Miopatie to duża grupa chorób nerwowo-mięśniowych różnego pochodzenia, które charakteryzują się uszkodzeniem mięśni szkieletowych z postępującym osłabieniem i zanikiem mięśni.

Przyczynami mogą być zmiany dziedziczne, różne zespoły nerwowo-mięśniowe w chorobach somatycznych, endokrynologicznych i nerwowych. Pomimo niskiej częstotliwości (częstość od 19,8 do 25,1 przypadków na 100 tys. Populacji) patologia ta ma ogromne znaczenie medyczne i społeczne, co wiąże się z ciężkością przebiegu, wysokim stopniem niepełnosprawności i znacznym pogorszeniem jakości pacjenta życia. Leczenie, opieka i adaptacja takich pacjentów wiążą się ze znacznymi trudnościami zarówno dla bliskich, jak i dla państwa.

Dziedziczne miopatie mają podłoże genetyczne i zaczynają objawiać się już w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania. Przyczynami nabytych postaci choroby są często zaburzenia endokrynologiczne (nadczynność tarczycy, hiperaldosteronizm, choroba Itenko-Cushinga), zatrucie (alkohol, narkotyki, narkotyki), ryzyko zawodowe, choroby przewlekłe i zaburzenia metaboliczne.

W początkowej fazie procesu patologicznego zmęczenie szybko pojawia się podczas chodzenia i innej aktywności fizycznej. Typowymi objawami miopatii są postępujące osłabienie i rozwój symetrycznych zaników mięśni. Może to prowadzić do skrzywienia kręgosłupa, szczególnie w młodym wieku. Pacjentom staje się trudno wstać z krzesła, wyjść z wanny lub wejść po schodach. Nie potrafią biegać ani skakać, a czesanie włosów i golenie staje się problemem. Chód „kaczy” polega na poruszaniu się z kołysaniem na boki.

Najtrudniejszą rzeczą w postawieniu diagnozy jest ustalenie przyczyny, która doprowadziła do rozwoju patologii. Może to wymagać różnych badań: elektromiografii, biochemicznego badania krwi, tomografii komputerowej i biopsji mięśni. Dokładna diagnoza wrodzonych postaci choroby jest możliwa jedynie poprzez molekularną analizę genetyczną mającą na celu identyfikację mutacji. Niezbędne są konsultacje z różnymi specjalistami: neurologiem, genetykiem medycznym, endokrynologiem, reumatologiem, kardiologiem i innymi.

Leczenie zależy od przyczyny choroby. W przypadku wrodzonej patologii możliwe jest jedynie spowolnienie jej postępu. Jeśli schorzeniom towarzyszą choroby współistniejące, ich skuteczna terapia pozwala nie tylko ustabilizować przebieg miopatii, ale także znacząco przywrócić siłę mięśni i funkcje motoryczne. Zmiany spowodowane nadczynnością tarczycy lub niedoborem witaminy D można całkowicie wyleczyć. Fizjoterapia, terapia ruchowa i masaż są ważne w procesie zdrowienia.

Aby zapobiec wrodzonym miopatiom, pary planujące ciążę wymagają konsultacji z genetykiem medycznym. Rozwój wtórnych postaci tej choroby można zapobiec poprzez terminowe leczenie patologii endokrynologicznej i zaburzeń metabolicznych oraz zdrowy tryb życia.

Jurij KUZMIENKOW, Doktor Republikańskiego Centrum Naukowo-Praktycznego „Kardiologia”

Zabrania się pełnego przedruku tekstu i zdjęć. Częściowe cytowanie jest dozwolone pod warunkiem zamieszczenia hiperłącza.

Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl+Enter

Przełomowe badania przeprowadzone w ostatnich latach ujawniły zaskakujący związek między chorobą Alzheimera a oczami. To nieoczekiwane odkrycie może zmienić sposób, w jaki wykrywamy i diagnozujemy tę wyniszczającą chorobę neurologiczną, zapewniając nową nadzieję i możliwości wczesnej interwencji i leczenia.

Tradycyjnie chorobę Alzheimera diagnozowano na podstawie oceny funkcji poznawczych i technik obrazowania mózgu. Jednak naukowcy odkryli obecnie, że oczy mogą dostarczyć cennych informacji na temat obecności i postępu choroby Alzheimera. Oczy, często nazywane „oknami duszy”, mogą również służyć jako okna do zdrowia mózgu.

