Maliny oferują soczyste owoce, charakterystyczne dla nasion i słodyczy. To jeden z najpopularniejszych owoców wszechczasów. Nie musisz być uzależniony od owoców, które kupujesz na targowiskach czy supermarketach. Uprawiaj własne! Nie jest to trudne, wystarczy przestrzegać kilku podstawowych zasad. Nawet sadzenie malin rządzi się swoimi prawami. Jeśli masz wybór, najlepiej posadzić je jesienią. Powodem jest to, że wiosenne sadzenie malin jest bardziej ryzykowne.
Sadzenie malin wiosną i jesienią
Do sadzenia malin powszechnie zaleca się jesień, przypadającą na przełom października i listopada. Idealna temperatura do sadzenia powinna wynosić około 4°C. Istnieje kilka powodów:
Rośliny mają więcej czasu na prawidłowe ukorzenienie.
Gleba zimą jest bogatsza w wodę niż latem.
Jesienią w sklepach dostępny jest większy wybór sadzonek.
Jeśli wiosną otrzymałeś sadzonkę malin, możesz także zdecydować się na wiosenne sadzenie. Na pewno nie jesteś bez szans. To po prostu trochę bardziej ryzykowne. Im wcześniej na wiosnę to zrobisz, tym lepiej. Podstawą jest zapewnienie roślinom wystarczającej wilgoci. Sadzonki z odsłoniętym systemem korzeniowym (w workach jutowych itp.) należy sadzić możliwie najwcześniej wiosną lub późną jesienią. Sadzonki w pojemnikach można sadzić przez większą część roku, należy jednak unikać mrozów i letnich upałów.
Zdjęcie: Unsplash
Samo sadzenie malin
Samo sadzenie nie jest skomplikowane. Pierwszym krokiem jest sprawdzenie korzeni sadzonki. Usuń te, które wyglądają na suche lub chore. Następnie zanurz roślinę w glebie z wodą – w międzyczasie zacznijmy przygotowywać dół. Sadzimy stosunkowo płytko. Musisz wykopać dół o głębokości około 10 cm i szerokości około 20 cm. Pozostaw odstęp co najmniej 40 cm między poszczególnymi sadzonkami i 150 cm między rzędami. Przenieś sadzonkę do dołu i równomiernie rozprowadź korzenie. Staraj się, aby roślina stała prosto. Następnie przysypujemy je ziemią i lekko ugniatamy.
Pielęgnacja sadzonek
Młode rośliny wymagają odpowiedniego podlewania. Możesz ułatwić ich rozwój, udzielając im wsparcia. W tym celu posłużą słupy, a jeszcze lepiej: zainstaluj drut pomiędzy słupkami tak, aby poszczególne rzędy drutów znajdowały się około 20 cm nad sobą. Warto je zamontować od razu po posadzeniu, aby nie trzeba było używać tej podpory do ingerencji w już wyrośnięte rośliny.
Cięcie bezpośrednio po posadzeniu
Aby pobudzić rozwój korzeni, warto wykonać pierwsze cięcie zaraz po posadzeniu. Zwykle robi się to na wysokości około 20 cm nad ziemią. Cięcie wykonujemy nad pąkiem (idealnie powinien to być trzeci pączek od dołu). Wszystkie pędy przekraczające wysokość pąka są cięte około 25 cm nad ziemią.
Przesadzanie malin
Jeśli chcesz przenieść maliny w inne miejsce, nie martw się. Ze względu na płytkie korzenie jest to stosunkowo łatwe. Nawet dojrzałe maliny potrzebują dużo słońca.
Zdjęcie: Unsplash
Ogród to moje wieloletnie hobby. Próbuję nowych rzeczy i cieszę się, że mogę się nimi z Tobą podzielić!
W dobie kryzysu energetycznego część osób może uciekać się do spalania śmieci w swoich urządzeniach grzewczych. Ustawa o odpadach jednak tego zabrania i jeśli gmina odkryje, że prowadzisz taką działalność, może nałożyć karę w wysokości do 1500 euro.
Zwróciła na to uwagę Zielona Linia Ministerstwa Środowiska Republiki Słowackiej na portalu społecznościowym, który odnotowuje szereg tego typu inicjatyw.
Spalanie jest zasadniczo nieefektywne
„Chociaż spalanie może wydawać się wygodnym i tanim sposobem na pozbycie się śmieci i jednoczesne ogrzanie się, jest to duży problem dla naszego zdrowia i środowiska” – dodał. podany wiersz. Spalanie odpadów w domu jest bardzo nieefektywne ze względu na niską temperaturę i ograniczony dopływ tlenu.
Ten rodzaj spalania bezpośrednio do atmosfery uwalnia niebezpieczne substancje, takie jak nie tylko cząsteczki pyłu, ale przede wszystkim tlenek węgla i inne gazy cieplarniane – dwutlenek węgla, metan, podtlenek azotu i dioksyny.
Istnieje ryzyko szkody dla zdrowia i środowiska
„Z tego względu spalanie odpadów możliwe jest jedynie w zakładach, które posiadają odpowiednie zezwolenie na tę działalność. Długotrwałe przebywanie w zanieczyszczonym powietrzu jest przyczyną wielu chorób układu oddechowego, chorób układu krążenia oraz zaburzeń funkcji poznawczych.” powiększył zieloną linię.
W ubiegłych latach odnotowywali także w okresie jesiennym zwiększoną liczbę sugestii, które dotyczyły zanieczyszczania powietrza poprzez spalanie śmieci. Obecnie rejestrują spalanie butelek i puszek PET w ramach kilku inicjatyw. „Jeżeli ktoś w Twojej okolicy pali odpady, nie wahaj się skontaktować z nami lub z właściwym przedstawicielem gminy.” – podpowiedział linię.
Przestrzeganie podstawowych zasad higieny jest absolutną koniecznością, szczególnie na terenach dotkniętych powodziami lub w okresie grypy. Możesz szybko przygotować środek do dezynfekcji rąk w domu, w mgnieniu oka i przy użyciu zaledwie kilku składników. Mamy cztery szybkie przepisy na wykonanie w domu naturalnego środka do dezynfekcji rąk, żelu, mydła i sprayu. Doradzimy również jak zdezynfekować powietrze w domu.
Jak zrobić domowy środek dezynfekujący
Aby przygotować płyn do dezynfekcji rąk w domu, potrzebujesz tylko kilku składników. „Można go mieszać np. z czystego żelu Aloe Vera, wysokoprocentowego alkoholu (min. 45%) i olejków eterycznych lub nalewek z ziół i przypraw o działaniu antyseptycznym i przeciwwirusowym – polecam ekstrakty (Juniperus communis), (Boswellia ), (Rosmarinus officinalis), (Thymus vulgaris), eukaliptus (Lavandula officinalis), (Cinnamomum) i (Melaleuca alternifolia). Olejki eteryczne można łączyć na różne sposoby, a także tworzyć konsystencję środka dezynfekującego według własnych upodobań. radzi zielarz Martin Kolár.
