Roladki jajeczne. Wszystko, co musisz wiedzieć o najczęściej spożywanych daniach w społecznościach azjatyckich w USA

Roladki jajeczne to jedne z najpopularniejszych dań społeczności azjatyckich w USA. Stąd podbiły resztę świata i dziś można je spotkać niemal wszędzie. Są chrupiące, lekko słone, z różnymi nadzieniami, dzięki czemu za każdym razem możesz spróbować czegoś innego. Są tak dobre, że nie możesz przestać jeść tylko jednego.

Roladki jajeczne zostały wynalezione w USA / Shutterstock

Przepisy na bułki jajeczne wywodzą się z USA, inspirowane kuchnią azjatycką. Ich kształt jest bardzo podobny do chińskich sajgonek, różnią się jednak składem ciasta i nadzieniem. Zwykle do mąki i arkusza jajek umieszcza się mieszankę kapusty lub innych warzyw lub wieprzowiny.

Oto wszystko, co musisz wiedzieć o bułkach jajecznych.

Wszystko, co musisz wiedzieć o przepisach na bułki jajeczne

Historia bułek jajecznych jest wciąż niepewna. Niektóre źródła podają, że to Lung Fong z Nowego Jorku wynalazł tę słynną przystawkę w 1925 roku.

Inne źródła podają, że szef kuchni Henry Low z nowojorskiej restauracji Port Arthur. Jego przepis pojawił się w książce kucharskiej „Gotuj w domu po chińsku” z 1928 roku, nie zawierał jednak kapusty, podstawowego składnika tego dania, jakie znamy dzisiaj.

Przed dwoma wzmiankami o przepisie znajduje się przepis z 1917 roku, który znajduje się w chińskiej książce kucharskiej, ale nie ma on nic wspólnego ze współczesnymi bułeczkami jajecznymi. To bardziej jak.

Mimo, że są pyszne, bułki jajeczne należy jeść w małych ilościach, bo nie są najzdrowszą opcją. Ponieważ są smażone w kąpieli olejowej, są pełne tłuszczów nasyconych i kalorii.

Jedna bułka dostarcza od 200 do 250 kalorii i 10-15 g tłuszczu. Zawiera także 417mg soli. Na jednym nigdy nie poprzestaniesz, dlatego warto je jeść odpowiedzialnie.

Jakie są nadzienia do bułek jajecznych?

Najczęściej bułki jajeczne nadziewane są różnymi rodzajami mięsa, najczęściej wieprzowiną. Można znaleźć także mięso z kaczki, kurczaka, baraniny czy krewetek.

W składzie znajdziemy także dużo warzyw, przede wszystkim marchewkę, cebulę, seler i kapustę.

Dla wegetarian dostępne są również bułki jajeczne nadziewane wyłącznie warzywami i tofu, które dla lepszego smaku zawierają również czosnek i imbir.

Bułki jajeczne niekoniecznie zawierają jajko

Przepis na bułki jajeczne ulegał na przestrzeni czasu wielu zmianom. Choć przepis z 1917 roku, pierwszy wzmiankujący o podobnym daniu, był bardziej nadziewanym omletem, to dzisiejsze danie może nie zawierać w składzie jajek.

Roladki jajeczne smażone są w kąpieli olejowej

Roladki jajeczne smażone są zazwyczaj na gorącym oleju, co nadaje im szczególnego smaku, ale także sprawia, że ​​są bardzo bogate w tłuszcze nasycone.

Na ich ilość wpływa rodzaj użytego oleju. Jeśli gotujesz je w domu, możesz użyć oleju kukurydzianego lub z orzechów laskowych, który jest odporny na bardzo wysokie temperatury.

Możesz przygotować zdrowszą wersję bułek jajecznych w domu

Jeśli chcesz ugotować bułki jajeczne w domu, możesz to zrobić w frytkownicy, co jest znacznie zdrowszą opcją. W ten sposób będą miały mniej kalorii i będą zawierały mniej tłuszczów nasyconych.

