Kosz na śmieci znajdujący się na widoku obok domu lub obok niego po prostu nie ma efektu estetycznego. Często może to zakłócić ogólny projekt ogrodu. Powstaje więc pytanie, gdzie z nią pójść? Podpowiemy Ci, jak sobie poradzić z tą sytuacją.

Kosz na śmieci to rzecz niezbędna, ale z pewnością nie zapewnia ładnego widoku, zwłaszcza gdy jest przepełniony różnymi odpadami. Wystarczy znaleźć dla niego praktyczne miejsce. Gdzie go umieścić, aby nie był stale widoczny, ale jednocześnie był w zasięgu niezbędnego wywozu śmieci?

Wybór miejsca to zwycięstwo

Najprostszym sposobem na ukrycie kuwety jest znalezienie dla niej odpowiedniego miejsca w ogrodzie. W tak zarośniętej pergoli lub za szerokimi krzakami prawie nie zauważysz, że jest też kosz na śmieci. Pomimo tego, że przy trzymaniu kosza na śmieci możesz także wykorzystać własną kreatywność i umiejętności. Można w ten sposób stworzyć wokół niego drewnianą ramkę z drzwiczkami, wokół której można sadzić rośliny, byliny lub kwiaty pnące, jako trawę ozdobną. Wtedy trudno komukolwiek wyobrazić sobie, że można tam schować zwykły kosz na śmieci. Będzie ładnie ukryte.

Odpowiednie wiaty na śmietniki w pobliżu domu

Jeśli nie masz w ogrodzie odpowiedniego miejsca na ukrycie kosza na śmieci, to jest on w naszej ofercie wariant w formie prostej szopy. Możesz wybrać metal lub drewno. Ważne jest, aby schron był wystarczająco stabilny. Odpowiednie jest zakotwienie go bezpośrednio w podłożu. Istnieje możliwość stworzenia powierzchni nad wiatą i obsadzenia jej roślinami. Na przykład bukszpan jest doskonałym wyborem, odpowiedni jest również bluszcz. Jeśli jednak chcesz mieć zarośnięte miejsce nawet zimą, wybierz rośliny nieliściaste.

Tworzenie przestrzeni i innych potrzeb

Jeśli masz miejsce, możesz wybrać pudełko, w którym umieścisz kosz na śmieci w nieco większej skali i podzielić go na kilka przegródek. Oprócz kosza na śmieci możesz schować także często używane narzędzia ogrodowepojemniki na odpady sortowane itp.

Zdjęcie: Pixabay

Proste rozwiązanie dzięki malowaniu i kreatywności

Piękno tkwi w prostocie. Brak miejsca? Nie ma znaczenia. Nie chcesz inwestować w szopę? Mimo to kosz na śmieci nie musi być przeszkadzającym elementem w ogrodzie. Krótko mówiąc, możesz malować na ciekawy kolor, malować obrazy. Tutaj nie ma ograniczeń dla kreatywności i wyobraźni.

Zdjęcie poglądowe: Unsplash

To, że niebieski jest dobry, z całą pewnością odnosi się do niestarego mężczyzny. Piękna roślina jednoroczna, należąca do najtrwalszych, od czerwca do jesieni upiększy i ozdobi Twój ogród kwiatami. Jakie zasady obowiązują, jeśli chcesz wychować starszego mężczyznę? A co powiesz na uprawę w pojemniku?

Niski vs. wysoki, niestary mężczyzna

Jest to szybko rosnąca, krzaczasta roślina jednoroczna, która niestrudzenie i kwitnie obficie od czerwca do jesieni. W naszym kraju uprawiana jest jako roślina jednoroczna, która nadaje się do sadzenia na rabatach, skrzynkach, a także jako gatunek nadający się do cięcia, dorastający do wysokości od 40 do 60 cm lub gatunek krótki od ok. 15 do 25 cm. Na drobno owłosionych łodygach wyrastają małe, sercowate liście.

Gatunki niskie są bogato rozgałęzione, natomiast gatunki wysokie, nadające się do cięcia, rosną pionowo. Kwiat składa się z małych rurkowatych kwiatów. Chociaż kolory kwiatów są dość zróżnicowane, od białego, różowego, fioletowego po niebieski. Dlatego białe kwiaty nie należą do najpopularniejszych, ponieważ po kwitnieniu brązowieją. Przekwitłe kwiaty należy regularnie usuwać.