CZYTAĆ:
Dezynfekcja rąk
Składniki
5-6 łyżek olejku z drzewa herbacianego
4 krople olejku rozmarynowego lub nalewki
6 kropli olejku kadzidłowego – ekstrakt z Boswellii
woda destylowana
Przygotowanie
Olejek z drzewa herbacianego wymieszaj z olejkami eterycznymi, rozcieńcz w razie potrzeby wodą destylowaną i zmiksuj ręcznym blenderem. Umieścić w butelce z pompką i stosować w razie potrzeby.
Żel dezynfekujący
Składniki
50 ml czystego żelu Aloe Vera
7 kropli olejku lawendowego lub nalewki
7 kropli olejku lub nalewki tymiankowej
woda destylowana
Przygotowanie
Wymieszaj żel aloesowy z olejkami eterycznymi. Rozcieńczyć wodą destylowaną do odpowiedniej konsystencji. Umieścić w odpowiednim pojemniku z pompką i nakładać na dłonie według potrzeby.
NIE PRZEGAP:
Mydło dezynfekujące
Składniki
100 g masy mydlanej glicerynowej
5 kropli olejku cynamonowego
5 kropli olejku jałowcowego
szczypta mielonego cynamonu
Przygotowanie
Masę mydlaną glicerynową powoli podgrzewać w łaźni wodnej. Gdy mydło się rozpuści, dodaj olejki aromatyczne i dokładnie wymieszaj mydło, aż wszystkie składniki się połączą. Następnie wlać mydło do plastikowej lub silikonowej formy i po lekkim przestygnięciu pozostawić do stężenia w lodówce na około dwie godziny. Następnie wystarczy ostrożnie wybić gotowe mydło z formy. Do podgrzanej masy można dodać szczyptę mielonego cynamonu.
ZAINSPIRUJ SIĘ
Spray dezynfekujący
Składniki
70 ml wysokoprocentowego alkoholu
30 ml wody destylowanej
6 kropli olejku cynamonowego lub nalewki
6 kropli olejku eukaliptusowego lub nalewki
6 kropli olejku eterycznego lub nalewki goździkowej
6 kropli olejku lawendowego lub nalewki
10-20 ml gliceryny
Przygotowanie
Wszystko wymieszaj, dokładnie wstrząśnij i napełnij butelkę ze sprayem. Aby uzyskać lepszą konsystencję, może być konieczne dodanie gliceryny lub nie.
Jak zdezynfekować powietrze w domu
„Dobrze jest wrzucić do aromatycznej lampki jeden z antyseptycznych olejków eterycznych i pachnąco zdezynfekować dom.” radzi zielarzowi Martinowi Kolárowi i kontynuuje: „Jako domowy środek dezynfekujący możesz także spalić w porcelanowej misce kawałek całego cynamonu. Zmiażdżone goździki lub zmiażdżony jałowiec, suszony rozmaryn, tymianek i lawendę zmieszaj i użyj jako fioletu.
Łatwo rozpoznać, że doszło do oparzenia słonecznego – gdy spojrzysz na swoją skórę, oślepi Cię różowa, czerwona lub fioletowa poświata. Podczas gdy jaśniejszemu odcieniowi czerwieni zwykle towarzyszy jedynie pieczenie i swędzenie skóry, ciemniejsze zaczerwienienie może powodować pęcherze, nudności, ból głowy, zawroty głowy, gorączkę i dreszcze.
Jednak niewystarczająca ochrona skóry przed słońcem i (powtarzającymi się) oparzeniami słonecznymi może prowadzić do przedwczesnego starzenia się skóry lub raka skóry. Nie sprawdziłeś ilości nasłonecznienia? A może szyja rakowa karze cię, nie mając pojęcia, skąd się tak nagle wzięła? Zapoznaj się z poniższymi wskazówkami, aby skapitulować pięćdziesiąt odcieni czerwieni. Z oparzeniami można walczyć ekologicznie!
Mokry ręcznik, mięta, mleko
Ciepło jest zimne i tylko zimne. Nie mylić z mrozem! Mokry ręcznik nasączony zimną wodą? Tak. W schłodzonej czarnej/miętowej herbacie czy w mleku? Tak. Kostki lodu? Może z wyjątkiem owinięcia ręcznikiem lub ściereczką. Wydaje się, że garbniki zawarte w czarnej herbacie pomagają odprowadzać ciepło ze skóry. z kolei cieszy się popularnością ze względu na działanie chłodzące. Gdziekolwiek się udasz, nie rezygnuj z ochrony przeciwsłonecznej o współczynniku SPF co najmniej 30.
Pij więcej
Po spaleniu organizm zachowuje się tak, jakby już nigdy nie miał się napić. Ma czkawkę i jest spragniony. Dlatego należy przepisać zwiększone spożycie wody. Schemat picia chłodzi organizm i chroni przed odwodnieniem.
Zostań w cieniu
Dosłownie! Oparzenie skóry nie ustępuje wraz z oparzeniem skóry. Możesz zapewnić najszybsze gojenie i najmniejszy ból, unikając słońca. Pewnie nikt nie będzie dobrowolnie wytrzymywał tygodnia w garażu, więc chociaż osłonijcie się przed słońcem. W coś, co wentyluje i nie ociera się o skórę. I świeci we wszystkich kierunkach – bogato kolorowe, ciemniejsze ubrania chronią przed promieniami UV lepiej niż na przykład biała bawełna.
Kąpiel ziołowa
Olejek lawendowy lub rumiankowy łagodzi swędzenie skóry – dodaj kilka kropli do kąpieli. Filiżanka octu jabłkowego lub dwie szklanki sody oczyszczonej mogą zrównoważyć pH skóry. Płatki owsiane lub soja zmieszane w kąpieli również działają uspokajająco.
Namaść się jedzeniem
Zmiksowany ogórek złagodzi ból, gotowane, ostudzone i puree ziemniaczane pomogą wyprzeć ciepło ze skóry. Mówi się, że nawet skrobia kukurydziana może wykonać tę usługę. Ulgę przyniesie także okład jogurtowy. O ile oczywiście nie jesteś głodny.
Witamina E pomoże
Witamina E jest przeciwutleniaczem. Wpływa na powstawanie czerwonych krwinek oraz na odnowę komórek i tkanek. Można go przyjmować w postaci tabletek lub połykać w kroplach. Ale najłagodniejszym sposobem na wprowadzenie go do organizmu jest zróżnicowana, zdrowa dieta.
Witamina E występuje w orzechach (migdały, orzechy nerkowca, orzechy włoskie, orzeszki ziemne), oliwie z oliwek, nasionach słonecznika, oleju z kiełków pszenicy czy kapuście, mango, awokado, pomidorach i. Mięsożercy zarażają się nim jedząc ślimaki morskie, gęsi, pstrągi tęczowe, dorsze, udka z kurczaka lub żółtka jaj. Świetnie sprawdzi się również krem wzbogacony tą witaminą.