W kilku krajach istnieją odmiany bułek jajecznych

W Wietnamie chả giò przygotowywane jest z arkuszy ryżu nadziewanych wieprzowiną, fasolą mung, grzybami i warzywami, podawane z sosem z sosu rybnego, startej marchewki, chili, soku z limonki, cukru, czosnku i octu.

W Korei Południowej znajdziesz Gyeran-mari, którego nazwa oznacza również bułkę jajeczną. Nie ma to jednak wiele wspólnego z amerykańską wersją przepisu. Zawiera zieloną cebulę i marchewkę, do których można dodać dowolne inne składniki.

Lumpia to popularne danie na Filipinach. Podaje się je do specjalnych posiłków i zupełnie różni się od amerykańskich bułek jajecznych.

Bułeczki Jajeczne vs. pakiety wiosenne

Sajgonki na pierwszy rzut oka można pomylić z bułeczkami jajecznymi, ponieważ wyglądają bardzo podobnie. Istnieją jednak między nimi pewne różnice. Po pierwsze, mają silne korzenie w kuchni kantońskiej.

Można je smażyć w kąpieli olejowej, piec lub zapiekać na kuchence. Można je nadziewać mielonym mięsem wieprzowym, marchewką, cebulą, pędami bambusa i grzybami shiitake. Roladki jajeczne smażone są na oleju i mają znacznie grubszą powłokę.

Sosy do bułek jajecznych

W restauracji bułeczki jajeczne podawane będą z sosem śliwkowym, sosem słodko-kwaśnym, sosem orzechowym lub sosem hoisin. Jeśli jesz je w domu, możesz dodać dowolny sos. Może to być prosty sos sojowy, ale także sos czosnkowy z miodem lub .

Jak rozpoznać złe mięso, gdy jeszcze znajduje się na wystawie sklepowej

Nie zawsze łatwo jest odróżnić dobry produkt od złego, zwłaszcza gdy producenci starają się jak najbardziej skierować uwagę klienta z zawartości na opakowanie. Często uniemożliwia to dokładne zbadanie mięsa i wybór najlepszego kawałka.

Przedstawiamy Państwu kilka podstawowych czynników, dzięki którym z łatwością można odróżnić mięso świeże od czerstwego.

Spróbuj przyjrzeć się mięsu z bliska.

W przypadku naruszenia warunków przechowywania na mięsie pojawia się płytka nazębna lub śluz.

Świeża wołowina będzie miała umiarkowaną czerwoną barwę, więc nie ma co szukać kawałka o jaskrawoczerwonym kolorze – czegoś takiego zdecydowanie nie ma w przyrodzie. Świeża cielęcina będzie miała naturalny różowo-czerwony kolor, wołowina będzie miała ciemnoczerwony kolor. Warstwy tłuszczu powinny mieć dobry biały kolor. Wieprzowina powinna mieć jasnoróżowy kolor. Kawałek świeżego mięsa będzie nieco lżejszy od kawałka czerstwego.

W przypadku mięsa, które nie jest najwyższej świeżości, np. wołowiny, część kawałka będzie miała czerwonawy odcień, a druga część będzie miała szare plamy.

Należy także pamiętać, że powierzchnia świeżego mięsa nie może być mokra i błyszcząca, posiada tzw. zasychającą skórkę. Przynosząc taki egzemplarz do domu i otwierając paczkę, możesz przekonać się sam. Dotykając dobrego kawałka, możesz zauważyć, że dłoń pozostanie prawie sucha, a miąższ dotykowy powinien być elastyczny. Naciskając go palcem, zobaczysz, że wgniecenie szybko znika – to kolejny dobry znak.

Ostatnią, ale nie najmniej ważną kwestią jest zapach. Często nie ma możliwości oceny mięsa pod kątem tego parametru w sklepie, ale można to zrobić w domu, przed gotowaniem.

Dobry kawałek nie może pachnieć odpychająco; zapach mięsa powinien sprawić, że będziesz chciał je ugotować już teraz.

Super pyszny, klasyczny pudding bożonarodzeniowy

Ta klasyczna lampka bożonarodzeniowa oprócz magicznego smaku ma także magiczny aromat dzięki typowym dla tego sezonu przyprawom. A przygotowanie jest tak proste, że nie potrzeba nawet wagi kuchennej.

