W dzisiejszym świecie wiele osób uważa, że ​​większość ich problemów wynika z niedostatku.
Dlatego dużą część swojego życia poświęcają na zdobywanie rzeczy, które rzekomo czynią je szczęśliwymi.
Ponieważ te rozumowania są w rzeczywistości fałszywe, nigdy nie osiągają ani nie dostają wystarczająco dużo, aby być szczęśliwym przez długi czas.

Jaka jest oznaka nieszczęścia u ludzi, którzy mają za dużo?
Nadmiar odczuwany jest jako ciężar. Prowadzi to do trudności i wypaczeń w dążeniu do autentycznej jakości życia. Dotyczy to wszystkiego – nadmiaru jedzenia, picia, majątku, piękna, sukcesu…

„Ubóstwo nie wynika ze zmniejszenia bogactwa, ale raczej ze wzrostu potrzeb”.
-Platon-

Chęć posiadania czegoś coraz więcej nie wynika z konkretnego niedoboru. Milioner nie potrzebuje więcej pieniędzy, ale to nie znaczy, że nie chce więcej. Dzieje się tak, że prawdziwe pragnienie jest maskowane i dlatego nigdy nie może zostać zaspokojone.

Istnieje prawda, która na pierwszy rzut oka sobie zaprzecza: brak dóbr materialnych ustępuje nieszczęściu, ale ich posiadanie nie . Ludzie potrzebują materialnego fundamentu, aby się osiedlić, wzrastać i rozwijać. Jeśli brakuje nam tego minimum egzystencjalnego, może to ograniczyć naszą autonomię.

Skrajne ubóstwo uniemożliwia dostęp do edukacji, opieki zdrowotnej i dóbr kultury. Uniemożliwia nam korzystanie z dobrodziejstw społeczeństwa. Skazuje nas na życie w niepewności i nędzy, które koncentruje się niemal wyłącznie na zapewnieniu nam przetrwania.

Na drugim biegunie są ci, którzy mają za dużo. Teoretycznie powinni być szczęśliwsi, skoro mają to wszystko i jeszcze więcej. Łatwy dostęp do edukacji, możliwość zdobycia przyjemniejszych doświadczeń i fakt, że większość ludzi uważa ich za szczęściarzy, powinno prowadzić do większego szczęścia w ich życiu. Jednak wielu z nich pogrąża się w nędzy.

Osoby, które mają za dużo, są zwykle kłopotliwe, wymagające i mało przydatne. Dominują ich zachcianki. Dotyka ich niezadowolenie. Samolubny, jeśli nie leniwy w obliczu świata. Mają tendencję do bycia cynicznymi. Oczywiście nie dotyczy to w 100% każdego, kto ma więcej niż wystarczy, ale jest to bardzo powszechne.

Mniej czy mniej więcej?
W obszarze rozwoju osobistego pieniądze to tylko narzędzie. Daleko im do najważniejszej rzeczy w życiu. Każda istota ludzka musi móc polegać na pewnych minimalnych warunkach, które pozwolą na jej rozwój i integrację ze społeczeństwem. Ale ostatecznie tym, co decyduje o sukcesie lub porażce osoby urodzonej w biedzie, jest jej zdolność do twórczego akceptowania tych trudności.
Życie jest codziennym wyzwaniem już od najmłodszych lat.

Dla osób z nadwyżką pytanie nie jest ani trudne, ani bardzo ekscytujące. Bardzo rzadko są narażeni na sytuacje ekstremalne, w których bycie musi zwyciężyć nad posiadaniem. Mnóstwo ludzi z pieniędzmi są przed tym chronieni i wychowują swoje dzieci w warunkach oszczędnościowych. Jednak ich horyzont jest praktycznie pewny, w przeciwieństwie do tych, którzy nie mają nic.

Ostatecznym rezultatem tego wszystkiego jest to, że w większości przypadków ci, którzy mają mniej, rozwijają większą odporność. Uczą się radzić sobie z rozczarowaniem i potrafią docenić to, co dostają. Ci, którzy mają nadmiar, pomijają te lekcje. To prawda: pod wieloma względami będą mniej cierpieć. Ale zwykle będą też mniej odporne na ciosy losu.