Zasady przedsiewnego sadzenia obficie rosnących roślin jednorocznych

Nasiona rośliny wysiewa się na powierzchni wysokiej jakości podłoża nasiennego na początku marca. Można także wysiewać w rzędzie, rozsypując nasiona po całej powierzchni, delikatnie wciskając je w podłoże i lekko podlewając. Konieczne jest monitorowanie, czy rośliny mają wystarczającą ilość ciepła, światła i wilgoci do kiełkowania. Optymalna temperatura wynosi około 20°C. Wschodzące rośliny z 2 do 3 liścieniami wsadza się do osobnej doniczki lub doniczki. Idealna temperatura dla wstępnie rosnących sadzonek wynosi od 15 do 18 °C. Okres wstępnego wzrostu wynosi od 12 do 13 tygodni.

Warunki uprawy

Roślina uwielbia stanowiska słoneczne i lekko wilgotne, z przepuszczalną glebą. Konieczne jest regularne podlewanie i nawożenie. Nawet jeśli młoda roślina wymaga regularnego podlewania, uważaj, aby nie przelać gleby. Roślina może zostać zaatakowana przez mszyce, grzyby i mszyce. Bardzo ważne jest regularne sprawdzanie rośliny i natychmiastowe eliminowanie wszelkich szkodników.

Zdjęcie: Pixabay

Można uprawiać w pojemniku

Rośliny jednoroczne można uprawiać w doniczce lub pudełku. Do pomyślnego wzrostu w pojemnikach potrzebuje dobrze przepuszczalnej gleby, bogatej w składniki odżywcze. Najlepiej będzie kupić specjalne podłoże przeznaczone do uprawy roślin balkonowych. Najlepiej będzie rosła w pojemniku ceramicznym, ale nie zapomnij o warstwie drenażowej. Idealna jest lokalizacja po południowej lub południowo-wschodniej stronie balkonu lub tarasu. Zaleca się, aby przed podlaniem podłoże zawsze lekko przeschło. Podlewanie doprowadziłoby do gnicia rośliny. Nawozić raz w tygodniu lub co dwa tygodnie specjalnym nawozem przeznaczonym do ozdobnych roślin balkonowych.

Źródło: Living.iprima.cz, ceskestavby.cz

Zdjęcie poglądowe: Pixabay

Słodkie i pachnące jagody to naprawdę zdrowy przysmak. Truskawki, jeżyny, żurawiny czy dzikie maliny mają specyficzny smak i znacznie silniejszy zapach niż owoce uprawiane. A ich liczne zalety pokazują, że należą do najbogatszych i najzdrowszych owoców, jakie możemy jeść.

Jagody zaczynają dojrzewać od lipca do października na dzikich terenach, na skraju masywnych lasów dębowych lub jodłowych, na polanach lub w lasach liściastych na terenach pagórkowatych.

Co roku w Rumunii zbiera się ponad 6000 ton owoców leśnych, ale większość z nich jest eksportowana do odbiorców zainteresowanych naturalnymi, organicznymi owocami uprawianymi w ich naturalnym środowisku.

Prawie wszystkie jagody dzikiej flory zostały wyhodowane przez człowieka, a odmiany hybrydowe są obecnie wykorzystywane do celów przemysłowych i farmaceutycznych. Jagody hybrydowe są większe, mają bogatszą i bardziej opłacalną produkcję.

Owoce leśne charakterystyczne dla Rumunii

jagody

małe, okrągłe, o niebieskofioletowej barwie, rosną na alpejskich łąkach i występują w obszarach tundry do wysokości 2000 metrów. Dojrzewają w miesiącach sierpień – wrzesień. Są to owoce słodkie, trochę soczyste, ale wyjątkowo aromatyczne i bogate w witaminy i przeciwutleniacze. Dżemy są specjalnie przygotowywane z jagód, ale znacznie lepiej smakują w stanie naturalnym.

