Pieprz jest najbardziej znaną i rozpowszechnioną przyprawą, stosowano ją już w starożytności, a w Europie była na tyle rzadka, że ​​używano jej jako środka płatniczego. Jakie są rodzaje pieprzu? Zielone, czarne, białe i czerwone to owoce jednej rośliny, egzotyczne.Każdy gatunek zbierany jest tylko w innym stadium dojrzałości i też inaczej przygotowywany. Najpierw zbiera się paprykę zieloną, następnie czarną, czerwoną i białą.

Pieprz czarny rośnie jako krzaczasta winorośl, dorastająca w tropikach do 12 metrów. Po osiągnięciu 3-4 lat kwitną kłoski kremowych kwiatów, z których później powstają owoce – jagody, najpierw zielone, później czerwone.

Najbardziej aromatyczny jest pieprz czarny

Pieprz czarny uzyskuje się poprzez zbiór niedojrzałych jagód i poddanie ich procesowi fermentacji i suszenia, w wyniku którego powierzchnia pieprzu staje się czarna. Czas schnięcia może wynosić do 10 dni.

• Pieprz czarny jest nieco mniej ostry niż pieprz biały, ale za to o wiele bardziej aromatyczny. Szczególnie aromatycznie pachnie świeżo zmielony. Na rynku występuje w całości, rozgniatany, mielony, często w mieszankach przyprawowych. Można go dodawać do niemal wszystkich dań, także do słodkich pierników (jest w zestawie). Do aromatyzowania używa się świeżo zmielonego pieprzu, który wzmacnia jego smak i przyjemny aromat.

Najsmaczniejsza jest zielona papryka

Zielony pieprz zbiera się jako niedojrzały (jak pieprz czarny), zanim jagody zmienią kolor na czerwony. Owoce są natychmiast i szybko suszone ciepłym powietrzem lub marynowane w zalewie słonej lub octowej.

• Papryka zielona jest najsmaczniejszą i najłagodniejszą ze wszystkich papryczek. Dodawany jest do bulionów, sosów śmietanowych, rozdrobniony na drobne kawałki, sałatek, roślin strączkowych, cukinii, bakłażanów, doskonale komponuje się także z dziczyzną i pasztetami.

MOŻE BYĆ ZAINTERESOWANY:

Najostrzejszy jest pieprz biały

Pieprz biały zbiera się, gdy jagody są w pełni dojrzałe, gdy zewnętrzna czerwona, mięsista skórka łatwo oddziela się od białego środka. Dojrzałe jagody moczy się w celu usunięcia skórki, a następnie powoli suszy. Ostateczny kolor jest biały do ​​żółto-szarego.

• Pieprz biały charakteryzuje się ostrym i wyraźnym pieprzowym smakiem oraz delikatnym aromatem. Sprzedawany jest w całości, mielony lub rozgniatany. Ze względu na kolor i mocny smak stosowany jest do drobiu i ryb, do sałatek, sosów, majonezów czy dipów. Zmielony biały pieprz doskonale nadaje się do przygotowywania steków.

Najbardziej widoczna jest czerwona papryka

Czerwona papryka to dojrzały owoc drzewa pieprzowego, który po prostu wysycha. Skórka jest czerwona, delikatna, z nutą słodyczy. Często mylony jest z pieprzem różowym (lub brazylijskim lub peruwiańskim), który nie jest prawdziwym pieprzem, ale dojrzałymi jagodami południowoamerykańskiego drzewa Schinus terebinthifolius. Zapachem i wielkością przypomina pieprz, smak jest słodki i aromatycznie ostry.

• Papryka czerwona ma wyrazisty smak, lekko aromatyczny i sprawia, że ​​każde danie staje się wyjątkowe. Doskonale uzupełnia smak wołowiny i wieprzowiny, pasztetów, kiełbasek i owoców morza. Stosowany jest także do dań słodkich.

Jak postępować z pieprzem

• Do przyprawiania naszych potraw zawsze używamy świeżo zmielonego pieprzu, bo tylko w ten sposób wydobędziemy nie tylko typowy smak pieprzu, ale i aromat.

• Niemal wszechstronna jest łagodna i delikatna zielona papryka. Truskawki z zielonym pieprzem i bitą śmietaną to przeżycie smakowe.

• Do dań jasnych bardziej nadaje się pieprz biały, do dań ciemnych natomiast pieprz czarny.

• Całe ziarna pieprzu gotujemy razem z potrawami (buliony, sosy). Gotowe danie warto przed podaniem doprawić mielonym pieprzem.

• Paprykę kupujemy w całości i mielimy lub rozgniatamy tuż przed dodaniem do potrawy lub podczas doprawiania już ugotowanego dania w trakcie posiłku. W ten sposób zostają zachowane wszystkie substancje aktywne, a zwłaszcza niepowtarzalny aromat pieprzu.

• Paprykę przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach, w ciemnym miejscu, aby zachować jej kolor i aromat. Przy właściwym przechowywaniu pieprz zachowa swój aromat nawet przez trzy lata.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

Do czego służy pieprz?

Pieprz zawiera olejek eteryczny, który nadaje mu niepowtarzalny aromat, oraz alkaloid piperynę, która odpowiada za typową dla pieprzu ostrość.

„Pieprz w małych ilościach ma działanie dezynfekujące i antybakteryjne. W szczególności wspomaga prawidłowe trawienie, wzmacnia żołądek i pobudza czynność błony śluzowej żołądka, likwiduje wzdęcia, pobudza spalanie tłuszczu i wspomaga odchudzanie. Przyspiesza proces metabolizmu i poprawia wchłanianie składników odżywczych. W naturalny sposób zwiększa ogólną odporność, a ponieważ wspomaga pracę wątroby, pomaga organizmowi w detoksykacji – działa nawet jako antidotum na zatrucie ryb. wprowadzony przez zielarza Martina Kolára.

Lekko podnosi ciśnienie krwi, wspomaga krążenie krwi w kończynach i łagodzi ból. Pieprz od niepamiętnych czasów uważany jest za afrodyzjak. „Może również znacznie pomóc w przypadku grypy i przeziębienia, szczególnie w przypadku kaszlu i przeziębienia. Pieprz rozgrzewa ciało, a gdy krew przepływa przez błony śluzowe, łatwiej łagodzi przeziębienie i poprawia się skuteczność usuwania kaszlu. dostarczone przez zielarza.

Herbata pieprzowa

Składniki

• 12-14 ziaren czarnego pieprzu

• 500ml wody

• miód do smaku

metoda

Paprykę gotujemy w wodzie przez 25-30 minut, wyjmujemy, odstawiamy na około 10 minut, następnie odcedzamy. Dosłodzić miodem.

Używać

„Polecam pić herbatę pieprzową raz dziennie przy problemach z trawieniem lub przy pierwszych oznakach grypy i przeziębienia. Bez miodu będzie świetnym detoksem.” zielarz radzi.

Magiczny pieprz

„Dzięki działaniu afrodyzjaku czarny pieprz należał niegdyś do podstawowych składników różnych napojów i szkaplerzy, wywołujących miłość i pożądanie seksualne, ale używano go także do tworzenia amuletów chroniących dom” zaprezentowany przez Martina Kolára. Mówiono, że posypanie obwodu domu lub całego folwarku pieprzem zmieszanym z solą uchroniło dom i jego mieszkańców przed złem, chorobami, nieszczęściami i klęskami żywiołowymi.