Spróbuj aloesu
Od czasów starożytnych chłodził i leczył poparzoną skórę. W pielęgnacji poparzonej skóry niewiele brakuje jedynie aloesowi.
Nie używaj mydła
A zatem spalona skóra. O co chodzi? O mydłach pachnących chemikaliami. Delikatne mydło naturalne dezynfekuje skórę bez użycia przemocy, perfumowane prowokuje do kontrataku. Skóra reaguje podrażnieniem i twardnieje w dalszym procesie gojenia. Ogólnie wybacz nadmiar produktów do ciała. leczy.
Nie pozwól, aby olej dostał się pod skórę
Ropa naftowa ma zdolność zatrzymywania ciepła w skórze. Trochę absurdalny składnik konwencjonalnych produktów na oparzenia słoneczne, nie sądzisz? Stosowanie produktu zawierającego benzokainę może spowodować spowolnienie utlenowania krwi. Która w najczarniejszej wizji reprezentuje śmierć.
Nie ściskaj, nie przekłuwaj
Poklepuj się po palcach, gdy na skórze pojawią się pęcherze. Zwiastują potencjalną infekcję i długotrwałe leczenie. Jeśli same pękną, należy je umyć łagodnym mydłem, nałożyć odpowiednią maść i przykryć nieprzywierającym bandażem. Dostałeś wysypki? Należy natychmiast zaprzestać stosowania maści i zgłosić się do lekarza!
I nie obieraj
Wiemy, że peelingowanie skóry uzależnia tak samo jak wyciskanie folii bąbelkowej. Ale wczesny powrót do zdrowia będzie lepszy, jeśli zapewnisz sobie odpowiednie nawodnienie. Bo kto pociera ten jeździ.
Nic nie zadziałało? Traktuj chemię jako coś oczywistego
Hydrokortyzon to sprawdzona maść na zaczerwienioną, swędzącą skórę. Ibuprofen złagodzi natychmiastowy dyskomfort – zażyj go jak najszybciej po oparzeniu. Jeśli wypróbowałeś wszystkie powyższe wskazówki i nie uzyskałeś żadnej ulgi lub bardzo się poparzyłeś, nie czekaj i udaj się do lekarza. Wspomnij, jakie leki i witaminy zażywasz. Niektóre są wrażliwe na promieniowanie UV.
Dzieci szczególnie lubią kasztany jesienią, ponieważ można z nich zrobić figurki zwierząt, ale nawet dorośli nie powinni zostawiać tych błyszczących, brązowych nasion kasztanowca leżącego na ziemi. Kasztany stosowane są w medycynie ludowej jako lek na reumatyzm, żylaki, bóle pleców, przeziębienia oraz na zwiększenie płodności. Jeśli więc bolą Cię plecy i stawy, a nie chcesz mieć kaszlu i przeziębienia w zimie, sięgnij po kasztany!
to mocne i krzaczaste drzewo, które ma szereg właściwości leczniczych dla naszego organizmu. wykorzystują kwiaty, liście, korę, a przede wszystkim błyszczące, brązowe nasiona – kasztany, które ukryte są w kolczastej torebce.
Efekty kasztanów
Kasztany zawierają głównie grupę tripertenów, zbiorczo zwanych escyną, inne substancje obejmują flawonoidy i skrobię. Substancje zawarte w kasztanach działają antybakteryjnie, przeciwzapalnie i lekko ściągająco.
Kasztany pomagają przy zapaleniu stawów, dnie moczanowej, leczeniu obrzęków, oparzeń, odmrożeń, owrzodzeń nóg, egzemy i innych wad skórnych.
Ekstrakt z kasztanowca stosuje się przy zapaleniu żył i żylakach, zakrzepicy, hemoroidach i obrzękach spowodowanych zastojem krwi żylnej w nogach. Kasztany łagodzą także obrzęki (także limfatyczne), zwiększają siłę i elastyczność naczyń krwionośnych.
Odwar z kory stosuje się przy katarze jelitowym, biegunce, hemoroidach i żylakach. W tym samym celu stosuje się również napar z kwiatów skrzypu – kwiaty, które mają słodki smak, zawierają garbniki, cukier i cholinę.
Nalewka z kasztanów
Nalewka z kasztanowców jest szeroko stosowana ze względu na jej działanie przeciwzapalne i przeciwreumatyczne. „Albo nacieramy obolałe mięśnie, stawy czy obrzęki, albo nalewkę wlewamy do spryskiwacza i aplikujemy na bolące miejsca, najlepiej po kąpieli. Wewnętrzne zastosowanie ekstraktu z kasztanowca jest wskazane przy problemach z układem naczyniowym – przy miażdżycy lub przy krążeniu obwodowym. Nalewka z kasztanów jest doskonałym lekarstwem na zimne i fioletowe dłonie oraz niektóre formy migreny,„ polecany przez zielarza Martina Kolára.
Drobno posiekaj około 10 kasztanów i zalej 200 ml brandy lub alkoholu aptecznego. Pozwalamy mu macerować przez trzy tygodnie w ciemności i na zimno, od czasu do czasu potrząsając. Następnie odcedź i przelej do czystej butelki.
Obierz około 20 większych kasztanów i zetrzyj je lub zmiażdż w blenderze. Następnie do szklanki wlej 500 ml klarownego alkoholu min. 40% (wódka, wino śliwkowe). Zamykamy i pozostawiamy do maceracji na około miesiąc. Następnie przelej do czystej butelki. Przechowujemy w ciemnym i chłodnym miejscu.
„Nalewkę stosujemy wewnętrznie w zależności od tego, ile ważymy: jeden kilogram = jedna kropla dziennie; jeśli ważymy 60 kg, możemy zażywać np. 20 kropli trzy razy dziennie, osoba ważąca 90 kg powinna zażywać 30 kropli trzy razy dziennie. Nalewkę z kasztanowców stosuje się maksymalnie przez 3 tygodnie, po czym zaleca się zrobić dwu-, trzymiesięczną przerwę. Stosowanie wewnętrzne powinno być krótkotrwałe i w zalecanych dawkach. Kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz dzieci powinny unikać stosowania wewnętrznego,„ zielarz radzi.
Kąpiel kasztanowa przeciw obrzękom i cellulitowi
Około 4 łyżki posiekanych kasztanów i 3 garści posiekanych gałązek świerkowych zalać 4 litrami wrzącej wody i pozostawić do zaparzenia na około 90 minut. Odcedzić i wlać do wody w wannie. W wannie pozostajemy 15-20 minut. Następnie otulamy się kocem, kładziemy się i poddajemy się 20 minutom relaksu. Powtarzamy raz na 5-7 dni.