Związek między chorobą Alzheimera a oczami leży w cienkiej warstwie tkanki znajdującej się w tylnej części oka, zwanej siatkówką. Siatkówka zawiera sieć naczyń krwionośnych, które odzwierciedlają ogólny stan naczyń krwionośnych w organizmie. Badania wykazały, że zmiany w naczyniach krwionośnych siatkówki mogą odzwierciedlać podobne zmiany w naczyniach krwionośnych mózgu. U osób chorych na chorobę Alzheimera te naczynia krwionośne siatkówki wykazują charakterystyczne zmiany, które mogą poprzedzać objawy poznawcze.

Jednym z najbardziej obiecujących osiągnięć jest wykorzystanie zaawansowanych technologii obrazowania, takich jak optyczna tomografia koherentna (OCT), do rejestrowania obrazów siatkówki o wysokiej rozdzielczości. Ta nieinwazyjna i szybka procedura pozwala badaczom między innymi zbadać grubość warstwy włókien nerwowych siatkówki. Naukowcy zauważyli, że osoby cierpiące na chorobę Alzheimera mają zazwyczaj cieńsze siatkówki, co sugeruje potencjalny biomarker choroby.

Konsekwencje tego odkrycia są dalekosiężne. Wczesne wykrycie choroby Alzheimera ma kluczowe znaczenie dla wdrożenia interwencji, które mogłyby spowolnić lub nawet zatrzymać jej postęp. Badając oczy, pracownicy służby zdrowia mogą być w stanie zidentyfikować objawy choroby Alzheimera na długo przed pojawieniem się objawów poznawczych. To wczesne wykrycie może otworzyć drzwi do skuteczniejszego leczenia, pozwalając ludziom na dłuższe utrzymanie wyższej jakości życia.

Ponadto ten przełom może znacząco obniżyć koszty i inwazyjność diagnozowania choroby Alzheimera. Obecne metody diagnostyczne często obejmują szeroko zakrojone badania funkcji poznawczych, neuroobrazowanie, a czasami nawet procedury inwazyjne. Z drugiej strony badania wzroku są rutynowe, niedrogie i powszechnie dostępne. Dostępność ta mogłaby zdemokratyzować diagnostykę choroby Alzheimera, ułatwiając osobom z różnych środowisk społeczno-ekonomicznych uzyskanie terminowej i dokładnej oceny.

Chociaż związek między chorobą Alzheimera a oczami jest nadal badany, potencjalne implikacje są po prostu rewolucyjne. Odkrycie to nie tylko zapewnia nowy wgląd w tę chorobę, ale także podkreśla znaczenie interdyscyplinarnych badań w odkrywaniu tajemnic złożonych chorób neurologicznych. Ponieważ naukowcy nadal badają oko jako narzędzie diagnostyczne choroby Alzheimera, przyszłość może przynieść bezprecedensowy postęp we wczesnym wykrywaniu, leczeniu, a ostatecznie w poszukiwaniu lekarstwa.

Artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowi rekomendacji ani substytutu profesjonalnej konsultacji.

Gładka, błyszcząca to marzenie każdej kobiety. Zebraliśmy kilka naturalnych przepisów, które pomogą Ci rozjaśnić ciemne plamy na twarzy. W różnych okresach życia każdy z nas spotkał się z takim problemem, ma on jednak swoje rozwiązania, a dobra wiadomość jest taka, że ​​znajdują się one w naszej lodówce. Cechą wspólną wszystkich trzech masek jest to, że w każdej z nich zastosowano środek, który pomaga skutecznie walczyć z przebarwieniami na skórze.

Zobacz więcej:

Maska 1

2 średnie ziemniaki

sok z połowy cytryny

Ziemniaki zetrzeć na tarce, dodać sok z cytryny, wymieszać. Nałóż maskę na twarz, pozostaw na 20 minut i spłucz wodą.

Maska 2

1 średni ziemniak

pół ogórka

Ziemniaka i ogórka obierz i włóż do blendera, aż uzyskasz jednorodną mieszaninę. Maskę można pozostawić na twarzy przez 25 min. Zmyć ciepłą wodą.