Składniki potrzebne na klasyczny świąteczny budyń:

1 łyżeczka rodzynki

1 łyżeczka Mąka samorosnąca

1 łyżeczka drobno starte masło (około 115 g)

1 łyżeczka brązowa bułka tarta

1 łyżeczka cukier

1 łyżeczka surowe orzechy wymieszać orzechy

1 łyżeczka cynamon

1 opakowanie wanilii

1 łyżeczka mleko

1 duże jajko

masło, do smarowania

Na krem ​​maślany:

85 g masła

100 g cukru

200 ml śmietanki

1 łyżeczka ekstrakt waniliowy

Sposób przygotowania:

Aby przygotować budyń, wlej pierwsze sześć filiżanek do miski, a następnie wymieszaj z mlekiem i jajkiem. Po dokładnym wymieszaniu przekładamy do wysmarowanej tłuszczem formy na budyń.

Przykryj podwójną warstwą folii posmarowanej masłem, robiąc pośrodku zakładkę, aby budyń mógł wyrosnąć. Zawiąż folię szczelnie sznurkiem, a następnie umieść ją w naczyniu do gotowania na parze lub dużej patelni z taką ilością delikatnie gotującej się wody, aby sięgała do połowy wysokości miski. Gotować na parze pod przykryciem przez 2 i pół godziny. Podczas gotowania sprawdzaj poziom wody, w razie potrzeby dodaj więcej. Jeżeli podajesz budyń od razu, rozpakuj go i przełóż na głęboki talerz.

Na krem ​​maślany:

Wszystko włożyć do rondla i doprowadzić do powolnego wrzenia, mieszając. Pozostawić do bulgotania przez 2-3 minuty, ciągle mieszając, aż cukier się rozpuści, a sos nabierze bladokarmelowego koloru i lekko zgęstnieje. Zdjąć z ognia. Kremem polej budyń i udekoruj mieszanką całych orzechów.

Dwa zapomniane w Hiszpanii owoce, które mają aż 40 razy więcej witaminy C niż pomarańcze

Jeśli lekarze, a także Twoja matka, nadal nalegają, abyś jadł więcej owoców, dzieje się tak dlatego, że zawierają one błonnik, dużą ilość wody i… Jeśli chodzi o to drugie, Być może kiedykolwiek zastanawiałeś się nad przyjmowaniem suplementów., ale w rzeczywistości przy zdrowej diecie nie są one potrzebne. Warzywa to w ogóle prawdziwa bomba witaminowa, a jedną z najpopularniejszych jest witamina C. Jeśli myśleliście, że można ją znaleźć tylko w owocach cytrusowych, to nawet w tych nie.

Pomarańcza to z pewnością owoc, który przychodzi na myśl, gdy myślimy o witaminie C, jednak nie jest to owoc najbogatszy w ten składnik. , pomarańcze zawierają 50 miligramów na 100 gramów masy. Ilość tę uważa się za bardzo wysoką, gdyż każdego dnia potrzebujemy 60 miligramów witaminy C, aby zaspokoić zapotrzebowanie organizmu. MAPA szacuje, że zwykła pomarańcza waży około 225 gramów, więc zjedzenie jednej pomarańczy pokrywa już całe dzienne zapotrzebowanie na witaminę C.

Są to pokarmy, które pod względem witaminy C przewyższają pomarańcze, ale bardziej pod tym względem wyróżnia się czerwona papryka i pietruszka. Pierwsza dodaje prawie 128 miligramów witaminy C na 100 gramów, a pietruszka 133 miligramy w tej samej ilości. W każdym razie istnieją dwa owoce, które są jeszcze bogatsze w ten związek., ale bardzo trudno go znaleźć w supermarketach w Hiszpanii. W Ameryce Łacińskiej najłatwiej spotkać acerole i camu camu.

