy rozminowywaniu terenów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w latach 1943 – 1945, wydawane przez komisariaty wojskowe.

Sąd stwierdził, że komisja ds. przydzielania emerytur pod administracją rejonu sowieckiego w Mińsku odmówiła skarżącemu podwyższenia emerytury ze względu na fakt, że prawo do podwyżki emerytury zgodnie z ust. „b” art. 68 ustawy „O emeryturach Republiki Białorusi” przysługuje osobom, które brały udział w wyspecjalizowanych formacjach przy rozminowywaniu terytoriów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w latach 1943-1945. Ponieważ brał udział w całkowitym rozminowaniu w 1992 r., nie przysługuje mu zatem z tej tytułu podwyżka emerytury.

Z pisma Komisariatu Wojskowego Obwodu Sowieckiego z dnia 02.01.2018 r. wynika, że ​​w dowodzie wojskowym N.I. Stwierdzono, że odbył 20-dniowe szkolenie w jednostce wojskowej w charakterze dowódcy grupy rozminowującej i brał udział w całkowitym rozminowywaniu terytorium sąsiadującego z osadą Bobr, rejon krupski, obwód miński, od 29.07.1992 r. do 17.08.1992.

Obywatel w swojej skardze uważa, że ​​z art. 68 ust. 4 ust. „b” ustawy o emeryturach i rentach nie wynika, że ​​osoby, które brały udział w oczyszczaniu terytoriów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w latach 1943-1945, nie nie należą do kategorii osób, dla których przewidziano podwyższenie emerytury, gdyż dosłowna wykładnia tego artykułu wskazuje, w jakich latach nastąpiło wyzwolenie spod okupacji niemieckiej, a rozminowanie nastąpiło jeszcze po wyzwoleniu terytorium od Niemców. Rozminowywanie terytoriów i obiektów może być prowadzone w chwili obecnej, jeżeli zostaną odkryte niewybuchy, pociski, bomby i inne urządzenia wybuchowe stwarzające zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz osoby uczestniczące w jednostkach specjalnych do ich wykrywania i neutralizacji urządzeń będą mieli prawo do podwyższenia emerytury.

Jednocześnie sąd uważa, że ​​N.I. nie przysługuje prawo do podwyższenia emerytury, gdyż dokumentami poświadczającymi prawo do podwyższenia emerytury na tej podstawie jest zaświadczenie o uczestnictwie w wojnie oraz zaświadczenie o udziale w formacjach specjalnych przy rozminowywaniu terytoriów i obiektów po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w 1943 – 1945, wydawane przez komisariaty wojskowe.

Kontaktując się z wydziałem zabezpieczenia społecznego administracji obwodu sowieckiego, wnioskodawca przedstawił jedynie dowód wojskowy i zaświadczenie komisariatu wojskowego obwodu sowieckiego, zgodnie z którym N.I. brał udział w całkowitym rozminowaniu w 1992 r. w trakcie szkolenia wojskowego, co nie daje podstaw do ustalenia podwyższenia emerytury.

Dokumentów, o których mowa w paragrafie 23 Regulaminu, wnioskodawca nie może dostarczyć, gdyż urodził się w okresie powojennym.

Tym samym, oceniając całość przedstawionego materiału dowodowego, sąd doszedł do wniosku, że odmowa komisji przyznania emerytur przy zarządzie rejonu sowieckiego w Mińsku była zgodna z prawem, w związku z czym skarga została odrzucona.