Byliny zimozielone są odporne i nie boją się zimy. Które z nich będą najlepiej pasować do Twojego ogrodu? Istnieją nawet byliny okrywowe, które będą piękne przez całą zimę.

Bergenia (Bergenia)

a od marca do kwietnia kwitnie w bogatych wiechach z pięknymi, jasnoróżowymi kwiatostanami. Lubi gleby półcieniste i wilgotne, ale dobrze radzi sobie także z chwilową suszą. Jest absolutnie mało wymagający w uprawie.

Taricka (Aubrieta)

na ścianach lub na obrzeżach kwietników. Dorasta do wysokości zaledwie 15 cm i kwitnie obficie fioletowymi kwiatami od kwietnia do maja. Lubi stanowiska słoneczne i nie znosi nadmiernego podlewania.

Heuchera

Kochająca cień, zimozielona bylina, która dobrze rośnie nawet pod drzewami, w miejscu o rozproszonym świetle. Urośnie także na stanowisku słonecznym, ale pod warunkiem częstszego i regularnego podlewania. Dorasta do wysokości 40 cm i kwitnie od czerwca do września białymi lub różowymi kwiatami.

Epimedium alpinum (Epimedium alpinum)

Zielone liście pozostają na turzycy przez całą zimę, ale opadają wraz z nadejściem wiosny. Roślina wyrasta na długich kłączach i nadaje się do uprawy w cieniu pod drzewami. Dobrze znosi suszę. Od kwietnia do maja pojawiają się winogronopodobne, czerwono-żółte kwiatostany.

Barwinek (Vinca minor)

. Dorasta do wysokości zaledwie 20 cm i kwitnie od kwietnia do końca lata delikatnymi fioletowymi kwiatami. Dobrze znosi uprawę na glebach suchych i lekko wilgotnych, ale dobrze przepuszczalnych. Jest to roślina szybko rosnąca, wymagająca okazjonalnych ograniczeń w ekspansji, aby w ciągu kilku lat nie opanowała całego ogrodu.

Pachysandra (Pachysandra terminalis)

Doskonały zamiennik trawnika pod gęstymi drzewami. Dorasta do wysokości do 20 cm i kwitnie pod koniec kwietnia niepozornymi, białymi kwiatami. Liście pozostają pięknie zielone na roślinie przez cały rok, ale tylko w cieniu. Na słońcu jesienią przebarwiają się na żółto.