Bomby z witaminą C

Są to owoce jesienne, które wyglądem przypominają wiśnie lub małe jabłko, po dojrzeniu mają kolor czerwony i mają słodko-kwaśny smak. Krajem, który produkuje najwięcej aceroli na świecie, jest Brazylia, ale jej pochodzenie leży w basenie Morza Śródziemnego. Konkretnie to obliczono Acerola zawiera około 1700 miligramów witaminy C na 100 gramów które spożywamy: czyli prawie 35 razy więcej niż pomarańcze i około 28 razy więcej, niż potrzebujemy dziennie.

W każdym razie owoc ten występuje również szczególnie w rejonie Amazonki i zawiera do 40 razy więcej witaminy C niż pomarańcze. Camu Camu to nic innego jak 2000 miligramów tej substancji na 100 gramów masy stanowi zatem kwotę 33 razy większą niż to, czego potrzebujemy każdego dnia. Jeśli na nie natkniesz się, wygląda jak duże winogrono, ma fioletową skórkę, żółty miąższ w środku i ma kwaśny smak.

[]

Ale po co marnować tak dużo witaminy C. Jeśli pewnego dnia nafaszerujemy się tymi owocami, czy utworzymy rezerwy na inne dni? Cóż, nie, nadmiar witaminy C jest wydalany z moczem, Tak więc w rzeczywistości nie trzeba popadać w obsesję na punkcie spożywania tej substancji. Jak wyjaśniono powyżej, jedna pomarańcza zapewnia nam całą potrzebną witaminę C, ale to samo zapewnia miska truskawek. Oczywiście witamina C szybko się utlenia i rozkłada pod wpływem ciepła, dlatego najlepiej dostarczać ją ze świeżymi owocami lub surowymi warzywami.

Uczciwe kwoty

Nadmiar witaminy C jest zdarzeniem bardzo mało prawdopodobnym, ale może powodować biegunkę, nudności, wymioty, zgagę, skurcze brzucha i ból głowy. Z tego powodu, Lekarze zalecają, aby nie przekraczać bardzo dużej ilości 2000 miligramów witaminy C dziennie, czyli tyle, ile reprezentuje 100 gramów camu camu i które można szybko osiągnąć również za pomocą aceroli.

Witaminę C od dziesięcioleci kojarzono z zapobieganiem infekcjom, takim jak przeziębienie, ale jest to mit. Spożywanie zimą pokarmów zawierających witaminę C nie zapobiegnie przeziębieniu ani nie sprawi, że będzie ono trwało krócej. Jednakże, Witamina C w dalszym ciągu jest bardzo ważną substancją, której nie powinniśmy zaniedbywać w codziennym życiu.. Jak wyjaśniają, witamina C jest bardzo silnym przeciwutleniaczem.

Oznacza to, że zwalcza szkody spowodowane przez wolne rodniki w komórkach naszego ciała. „Wolne rodniki to związki, które powstają, gdy organizm przekształca żywność, którą spożywamy, w energię. Ludzie są również narażeni na działanie wolnych rodników obecnych w środowisku poprzez dym papierosowy, zanieczyszczenie powietrza i słoneczne promieniowanie ultrafioletowe„wyjaśnia NIH. Ale oprócz tego witamina C jest również niezbędna organizmowi do produkcji kolagenu i wchłaniania żelaza z pożywienia.

Śledź tematy, które Cię interesują

Sekretny przepis babci na kiszoną kapustę, ona wkłada ten składnik do puszki

Kiedy dodać chrzan do kiszonej kapusty? Kapusta kiszona jest ważną i tradycyjną częścią przygotowania ziminy.

Ten pyszny produkt w puszkach otrzymywany jest w procesie fermentacji mleka i zawiera korzystne bakterie kwasu mlekowego oraz witaminy. Mówi się, że jednym ze składników niektórych przepisów na kiszoną kapustę jest chrzan, a dokładniej jego korzenie

Ale kiedy podczas konserwowania dodaje się chrzan do kiszonej kapusty? Podzielimy się tym w poniższych wierszach.

Sałatka ziemniaczana z grzybami: Ten rosyjski przysmak zyskuje coraz więcej fanów

Jedna z pierwszych wersji sałatki ziemniaczanej trafiła do nas najprawdopodobniej za pośrednictwem czeskich legionistów, którzy jeszcze rok po I wojnie światowej przebywali w Rosji. W tym czasie skosztowali kilku lokalnych potraw, które po powrocie z radością przygotowali w Czechach. Z biegiem czasu ta sałatka ziemniaczana stała się jednym z naszych tradycyjnych dań, które co roku przygotowujemy na świąteczny stół.

