Jesienią natura przynosi nam gotową ucztę dla oczu w postaci pięknie pomalowanych liści. Podczas spaceru pod koronami drzew często czujemy się jak w bajce. Dlatego warto stworzyć taką atmosferę w swoim ogrodzie. Zobacz, które drzewa i krzewy bawią się w tym sezonie wyjątkowo jaskrawymi kolorami.
Klon japoński (Acer palmatum)
Klony japońskie szczycą się pięknymi liśćmi przez cały sezon wegetacyjny. Najczęściej ubrane są w odcienie czerwieni, ale znamy też gatunki, które zmieniają swoje zielone liście na złote. Odmiany klasyfikuje się według jesiennego koloru liści i rodzaju ulistnienia.
Drzewa te pięknie ożywią nawet mniejsze ogrody, gdyż można je uprawiać także w dużych donicach. Lubią gleby o stosunkowo dużej zawartości materii organicznej, wilgotne, ale dobrze przepuszczalne. Większość klonów japońskich jest odporna na mróz. W zależności od odmiany dorastają do wysokości 2-4 metrów.
Gleditsia triacanthos
To charakterystyczne drzewo, które uczyni każdy ogród wyjątkowym. Charakteryzuje się ciekawymi cierniami gęsto pokrywającymi pień. Istnieją jednak również odmiany bez kolców. Owoce tego drzewa można jeść, ale powstają one tylko w cieplejszych obszarach. Według medycyny chińskiej mają nawet właściwości lecznicze.
Mieczyk jest łatwy w uprawie, ponieważ toleruje suche, a także wilgotne, kwaśne i wapienne stanowiska z bezpośrednim nasłonecznieniem. Obfituje w piękne pierzaste liście, które dorastają do 20 cm długości. Po pączkowaniu są żółte, później jasnozielone. Najbardziej wyróżniają się jesienią, kiedy przybierają złocistożółtą barwę. Wiosną drzewko ozdabiają niepozorne żółto-zielone kwiaty, których zapach przypomina piernik i przyciąga pszczoły. Drzewo dorasta do wysokości około 8 metrów, rośnie wolniej.
Tupelo leśne (Nyssa sylvatica)
To pozornie zwyczajne drzewo jesienią przemienia swoją koronę w baldachim z żółtych, pomarańczowych lub szkarłatnych liści. Oprócz bogatej kolorystyki wyróżniają się błyszczącą powierzchnią. Tupelo dobrze toleruje wilgotniejszą glebę i toleruje stojącą wodę. Najlepiej będzie sobie radziła w bezpośrednim słońcu lub półcieniu. Jego czarne owoce są uwielbiane przez ptaki.
Pachnące, ale stosunkowo niepozorne kwiatostany pojawiają się od maja do czerwca. Wysokość drzewa uzależniona jest od odmiany oraz miejsca szczepienia lub pakowania. Może wynosić od 6 do 25 metrów. Im starsze drzewo, tym bardziej jego korona będzie się zaokrąglać i dekoracyjnie zwisać.
Klon cukrowy (Acer saccharum)
Klon cukrowy jest najbardziej znany z soku, z którego wytwarza się syrop klonowy. Jej liście są uosobieniem jesieni w Ameryce Północnej. Klon rośnie na dobrze przepuszczalnej i pożywnej glebie, ale toleruje także gleby piaszczyste i gliniaste.
Dzięki słonecznemu stanowisku lub półcieniu jej liście jesienią będą intensywnie wybarwiane. Rośnie jednak także w cieniu i nie przeszkadzają jej silne mrozy do -40°C. Młode drzewka osiągają około 5 metrów wysokości, w wieku dorosłym mogą osiągnąć nawet 30 metrów wysokości. Klony nie są bardzo wymagające pod względem żywieniowym, a zwłaszcza ich jesienna elegancja przyciąga wielu hodowców.
Ambrozja (Liquidambar styraciflua)
Charakterystyczny i egzotycznie wyglądający bursztyn przyciągnie wzrok każdego. Każdej jesieni prezentuje niezwykłą grę kolorów, które w ciągu jednego sezonu mogą zmieniać się z bordowego, pomarańczowego, żółtego lub brązowego. Ambrozja najlepiej prezentuje się w większych ogrodach i warto ją sadzić jako soliter na dobrze utrzymanym trawniku. Jako stanowisko wybierz osłonięte i cieplejsze miejsce z lekko kwaśną glebą i wystarczającą ilością wilgoci. Drzewa osiągają wysokość 18-25 metrów i świetnie nadają się do tworzenia zacienionych miejsc.
Szkarłatny sumak (Rus glabra) i sumak nietoperzowy (Rhus typhina)
Sumak lub sumak to roślina drzewiasta, która w zależności od odmiany może dorastać do 8 metrów wysokości i 3 metrów szerokości. Rośnie bardzo szybko, dlatego nie nadaje się do małych ogrodów. W większych ogrodach przyciągnie uwagę, gdy posadzimy ją w mniejszym gronie.
Liście mają kształt pióra i jesienią przebarwiają się na żółto, pomarańczowo lub czerwono. Sumach nie jest trudny w uprawie. Potrzebuje słonecznego, cieplejszego miejsca z przepuszczalną i dostatecznie odżywczą glebą. Dojrzewające na nim jagody będą służyć jako pokarm dla ptaków. Należy jednak zachować ostrożność przy zakupie, ponieważ niektóre rodzaje sumaka są trujące.
Ginkgo (Ginkgo biloba)
Drzewo to jest bardzo popularne ze względu na swoje właściwości lecznicze i stanowi część wielu ogrodów. Poza tym ma także wartość historyczną. Jest to jedna z najsłynniejszych żywych skamieniałości w świecie roślin i najstarsza żyjąca roślina nasienna. Liście miłorzębu japońskiego o nietypowym kształcie przebarwiają się jesienią na jaskrawo złocistożółty kolor.
Miłorząb jest odporny, ale najlepiej będzie czuł się w osłoniętym miejscu, w głębokiej, pożywnej i wilgotnej glebie. Przyciąga uwagę w ogrodzie, szczególnie jako pasjans. Zapewnij mu wystarczająco dużo miejsca, aby mógł prawidłowo rosnąć. Dorosłe drzewa osiągają do 30 metrów wysokości i żyją niewiarygodnie 3000 lat. Jeśli masz mniejszy ogród, możesz zaopatrzyć się w krótszą i bardziej zwartą odmianę Mariken.
Bluszcz (Euonymus alatus)
Bluszcz jest szczególnie ceniony za magiczną jesienną kolorystykę liści i wyjątkowe zielonkawe gałęzie z efektownymi paskami korka. Liście są początkowo różowawe, a później stają się ciemnoczerwone. Jesienią bluszcz jest przyciągającą wzrok ozdobą całego ogrodu.
Osiąga wysokość 2 metrów i mniej więcej taką samą szerokość. Im starsze drewno, tym będzie atrakcyjniejsze. Sadzimy ją w słonecznym miejscu z wilgotną, dobrze przepuszczalną glebą. Nadaje się do stworzenia tła jesiennego kwietnika z astry lub chryzantemy.