Sadzenie na dużą skalę można rozpocząć w marcu. To znaczy, jeśli na zewnątrz jest wystarczająco ciepło. Z upałem może jednak pomóc szklarnia – mała budka, w której posadzisz zioła, warzywa, rośliny strączkowe czy nawet kwiaty, które dojrzewają znacznie wcześniej niż na zewnątrz. Podpowiemy Ci krok po kroku jak go zbudować.

Przeczytasz w artykule:

Co to jest łaźnia parowa?

Szklarnia to mniejsza chata z solidnym fundamentem na ziemi, która służy do uprawy. Działa na zasadzie nagromadzonego ciepła, które przenika przez solidną folię z tworzywa sztucznego. Według źródła ciepła dzieli się je na dwa typy:

• Ciepła łaźnia parowa: Pobór ciepła uzyskuje się za pomocą obecnego nawozu (najlepiej końskiego), który wydaje się tworzyć ogrzewanie podłogowe. W chłodniejszych miesiącach słoma pomoże również utrzymać ciepło.
• Zimna łaźnia parowa: Ciepło uzyskujemy wyłącznie ze światła słonecznego i do „ogrzania” nie są potrzebne żadne nawozy.

W tym artykule skupimy się na najpopularniejszej, najtańszej i jednocześnie najłatwiejszej w produkcji – łaźni parowej zbudowanej z drewna. Według własnego uznania do budowy można również użyć betonu lub cegieł, ale ponieważ łaźnia parowa znajduje się bardzo nisko nad ziemią w porównaniu ze szklarnią, wiatr jej nie zagraża.

Gdzie to umieścić?

Na wstępie trzeba powiedzieć, że łaźnię parową można przenosić, dzięki czemu nie jest ona mocno osadzona w podłożu. Zanim jednak go zbudujesz, znajdź wolne miejsce w ogrodzie, w którym będzie stał. Jego wymiary nie powinny być duże, najlepiej 50 centymetrów na 50 centymetrów długości i około 30 centymetrów wysokości. Z łatwością możesz zrobić kilka mniejszych parowarów, które możesz przechowywać w dowolnym miejscu w ogrodzie.

Ponieważ jest to tylko konstrukcja z pokrywą, należy ją ustawić na podłożu. Najlepiej na tym, w którym będziesz sadzić i tam chcesz później zostawić sadzonki. Siedlisko pomoże roślinom „po prostu” wykiełkować znacznie wcześniej, później można je usunąć z miejsca i wykorzystać ponownie za rok. Upewnij się także, że łaźnia parowa ma wystarczającą ilość światła słonecznego, nie będzie to miało żadnego efektu w stałym cieniu (na przykład pod drzewem).

Kiedy zacząć sadzić?

Natura nie zna naszych miesięcy i nawet jeśli na etykietach niektórych sadzonek znajdziemy informację, że należy je sadzić dopiero w kwietniu, bez problemu można je umieścić w szklarni miesiąc wcześniej. Czyli pod warunkiem, że temperatura w marcu będzie wyższa niż 10°C. Łaźnia parowa zwykle ją podwaja.

Należy jednak uważać, aby w łaźni parowej nie było zbyt gorąco. Dlatego zbudujemy go razem z klapą wentylacyjną. Idealna temperatura wynosi do 25°C, w przeciwnym razie plony zaczną obumierać i nie będą rosły z powodu wysokiej wilgotności.

Odpowiednim terminem na budowę jest przełom lutego i marca, aby łaźnia parowa była gotowa do użytku. Podczas wiosennych wakacji przy jego budowie mogą pomóc Ci także Twoje dzieci lub wnuki. Przeznacz około pół dnia na pracę i ewentualną uprawę gleby oraz sadzenie.

Budowa krok po kroku

W siedmiu prostych krokach wyjaśnimy, jak łatwo zbudować łaźnię parową z drewna. Podstawą jest posiadanie wystarczającej ilości materiału. Zgodnie ze wzorem do obliczania obwodu obliczasz, ile drewna potrzebujesz. Folię umieścisz tylko na górnej pokrywie.

1. Czego potrzebujesz

Wysokość szklarni powinna wynosić co najmniej 30 centymetrów, aby rośliny miały wystarczająco dużo miejsca do wzrostu. Z drugiej strony nie buduj go zbyt wysoko, bo ciepło nie będzie przylegało do podłoża. Grubość desek użytych do ramy powinna wynosić co najmniej 2 centymetry.

Wyjaśnimy procedurę na przykładzie łaźni parowej 50 x 50 x 30 centymetrów.

