Wystarczy kilka deszczowych dni, a nieszczęście ślimaków przybiera katastrofalne rozmiary. Po deszczu dosłownie atakują rabaty kwiatowe, a nawet ośmielają się zakopywać w kwiatach, kalafiorach i kwiatach. Organizują naloty nie tylko na rośliny uprawne, ale także eliminują trawniki i chwasty. Po ich wizycie pozostaje jedynie spust. Jak z nimi walczyć? Problem w tym, że do pierwotnego pnącza leśnego (Arion rufus) dołączył kolejny (Arion lusitanicus), który rozprzestrzenia się niczym lawina.

Skontaktowaliśmy się z inż. Josef Gallo, zielarz z Týna nad Bečvou, podpowie naszym ogrodnikom, jak bronić się przed atakami śluzowatych.

„Jeśli ślimak hiszpański nie ma naturalnej regulacji jak nasze ślimaki, to jest to niekończąca się historia” – stwierdza znany specjalista ds. siedlisk Josef Gall., po drugie, że jest on w stanie rozmnażać się nawet trzy razy w roku i masz doskonałe wyjaśnienie jego fatalnego występowania. Jednocześnie istnieje wiele zwierząt, w których diecie nagie ślimaki odgrywają ważną rolę w naszej faunie – ptaki, jeże, ryjówki, ropuchy, nietoperze, płotki, cierniki, dzięcioły itp. Jednak dorosłe osobniki dorastają do dwunastu centymetrów długości, a wiele mniejszych zwierząt nie ma odwagi im dorównać”.

A co z tym? Inż. Josef Gall jest zwolennikiem kolekcji mechanicznej. Zaleca zbieranie ich ręcznie zaraz po deszczu lub wczesnym rankiem, posypując wapnem lub solą albo wrzącą wodą. Działały na niego także różne pułapki, np. zakopany w ziemi pojemnik napełniony piwem. Zabite pnącza mogą również służyć jako przynęta, ponieważ pełzacze są kanibalami. „Mam w szklarni drapieżne nicienie i czasami, gdy się rozmnażają, używam granulatu Ferramol lub Vanish Slug” – dodaje inż. Józef Gal.

Gad hiszpański ma również jednego drapieżnika – ślimaka. Ale jego liczebność nie wystarczy, aby wyeliminować inwazję gadów.

Inne wskazówki, jak pozbyć się ślimaków: