Róże są niewątpliwie piękne same w sobie, ale odpowiednio dobrane byliny i jednoroczne jeszcze bardziej podkreślą ich urodę. Nie są samotnikami, po prostu muszą, jak wszystkie królowe, pobawić się w kwietnikach. Odpowiednio dobrane byliny, takie jak kwiaty towarzyszące, które np. doskonale przykryją nieestetyczną powierzchnię gleby, będą im odpowiadać. Ale nie tylko aspekt estetyczny odgrywa rolę. Róże dzielące przestrzeń życiową z innymi kwiatami nie są już tak delikatne, są znacznie odporniejsze na szkodniki i różne choroby. Na przykład aromatyczne zioła, takie jak lawenda lub szałwia, odstraszają mszyce. Inne rośliny również chronią glebę wokół róż przed nadmiernym wysychaniem. Z drugiej strony należy wybierać rośliny, które nie będą stanowić konkurencji dla róż, na przykład tłumiąc system korzeniowy. Dlatego niektóre kwiaty nadają się do sadzenia na tle róż, a nie bezpośrednio pomiędzy nimi.

Róże również mają swoje dwa główne okresy kwitnienia: w czerwcu, a następnie, po starannym przycięciu, we wrześniu. Kiedy więc róże przestaną kwitnąć, inne rośliny w rabatach mogą zastąpić ich kwiaty. Róże można jednak sadzić z innymi kwiatami na jednym grządce tylko wtedy, gdy gleba nie jest zbyt ciężka i wilgotna oraz zapewnia wystarczającą ilość światła słonecznego.

Lawenda (Lavandula)

Jest to silnie aromatyczne zioło lecznicze, pochodzące z zachodniej części Morza Śródziemnego, które dzięki uprawom kulturowym rozprzestrzeniło się po krajach południowej Europy, ale właściwie po ogrodach całej Europy. preferuje gleby gliniasto-piaszczyste i nie lubi podmokłości. Kwitnie w czerwcu.

Szałwia (szałwia)

Lek trwały, silnie aromatyczny. Pochodzi z Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Kwitnie od maja do czerwca, wymaga słonecznego stanowiska z przepuszczalną glebą. , uprawiana na terenach chłodniejszych, wymaga okrycia na zimę, nie jest w pełni mrozoodporna. Uprawiana jest w wielu odmianach w ogrodach.

Sroka ostroga (Consolida) i sroka podniesiona (Delphinium)

W naszych ogrodach bardzo często hoduje się sroki. Albo w postaci jednorocznych (Consolida), które będą świetnie wyglądać wśród róż, albo masywnych, wysokich bylin (), które należy sadzić bardziej na tle róż lub odwrotnie, przed wysokimi różami pnącymi, ale nie między nimi. Sroki lubią słoneczne siedliska.

Powojnik, powojnik (Clematis)

Rodzaj powojników obejmuje około 230 dzikich gatunków i mnóstwo odmian ogrodowych. Clematis lubi jasne stanowisko, ale nie bezpośrednie słońce, raczej półcień. Wskazane jest posadzić ją np. obok róży pnącej, wokół której się owinie, ale jej delikatne łodygi nie będą stanowić zagrożenia dla róży. Preferuje gleby przepuszczalne, raczej gliniaste.

Powój trójkolorowy (Convolvulus tricolor)

Zwykle postrzegamy powój jako upartego chwastu, którego trudno się pozbyć, ale to zupełnie inna liga. Pochodzi z południowej Europy i kwitnie od lipca, z fioletowo-biało-żółtymi kwiatami o wielkości do 6 cm. Kwiaty otwierają się rano i zamykają ponownie późnym popołudniem. Wysiewa się ją bezpośrednio na grządkę w połowie kwietnia. Preferuje ciepłe i słoneczne stanowiska oraz nienawożone gleby.

Jakość (geranium)

Bardzo szeroki rodzaj ziół o różnych wymaganiach słonecznych i glebowych. Wśród nich z łatwością wybierzesz towarzyszy dla róż. Na przykład odmiany ogrodowe, które lubią słońce i półcień, będą doskonale wyróżniać się wśród róż z ich pełzającymi kłączami.

Aconitum

Popularna bylina o ciemnoniebieskich kwiatach jest bardzo niebezpieczna. Roślina zawiera silnie trujące alkaloidy, mimo to nadal jest dość często uprawiana w naszych ogrodach. Jest na tyle wysoka, że ​​możemy ją posadzić bardziej na tle róż.

Aster dumosus (Aster dumosus)

Bardzo rozpowszechniona bylina jesienna, zwana także asterem jesiennym. Kwitnie dopiero we wrześniu i wymaga dużo słońca. Ze względu na pełzające kłącza nie nadaje się do sadzenia bezpośrednio między różami, lecz raczej jako dodatek do tła.

Turzyca argentyńska (Verbena bonariensis)

Na pierwszy rzut oka ta nie przypomina zbytnio jednorocznej, którą powszechnie znamy pod nazwą werbena, czyli turzyca krzyżówka (). Inne gatunki tworzą raczej wzniesione krzewy, natomiast Verbena bonariensis tworzy pędy dorastające nawet do 180 cm, przewiewne i bogato rozgałęzione. Całość ma bardzo ciekawy, nowoczesny charakter, jakby do jej budowy użyto linijki.