Źródło: YouTube

Oryginalny przepis z 1826 roku

Nawet jeśli ktoś uważa czeskich legionistów za importerów przepisu, to u nas już było podobne danie, które Magdalena Dobromila Rettigová napisała w swojej książce kucharskiej w 1826 roku. Jej resztki sałatki, zwanej też mieszaną sałatką wiejską, składały się z gotowanych ziemniaki, majonez i cebula, uzupełnione wszelkiego rodzaju resztkami jedzenia z poprzednich dni.

Rodzaje sałatek ziemniaczanych

W porównaniu do oryginalnych przepisów, dziś do sałatki ziemniaczanej dodajemy gotowane warzywa korzeniowe, jajka na twardo i pikle. Każda rodzina ma jednak swój własny przepis, który może różnić się tylko jednym składnikiem. Niektórzy dodają jabłka, szynkę, salami, buraki, rzodkiewki, a nawet grzyby. Jeśli i Ty jesteś miłośnikiem grzybów, to z pewnością pokochasz z nimi sałatkę ziemniaczaną!

Przygotowanie ziemniaków i grzybów

Najpierw ugotuj 400 g ziemniaków razem ze skórką. Gdy będą miękkie odlać wodę i pozostawić do ostygnięcia. Następnie obierz je i zmiażdż na tarce. Do sałatki ziemniaczanej można dodać świeże borowiki, kurki, pieczarki lub gołębie. Jednak nie można pomylić się także z grzybami marynowanymi. 150 g grzybów pokroić w kawałki i delikatnie podsmażyć na oleju. Pomiń ten krok w przypadku grzybów w puszkach.

Doprawianie sałatki

Do pokrojonych w kostkę ziemniaków dodać 2 łyżki octu, łyżkę pełnotłustej musztardy, sól, pieprz, drobno posiekaną cebulę wraz z piklami i miękkimi grzybami. Można również użyć 50 ml oleju roślinnego lub odrobiny majonezu. Gotową sałatkę ziemniaczaną podawaj posypaną świeżą natką pietruszki, szczypiorkiem lub majerankiem.

Powiązane artykuły

Źródła: native.seznamzpravy.cz, vlasta.czl, prozeny.cz

Włoska Zupa Warzywna. Przepis na włoską zupę warzywno-makaronową

Jeśli lubisz zupy jarzynowe, ale chcesz, żeby były bogatsze w składniki, wypróbuj przepis na włoską zupę Minestrone. Jest bardzo smaczne i pożywne, ale jednocześnie bardzo sycące. Nie potrzebujesz już chleba ani drugiego dania na stole.

Zupę można doprawić do smaku ulubionymi przyprawami / Shutterstock

Zupa nie ma dokładnej receptury, przygotowywana jest z wielu warzyw z dodatkiem makaronu lub ryżu. Można użyć warzyw sezonowych lub warzyw mrożonych. Można je łączyć według własnego gustu. Nadal według smaku można dodać przyprawy i warzywa. W hipermarketach i sklepach spożywczych można znaleźć specjalne do tej zupy opakowania mrożonych warzyw. Jako rodzaj makaronu możesz zdecydować się na krótkie.

Zupa jest bardzo gęsta, bo proporcja woda/warzywa jest bliska 1/1. Jest również idealny w okresach postu. A poza tymi okresami można do zupy dodać także odrobinę surowej, suszonej szynki, a podczas serwowania można posypać zupę tartym parmezanem.

Odkryj także artykuł z . To przepisy pełne smaków i witamin. A następnie odkryjesz kompletny przepis na włoską zupę warzywną z makaronem o nazwie Minestrone.

Sposób przygotowania

Zbierz wszystkie warzywa z listy na stole roboczym i . Wymagają oczyszczenia, umycia i osuszenia. Następnie pokrój je na kawałki mniej więcej wielkości użytego makaronu. Kawałki warzyw włóż do bardzo zimnej wody, aby pozostały chrupiące. Zimna woda sprawi, że warzywa będą bardziej chrupiące, nawet po ugotowaniu.