Agrest

Rzadziej spotykany na terenach dzikich, zwykle na skraju lasów liściastych, agrest ma duże, okrągłe, czerwone owoce. Mają lekko kwaśny i cierpki smak. Spożywa się je w sposób naturalny, bez dodatku cukru, nawet jeśli są kwaśne, ale można je także dodawać do marmolad czy dżemów w połączeniu ze słodszymi jagodami.

jagody

W spontanicznej florze najczęściej występują czarne porzeczki, o okrągłych jagodach, grubej skórce i słodko-kwaśnym smaku. W drodze hybrydyzacji otrzymano także odmiany czerwone lub żółte. Wszystkie są równie zdrowe, smaczne i bardzo bogate w składniki odżywcze.

Rokitnik zwyczajny

Łatwo rozpoznawalny po pomarańczowych jagodach rosnących na kolczastych łodygach, rokitnik jest jednym z najbardziej złożonych i zdrowych owoców. dojrzewa w sierpniu, jak wszystkie owoce leśne. Zaleca się spożywać go na surowo z miodem, ale można go również wykorzystać na syrop lub dżem. Jest uważany za rodzaj rumuńskiego żeń-szenia i jest znacznie bogatszy w witaminę C i beta-karoten niż wiele innych.

Truskawki

Małe, delikatne i czerwone truskawki rosną ukryte pod liśćmi na polanach w górskich lasach. Są to prawdopodobnie najbardziej pachnące jagody i najtrudniejsze do znalezienia w ostatnich latach. Są to rośliny trudne w uprawie w ogródku lub w uprawach przemysłowych, gdyż są bardzo wrażliwe na zmiany środowiska. Z truskawek do celów leczniczych wykorzystuje się zarówno owoce, jak i młode liście.

Owoce czarnego bzu

Bez czarny rośnie na wysokich wzgórzach w sąsiedztwie lasów liściastych i jest bardzo produktywnym krzewem. Można ją uprawiać zarówno w gruncie, jak i w uprawach ekstensywnych. Nie jest to pretensjonalny krzew i owocuje obficie od jednego do drugiego. Kwiaty bzu czarnego są szczególnie używane wiosną w przypadku socaty. I , które dojrzewają późnym latem, mają gorzki smak, ale można je stosować do dżemów i dżemów z innymi słodszymi jagodami.

jeżyna

Hodowcy uzyskali liczne hybrydy jeżyn ogrodowych, o dużych, wcześniej dojrzewających owocach, z łodygami pozbawionymi kolców, ale najbardziej pachnące są nadal dzikie jeżyny. Ich błyszczący czarny kolor pokazuje, kiedy są dobrze dojrzałe i pokazuje, jak bogate są w sole mineralne, witaminy i korzystne kwasy.

Dzika róża

Dzika róża, szeroko rozpowszechniona zarówno na równinach, jak i na wzgórzach, zbierana jest pod koniec lata, kiedy przybiera jasnopomarańczowy kolor. Dzika róża to owoc dzikiej róży, która kwitnie w kwietniu-maju i ma białe lub różowe kwiaty. Jej owoce są dość twarde i mniej przyjemne w smaku na surowo, dlatego wykorzystuje się je głównie do syropów i dżemów.

Żurawina

Te małe, okrągłe i czerwone owoce, szczególnie pachnące, rosną na polanach alpejskich lasów. Częściej spotyka się je na terenach górskich na zachodzie kraju, na wysokościach 1000 – 1300 metrów. Żurawiny są wysoko cenione zarówno ze względu na smak, jak i bogactwo składników odżywczych. Najlepiej spożywać je na surowo, ale można je także dodawać do dżemów.

Malina

Wyjątkowo pachnące, dziko kwitnące maliny dorównują smakiem truskawkom, z tą różnicą, że są znacznie słodsze. Krzewy malin rosną na terenach pagórkowatych, na skraju lasów liściastych lub na polanach. Można je dość łatwo znaleźć w prawie wszystkich obszarach kraju i są dość produktywne. Owoce są rubinowe i soczyste, dojrzewają od lipca i spożywane są głównie na surowo, na konfitury lub syrop.