Potrzebujemy

• około 4-5 metrów desek o wysokości co najmniej 15 centymetrów i grubości 2 centymetrów,
• okrąg o długości co najmniej 1,2 metra i grubości co najmniej 5 na 5 centymetrów,
• okrąg o wysokości co najmniej 2 metrów i grubości co najmniej 3 na 3 centymetry,
• paczka gwoździ lub wkrętów (co najmniej 50 sztuk),
• lakier do drewna (do zabezpieczenia przed czynnikami atmosferycznymi),
• folia o wymiarach co najmniej 50 na 50 centymetrów,
• co najmniej dwa zawiasy do włazu otwieranego,
• narzędzia (młotek lub wiertarka, piła, szczotka, łopata/łopata/grabie, poziomica też się przyda).

Jeśli masz narzędzia, możesz kupić pozostałe materiały za maksymalnie 30 euro. Zalecamy użycie drewna dębowego lub świerkowego.

2. Wytnij i pomaluj materiał

Na początek zmierz deski tak, aby miały 50 centymetrów i było ich co najmniej osiem. Wytnij deski, powinieneś mieć osiem desek o długości 50 centymetrów, wysokości 15 centymetrów i szerokości 2 centymetrów. Zmierz także i wytnij krążki o grubości 5 centymetrów, aby miały długość 30 centymetrów.

Jeśli usunięto deski i koła, czas pomalować je pod wiatr i innych zewnętrznych wrogów łaźni parowej. Biorąc pod uwagę, że pół litra lakieru wystarczy, a pewnie jeszcze trochę zostanie Ci na później.

3. Utwórz prostokątną ramkę

Przybij lub wywierć pomalowane i suche deski do kół, tak aby tworzyły prostokątny kwadrat z kołami w środku. Deski powinny mieć maksymalnie dwa piętra, gdyż ich wysokość wynosi 15 centymetrów, a stawka 30 centymetrów. Łaźnia parowa nie przykleja się w żaden szczególny sposób do podłoża. Przymocuj każdą deskę za pomocą co najmniej dwóch gwoździ lub śrub na każdym końcu.

4. Dodaj zawiasy, aby utworzyć właz

Po skończeniu ościeżnicy przymocuj zawiasy do jednej z jej ścian za pomocą gwoździ lub wkrętów, najlepiej po obu stronach. Następnie następuje utworzenie włazu. Pokrój kłodę o długości 2 metrów i grubości co najmniej 3 na 3 centymetry na cztery mniejsze, dokładnie 50-centymetrowe części.

Pomaluj je ponownie, poczekaj, aż wyschną i połącz gwoździami lub śrubami w prostokątny kwadrat. VTwój pomocnik będzie przytrzymywał ten właz, podczas gdy będziesz go mocował do drugiej części zawiasów. W ten sposób uzyskamy górne zamykające się drzwi łaźni parowej.

5. Przymocuj folię

Będziesz nadal mocował do włazu folię o wymiarach co najmniej 50 na 50 centymetrów. Najlepiej go przymocować lub wbić gwoździami. To od Ciebie zależy, jak ułatwisz sobie pracę. Jeśli folia wystaje poza ramkę, wystarczy przeciąć ją nożem lub nożyczkami.

6. Spulchnij ziemię i postaw na niej parowiec

Masz już gotową łaźnię parową, teraz czas skupić się na samym podłożu. Usuń wszystkie chwasty, trawę i inną zieleń z wybranego miejsca. Dokładnie spulchnij ziemię łopatą lub łopatą. Następnie przychodzi kolej na grabie, którymi wyrównujemy ziemię. Na tej powierzchni możesz przechowywać parowiec i ciężka praca dobiegnie końca. Wentylację przeprowadzisz częściowo otwierając właz, umieszczając między ramą a włazem drzewo o wymiarach, które uznasz za odpowiednie.

7. Rozpocznij sadzenie

Sadzenie w nowej szklarni możesz rozpocząć, najlepiej pod koniec lutego lub na początku marca. Możesz umieścić to w łaźni parowej:

• W drugiej połowie lutego: cebula, rzodkiewka, seler, sałata lodowa, rukola, kapusta, jarmuż, kalarepa wczesna, pomidor, papryka.
• W marcu: sałata i sałata, kapusta pekińska, bakłażan, a nawet arbuz.
• W kwietniu: cykoria, późna kalarepa, dynia, ogórek.

Bez szklarni zawsze trzeba poczekać co najmniej miesiąc, czasem nawet dwa, na te warzywa i posadzić je później. Jeśli w końcu zdecydujesz, że chcesz mieć ciepły kocioł zamiast zimnego, po prostu dodaj nawóz (dla konia, owcy lub krowy) w kroku 6, aby utrzymać ciepło warzyw. Łaźnia parowa powinna służyć tylko do końca kwietnia, po czym należy ją zimować, aby móc z niej korzystać rok po zimie.