Jak zrobić zupę Minestrone

W dużym garnku zagotuj 2,5 litra wody. Gdy woda zacznie wrzeć, dodaj łyżeczkę soli. Energicznie mieszaj szpatułką, aby rozpuścić sól.

Gdy woda się zagotuje, w rondlu lub woku rozgrzej olej. Najpierw dodaj cebulę i czosnek, następnie seler i marchewkę. Smaż warzywa przez 2-3 minuty lub do momentu, aż zaczną mięknąć. Za pomocą szpatułki wymieszaj składniki, aby równomiernie się zarumieniły.

Następnie dodaj cukinię i paprykę. Pozwól im również przygotować się na 2 minuty, delikatnie mieszając je z innymi warzywami na gorącym oleju. Ostatnimi z dodanych warzyw są mrożone warzywa i siekane pomidory. Dopełnij gorącą wodą i dodaj krótki makaron.

Gotuj pyszną włoską zupę Minestrone na wolnym ogniu przez 12-15 minut. Nie zapomnij w tym momencie dodać gałązki tymianku i doprawić do smaku solą i pieprzem.

Po ugaszeniu ognia można dodać drobno posiekaną bazylię i liście zielonej pietruszki.

Aby dodać świeżości, podczas serwowania zupy można dodać również drobno posiekane warzywa. Opcjonalnie możesz dodać także sok z cytryny, jeśli wolisz bardziej kwaśny smak.

Odkryj także przepis na. To zupa o smacznym i zdrowym połączeniu składników.

Unikalne oczyszczanie wątroby oliwą z oliwek i cytryną

Najlepszym sposobem zapobiegania zdrowiu wątroby jest codzienne oczyszczanie, ponieważ zdrowa wątroba gwarantuje witalność, energię, przyjemny wygląd i dobry nastrój.

Wątroba w naszym organizmie pełni rolę cukrowni. Bierze udział w procesie regeneracji krwi. Pomaga także wzmocnić i pobudzić trawienie. Pełni jeszcze jedną ważną funkcję – usuwa wszelkie toksyny z krwi.

Najlepszym sposobem na zachowanie zdrowia tego narządu jest codzienne czyszczenie, dlatego codziennie rano na czczo wypij łyżkę oliwy z oliwek wymieszaną z łyżką soku z cytryny. Następnie można zjeść śniadanie. Taki „koktajl” możesz pić przez całe życie, gdyż te dwa składniki są jednymi z najzdrowszych.

Jeśli organizm ma tendencję do zatrzymywania wody lub odczuwasz wzdęcia, ten napój pomoże Ci już po miesiącu odczuć rezultaty. Poprawi się Twój wygląd, znikną cienie pod oczami, cera stanie się jasna i odmłodzona. Jelita zaczną prawidłowo wykonywać swoją pracę, a Ty zapomnisz o problemach z żołądkiem. Poczujesz się zdrowy i pełen energii.

Oliwa z oliwek jak żaden inny produkt pomaga udrożnić kanały wątrobowe i żółciowe. Żółć jest aktywnym uczestnikiem procesu trawienia. Cytryna i jagody mają taki sam wpływ na trawienie.
Oliwę z oliwek przechowuje się w temperaturze pokojowej.

Dobroczynne właściwości cytryny są nam dobrze znane. Jest niezwykłym źródłem witaminy C, skutecznie oczyszcza naczynia krwionośne ze złogów cholesterolu.

Smaczne i zdrowe: Surowe kulki z orzechami i daktylami

Jeśli chcesz zjeść prosty, smaczny i zdrowy deser, który jednocześnie szybko się przygotowuje, ten deser jest dla Ciebie idealny.

