Szacuje się, że U 7 na 10 kobiet mięśniak macicy będzie występował przez całe życie– wynika z danych Hiszpańskiego Towarzystwa Ginekologii i Położnictwa (SEGO). Dobra wiadomość jest taka większość przebiega bezobjawowoi łagodnych cechach, więc wiele kobiet nawet nie będzie wiedziało o „problemie”.

W wywiadzie z Infosaldoktor Fernando Salazara Burgosordynator Oddziału Położnictwa i Ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego Sanitas La Zarzuela (Madryt) wyjaśnia, że ​​mięśniaki macicy składają się z w guzkach powstałych w wyniku proliferacji komórek tkanki mięśniowej, które rozwijają się w macicy.

SEGO, którego członkiem jest lekarz, wyjaśnia również, że mięśniaki to „skupiska mięśni, zaokrąglone i dobrze określone„, które pojawiają się w macicy w wyniku działania hormonów żeńskich (estrogenu i progesteronu) na prawidłowy mięsień macicy.

„Mogą być pojedyncze lub wielokrotne, o różnej wielkości i zlokalizowane w różnych obszarach ściany macicy. Rozwijają się one jednak nawet u 70% kobiet na każdym etapie życia Częściej spotyka się je w wieku około 50 latoraz u kobiet rasy czarnej. W czasie ciąży mogą urosnąć, a czasem w drugiej połowie ciąży i po porodzie mogą się zmniejszyć, a po menopauzie zmniejszyć swoją objętość” – podkreśla towarzystwo naukowe.

Symptomy

Ponadto, Dr Salazar Burgos wspomina, że ​​zwykle przebiegają one bezobjawowo, a około 25% może wywołać objawy.według SEGO. Według ginekologa są dwa główne: nieprawidłowe, obfite lub nieprawidłowe krwawienie z macicy (poza miesiączką); lub ucisk na sąsiednie narządy (pęcherz, odbytnica lub naczynia krwionośne przenoszące i zbierające krew z kończyn dolnych).

„Objawy ucisku struktur miednicy mogą wystąpić, jeśli są one duże, jak ból i uczucie ucisku w podbrzuszuzaparcia, trudności w opróżnianiu pęcherza czy konieczność częstszego oddawania moczu” – dodaje w tym sensie SEGO.

W tym miejscu kierownik Oddziału Położniczo-Ginekologicznego Szpitala Uniwersyteckiego Sanitas La Zarzuela (Madryt) zwraca uwagę, że tylko w rzadkich przypadkach mięśniaki zniekształcające jamę macicy mogą utrudniać poczęcie. „Mogą one zwiększać odsetek samoistnych poronień i dużych mięśniaków objętość może powodować problemy w czasie ciążytakie jak złe ułożenie płodu, zwiększona częstość cięć cesarskich, zagrożenie przedwczesnym porodem, niższy wzrost płodu czy pęknięcie worka” – dodaje SEGO.

Doktor Salazar Burgos precyzuje, że diagnozę stawia się zwykle na podstawie rutynowego badania ultrasonograficznego, a w wielu przypadkach pacjentka sama konsultowała się na podstawie występujących objawów. W tym miejscu podkreśla to Hiszpańskie Towarzystwo Ginekologii i Położnictwa „Bezobjawowe mięśniaki nie wymagają obserwacji ani specjalnego leczenia, zwłaszcza u pacjentów w pobliżu menopauzy”.

Leczenie

Mięśniaki, które rzeczywiście powodują objawy należy leczyć, choć zawsze indywidualnie traktując każdy przypadek. „Ich leczenie skupia się na korygowaniu wywoływanych przez nie objawów, takich jak nieprawidłowe krwawienia, czy wspomniany ucisk” – ocenia ekspert ze szpitala Sanitas La Zarzuela.

Z SEGO wskazano tutaj, że objawowe mięśniaki będą początkowo leczone za pomocą leczenia (leczenia hormonalne, modulatory receptorów hormonalnych i niehormonalnych), wszystkie z nich miały głównie na celu zmniejszenie ilości krwawieniaa jeśli leczenie nie jest wystarczające, można zastosować leczenie chirurgiczne, „które będzie zależeć od tego, czy pacjent chce mieć dzieci, czy nie”.

W dzisiejszych czasach zwyczajowo nie usuwa się macicy, jak to miało miejsce w przeszłości. Najnowsze techniki chirurgiczne mają na celu jak najbardziej zachowawcze leczenie macicy, a wszystko to jest zawsze uzgadniane z pacjentką. Operacja to ostateczna opcja, ale przypadek musi być zawsze indywidualny, i najpierw leczenie skupia się na skorygowaniu objawów, a te są zwykle dość skuteczne” – dodaje dr Salazar Burgos.

Nowe techniki

Tutaj specjalista położnictwa i ginekologii nalega, aby kobiety, u których zdiagnozowano mięśniaki macicy, „nie powinni się martwić” w obliczu diagnozy, ponieważ jest to łagodny procesa obecnie istnieją „bardzo skuteczne” metody leczenia i prawie zawsze istnieją alternatywy dla ostatecznych metod leczenia chirurgicznego.

W szczególności polega na klasycznym leczeniu chirurgicznym w jego usunięciu metodą otwartą lub endoskopowąpoprzez laparoskopię lub histeroskopię, chociaż ta ostatnia, jak podkreślił kierownik Oddziału Położniczo-Ginekologicznego Szpitala Uniwersyteckiego La Zarzuela w Madrycie, jest nową techniką „ablacji mięśniaków za pomocą fal radiowych”, leczenie pod kontrolą USG, które niszczy mięśniaka, w celu uzyskania jak najbardziej zachowawczego efektu.

Dziś nie można temu zapobiec, co potwierdza także członek Hiszpańskiego Towarzystwa Ginekologii i Położnictwa, podkreślając jednocześnie, że najbardziej predysponowane do tego są kobiety rasy czarnej lub niektóre kobiety, których krewni mieli mięśniakichociaż zapewnia, że ​​„nie ma jednoznacznie powiązanych czynników genetycznych”.