Uważność i otwarcie kanałów komunikacyjnych są kluczem do wspierania dziecka. Jeśli masz w rodzinie nastolatka, zrzędliwość często idzie w parze. Kiedy więc Twoje dziecko milczy, wydaje się przepraszające lub wycofuje się do swojego pokoju i nie chce z Tobą rozmawiać, czasami może być trudno stwierdzić, czy jest to typowa cecha okresu dojrzewania, czy też oznaka depresji wymagającej uwagi.

Dlaczego moje dziecko jest takie kapryśne?

Typowe dla gimnazjalistów jest to, że trzymają się z daleka od swoich opiekunów lub oddalają się od nich – i może to być oznaką rozwoju. Tworzą poczucie wolności, co jest dobre – rozwijają uzależnienie od kontaktów społecznych. Są jednak wrażliwi na negatywne opinie, ponieważ przez wiele lat dorośli obserwowali ich występy. Nastolatki mają mnóstwo pracy – od zajęć szkolnych i zajęć pozalekcyjnych po obowiązki opiekunów, przyjaciół, instruktorów i trenerów.

W tym okresie są w stanie tworzyć uczucia, ale w zasadzie jeszcze nie kontrolują i nie projektują. Dodaj do tego lawinę hormonów na różnych poziomach i w różnym czasie, tworząc chaotyczne środowisko w mózgu, w którym dzieci mogą precyzyjnie dostroić się do gorączkowych zmian, przez które przechodzą. Innymi słowy, Twój nastolatek może być zestresowany – co jest całkowicie normalne. Jednak w niektórych przypadkach może to być oznaką czegoś więcej.

Objawy depresji

• Zmiany w zachowaniu, przygnębienie i drażliwość
• Zmiany w zachowaniu, takie jak potrzeba dłuższego odpoczynku lub mniejszego jedzenia
• Wycofywanie się z rodziny, przyjaciół lub wykonywanie ćwiczeń, które sprawiały im przyjemność
• Problemy w wielu obszarach życia, takich jak przyjaźnie, relacje rodzinne, wyniki w szkole i spędzanie czasu wolnego
• Oznaki skaleczenia i innych form samookaleczenia, takich jak ciągnięcie za włosy lub rozdzieranie skóry
• Używanie narkotyków i alkoholu
• Nagła potrzeba zapewnienia siebie lub krytyczny spadek poczucia własnej wartości. Manifestacje beznadziei. Wyraźne rozmowy na temat samobójstwa lub bardziej subtelne komentarze, takie jak: „Szkoda, że ​​mnie tu nie było”.

Leczenie depresji

Znajdź pediatrę, który będzie regularnie rozmawiał z Twoim dzieckiem i Tobą oraz doradzi Ci, jak postępować. Twój pediatra może zaproponować plan leczenia obejmujący leki, terapię lub jedno i drugie. W niektórych przypadkach stosuje się leki przeciwdepresyjne. Depresja jest spowodowana brakiem równowagi neuroprzekaźników w mózgu, dlatego młodzi ludzie dobrze reagują na leczenie. Zależy to od nasilenia skutków ubocznych u Twojego dziecka i tego, jak bardzo wpływają one na jego codzienne funkcjonowanie.

Dobre samopoczucie psychiczne jest podstawowym elementem dobrego samopoczucia każdego człowieka, w tym uczniów szkół średnich. Posiadanie planu badań przesiewowych w kierunku depresji może pomóc w utrzymaniu otwartych linii komunikacyjnych i zapewnić dziecku zdrowie i wsparcie.

Źródła informacji: mentislab.cz. loono.cz

Zdjęcie poglądowe: Pixabay