Jagody i ich właściwości odżywcze

Im bardziej kolorowe i pachnące, tym bardziej jagody pokazują, że są bogatsze w witaminy, dobroczynne kwasy, przeciwutleniacze i sole mineralne. Niezależnie od tego, czy są to czerwone, czarne czy pomarańczowe, owoce te są znacznie bardziej bogate w składniki odżywcze niż wiele owoców hybrydowych, uprawnych i sadowniczych. Oto najważniejsze aktywne składniki odżywcze zawarte w jagodach.

Witamina C

Jest silnym przeciwutleniaczem występującym w dużych ilościach we wszystkich jagodach. Witamina C wspomaga odporność organizmu, odbudowuje zapasy energii, wspomaga pracę serca i mózgu, normalizuje ciśnienie i krążenie, buduje kolagen w skórze i zwalcza działanie wolnych rodników.

Antocyjany

Im jaśniejsze są jagody, tym są bogatsze w antocyjany. Są przeciwutleniaczami o działaniu przeciwzapalnym, wspomagają pracę serca i krążenie krwi oraz chronią organizm przed przyspieszonymi procesami starzenia. Antocyjany występują w większych ilościach w czerwonych, czarnych lub pomarańczowych jagodach.

Kwas foliowy

Jest kwasem niezbędnym do wzrostu i rozwoju dzieci oraz ze względu na korzystny wpływ, jaki wywiera na serce, mózg i pamięć. Kwas foliowy przyczynia się także do produkcji serotoniny i poprawia nastrój.

Kompleksowy zestaw witamin

Jagody zawierają wszystkie niezbędne witaminy dla organizmu. Witamina A, beta-karoten, witaminy B3, B6 i B12, witamina C, witamina K i PP. Im więcej spożywa się surowych owoców w ich naturalnym stanie, tym bogatsze jest spożycie witamin.

Sole mineralne obecne w jagodach

Najbardziej mineralne sole to magnez i potas, obecne we wszystkich wymienionych jagodach. Zawierają także sole żelaza, sodu i manganu. Wszystkie te sole wzmacniają organizm i przyczyniają się do rozwoju kości, mięśni, zdrowia serca i prawidłowego funkcjonowania wszystkich ważnych narządów.

Kolor jagód i właściwości zdrowotne

Im bardziej kolorowe, tym bogatsze w niezbędne składniki odżywcze.

Intensywny pomarańczowy kolor owoców rokitnika i owoców dzikiej róży świadczy o tym, że są one bogate w beta-karoten, witaminę A i witaminę C oraz sole potasowe.

Intensywny czerwony kolor truskawek, malin czy żurawiny świadczy o tym, że są one bogate w witaminę C, witaminę A, przeciwutleniacze korzystne dla serca, krwi i długotrwałej pamięci.

Fioletowy lub czarny kolor jeżyn, borówek czy agrestu wskazuje, że są to owoce bogate w sole mineralne, witaminę C i przeciwutleniacze, które spowalniają procesy starzenia i zwyrodnienia, zachowują energię i wysoki ton, a jednocześnie odporność organizmu, chroniąc Cię także przed pojawieniem się niektórych form raka.

Zobacz też!

Ochrona róż przed pasożytami może być fascynującym wyborem estetycznym, a odpowiedź pochodzi z natury

W ogrodach całego świata Róże są często jedną z najbardziej poszukiwanych roślinpotrafiąca nadać niepowtarzalny urok dzięki kultowym kwiatom i odcieniom każdego koloru, szczególnie w zatłoczonych ogrodach różanych, które być może nie są dobrze pielęgnowane pod względem widok na przycinaniesytuacja, która będzie sprzyjać początek niektórych choróbzwłaszcza te powodowane przez roztocza i mszyce.

Jako istoty ludzkie często błędnie postrzegamy każdą roślinę jako pojedynczą całość, zmuszoną do samotnej walki z każdym atakiem, trochę tak, jak to dzieje się z ludźmi. Z drugiej strony natura jest bogata w wzajemne powiązania i gdy mówimy o botanice Niezbadane symbiozy między niektórymi gatunkami roślin to prawdziwa tajna broń w rękach doświadczonego ogrodnika, tajna broń, która w wyjątkowy sposób upiększy nasz ogród i pozwoli uniknąć ogromnych wydatków na zanieczyszczające produkty chemiczne. Ale jakie rośliny są najbardziej odpowiednie do ochrony naszych róż?