Kasztany w kieszeni na zwiększenie płodności
„Jeśli mamy przy sobie kasztany, chronimy się przed bólami bioder i kolan. W medycynie ludowej przy bólach reumatycznych stawów i pleców zaleca się noszenie kasztanów w kieszeni. Rozcieranie kasztanów w dłoniach to także skuteczna broń na reumatyzm,„ – mówi zielarz i dodaje: „Chciałabym również przypomnieć, że owoc kasztanowca to starożytny symbol płodności. Według tradycji ludowej kobiety starające się o dziecko powinny zawsze nosić przy sobie 9 kasztanów, najlepiej w dolnej części ciała, to samo dotyczy przyszłych ojców. Kobiety w okresie klimakterium powinny także nosić ze sobą trzy torby po 15 kasztanów każda.„
Kasztany w łóżku na przeziębienie i kaszel
Spanie na kasztanach ma chronić nas przed przeziębieniami, kaszlem i ogólnie korzystnie wpływać na nasz organizm w okresie zimowym. Przyniesie także ulgę przy reumatyzmie, bólach kręgosłupa, bólach głowy i infekcjach dróg moczowych.
Kasztany wkładamy pod poduszkę, żeby nas nie uciskały. Powinniśmy na nich spać do pierwszego dnia wiosny, a potem spalić.
W przypadku bólu pleców i stawów umieszczamy je pod materacem lub na podłodze pod łóżkiem.
Kasztany możemy również włożyć do płóciennego woreczka.
Ilość kasztanów uzależniona jest od wieku – powinno być ich tyle, ile wynosi nasz wiek + jeden dodatkowy.
Z historii wykorzystania kasztanów
Kasztanowiec i jego lecznicze właściwości są szeroko stosowane od XVI wieku, przede wszystkim w leczeniu reumatyzmu i chorób żył. Kasztany były dawniej wykorzystywane jako pasza dla zwierząt domowych i nadal służą jako pasza dla zwierząt leśnych; nazwa kasztanowca odnosi się do pierwotnego zastosowania kasztanów w leczeniu koni chorych na astmę i inne choroby. Kasztany wykorzystywano także do przygotowania piwa, sznapsa lub jako substytut kawy.
Jak wygląda koń maďal?
Skrzyp maďal to drzewo liściaste należące do rodziny skrzypów. To masywne drzewo o mocnym pniu i pięknie rozłożystych gałęziach dorasta do wysokości 25 metrów. Kora na pniu i starszych gałęziach jest popękana, na młodych gałęziach jest gładka. Wczesną wiosną z lepkich pąków wyrastają liście o długich szypułkach. Liście są pięcio- lub siedmiokrotne, z nierówno ząbkowanymi krawędziami. Matowe, ciemnozielone zabarwienie liści zmienia się jesienią w jaskrawo złocistożółty. Skrzyp kwitnie w maju kwiatami w kolorze białym, różowym i żółtym, nakrapianymi. Owocem jest kolczasta torebka z plamkami na powierzchni, zawierająca 1–3 duże czerwonobrązowe nasiona zwane kasztanami.
Jak hodować ostroboka
Gleba odpowiednia dla skrzypu jest głębsza, lżejsza, przewiewna, raczej sucha, dobrze przepuszczalna, bogata w składniki odżywcze. Choć przeżywają nawet na cięższych i wciąż wilgotnych glebach, w takim środowisku rosną słabiej i są bardziej podatne na ataki szkodników.
Uprawa ostroboka nie jest skomplikowana. Najlepiej rośnie na słońcu, ale rośnie także w umiarkowanym cieniu. Drzewo nie wymaga podlewania, jednak potrzebuje podlewania w czasie długotrwałej suszy.
Jírovka maľal pasuje do towarzystwa innych drzew, dlatego nie powinna rosnąć samotnie.
Krój dobrze znosi skrzyp polny, jednak najpiękniej jest, jeśli w ogóle go nie obcinamy i pozwalamy uwypuklić naturalne piękno i majestat bogatej korony.
Ostrobok kwitnie i owocuje po raz pierwszy w wieku 10-15 lat.
Róża uschnięta i róża bulwiasta, czyli róże owocowe, są tak samo piękne, jak wszystkie inne róże ozdobne, ale jesienią zaskoczą Cię ogromnymi owocami róży, które możesz wykorzystać w kuchni. Oczywiście można z nich zrobić także piękne jesienne dekoracje.
Popularny w zdecydowanej większości krzewów dzikiej róży (Rosa canina). Są piękne i zdrowe, powszechnie o nich wiadomo, ale w ogrodach możemy uprawiać także róże owocowe, z których najbardziej znane to róża pomarszczona i róża długoowocowa. Obydwa są tradycyjnie uprawiane w krajach południowej Europy, gdzie przygotowują doskonałe, ale…
Ze względu na wysoką zawartość witaminy C owoce dzikiej róży znajdują zastosowanie również w medycynie. W 100 gramach świeżych owoców jest go aż 1250 miligramów, a to naprawdę ogromna ilość. Owoce dzikiej róży zawierają także prowitaminę A, witaminy B i K, pektyny, garbniki i minerały oraz oczywiście cukry.
Herbata przygotowana z owoców dzikiej róży poprawia odporność i oczyszcza organizm. Przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania metabolizmu, serca i naczyń krwionośnych, a także działa przeciw bezsenności. Możesz użyć owoców róży wszędzie tam, gdzie w przepisie znajdziesz owoce dzikiej róży.
Strzały róż owocowych są naprawdę ogromne i świetnie prezentują się w jesiennych dekoracjach.
Pomarszczona róża (Rosa rugosa)
Pochodzi z Azji Wschodniej, skąd w połowie XIX wieku została sprowadzona do Europy. W krajach Europy Południowej rozprzestrzenił się nawet na tyle w środowisku naturalnym, że uznawany jest tam za roślinę inwazyjną. W naszych warunkach na wolności występuje sporadycznie i dlatego nie jest uważana za roślinę problematyczną. Natomiast w ogrodzie pomarszczona róża lubi się rozmnażać poprzez wyrastanie korzeni i należy ją regularnie ograniczać w jej rozprzestrzenianiu.
Pomarszczona róża tworzy krzewy dorastające do wysokości około 2 metrów. Nie wymaga specjalnej gleby, dobrze rośnie nawet na glebach piaszczystych i słabo żyznych. Jest odporna na mróz i suszę, toleruje bezpośrednie nasłonecznienie i półcień. Piękne kwiaty, czasem czerwone lub białe, kwitną od czerwca aż do przymrozków.
Strzały pomarszczonej róży mają do 4 centymetrów, są kuliste, pomarańczowo-czerwone i dojrzewają stopniowo na krzaku.
Róża (Rosa villosa, syn. Rosa pomifera)
Możesz go również znać pod nazwami miękka róża lub róża jabłkowa. Pochodzi z południowej Europy, Kaukazu, Turcji i Iranu. Lubi i często rozprzestrzenia się z ogrodów na wolność, jednak w naszym kraju występuje stosunkowo rzadko.
