Jesienią zbieramy nie tylko owoce roślin leczniczych, ale także korzenie. Jeśli nie przemarznie, śmiało możemy udać się na korzenie nawet w listopadzie. Przyjrzyjmy się bliżej trzem z nich: żywokostowi, mniszkowi lekarskiemu i łopianowi większemu.
Jak zbierać i przetwarzać korzenie lecznicze
-
Jesienią korzenie lecznicze zbiera się po kwitnieniu, kiedy zaczyna wysychać. Idealna pogoda jest po deszczu, kiedy gleba jest wilgotna, dzięki czemu korzenie można dobrze wykopać lub wyciągnąć i nie uszkodzić.
-
Ostrożnie oczyść wygrawerowany (najlepiej drewnianym narzędziem) lub wyrwany korzeń z ziemi i usuń liście. W domu oczyść korzeń szczoteczką, spłucz wodą i natychmiast wysusz.
-
Suszymy korzenie lub używamy ich świeżych. Do suszenia przecinamy grubsze korzenie wzdłuż lub kroimy je w cienkie kółka
-
Suszymy korzenie w przewiewnym i zacienionym miejscu lub sztucznym ogrzewaniem w suszarce lub w piekarniku. Podczas suszenia temperatura nie powinna przekraczać 45°C do 50°C.
-
Korzenie pocięte w koła można również nawlec na nitkę jak koraliki i pozostawić do powolnego wyschnięcia na powietrzu.
-
Wysuszone korzenie przechowujemy w suchym i ciemnym miejscu, w dobrze zamkniętych słoikach, aby nie zamoczyły się. Wysuszone korzenie zachowują skuteczność przez około trzy lata.
-
Wysuszony korzeń można zmielić na drobny proszek, którego nie trzeba poddawać obróbce cieplnej, dzięki czemu pozostaną w nim wszystkie substancje aktywne. Następnie przechowujemy go w szczelnie zamykanym słoiczku. Nalewkę najczęściej przygotowuje się ze świeżego korzenia.
Korzeń mniszka lekarskiego
także jeżyna, jest nieprzyjemnym chwastem, ale także niezwykle cenionym ziołem leczniczym, pomagającym w leczeniu niemal wszystkich chorób. Korzeń wykopujemy wiosną przed kwitnieniem lub jesienią pod koniec wegetacji.
Lecznicze działanie mniszka lekarskiego
„Korzeń mniszka lekarskiego to jedno z najlepszych ziół na reumatyzm i cukrzycę. Pomaga między innymi usuwać toksyczne substancje z wątroby, pobudza zdolności oczyszczające nerek, zapobiega tworzeniu się kamieni żółciowych oraz wzmacnia pracę trzustki. Jego działanie moczopędne pomaga w utracie wagi i detoksykacji,– wyjaśnia zielarz i dodaje: „Ostatnio mówi się, że korzeń mniszka lekarskiego jest doskonałym naturalnym środkiem zapobiegającym nowotworom.„
Krople mniszka lekarskiego
Składniki
-
1 część startego świeżego korzenia mniszka lekarskiego
-
5 części wódki
Procedura
Utarty korzeń zalać spirytusem, zamknąć i pozostawić na miesiąc do maceracji. Codziennie potrząsamy. Następnie przefiltrowujemy go przez filtr do kawy, przesypujemy do butelki i przechowujemy w chłodnym i ciemnym miejscu.
Używać
Nalewkę z korzenia mniszka lekarskiego należy przyjmować trzy razy dziennie, 30 do 60 kropli na szklankę wody.
Korzeń żywokostu
to obfita, mocna bylina o fioletowych, magenta, różowych i białych kwiatach. Ziele wykorzystuje się głównie ze względu na długi, mięsisty korzeń, czarny na powierzchni i białawy w środku, rzadziej korzeń. Korzeń wykopujemy widłami wiosną przed rozpoczęciem wegetacji (marzec-kwiecień) lub jesienią (wrzesień-listopad).
Lecznicze działanie żywokostu
„Korzeń żywokostu działa przeciwzapalnie, leczniczo i wspomaga szybką regenerację tkanek. Dziś stosuje się go wyłącznie zewnętrznie jako maść, kąpiele, okłady lub smarowanie (nalewka). Polecam szczególnie na skręcenia, siniaki i obrzęki, pomaga także w leczeniu stanów zapalnych, bólów stawów, ścięgien i więzadeł, przyspiesza gojenie złamań,„ stwierdza zielarz. Skrzyp jest skutecznym lekarstwem na żylaki, trudno gojące się rany, zapalenie stawów i reumatyzm.
Smarowanie Kostivalowe
Składniki
-
2 łyżki drobno startego świeżego lub 2 łyżki suszonego mielonego
-
500 ml alkoholu wysokoprocentowego lub spirytusu aptecznego
Procedura
Korzeń żywokostu zalać alkoholem, dobrze zamknąć i pozostawić na 3 tygodnie w ciepłym miejscu do maceracji. Codziennie potrząsamy. Następnie przefiltruj przez gazę lub filtr do kawy.
Używać
Smarowanie świetnie sprawdza się przy żylakach, skręceniach i stłuczeniach. W razie potrzeby pocieraj dotknięte obszary, ale nie więcej niż trzy razy dziennie.
Korzeń łopianu większego
to typowa roślina zaroślowa i zaroślowa, prawdopodobnie najbardziej znany oset w naszym kraju. Do celów leczniczych wykorzystuje się głównie korzeń, liście i nasiona mają podobne, znacznie łagodniejsze działanie. Korzeń łopianu zbiera się jesienią (wrzesień-listopad) lub wczesną wiosną (marzec), zanim wypuści liście, ale tylko w pierwszym roku wegetacji, gdyż rośliny, które kwitły rok temu, nie mają już wystarczającej ilości substancji aktywnych.
Efekty lecznicze łopianu
„Łopian to sprawdzone zioło detoksykujące, działa moczopędnie i przeciwbakteryjnie, działa stymulująco na cały organizm, działa moczopędnie i antybakteryjnie. W tradycyjnej medycynie ludowej napar z korzenia łopianu stosowany jest głównie w leczeniu reumatyzmu i dny moczanowej, hemoroidów, cukrzycy, problemów trawiennych i dróg moczowych. Zewnętrznie pomaga w leczeniu zapalenia skóry i egzemy, wspomaga gojenie się ran i przeciwdziała wypadaniu włosów,” rekomendowany przez M. Kolára.
Herbata łopianowa
Składniki
-
1 łyżka suszonego i posiekanego korzenia łopianu
-
500ml wody
Procedura
Korzeń łopianu większego zalać zimną wodą, odstawić na 5 do 10 minut, następnie doprowadzić do wrzenia i gotować około 5 minut.
Używać
Tę ilość pijemy w ciągu dnia, najlepiej łykami.