Acaena, Thymus i Veronica, przyprowadźcie tych trzech muszkieterów do swojego różanego ogrodu, a wasze róże będą bezpieczne!

Badanie wzajemnych powiązań między roślinami ujawnia coraz bardziej urzekające szczegóły, pokazując, w jaki sposób istoty te są w stanie „komunikować się” między sobą i pomagali sobie nawzajem. Nawet w ogrodzie, a nie tylko na grządce warzywnej, wykorzystanie tych cech może być kluczem do świetnych, a jednocześnie łatwych do uzyskania rezultatów.

Jeśli chodzi o twoje róże, właściwie niektóre rośliny do umieszczenia pod nimi lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie mogą mieć znaczenie w walce z niektórymi bardzo powszechnymi pasożytami, szczególnie w dużych ogrodach różanych, gdzie rozprzestrzenianie się szkodliwych owadów może spowodować znaczne szkody. Jedną z roślin, która może nam w tym pomóc jest Acaena, chwast prawie okrywowy, który często ma niewielu wielbicieli, głównie ze względu na brązowy kolor liści.

Roślina ta jednak nie jest bynajmniej ozdobna, szczególnie jeśli uprawiana jest w gęsty dywan, nie wymaga szczególnej pielęgnacji i nadaje się na stanowiska o słabym oświetleniu, dzięki czemu może dobrze żyć pod naszymi różami. Jednak włożenie Acaeny wykona podwójną pracę, zarówno jako dodatek nadzienie będzie pomocą dla Twoich róż, które będą mniej podatne na ataki pasożytów i chwasty.

Podobnie jak Acaena również Pnący tymianek Lub Grasica Serpyllum może pokryć duże obszary pod ogrodem różanym, tworząc naprawdę przyjemny efekt, nie wymagając niczego. Ta roślina rośnie bujnie, nawet w cieniu a w ogrodach różanych, które nie są zbyt zwarte, może również wytwarzać piękne kwiaty, które można obserwować. Istnieją różne odmiany tymianku, które można uprawiać pod różami, ale wszystkie są bardzo wytrzymałe, dzięki czemu można po nich chodzić również podczas prac konserwacyjnych w ogrodzie różanym.

Róże i Weroniki: idealne do Twojego ogrodu

Mówiąc o Weronikajednak moglibyśmy sobie pozwolić niemal bez końca dzięki ich nieskończonym odmianom na rynku, te rośliny są idealny do ozdabiania mieszanych lub skalistych brzegów, a jeszcze bardziej idealny pod baldachimem róż.

Twierdza ciemnoniebieskie kwitnienie niektórych odmian, który zbiega się z majem róż, może stworzyć naprawdę wyjątkowy kontrast, zwłaszcza w połączeniu z różami o ciepłych odcieniach, takich jak żółty lub pomarańczowy.

Roślina ta będzie również przydatna dla Ciebie i zachowa wilgotność gleby.

Róże mogą i z pewnością są prawdziwymi królowymi ogrodu, ale jako takie potrzebują pod nimi godnych zaufania obiektów. Te trzy rośliny wyżej wymienione z pewnością są i mogą nadać Twojemu ogrodowi różanemu kompletność godną najpiękniejszych ogrodów ozdobnychłącząc przyjemne z pożytecznym i tworząc kompozycje kwiatowe, które z pewnością przypadną do gustu Twoim sąsiadom

Czarny korzeń jest ważnym warzywem sezonu zimowego. Jak to uprawiać? A jak wykorzystać to warzywo w kuchni? I dlaczego nazywa się go wężowym mordem?

Wąż morduje hiszpański lub czarny korzeń

Nazywa się go hiszpańskim ukąszeniem węża, ponieważ prawdopodobnie pochodzi z Hiszpanii i był używany przeciwko ukąszeniom węży. Smak tego warzywa przypomina szparagi, jednak znacznie przewyższa je właściwościami dietetycznymi. Jest to warzywo wytwarzające rozety o wysokości ok. 30–40 cm, o długich, lancetowatych, ciemnozielonych liściach. W ziemi rosną ciemnobrązowe, cylindryczne korzenie. Mają około 3 cm grubości i 30 do 50 cm długości. Korzenie są kruche. Jest warzywem mrozoodpornym.