Dorasta do wysokości od 1,5 do 2,5 metra i tworzy krzewy o łukowatych pędach. Kwiaty są przeważnie różowe, samozapylone, kwitną w czerwcu i lipcu i są często odwiedzane przez pszczoły. Ciemnoczerwone owoce dzikiej róży z małymi kolcami i całkowicie gładkie, mają zwykle około 3 centymetry długości i szybko miękną po dojrzewaniu, najczęściej we wrześniu.
Róża (Rosa villosa, syn. Rosa pomifera)
Róża (Rosa villosa, syn. Rosa pomifera)
Róża bulwiasta jest odporna na mróz. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach wapiennych i umiarkowanie wilgotnych. Jest całkowicie niewymagający.
Jeśli nie masz pod ręką owoców róży owocowej, do swojej kreacji użyj zwykłych owoców róży. One też wyglądają pięknie!
Jesień to idealna pora na budowę tzw. kopca czy grobowca, zwanego też często wzgórzem permakulturowym. Do jego przygotowania potrzebny będzie jedynie materiał, który inaczej trafiłby na kompost, ale często mozolnie transportujecie go z ogrodu do pojemników na bioodpady, a nawet spalacie.
Podwyższone łóżka są obecnie bardzo popularne i nowoczesne, ale ich zakup jest zwykle bardzo drogi. Niezależnie od tego, czy zbudujesz je sam z drewna, czy kupisz gotowe na targach hobbystycznych lub od stolarza, będzie to kosztować dużo pieniędzy. Z drugiej strony uprawa w nich warzyw i kwiatów jest bardzo korzystna.
Zalety łóżka z filiżanką
Dużo taniej będzie zbudować kopiec lub grób, o którym być może słyszeliście jako o kopcu permakulturowym. Ten rodzaj rabaty nadaje się również do mniejszych ogrodów, gdyż na dość małej przestrzeni uzyskuje się większą powierzchnię do sadzenia niż przy płaskich rabatach. Wymiary podstawy pozostają takie same.
Ogromne znaczenie ma także przemyślany skład grządki, gdyż gdy zastosowany materiał gnije, wydziela się ciepło jak w kompoście, a rośliny również otrzymują wszystkie ważne składniki odżywcze, tylko w naturalnej postaci.
Rozpocznij tworzenie łóżka z łóżeczkiem jesienią
Właściwie nie ma większego znaczenia, czy zdecydujesz się na budowę jesienią, czy wiosną, ale pod koniec sezonu ogrodowego zazwyczaj masz pod ręką mnóstwo materiału, który będzie potrzebny do budowy. Zimą gotowe łóżko również ulegnie rozkładowi i wszystko będzie gotowe na czas do sadzenia wiosennego.
Materiały potrzebne do budowy
źdźbła trawy
gałęzie z części krzewów i drzew
ścinać trawę
zagrabione liście
mały chip
Lub
podłoże ogrodnicze
(siatka druciana, jeśli w ogrodzie są gryzonie lub inne szkodniki)
Wymiary i orientacja kopca
Myśląc o wielkości przyszłego kwietnika, należy pamiętać, że powierzchnia kwietnika nie może być zbyt mała, aby gleba nie przeschła szybko, a jego wysokość nie może być zbyt duża, aby gleba nie nie zsuwa się.
W większości przypadków zaleca się zbudowanie rabaty o wymiarach około 3 x 1,5 m, tak aby rabata była funkcjonalna i łatwo dostępna. Dłuższe boki łóżka powinny być skierowane ze wschodu na zachód, aby łóżko otrzymywało jak najwięcej światła słonecznego w ciągu dnia.
Jak będziesz postępować w przygotowaniu kwietnika?
Jeśli zamierzasz założyć grządkę na pierwotnym trawniku, najpierw skoszoną trawę i usuń darń na głębokość około 20-30 cm.
Może być konieczne ułożenie siatki drucianej na dnie łóżka. Szczególnie polecany jest w miejscach gdzie jest zbyt dużo kąsaczy.
Można na siatce ułożyć grubsze kawałki gałęzi i pni tegorocznych i starszych drzew i krzewów.
Następnie przeplataj gałęzie darnią trawy, którą wcześniej usunąłeś z miejsca. Spróbuj obrócić darń zieloną częścią w dół.
Posyp darń posiekaną trawą, zagrabionymi liśćmi lub drobnymi kawałkami drewna. Mogą to być również trociny, które pozostały po ścięciu drewna na zimę.
Następnie możesz dodać kolejną warstwę gałęzi, ale już mniejszych, aby przyszłe łóżko uzyskało niezbędną wysokość i ponownie przykryj je trawą i liśćmi.
Przykryj powstający kopiec warstwą półdojrzałego kompostu lub obornika o grubości 20-30 cm.
Na koniec przykryj grządkę warstwą dobrej jakości podłoża ogrodowego, bogatego w próchnicę o grubości około 20 cm, a na górze grządki utwórz kanał nawadniający. Jest to bardzo ważne, ponieważ łóżko z piętrem wysycha szybciej niż klasyczne, płaskie łóżko. Ważne jest zatem, aby woda podczas nawadniania zawsze dostawała się do wnętrza rabaty i nie spływała po jej pochyłych ścianach.
Zasiej zielony nawóz na gotowym grządce!
Ostatnim krokiem jest siew, aby gleba była jak najlepiej przygotowana do wiosennych siewów.
Łóżko z miseczką będzie Ci służyć przez około 5-6 lat, po czym gleba zostanie wyczerpana i będziesz musiał założyć nowe łóżko.
Kurkuma, znana również jako „złota przyprawa”, jest nie tylko doskonałą przyprawą do gotowania, ale ma także wiele korzyści zdrowotnych. Uprawa tej rośliny w domu jest łatwa i daje obfite zbiory, jeśli zastosuje się odpowiednie praktyki. Oto przewodnik krok po kroku, jak uprawiać kurkumę we własnym ogrodzie lub nawet na parapecie.
Po co uprawiać kurkumę?
Kurkuma (Curcuma longa) jest ceniona za swoje właściwości charakterystyczny zapach i kolorco jest charakterystyczne dla wielu kuchni azjatyckich. Ale nie tylko to. Zawiera substancję zwaną kurkuminą, która ma również silne właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne, dzięki czemu jest przydatna w promowaniu zdrowia serca, zmniejszaniu ryzyka raka i walce ze starzeniem.
Jak uprawiać kurkumę – krok po kroku
Wybierz odpowiednią lokalizację Kurkuma potrzebuje ciepłego i wilgotnego środowiska, dlatego wybierz miejsce z dużą ilością światła słonecznego, najlepiej w pełnym słońcu. Zapewnij dobry drenaż gleby, aby zapobiec zatrzymywaniu wody wokół korzeni.
Przygotuj odpowiednią glebę Przed posadzeniem kurkumy ważne jest przygotowanie gleby. Kurkuma preferuje glebę o neutralnym pH i dobrej strukturze. Dodaj do gleby kompost lub dobrze rozłożony materiał organiczny, aby poprawić strukturę gleby i zaopatrzenie w składniki odżywcze.