Składniki potrzebne na surowe kulki orzechowe

1 szklanka surowych migdałów

1 szklanka surowych orzechów włoskich

½ szklanki pokruszonych do obtoczenia

10 pestek daktyli

1/3 szklanki miodu

1/2 łyżeczki ziela angielskiego

1 łyżeczka cynamonu

*Z tych składników wychodzi około 14 kulek

Zobacz więcej:


Sposób przygotowania:

Daktyle namoczyć w gorącej wodzie na 15 minut, aby zmiękły.

Dodaj wypestkowane daktyle, orzechy, miód i przyprawy do robota kuchennego i pulsuj, aż wszystko się dobrze połączy i powstanie lepka mieszanina.

Weź niewielką ilość mieszanki i uformuj ją w kulkę wielkości kęsa, używając zwilżonych wodą rąk.

Obtoczyć w pokruszonych pistacjach.

Kulki układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i wstawiamy do lodówki na co najmniej 30 minut, żeby stwardniały.

Przechowywać w szczelnym pojemniku do 7 dni.

Oszustwo Zamburiñas: to jest to, co naprawdę jemy w puszkach i restauracjach, nie zdając sobie z tego sprawy

Kto może odmówić? Znajdziesz je w menu wielu restauracji, nie musisz udawać się do portu morskiego, gdzie chętniej pojawią się w menu. Jak wiecie, na wybrzeżu mamy tendencję do degustacji owoców morza, nawet jeśli są to krewetki argentyńskie lub indyjskie kotleciki.

Ciesz się nimi, oczywiście. Ale prawie na pewno nie są zamburiñami.

Jest to bardzo rozpowszechnione oszustwo. Osobiście tego doświadczyłem wszystkie restauracje w Galicji i Madrycie gdzie o nie prosiłem. Ponieważ jednak w nauce osobiste doświadczenie nie wystarczy, spróbujmy to uzasadnić: naukowcy z Uniwersytetu w Oviedo sprawdzili to w dwudziestu restauracjach, wszyscy, którzy analizowalioraz w wielu produktach pakowanych.

Zamawiasz zamburiñas, typowy produkt z galicyjskich ujść rzek, a oni ci trochę przynoszą Przegrzebki z Pacyfiku, małż pochodzący z drugiego końca świata. Smacznych zamburiñas jest niewiele i dlatego są drogie. Przegrzebki z Pacyfiku, mniej smaczne, bardzo obfite i tańsze. Kot za zając.

To dwa różne gatunki, o różnej jakości, chociaż z tej samej rodziny przegrzebków. Jeśli nauczysz się dobrze rozpoznawać gatunek tej rodziny, będziesz wiedział, co spożywasz. I będziesz mógł sam odkryć oszustwo.

Przegrzebki

Rozpoznajemy tę rodzinę małży, ponieważ należy do nich słynna muszla przegrzebka, tzw przegrzebek, Pecten Jacobaeus.

Po raz kolejny znajdujemy jednoznaczne nazwy naukowe: Grzebieńprzez konstrukcję w kształcie grzebień który przedstawia muszlę, i Jakubeuszbo jest symbolem Santiago. Każdy, kto je zrobił lub zatankował, rozpoznaje przegrzebki.

Faktycznie Pecten Jacobaeus jest przegrzebek endemiczny dla Morza Śródziemnegonatomiast w Galicji, na Atlantyku, znaleziono jego krewnego, Pecten maximuswiększy rozmiar.

Ponieważ są to małże, ich szkielet składa się z dwóch zastawek, mniej lub bardziej zaokrąglonych, z garbkiem lub wierzchołkiem, z którego wychodzą promienie – żebra – tak jakby były pręty wentylatora. Po obu stronach wierzchołka widoczne są dwa występy, tzw zwane „uszami”.

Jeśli je otworzymy, od razu rzuca się w oczy centralna pozycja. mięsień przywodziciel która wraz z gonadami stanowi większość pożywienia, czyli tego, co jemy.

Przegrzebki są hermafrodyty. Telefon koral to żeńska gonada o kolorze pomarańczowym lub czerwonawym, z wyjątkiem zamburiña, która jest brązowy. Obok znajduje się męska gonada o białawym kolorze. Na pierwszy rzut oka widać, że to, co jest przedstawione na zdjęciu w tym artykule, nie jest zamburiñą, nawet jeśli zapłaciłeś za nie jako takie. Czerwień to zdradza.