Uprawa czarnego korzenia

Uprawa jest łatwa i wcale nie trudna. Nasiona są łatwo dostępne. Siew bezpośredni odbywa się w otwartej glebie, wczesną wiosną. Wysiewać w rzędach co 30-40 cm i na głębokość 3-4 cm. Warzywo rośnie praktycznie na każdym terenie, potrzebuje jedynie dobrze rozwiniętej gleby i stanowiska słonecznego lub półcienistego.

Roślina potrzebuje głęboko przetworzonej przepuszczalnej gleby gliniastej. Gleba powinna być dobrze zaopatrzona w składniki odżywcze. W glebie nie mogą znajdować się kamienie ani świeży nawóz. Należy uważać, aby grządka nie została przelana, a roślinę należy regularnie kopać. Do największych wrogów czarnego korzenia należą norniki, które lubią żerować na tym warzywie. Jeśli chodzi o przechowywanie, to podobnie jak w przypadku marchwi.

czarny korzeń – autor zdjęcia: Nova

Zastosowanie czarnego korzenia w kuchni

Czarnuszka to smaczne i zdrowe warzywo dla dorosłych i dzieci. W kuchni wykorzystuje się go na surowo jako składnik sałatek. Można je jednak również podgrzać, podobnie jak gotowane szparagi, i podawać z różnymi sosami. Świetnie smakuje także jako zawijany sznycel. Młode pędy liściaste można przetwarzać jak szpinak.

Można też korzenie pokroić w krążki i gotować w osolonej wodzie około 10 minut, a następnie dusić na maśle. Gdy będą miękkie zagęścić je łyżką bułki tartej i dodać 4 jajka. Posolić do smaku i posypać posiekanym szczypiorkiem lub natką pietruszki.

Zdjęcie poglądowe: autor Benreis

Większość kwiatów wymaga słonecznego miejsca, a dalie nie są wyjątkiem. W odpowiednim miejscu mogą obficie kwitnąć i lepiej przeciwstawiają się szkodnikom. Pochodzą z Meksyku, gdzie zdobiły świątynie Azteków, a do Europy dotarły dopiero kilka wieków później. Dziś są dość popularne w ogrodach wiejskich i miejskich. Jak sprawić, by te ciekawe kwiaty przedłużyły sezon i zachwycały nas jeszcze przez kilka tygodni?

Jak wspomóc urodę kwiatów dalii?

Dalie, inaczej dalie, charakteryzują się dużym wyborem gatunków. Kwiaty niższe, średnie i bardzo wysokie, jednobarwne i wielobarwne, a także pełne lub wielokształtne. Wybór jest naprawdę bogaty, a fakt, że są to wieloletnie rośliny bulwiaste, również jest plusem. Nie wymagają wymagającej pielęgnacji, ale kilka wskazówek pielęgnacyjnych zawsze się przyda.

1. Aby wesprzeć dalsze kwitnienie, regularnie usuwamy przekwitłe kwiaty

Jest to również powszechne w przypadku innych roślin kwitnących. W ten sposób Georgina przekazuje energię na tworzenie nowych kwiatów, a nie na tworzenie nasion. Przekwitnięte kwiaty mają spiczasty kształt, a nowe kwiaty są okrągłe. Przycinamy je ostrymi nożyczkami aż do dolnej części liści.

2. Nawożenie dalii we wrześniu nie jest już całkowicie właściwe

Może to spowodować, że roślina wytworzy bulwy, które nie będą miały czasu dojrzeć do zimy. Wszystko jednak zależy też od pogody, jeśli w lipcu i sierpniu zostały dostatecznie nawożone, to prawdopodobnie nie potrzebują już wrześniowej dawki nawozu.

3. Już we wrześniu sprawdzamy ogólny stan roślin

Różne choroby i szkodniki mogą powodować zwijanie się liści dalii. Najpierw sprawdzamy kwiaty, łodygi i liście i jeśli nie wydaje się, aby winne były szkodniki, zwijanie się liści może być spowodowane niewystarczającym podlewaniem. Jeśli rośliny są silnie atakowane przez szkodniki lub choroby, konieczne może być ich całkowite zniszczenie przed zimą.