Wybór i przygotowanie kłączy Kup świeże kłącza kurkumy od zweryfikowanego sprzedawcy. Wybieraj te najlepszej jakości, z dobrze rozwiniętymi pąkami. Przed sadzeniem namocz kłącza w wodzie na kilka godzin, aby pobudzić wzrost korzeni.
Sadzenie Kurkumę sadzić wiosną, kiedy nie ma już zagrożenia przymrozkami. Wybierz miejsce z wystarczającą ilością miejsca na korzenie, w odległości około 20-30 cm. Posadź kłącza w przygotowanej glebie na głębokość około 5-10 cm. Podczas sadzenia w ziemi należy uważać, aby nie uszkodzić pąków.
Podlewanie Utrzymuj glebę równomiernie wilgotną, ale unikaj zalewania. Kurkuma nie toleruje podmokłej gleby, co może prowadzić do gnicia korzeni. W okresach suchych ważne jest regularne podlewanie, ale unikanie nadmiernego podlewania.
Nawożenie kurkumy Kurkuma dobrze reaguje na regularne nawożenie. Stosuj nawozy organiczne lub kompost, aby zapewnić roślinie składniki odżywcze niezbędne do wzrostu i rozwoju.
Ochrona przed szkodnikami i chorobami Kurkuma zwykle nie jest podatna na szkodniki ani choroby, ale regularnie sprawdzaj liście i korzenie, aby uniknąć potencjalnych problemów. Jeśli to konieczne, użyj naturalnych środków zwalczania szkodników i ochrony rośliny.
Zbiór – kiedy zbierać kurkumę? Kłącza kurkumy dojrzewają zwykle 8-10 miesięcy po posadzeniu. Podczas zbioru ostrożnie usuwaj kłącza, aby ich nie uszkodzić. Po zbiorach poczekaj, aż kłącza wyschną na słońcu lub w dobrze wentylowanym miejscu, zanim je przechowasz lub użyjesz.
Rozmnażanie kurkumy Kurkumę można rozmnażać przez kłącza oddzielane podczas zbiorów lub przez nasiona. Nasiona kurkumy są rzadko dostępne, ale można je pozyskać z poprzednich upraw i wysiać wiosną.
Jak traktować kurkumę po zbiorach? Po zbiorze usuń pozostałe liście i łodygi oraz spulchnij ziemię wokół korzeni. Pomoże to przygotować roślinę do kolejnego sezonu wegetacyjnego i zminimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania się chorób.
Suszenie kurkumy W przypadku długotrwałego przechowywania kłączy ważne jest, aby były one całkowicie wysuszone. Umieść je w dobrze wentylowanym miejscu z dużą ilością światła słonecznego i poczekaj, aż całkowicie wyschną przed przechowywaniem.
Przechowywanie kurkumy Zbierane i mogą być przechowywane w suchym i chłodnym miejscu, aby zachować świeżość i smak. Przechowuj je w hermetycznie zamkniętych pojemnikach lub torebkach, w ciemnym i suchym miejscu.
Zastosowanie kurkumy
Kurkuma jest używana w kuchni do aromatyzowania różnych potraw, takich jak curry, sosy, zupy i napoje. To także coś więcej część tradycyjnej medycyny w wielu kulturachdzięki swoim właściwościom leczniczym. Można go stosować jako naturalny lek na ból, stany zapalne, niestrawność i wiele innych.
Wniosek
Uprawa kurkumy w domu to świetny sposób na zaopatrzenie się w tę cenną roślinę, która może zapewnić wiele korzyści zdrowotnych i smakowych. Wykaż się kreatywnością w kulinarnych zastosowaniach kurkumy i spróbuj włączyć ją do swojej codziennej diety, aby wspierać zdrowie i urozmaicić smak.
Masz ochotę na kawałek wędzonego mięsa, ale nie masz ochoty kupować go w supermarkecie. Nie ma w tym nic dziwnego, gdyż zazwyczaj jest pełen azotynów i innych substancji, których po prostu niekoniecznie musimy spożywać. Dlatego idealne jest wędzenie mięsa w domu. Jeśli masz w domu wędzarnię, nie ma się czym martwić. Idealnie jednak jest używać jednej dużej wędzarni i wędzić mięso w kilka osób. Jest to wydarzenie społeczne z ciekawym skutkiem. Jeśli nigdy nie wędziłeś mięsa, nasz mały przewodnik może Ci pomóc. Mięso wędziliśmy tydzień temu i zdecydowanie się sprawdziło.
Kupowanie mięsa według upodobań każdego z nas
Wędzić można praktycznie każde mięso, jednak najczęściej wędzimy wieprzowinę. Jeśli zależy Ci na intensywnym smaku i nie przeszkadza Ci tłustość, klasyczna strona będzie dla Ciebie bezpiecznym wyborem. Idealnie jest, jeśli wybierzesz dorosłego, aby na koniec nie pozostała tylko ta warstwa tłuszczu. Mieliśmy z kością, ale lepiej kupić już pozbawioną kości. Ale wędziliśmy też pieczeń. Nie jest zbyt preferowany, ponieważ jest suchy. Ale jeśli Ci to nie przeszkadza, nie ma się czym martwić. Dodaliśmy kawałek szynki i to wystarczyło.
Mięso pakowane próżniowo: Fot. Radek Štěpán
Załadunek próżniowy jako zabezpieczenie
Wiele osób boi się peklowania mięsa do wędzenia. Nie jest to konieczne, gdyż obecnie można bardzo wygodnie odkurzać ładunek. Nie ma nic prostszego. Zmiażdż czosnek, będziesz potrzebować więcej soli. Nie mierzyliśmy w żaden sposób. Po prostu odpowiednio posoliłem mięso i przykryłem czosnkiem. Wszystko robiliśmy na oko. W przeciwnym razie na kilogram mięsa będzie przypadać około 20 gramów soli. Następnie zapakowaliśmy próżniowo mięso i zostawiliśmy je w lodówce na tydzień. Oczywiście mięso pakowane próżniowo można pozostawić w lodówce na dłużej. Ale mieliśmy przygotowaną wędzarnię i tydzień w zupełności wystarczy.
Mięso w wędzarni na początku wędzenia: Fot. Radek Štěpán
Wędzenie mięsa to przyjemność
Dokładnie. Na noc przed wędzeniem umyliśmy mięso i usunęliśmy czosnek. Potem leżało w lodówce i rano mogliśmy powiesić w ogrzewanej wędzarni. Temperatura w wędzarni oscylowała w granicach 60-70 stopni. Mięso zostawiliśmy tam na około 12 godzin. Efekt sami możecie zobaczyć, zdecydowanie było warto. Ładny złoty kolor mięsa powinien być wyraźnym dowodem. Smak był doskonały.