Maska 3

1 średni ziemniak

pół marchewki

Obierz ziemniaka i marchewkę i umieść je w blenderze, aż uzyskasz jednorodną mieszaninę. Trzymaj tę maskę na twarzy przez 20 minut. Spłucz ciepłą wodą.

Zdrowie i piękno

Wykorzystaj moc naturalnych składników

Jeśli Twoim marzeniem są gęste, mocne i zdrowe włosy, musisz przestudiować wszelkiego rodzaju zabiegi i produkty. Ale czasami odpowiedź może kryć się w najprostszych rzeczach – na przykład opiece domowej. W poniższych wierszach zaproponujemy Ci kilka masek, które możesz wykonać samodzielnie w domu. Tutaj są:

Maska do włosów z lawendą i rozmarynem

Lawenda i rozmaryn nie tylko cudownie pachną. Według badań codzienny masaż skóry głowy mieszanką lawendy, rozmarynu i innych olejków eterycznych może faktycznie pomóc w pobudzeniu wzrostu włosów. To dość mocne twierdzenie, które wymaga dalszych badań. Ale jeśli chcesz mieć zdrowo wyglądające włosy i skórę głowy, te wyniki mogą oznaczać, że jest to prawdopodobnie najlepsza maska ​​​​do zagęszczania włosów. Jak to przygotować? W małej misce wymieszaj 5-10 kropli olejku lawendowego, 5-10 kropli olejku rozmarynowego i 2 łyżki roztopionego oleju kokosowego. Nakładaj na włosy, zwracając szczególną uwagę na cebulki, w których następuje wzrost włosów. Wmasuj maskę w skórę głowy. Pozostawić na co najmniej 45 minut, następnie umyć szamponem. Jeśli masz cienkie włosy, konieczne może być ich dwukrotne umycie. Stosuj raz w tygodniu.

Silna aktywna maska ​​na wzrost

Ta maska ​​do włosów została stworzona przy użyciu silnych, naturalnych składników, które są bogate w składniki odżywcze i witaminy, które wzmacniają cebulki włosów i zapobiegają różnym nieprzyjemnym problemom. Co będzie potrzebne do jego przygotowania: 1 łyżeczka proszku amla, 1 łyżeczka proszku shikakai, 1 łyżeczka proszku z orzechów mydlanych, 2 łyżeczki oleju sezamowego i 1 łyżeczka żelu Aloe Vera. Weź miskę, włóż do niej wszystkie proszki ziołowe i wymieszaj. Gdy wszystko będzie gotowe, dodaj żel Aloe Vera, olej sezamowy i dokładnie wymieszaj, aż uzyskasz gęstą pastę. Nałóż maskę na czystą skórę głowy i masuj opuszkami palców przez kilka minut. Zakryj włosy czystym czepkiem kąpielowym lub plastikową torbą. Pozostaw maskę na włosach na około 30-40 minut. Po zakończeniu umyj włosy łagodnym szamponem. Aby uzyskać gęste i lśniące włosy, stosuj tę maskę przynajmniej dwa razy w tygodniu. Po masce nie należy używać suszarki do włosów. Po zastosowaniu tej maski na włosy należy unikać ekspozycji na słońce przez co najmniej 6 godzin.

Maska na szybki wzrost z cynamonem i olejem kokosowym

Olej kokosowy pojawia się w wielu różnych przepisach na maski do włosów ze względu na jego właściwości nawilżające i nawilżające. Cynamon ma właściwości antybakteryjne, które pomagają rosnąć włosom, pomaga również przy łupieżu, wypadaniu włosów i wzmacnia mieszki włosowe. Cynamon nałożony na włosy pobudza krążenie w skórze głowy, poprawia dopływ krwi do mieszków włosowych i powoduje pobudzenie wzrostu włosów. Do przygotowania tej wspaniałej maseczki potrzebne będą jedynie: 1 łyżka oleju kokosowego i 1 łyżeczka cynamonu. Wymieszaj te dwa składniki w misce. Rozdziel włosy, przechyl głowę i rozpocznij nakładanie na skórę głowy, masując i wcierając maskę opuszkami palców. Zwiąż włosy z tyłu i przykryj czepkiem lub ręcznikiem. Pozostaw na około 30-45 minut, a następnie umyj jak zwykle. Zaleca się stosowanie tej maski raz w tygodniu.