Jeśli w ogrodzie uprawiamy kilka gatunków, dobrze jest je wszystkie oznaczyć. Po locie sprawdzimy metki, czy nadal są widoczne. Pomoże nam to w prawidłowym sortowaniu bulw podczas usuwania ich z ziemi oraz przy przechowywaniu przez zimę.

4. Regularne cięcie dalii sprzyja tworzeniu się kwiatów

Najlepszy czas na cięcie to wczesny ranek, kiedy na zewnątrz jest chłodniej. Zaleca się włożenie kwiatów do wiadra z zimną wodą na co najmniej 30 minut przed umieszczeniem ich w wazonie. A potem oczywiście muszą zmienić wodę, aby mogły w dobrym stanie wytrzymać około 4 do 7 dni w wazonie.

Śledź naszego Instagrama

Jeśli możesz zabezpieczyć rośliny przed zimnem, na przykład na przeszklonym balkonie, to sięgnij po sadzonki pod koniec kwietnia. Jeśli nie masz takiej możliwości, możesz poczekać do połowy maja. Pelargonie należy sadzić na stałe na zewnątrz tylko wtedy, gdy nie ma już niebezpieczeństwa przymrozków w nocy, a temperatury w ciągu dnia osiągają dwucyfrowe wartości. Na północnych szerokościach geograficznych przypada mniej więcej połowa maja, popularnie mówiąc „po mrozach”.

Jeśli chcesz cieszyć się pelargoniami od pierwszego dnia, wybieraj kawałki, które mają tak dużo liści na grubych łodygach, że ledwo widać ziemię w doniczce. Gęste i krzaczaste pelargonie o mocnych pędach miały już wystarczająco dużo czasu u hodowcy, aby wyrosnąć na zdrowe rośliny, a oprócz liści mają również dobrze rozwiniętą bryłę korzeniową. Obydwa są niezbędne do szybkiego i zdrowego wzrostu.

Im więcej pąków, tym lepiej

Jeśli chcesz, aby Twój ogród, balkon lub taras jak najszybciej zamienił się w kwitnącą oazę, wybierz pelargonie z dużą liczbą pąków. Pelargonie są roślinami kochającymi światło słoneczne i niezbędnymi do kwitnienia. Pochłaniają promienie słoneczne i zaczynają kwitnąć dopiero, gdy pochłoną określoną ich ilość. Jeśli mają mało pąków, oznacza to, że nie przyjęły jeszcze wystarczającej ilości światła słonecznego i trzeba poczekać i mieć nadzieję, że w nadchodzących tygodniach będzie wystarczająco dużo słońca.

Ile pelargonii kupić

Zanim udasz się do centrum ogrodniczego, powinieneś wiedzieć, ile roślin potrzebujesz. Zależy to oczywiście przede wszystkim od przestrzeni, jaką dla nich przygotowałeś. Aby pelargonie dobrze się rozwijały, potrzebują ich dużo. W pudełku o średnicy 40 cm zmieszczą się dwa pelargonie, w pudełku o średnicy 60 cm trzy, a w pudełku o średnicy 1 m od czterech do pięciu roślin. W doniczce o średnicy 20-25 cm zmieści się tylko jeden pelargonia. Pamiętaj też, że pojemniki z pelargoniami powinny mieć wysokość co najmniej 18 cm.

Kup doniczki o odpowiedniej wielkości

Oprócz ilości roślin istotna jest także wielkość doniczek. Przykładowo pelargonie w doniczkach o średnicy 11-12 cm idealnie nadają się do sadzenia w skrzynkach balkonowych, natomiast pelargonie XL w doniczkach o średnicy 13 cm i większej bardziej nadają się do naprawdę dużych pojemników. Kupuj pelargonie w paczkach po sześć sztuk tylko wtedy, gdy jesteś gotowy poświęcić im wystarczająco dużo czasu i miłości. Miały niewiele czasu na wzrost i będą potrzebować kilku tygodni, aby osiągnąć etap rozwoju większych.

Nie zapomnij także o glebie i nawozach!