Świeżo szarpane mięso: fot. Radek Štěpán
Pokrojony chudy bok: zdjęcie poglądowe autorstwa Radka Štěpána
Wrzos, powszechnie nazywany wrzosem szkockim, to mała drzewiasta bylina z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Jej kwiaty, które kwitną od połowy lata do wczesnej jesieni, są zwykle fioletowe, magenta lub białe. Jego maleńkie (1/8 cala długości), zimozielone, łuszczące się liście są cenione, podobnie jak kwiaty.
Pochodzi z bagien i wrzosowisk Szkocji i innych części Europy. Jest popularna ze względu na kolorowe kwiaty i liście, którymi wzbogaca krajobraz. Najlepszym terminem sadzenia jest wiosna lub wczesna jesień. Wrzos rośnie powoli i osiąga średnią wysokość około 18 cm.
Pielęgnacja wrzosu
Wskazówką do właściwej pielęgnacji jest jego nazwa uwieczniona w literaturze szkockiej jako wrzosowisko. Siedlisko to ma kwaśną, dobrze przepuszczalną i wilgotną glebę. Rośliny te tolerują ubogie, kamieniste gleby, a nawet słoną wodę, dzięki czemu nadają się na przybrzeżne zbocza. Rośliny rosnące na wrzosowiskach zwykle radzą sobie z mniejszą ilością składników odżywczych niż przeciętna roślina. Polegają bardziej na podlewaniu i przycinaniu niż na nawożeniu.
Zimozielone liście wrzosu zmieniają się i intensyfikują swój odcień w niższych temperaturach. Wysokość różni się w zależności od odmiany. Gatunki niższe najlepiej nadają się jako rośliny okrywowe lub sadzone w ogrodach skalnych; wyższe odmiany można uprawiać w rzędach, tworząc rabaty kwiatowe.
Zdjęcie: Pixabay
1. Gleba
Wrzos wymaga dobrze przepuszczalnej gleby i rośnie na glebach piaszczystych lub skalistym terenie. Najlepiej rośnie na torfowiskach, bardziej kwaśnych torfowiskach i wrzosowiskach. Nie potrzebuje żyznej gleby, rośnie nawet na ubogich glebach, toleruje zasolenie.
2. Woda
Chociaż roślina jest bardzo młoda, należy ją obficie podlewać. Roślina ta potrzebuje jednego centymetra wody tygodniowo. Po zadomowieniu się wrzos ma umiarkowanie wysokie wymagania wodne w klimacie umiarkowanym, ale w cieplejszych strefach będzie wymagał większego nawadniania.
3. Temperatura i wilgotność
Heather lubi wilgotny i chłodny klimat. Wrzos jest zwykle mrozoodporny, więc może przetrwać nawet w bardzo zimnych krajach, ale przy odpowiedniej ochronie zimowej lub pokrywie śnieżnej może rozwijać się daleko na północy. Na południu USA nie toleruje wysokich temperatur i wilgoci.
4. Nawóz
Jeśli wrzos ma w glebie trochę materii organicznej lub torfowca, nie potrzebuje dodatkowych składników odżywczych. Wrzos preferuje kwaśną glebę. Raz w roku wczesną wiosną można nawozić zakwaszającym nawozem azotowym opracowanym specjalnie dla roślin kwasolubnych, takich jak rododendrony. Jeśli zamierzasz nawozić, zastosuj nie więcej niż pół kilograma na 9 metrów kwadratowych i nie później niż 1 sierpnia. Jeśli dodasz nawóz później, pobudzi on wzrost zimą, kiedy roślina powinna być w stanie spoczynku. Nadmierne nawożenie powoduje powstawanie długich, wrzecionowatych gałęzi.
Rodzaje wrzosów
Rodzaj wybranej odmiany zależy od tego, jak roślina ma się prezentować w ogrodzie. Wyższe gatunki tworzą owalny kopiec odpowiedni na żywopłoty, niższe gatunki tworzą matę nadającą się na rośliny okrywowe.
Calluna vulgaris 'Firefly’: 20 cm; kolor kwiatów zaczyna się od szarego i przechodzi w liliowy, liście są czerwonobrązowe latem i kończą się ceglastoczerwoną zimą.
Calluna vulgaris 'Robert Chapman’: wysokość 8-18 cm, latem liście zielonożółte, zimą pomarańczowoczerwone i czerwonawe. Kwiaty różowofioletowe, zebrane późnym latem w smukłe grona o długości 20-25 cm.
Calluna vulgaris 'Wickwar Flame’: 23 cm; liście miedziane i pomarańczowoczerwone zimą, jasnopomarańczowe i żółte latem, kwiaty fioletowe.
Calluna vulgaris 'Bonita’: 30 cm; różowe do czerwonych pąki na zielonych łodygach latem, jesienią i zimą liście przybierają złoty lub pomarańczowy odcień.
Przycinaj wrzos wczesną wiosną, aby pobudzić go do szybszego wzrostu. Dojrzałe wrzosy stają się zbyt długie, więc przycinanie sprawia, że są bardziej zwarte, bujne i atrakcyjne.
Zdjęcie: Pixabay
Rozmnażanie wrzosu
Wrzos wyhodowany z nasion nie rozmnaża się tak dobrze, jak roślina rodzicielska. Najlepszym sposobem rozmnażania wrzosu jest pobranie sadzonek latem, ukorzenienie ich w pomieszczeniu jesienią i zimą i sadzenie na zewnątrz wczesną wiosną.
Będziesz potrzebował sześciocalowej doniczki, wermikulitu lub mieszanki bezglebowej, centymetr kompostu, sterylizowane sadzonki, hormon ukorzeniający i przezroczystą plastikową torbę.
Wybierz pięciocentymetrową zieloną, niezdrewniałą łodygę. Wytnij gałąź z dwoma liśćmi i odetnij ją tuż pod węzłem.
Namocz odcięty koniec w hormonie ukorzeniającym.
Wypełnij dno garnka centymetrowym kompostem lub materią organiczną. Pozostałą część doniczki wypełnij wermikulitem lub mieszanką bezglebową. Palcem lub ewentualnie ołówkiem zrób dziurę w wolnej od zanieczyszczeń mieszance. Włóż sadzonkę do otworu i delikatnie przykryj ją ziemią wokół łodygi.
Podlej roślinę i umieść doniczkę w pośrednim świetle słonecznym.
Utwórz namiot z plastikowej torby nad doniczką, aby zapewnić roślinie wilgoć i zachęcić do ukorzeniania. Odkrywaj roślinę na około godzinę dziennie, aby zapewnić dopływ świeżego powietrza. Gdy zobaczysz nowy wzrost, całkowicie usuń plastikową torebkę. Ukorzenienie sadzonki powinno zająć około miesiąca. Wiosną, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, przesadzamy roślinę na zewnątrz.