Gatunek hiszpański

Dwa przegrzebki z rodzaju Grzebień (P. jacobaeus, P. maximus) to największe gatunki przegrzebków, które spożywamy w Hiszpanii, wysokość ponad 12 cm. Ich rozmiar czyni je niepowtarzalnymi, z wklęsłą muszlą z białym wnętrzem, która opiera się na dnie i służy jako pojemnik na towar lub, w tym czasie, kieliszek dla pielgrzymów. Drugi zawór, górny lub grzbietowy, jest spłaszczony i ma kolor czerwonawy do fioletowego. Mają okrągły zarys i uszy tej samej wielkości.

Bardzo podobny, również z okrągłym zarysem, ale mniejszy rozmiarmamy volandeirę (Aequipecten opercularis). Dwoje uszu jest nierówne, a ich kolor waha się od różowego do pomarańczowego, chociaż ich wnętrze jest zazwyczaj białe. W przeciwieństwie do przegrzebków oba zawory są wklęsłe.

Po lewej stronie volandeira; po prawej Zamburiña.

Zamburiña (Odmiana Mimachlamys) to najmniejszy gatunek z około 5 cm wysokości. Bardzo dobrze wyróżnia się owalnym, łezkowatym konturem, o bardzo ciemnofioletowym zabarwieniu oraz uszami, jeden bardzo mały i drugi ogromny. Ma od 25 do 35 żeber promieniowych, więcej niż inne gatunki. Jest to najrzadszy pektynid, osiągający największy.

To jest najsmaczniejszy gatunek i dlatego nie jest dziwne, że każdy przegrzebek nazywany jest przegrzebkiem, zarówno świeżym, jak i zakonserwowanym.

Przegrzebek z Pacyfiku

Przegrzebek pacyficzny (Argopectem purpuratus) to gatunek zwykle podawany przy zamawianiu przegrzebków. Jest to gatunek pochodzący z Peru i Chile, podobny morfologią do volandeiry, ale większy rozmiarami. Ze względu na swoje pochodzenie służą jako produkt rozmrożone.

Jest to gatunek bardzo efektowny, przyciąga wzrok. Jego godnym uwagi rozmiarom towarzyszy piękny fioletowy kolor muszli i czerwony kolor żeńskiej gonady.

Ma łagodniejszy smak niż volandeira czy zamburiña, które żywią się bogatym fitoplanktonem z galicyjskich ujść rzek, co nadaje mu cechy organoleptyczne. The Gatunki galicyjskie smakują bardziej jak morzejeśli pozwolisz na wyrażenie.

Czy wiemy co jemy?

Jako gatunek lądowy ludzie są mniej zaznajomieni z owocami morza, co ułatwia oszustwa.

Tak więc spożywaliśmy kalmary jako ośmiornicę, kalmary jako kalmary, halibut jako sól, okonie jako grouper, karmazyn jako skorpion, lucjan jako dorada, mugel jako okoń morski i salpa jako leszcz. Na szczęście zapewniła nam akwakultura okoń morski i leszcz w przystępnej cenie i te dwa ostatnie oszustwa zniknęły. A także bójki w restauracjach, kiedy odkrywa się, że ryba, fałszywy okoń morski lub fałszywa dorada, smakuje jak błoto (tak, to drugie to notatka autobiograficzna).

Te „zastąpienia”, takie jak przegrzebek z Pacyfiku na przegrzebki, są nieuczciwy. Mamy ciekawy artykuł, w którym wskazano, że „(musimy) zapewnić konsumentom podstawę do dokonywania świadomych wyborów dotyczących spożywanej przez nich żywności i unikać wszelkich praktyk, które mogłyby wprowadzić konsumenta w błąd”. A także jednoznaczny, w którym dowiadujemy się, że zamburiña musi nazywać się zamburiña; i przegrzebek pacyficzny, przegrzebek pacyficzny. Jakie rzeczy mają prawa?

* Juan Junoy jest profesorem biologii morskiej na Uniwersytecie Alcalá.

**Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w dniu .

Śledź tematy, które Cię interesują