Wszyscy wiemy, kim był pierwszy władca Pierwszego Państwa Bułgarskiego – Chan Asparuh. Władca, który wyznaczył koniec Pierwszego Państwa Bułgarskiego, jest znacznie mniej popularny.
Pochodził z dynastii Comitopuli i rządził zaledwie przez kilka miesięcy w 1018 roku. Zanim porozmawiamy o Prezjanie II, przypomnijmy sobie, jak doszło do jego panowania.
Koniec pierwszego państwa bułgarskiego
Kiedy w 979 roku synowie cara Piotra (Borys II i Rzymianin) zostali wzięci do niewoli w Konstantynopolu, prawdziwe rządy w kraju przejęli Komitopule – Dawid, Mojżesz, Aaron i Samuel. Ich zadaniem jest trudne powstrzymanie ataków cesarza bizantyjskiego. Dawid i Mojżesz umierają, Aaron zawiera sojusz z cesarzem Bazylim II i spiskuje przeciwko własnemu bratu.
Kiedy dowiaduje się o zdradzie, najmłodszy brat Samuel dokonuje egzekucji Aarona i całej jego rodziny. Na prośbę swego syna Gavrila Radomira Samuel oszczędził jedynie pierworodnego syna Aarona – Iwana Władysława.
Samuil – ostatni chwalebny władca Pierwszego Państwa Bułgarskiego
Po śmierci Borysa II i Romana Samuel oficjalnie został królem Bułgarii. Po serii udanych kampanii wojennych i dzielnej obronie ziem bułgarskich, w 1014 r. doszło do bitwy pod wsią Klyuch, w której armia bułgarska została pokonana, a 15 000 bułgarskich żołnierzy zostało oślepionych. Na każdych 100 z nich zostaje jeden z jednym okiem, który ich prowadzi. Za tę zbrodnię cesarz bizantyjski przeszedł do historii jako „Bazylij bułgarski zabójca”.
Gawrił Radomir
Kiedy widzi swoich oślepionych żołnierzy, Samuel dostaje ataku serca i umiera. Na tronie zasiada jego syn Gavril Radomir. Car Gabriel Radomir rządził tylko przez rok (1014-1015), trzymając blisko siebie swojego kuzyna Iwana Władysława (syna Aarona). Podczas wspólnego polowania Iwan Władysław zabija swojego kuzyna i ogłasza się królem Bułgarii.
Iwan Władysław – zabójca swego wybawiciela
W historii Iwan Władysław pozostaje niewdzięczny, straciwszy własnego wybawiciela. Jego rodzina została stracona przez Samuela po zdradzie Aarona. Po śmierci Iwana Władysława w bitwie pod Durres w lutym 1018 roku tron objął jego syn Prezjan II.
Presiyan II – ostatni władca I Państwa Bułgarskiego
Presiyan jest najstarszym z sześciu synów „bułgarskiego autokraty” Iwana Władysława. Jego nazwa pochodzi od ojca księcia Borysa I – Khana Presiyana.
Prezjan II pojawił się na scenie historycznej dopiero w 1018 roku, kiedy przed murami Durres zginął jego ojciec Iwan Władysław. Większość bojarów poddała się cesarzowi bizantyjskiemu Bazylemu Bułgarskiemu zabójcy i uniemożliwiła Presianowi wstąpienie na tron.
Młody władca nie poddał się i wraz z młodszymi braćmi Aaronem i Alusianem wycofał się do twierdzy Tomor na górze o tej samej nazwie (dzisiejsza Albania). Opór przeciwko wojskom bizantyjskim na tym terenie organizował także bojar Iwak. W tym samym czasie matka Prezjana II, królowa Maria, patriarcha Dawid i duża część bułgarskich bojarów poddała się cesarzowi bizantyjskiemu.
Po tylu dziesięcioleciach wyczerpujących bitew z Bizancjum Bułgarzy nie mają już potencjału militarnego, aby się bronić. Wszystko to sprawia, że zadanie Presian II staje się jeszcze trudniejsze.
Po zdobyciu przez Bazylego II stolicy Bułgarii, Ochrydzie, jego żołnierze brukowali przełęcze górskie i blokowali wszelkie podejścia do Tomor. Blokada była prowadzona osobiście przez cesarza i trwała cztery miesiące. Prezjan II bronił się dzielnie wraz z braćmi, lecz bez innego wsparcia. Dlatego też w sierpniu 1018 roku, po otrzymaniu gwarancji życia od cesarza bizantyjskiego, zmuszony został do poddania się. Taką informację podaje bizantyjski kronikarz Ioan Skilitsa.
Prezjan II został przyjęty przez cesarza Bazylego II w Devol i otrzymał tytuł magistra, został przewieziony do Konstantynopola i mianowany strategiem tematu Vukelariona w Azji Mniejszej.
Nastąpił koniec pierwszego państwa bułgarskiego, które znalazło się pod panowaniem bizantyjskim i zostało wyzwolone w 1185 roku.