Domowa maska ​​na intensywny wzrost

Z łatwością przygotujesz tę cudowną maskę, do której potrzebne będą następujące składniki: 1 łyżka żelu aloesowego, kilka gałązek świeżego rozmarynu, 2 łyżki oliwy z oliwek, 3 kapsułki olejku z witaminą E i odżywka do włosów. Wymieszaj wszystkie składniki (bez odżywki) i mieszaj, aż masa będzie gładka. Odcedź miksturę przed nałożeniem jej na włosy. Mieszankę wlać do słoiczka lub małej miski i dodać kilka łyżek odżywki, aby ją zagęścić. Dobrze wymieszaj i nałóż na czyste włosy. Pozostaw na 30 minut i umyj jak zwykle.

Niski poziom cukru we krwi, znany również jako hipoglikemia, może być niebezpiecznym stanem. Hipoglikemię obserwuje się u osób chorych na cukrzycę przyjmujących leki zwiększające poziom insuliny w organizmie. Oprócz diabetyków, w grupie ryzyka znajdują się także osoby, które opuszczają posiłki, jedzą mniej niż normalnie, wykonują większy wysiłek fizyczny na pusty żołądek, nadużywają napojów alkoholowych na pusty żołądek i cierpią na różne niedobory hormonów.

Poziom cukru we krwi nazywany jest również glukozą. Pozyskiwany jest z pożywienia i służy jako ważne źródło energii dla organizmu. Występuje głównie w węglowodanach, produktach spożywczych takich jak ryż, ziemniaki, chleb, zboża, owoce, warzywa i mleko.

Po jedzeniu glukoza jest wchłaniana do krwioobiegu.

Hormon insulina pomaga komórkom wykorzystywać glukozę do wytwarzania energii.

Jeśli zjesz więcej cukru niż powinieneś, organizm będzie go magazynował w wątrobie i mięśniach lub zamienił w tłuszcz, aby w razie potrzeby mógł go wykorzystać do wytworzenia energii.

Bez wystarczającej ilości glukozy organizm nie może wykonywać swoich normalnych funkcji.

Jakie są objawy niskiego poziomu cukru we krwi?

Objawy niskiego poziomu cukru we krwi mogą pojawić się nagle.

Zawierają:

rozmazany obraz;

kołatanie serca;

nagłe zmiany nastroju;

nagła nerwowość;

niewyjaśnione zmęczenie;

blada skóra;

ból głowy;

głód;

zawroty głowy;

wyzysk;

swędzenie skóry;

Trudności z koncentracją

Osoby, które nie są zaznajomione z atakami i objawami hipoglikemii, często nie są świadome, że ich poziom cukru we krwi spada. A to może spowodować utratę przytomności, drgawki, a nawet śpiączkę.

Bardzo niski poziom cukru we krwi jest niebezpiecznym stanem.

Jeśli ktoś, kogo znasz, choruje na cukrzycę i ma łagodne do umiarkowanych objawy, powinieneś poprosić go o zjedzenie lub wypicie 15 gramów łatwo przyswajalnych węglowodanów – pół szklanki soku, 1 łyżka miodu, 4 lub 5 słonych krakersów, 3 lub 4 kawałki cukierek twardy lub tabletki glukozowe, 1 łyżka cukru.

Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja, taka jak utrata przytomności, ważne jest podanie glukagonu i natychmiastowe wezwanie służb ratunkowych. Osoby zagrożone niskim poziomem cukru we krwi powinny zgłosić się do lekarza w celu uzyskania recepty na glukagon. Nigdy jednak nie podawać niczego doustnie osobie nieprzytomnej, gdyż może się ona udusić.

Jak diagnozuje się niski poziom cukru we krwi?

Jeśli podejrzewasz, że masz niski poziom cukru we krwi, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem. Powinien natychmiast sprawdzić poziom cukru we krwi po wystąpieniu objawów hipoglikemii.

Jak leczyć niski poziom cukru we krwi

Kiedy poziom cukru we krwi jest zbyt niski, kluczowe znaczenie ma zjedzenie czegoś zawierającego węglowodany. Zaleca się, aby śniadanie zawierało co najmniej 15 gramów węglowodanów – musli, świeże lub suszone owoce, sok owocowy, słone krakersy