Moc magii

Jemioła została zauważona już przez celtyckich druidów na początku naszej ery. Według Pliniusza Starszego podczas ceremonii wspinali się na korony dębów i ścinali jemiołę złotymi nożami (czasami wspomina się nawet o sierpach). Pomińmy fakt, że złoto ze względu na swoją miękkość i wagę nie jest odpowiednim materiałem na wspomniane narzędzia. Ale co z dębami? Jemioła na nich nie rośnie.

Z owoców jemioły można uzyskać silną lepką, miękką żywicę

Już w późniejszym średniowieczu jemioła miała zupełnie wyjątkową i wszechstronną moc. Leczyła praktycznie wszystkie choroby, pomagała przy ukąszeniach i użądleniach, bezpłodności, działała na trucizny, złe zaklęcia, duchy i duchy. Można po prostu powiedzieć, że zapewniała swojemu otoczeniu trwałe szczęście i zadowolenie.

Ostrożnie z leczeniem

Jemioła zawiera wiskotoksynę, cholinę i acetylocholinę jako substancje fizjologicznie czynne. Wiskotoksyna powoduje rozszerzenie naczyń włosowatych, co powoduje spadek ciśnienia krwi. To oczywiście wpływa również na aktywność serca. Z jemioły zbiera się gałązki liściaste o grubości do 5 mm i powoli suszy się w temperaturze jedynie do 40°C. Należy zauważyć, że nawet prawidłowo przechowywany suchy lek po trzech latach prawie nie zawiera wiskotoksyny. Jednakże substancje czynne ulegają silnemu rozkładowi podczas gotowania. Dlatego bierze się pod uwagę przygotowanie nalewek alkoholowych, a nie herbaty.

Wiemy, że to choroba układu krążenia wymagająca stałego monitorowania ciśnienia krwi. Stosowanie odpowiednich leków jest bardzo indywidualne i zajmuje dużo czasu, zanim lekarzowi uda się je dosłownie dostosować. Ponadto wiadomo, że zawartość wiskotoksyn w jemiole zmienia się w ciągu roku, a także w zależności od gatunku drzewa żywicielskiego. Dlatego eksperymentowanie w tym miejscu jest ryzykowne.

Jednakże ekstrakty z jemioły można również kupić samodzielnie lub zmieszane z innymi roślinami. Zakładam, że w tym przypadku zawartość wiskotoksyn jest niewielka i mam nadzieję, że będzie ona stale monitorowana. W każdym razie wskazana jest konsultacja z internistą. Owoce jemioły nie zawierają wiskotoksyn. Spożycie większych ilości powoduje jedynie problemy żołądkowe.

Na koniec kilka ciekawostek

• Nawet u jemioły najstarsze liście opadają po kilku latach. Jeśli więc szukasz grzybów w sosnowym lesie i widzisz liście jemioły na ziemi, przyjrzyj się uważnie koronom.
• Wiek młodszych roślin jemioły można określić na podstawie liczby gałęzi. Później jednak poszczególne artykuły łączą się.
• Owoce jemioły wytwarzają bardzo lepką, miękką żywicę, którą używano do łapania ptaków. Stąd przysłowie: „Usiąść na czyimś kleju”.
• Ogólna nazwa łacińska Viscum pochodzi od słowa viscosus, które oznacza lepki i odnosi się do lepkości. Album z nazwami gatunków wskazuje następnie kolor owoców.
• W naszym kraju jemioła ma tylko jeden spokrewniony gatunek, jemiołę europejską (Loranthus europaeus). Różni się głównie tym, że przypada na zimę i ma jasnożółte owoce. Rośnie tylko w ciepłych obszarach i w przeciwieństwie do jemioły tylko na dębach.
• Jemioła używana do dekoracji świątecznych nie jest trująca, ale uważaj, jeśli jest złocona.

Źródło: magazyn Receptář, Dendrologickazahrada.cz