Decydując się na pelargonie, zaopatrz się jednocześnie w wysokiej jakości podłoże ogrodowe do doniczek. Przykładowo do skrzynki balkonowej o średnicy 80 cm potrzeba 30 litrów podłoża, do doniczki o średnicy 20 cm wystarczą około czterech litrów. Pomyśl także o nawozie. Chociaż większość podłoży jest już wstępnie nawożona, eksperci PfE zalecają podczas sadzenia stosowanie nawozu o powolnym działaniu. Pelargonie są roślinami gęsto rosnącymi i mają bardzo duże wymagania pokarmowe. Wstępnie nawożone podłoże zwykle pokrywa to zapotrzebowanie tylko przez kilka tygodni.

Świetna WSKAZÓWKA

Jeśli chcesz mieć pewność, że składniki odżywcze starczą roślinom aż do jesieni, wybierz nawóz dziewięciomiesięczny. Jednak gdy tylko temperatura zewnętrzna wzrośnie powyżej 20°C, roślina zwykle zużywa składniki odżywcze na kilka tygodni przed spodziewanym zakończeniem nawożenia i dlatego należy ją ponownie nawozić.

Fasola rycynowa (Ricinus communis)

Kolcolist pochodzi z północnej Afryki i południowo-zachodniej Azji, gdzie dorasta do rozmiarów drzewa, choć nawet w ciągu jednego sezonu może urosnąć do imponujących rozmiarów. Często przybiera postać krzewu o wysokości 3–4 m.

Od końca czerwca do września, czyli przez całe lato, na wiosnę tworzą się czerwonobrązowe kwiaty męskie i zielone żeńskie, ułożone w kwiatostan wiechowy. Owocem rośliny jest torebka z kolcami, w której przechowywane są trujące nasiona, które po dojrzeniu odskakują na znaczną odległość od rośliny matecznej i dzięki tej formie roślina zyskała łacińską nazwę (ricinus – kleszcz).

Uważaj na trujące nasiona

Nasiona skrzypu zwyczajnego zawierają silną truciznę, dobrze znaną rycynę. Dla osoby dorosłej dawka śmiertelna to około 15-20 nasion, natomiast dla mniejszych dzieci już tylko 3-5 nasion. Nasiona są również bardzo niebezpieczne, ponieważ zatrucie po ich zjedzeniu rozwija się powoli i początkowo przypomina początek grypy. Po kilku godzinach pojawiają się silne bóle głowy, wymioty, biegunka, kolka jelitowa, skurcze, pieczenie w jamie ustnej i w końcu silne krwawienie wewnętrzne. Śmierć następuje w ciągu tygodnia od spożycia nasion. Rycyna jest jedną z najgroźniejszych trucizn występujących w przyrodzie. Uszkadza wątrobę, śledzionę i nerki.

Jako pomoc natychmiastową po spożyciu nasion należy wywołać wymioty i podać większą dawkę węgla drzewnego.

Olej rycynowy ma także zastosowanie w kosmetyce i przemyśle

Z nasion tłoczy się także znany olej rycynowy, który po ugotowaniu jest całkowicie bezpieczny. Stosowany jest głównie w kosmetyce, medycynie, przemyśle spożywczym i wielu innych gałęziach przemysłu, szczególnie jako smar do maszyn.

Olej rycynowy jest również znanym środkiem przeczyszczającym, robi się z niego czopki rycynowe. Korzystnie wpływa także na nadmierne powstawanie łupieżu, wysypki i zmiękczanie zrogowaciałego naskórka.

Jak uprawiać chmiel

Nasiona wysiewa się od początku kwietnia w domu lub w ogrzewanej szklarni. Sadzonki można wypuszczać dopiero w drugiej połowie maja. Można także wysiewać nasiona bezpośrednio na zewnątrz, do kwietnika, już od początku maja, jednak rośliny zazwyczaj nie mają czasu na nadrobienie strat w porównaniu do roślin wcześniej wyhodowanych.

Skoczkowie najlepiej radzą sobie na słońcu, w miejscu osłoniętym od wiatru. Wymaga dobrej jakości gleby bogatej w składniki odżywcze i częstszego podlewania.