Co zrobić, jeśli badania wykazały niedobór witaminy D w organizmie, ale zmiana diety i przyjmowanie dodatkowej „witaminy słońca” nie poprawiło sytuacji? Na pytanie portalu sb.by odpowiedziała rosyjska dietetyczka, kandydatka nauk chemicznych Anastasia Shalyapina:


Witamina D należy do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Naturalnie występuje w tłustych rybach (łosoś, śledź, sardynki, tuńczyk, sum itp.), oleju rybnym, maśle, mleku i jego przetworach, żółtku jaj i wątrobie wołowej.

Synteza witaminy D w organizmie człowieka możliwa jest tylko pod pewnymi warunkami, a mianowicie wtedy, gdy w skórę docierają promienie ultrafioletowe pochodzące ze światła słonecznego. Ogólnie rzecz biorąc, witamina D pozyskiwana z pożywienia lub w postaci suplementów diety, a także powstająca podczas ekspozycji na słońce, jest biologicznie obojętna. Aby aktywować i przekształcić się w aktywną formę hormonu D – 1,25(OH)2D – w organizmie muszą przejść dwa procesy hydroksylacji:

1) występuje w wątrobie i przekształca witaminę D w 25-hydroksywitaminę D – 25(OH)D, czyli kalcydiol;

2) zachodzi głównie w nerkach, a jej wynikiem jest synteza fizjologicznie aktywnego hormonu D, 1,25-dihydroksywitaminy D – 1,25(OH)2D.

Witamina D pełni w organizmie wiele ważnych zadań, ale jednym z kluczowych jest zarządzanie metabolizmem wapnia. Witamina ułatwia wchłanianie wapnia, zwiększając jego stężenie we krwi.

Brak witaminy D prowadzi do zaburzenia metabolizmu wapnia i fosforu w kościach, zwiększonej demineralizacji tkanki kostnej, co zwiększa ryzyko rozwoju osteoporozy. Obniżone stężenie 25(OH)D w surowicy wiąże się z szeregiem chorób pozaszkieletowych, takich jak niektóre rodzaje nowotworów, nadciśnienie tętnicze, związane z wiekiem pogorszenie funkcji poznawczych, dysfunkcja układu odpornościowego i rozrodczego itp.

Dzienne zapotrzebowanie na witaminę D dla dorosłych wynosi 15 mcg (600 jm), dla osób powyżej 65. roku życia – 20 mcg (800 jm), a dla dzieci – 10–15 mcg (400–600 jm).

Aby uniknąć problemów zdrowotnych u ludzi, ministerstwa zdrowia krajów północnych, w tym Rosji, zalecają przyjmowanie suplementów witaminy D w dawkach profilaktycznych. Ale zdarza się, że witamina D nie jest wchłaniana przez organizm.

Celiakia, przewlekłe zapalenie trzustki, choroba Leśniowskiego-Crohna i mukowiscydoza zmniejszają wchłanianie witaminy D. Ponadto niektóre rodzaje chorób wątroby mogą zmniejszać wchłanianie witaminy, ponieważ chora wątroba nie wytwarza normalnych ilości żółci. U osób z chorobą nerek poziom bioaktywnej witaminy D zmniejsza się w miarę postępu choroby, a w schyłkowej fazie choroby nerek poziomy są niewykrywalne.

W przypadku osób otyłych, cierpiących na zespoły złego wchłaniania lub przyjmujących leki wpływające na metabolizm witaminy D Wytyczne Endokrynologii Klinicznej zalecają, co następuje:

• co najmniej 6 000–10 000 IU witaminy D dziennie;

• gdy stężenie 25(OH)D w surowicy przekracza 30 ng/ml, należy zastosować leczenie podtrzymujące w dawce 3000–6000 IU/dobę.

Jeśli stężenie 25(OH)D utrzymuje się stale na niskim poziomie pomimo kilku prób skorygowania doustnej suplementacji witaminy D, w celu poprawy poziomu witaminy D można rozważyć terapię ultrafioletem B (tj. lampy opalające). Należy to jednak robić wyłącznie zgodnie z zaleceniami i zgodnie z zaleceniami pod nadzorem lekarza prowadzącego – podkreśliła Anastasia Chaliapina.

Zdjęcie: freepik.com

Wcześniej pisaliśmy o zaletach i szkodliwości popularnych przypraw, przypraw i przypraw.

Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl+Enter