Jak wyhodować wrzos z nasion
W swoim naturalnym środowisku nasiona wrzosu najlepiej kiełkują po pożarze. Naśladuj te warunki, aby przyspieszyć kiełkowanie wiosną lub jesienią. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, będziesz potrzebować piekarnika lub wędzarni, doniczki lub tacy na nasiona, wermikulitu lub mieszanki bezglebowej oraz zraszacza wodnego. Oto jak wyhodować wrzos z nasion:
Rozłóż nasiona na blaszce żaroodpornej i włóż do piekarnika nagrzanego do 250°C na 30 sekund. Alternatywnie dym może pomóc w kiełkowaniu nasion wrzosu, dlatego umieść je w wędzarni na małym ogniu na około dwie godziny.
Napełnij tacę na nasiona lub doniczkę mieszanką bezglebową.
Zasiej nasiona na wierzchu mieszanki. Jeśli używasz doniczki, umieść w niej nie więcej niż trzy nasiona i rozstaw je w odległości co najmniej jednego do dwóch centymetrów.
Wlać garść bezglebowej mieszanki na nasiona i lekko je przykryć.
Aby zwilżyć glebę, użyj opryskiwacza.
Umieść miskę w pośrednim świetle słonecznym.
Stopniowe przesadzanie wrzosu
Wrzos posadź w dużej, szerokiej doniczce, o jeden rozmiar większej od poprzedniej, z dobrymi otworami drenażowymi na dnie. Wrzos, choć nie powinien być zbyt płytki, nie potrzebuje głębokiej doniczki. Roślinę można pozostawić na tej samej głębokości, co jej oryginalna doniczka, lub tylko tak głęboko, jak bryła korzeniowa rośliny. Dobrze radzi sobie w glinianych doniczkach.
Hibernacja
Wrzos jest rośliną mrozoodporną. Natomiast w zimnych miejscach chroń wrzos w doniczkach, izolując roślinę. Przykryj doniczkę styropianem (nawet od dołu) i mocno ściółkuj roślinę warstwą słomy. Mniejsze doniczki można przenieść do pomieszczenia i hodować w świetle rosnącym lub w pobliżu okna z pośrednim światłem słonecznym.
Powszechne choroby roślin
Wrzos jest podatny na mączniaka prawdziwego i zgniliznę korzeni, czego można uniknąć. Mączniak prawdziwy nie zniszczy wrzosu, ale ta choroba grzybicza może wpłynąć na jego wygląd. Ma postać pylącego nalotu na liściach rośliny. Liście są wiecznie zielone, jesienią i zimą przybierają atrakcyjne odcienie (brązowe lub fioletowe). Ponieważ jest to roślina liściasta, mączniak prawdziwy może zepsuć jedną z najlepszych cech rośliny.
Unikaj podlewania od góry, aby zapobiec mączniakowi prawdziwemu. Przycinaj regularnie każdej wiosny, aby utrzymać zwartą roślinę i poprawić przepływ powietrza. Jeśli wrzos zostanie zaatakowany przez mączniaka prawdziwego, użyj dostępnego bez recepty środka grzybobójczego lub roztworu sody oczyszczonej. Zgnilizna korzeni jest zwykle spowodowana podmokłą glebą, zwłaszcza jeśli występuje grzyb Phytophthora. Phytophthora rzadko występuje w dobrze przepuszczalnej glebie, co wzmacnia potrzebę zapewnienia wrzosowi gleby oddychającej i drenującej.
Jak sprawić, by wrzos zakwitł
Różne gatunki wrzosów kwitną na półkuli północnej od końca lipca do listopada. Kwiaty w kształcie dzwonka mogą brązowieć, ale pozostają na roślinach przez całą zimę. Wrzos ma ziołowy aromat z lekką nutą kwiatową zmieszaną z ciężkim zapachem piżma. Nie musisz odrywać kolców kwiatów wrzosu, ale możesz je przyciąć nożycami do przycinania, aby pobudzić nowy wzrost po obumarciu. Aby pobudzić wrzos do kwitnienia, należy zapewnić roślinie dobrze przepuszczalną, kwaśną glebę. Wrzos potrzebuje co najmniej sześciu godzin słońca dziennie.
Typowe problemy z wrzosem
Wrzos to wytrzymała, łatwa w uprawie roślina, która nie jest podatna na wiele problemów innych niż rozwój pleśni spowodowany nadmiernym podlewaniem.
Brązowienie liści
Jeśli liście wrzosu zaczną brązowieć, dotknij ich, aby sprawdzić, czy nie są suche i łamliwe – to znak, że roślina umiera. Odetnij jedną łodygę rośliny. Jeśli jest giętki i wewnątrz zielony lub biały, to wciąż żyje; jeśli łatwo złamie się na pół, prawdopodobnie umiera lub nie żyje.
Zwykle nagła śmierć w środku sezonu wegetacyjnego jest oznaką zgnilizny korzeni. Będziesz musiał wyciągnąć roślinę, wyrzucić ją i nie sadzić wrzosu w tym samym miejscu przez kilka lat. Jeśli roślina nadal wykazuje oznaki życia, może mieć problemy z drenażem. Wyciągnij go i sprawdź system korzeniowy. Jeśli korzenie są ciemnobrązowe lub czarne, odetnij zgniliznę sterylizowanymi nożyczkami. Zastosuj produkt przeciwgrzybiczy i przeszczep go do dobrze przepuszczalnej nowej gleby w nowym miejscu, ta interwencja może uratować roślinę.
Długie łodygi
Wrzos rośnie na ubogiej glebie. Jałowa gleba zachęca korzenie do rozgałęziania się w poszukiwaniu składników odżywczych, zapewniając im głęboki i mocny system korzeniowy. Jeśli nawóz dostanie się do gleby, w glebie jest za dużo azotu, co skutkuje słabym systemem korzeniowym i nadmiernym wzrostem wegetatywnym lub dłuższymi łodygami. Ponadto, jeśli roślina nie ma wystarczającej ilości światła, łodygi mogą wyrastać na zewnątrz w poszukiwaniu większej ilości słońca. Aby zapobiec lub odwrócić przerost, przestań nawozić roślinę i przenieś ją w bardziej słoneczne miejsce. Wiosną lub wczesną jesienią można również przyciąć długonogie łodygi, aby pobudzić zdrowy wzrost.
Zdeformowane liście lub opadanie liści
Jeśli zauważysz, że liście Twojej rośliny żółkną, oznacza to plamistość, może to oznaczać inwazję roztoczy. Dokładnie sprawdź roślinę i odwróć liście. Roztocza są trudne do zauważenia. Możesz jednak zauważyć czerwone lub żółte kropki lub niektóre pajęczyny. Stały strumień wody na spodniej stronie liści przez trzy dni może wystarczyć, aby wyeliminować problem. W przeciwnym razie użyj mydła owadobójczego lub oleju ogrodniczego na całej roślinie.
Sprawdź łodygi pod kątem małych, twardych owalnych guzków. Te guzki mogą być łuskami, które mogą powodować opadanie i deformację liści. Owady łuskowate można usuwać, a olej ogrodniczy i mydło owadobójcze mogą również pomóc w kontrolowaniu inwazji łusek.
