Uprawiając sukulenty w domu, należy uważać, aby się nie użądlić, ale czy użądlenie może stanowić zagrożenie dla zdrowia?

Kto posiada sukulenty w swoich domach należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z nimiaby uniknąć użądlenia. Użądlenie sukulenta z pewnością nie jest przyjemnym przeżyciem, kolce są ostre i łatwo rozrywają skórę. I tak musi być, ponieważ pełnią funkcję ochronną dla rośliny. Ale czy w przypadku użądlenia ryzykujemy problemami zdrowotnymi? Co musisz o tym wiedzieć?

Sukulenty, w szczególności niektóre należące do rodzaju Euforbiaw tym niektóre kaktusy, wytwarzają toksyczny sok. Kontakt z tą limfą wywołuje specyficzne reakcje, takie jak zaczerwienienie oczu, zmęczenie, obrzęk, światłowstręt, łzawienie, rozmazanie. Są to objawy, jeśli wchłaniasz duże ilości toksyn, szczególnie na twarzy. Z tego powodu ważne jest, aby podczas konserwacji nosić rękawice ochronnewyściełane ogrodnicze.

Czy sukulenty są toksyczne dla nas i zwierząt? Co musisz wiedzieć

Faktycznie, Większość sukulentów jest nietoksyczna dla nas i dla zwierząt. Zawsze jednak zależy to od gatunku, do którego należysz. W rzeczywistości niektóre rośliny powodują nawet śmierć w przypadku przeżucia. Są też rośliny, które mogą być trujące dla zwierząt i pożyteczne dla nas. Na przykład, .

Spożywany w zalecanych dawkach lub aplikowany na skórę przynosi liczne korzyści, a jednocześnie jest toksyczny dla zwierząt. Psy i koty nigdy nie powinny połykać żadnej jego części, substancji chemicznej, którą zawiera niebezpieczną toksyną dla zwierząt. A potem znajdujemy Euphorbia Milii, trującą zarówno dla zwierząt, jak i ludzi.

Planety, na które warto zwrócić uwagę ze względu na ich toksyczność

, którego łodygi pokryte są grubymi i ostrymi cierniami, nawet dość dużymi. Zawiera jeden sok biały i mleczny, bardzo toksyczny i drażniący. Lepiej obchodzić się z tym w rękawiczkach, aby uniknąć podrażnień. A co z kaktusami? Te nigdy nie są trujące. Istnieje kilka trujących gatunków kaktusówktóre nie są przedmiotem obrotu we Włoszech, więc możemy być spokojni.

Jasne, że musisz zwrócić uwagę na niebezpieczeństwo wtyczek, które nie tylko kłują, ale często wbijają się w skórę i wtedy trzeba je usunąć pęsetą. Krótko mówiąc, przed zakupem rośliny zawsze lepiej jest się dobrze poinformować, zwłaszcza jeśli masz w domu małe dzieci i zwierzęta. Są rośliny, których w tym przypadku lepiej byłoby unikać, i inne, które można bezpiecznie uprawiać.

Wśród roślin, które możemy bezpiecznie umieścić w domu znajdziemy m.in do tego stopnia, że ​​niektóre populacje zjadają jego liście, lub paproć bostońska, również bardzo popularne. To jest wciąż, orchideajeden z najczęściej używanych kwiatów w domu, a także jeden z najpiękniejszych, a także tredescantia, kentia, echeveria, chlorophytum, kocimiętka i .

Szałwia to wyjątkowe zioło o typowym smaku. Można go mieć zawsze pod ręką, bo przydaje się np. do łagodzenia. Kwitnąca szałwia może przyciągnąć do ogrodu pożyteczne owady, zwłaszcza pszczoły i motyle. Spożywając go regularnie, możesz dostarczyć organizmowi przeciwutleniacze i wykorzystać jego właściwości przeciwzapalne. Można przygotować herbatę, ale można też przygotować całą masę innych potraw. Najtaniej będzie kupić nasiona szałwii i samodzielnie wyhodować rośliny.

Szałwia i jej siew

Nasiona można wysiewać bezpośrednio w ogrodzie lub wyhodować w domu. Jeśli zależy Ci na szybszych zbiorach, polecamy drugą opcję. W takim przypadku nasiona należy posadzić w doniczkach na około 4 tygodnie przed ostatnimi przymrozkami. Jeśli zdecydujesz się na siew bezpośrednio na docelowym miejscu, poczekaj, aż minie niebezpieczeństwo przymrozków i temperatura ustabilizuje się powyżej 18 °C. Czas kiełkowania będzie zależał od temperatury otoczenia, ale zwykle wynosi 25 dni.

Zdjęcie: Pixabay

Wstępna uprawa szałwii

Napełnij doniczki (może to być dowolny pojemnik – doniczki, doniczki z gazet, pudełka po jajkach lub pojemniki po jogurtach) ziemią doniczkową. Nie wypełniaj go zbyt mocno, musi być sypki i przepuszczalny. Dobrym pomysłem jest wykonanie w dnie pojemnika otworów drenażowych i wyposażenie dolnej części w warstwę drenażową. Umieść nasiona na wierzchu gleby i po prostu posyp je lekko większą ilością ziemi. Wlej osiadłą wodę do butelki ze spryskiwaczem i spryskaj nasiona.

Szałwia wymaga wilgotnej gleby

Gleba musi być wilgotna, ale nie podmokła. Nasiona muszą znajdować się w słonecznym miejscu (słońce przez co najmniej 6 godzin dziennie). Spryskaj wodą dwa razy w tygodniu (lub częściej, jeśli zajdzie taka potrzeba). Gleba nigdy nie może wyschnąć! Idealnie jest kontynuować podlewanie za pomocą butelki ze spryskiwaczem aż do wschodzenia kiełków (i ewentualnie przez jakiś czas później). Za 20–25 dni roślina zacznie kiełkować. Kiedy pojawią się dwa lub trzy prawdziwe liście, nadszedł czas, aby przesadzić roślinę do większego pojemnika lub na zewnątrz (jeśli na zewnątrz są dobre warunki). Spodziewaj się, że szałwia będzie rosła w przyszłym roku tam, gdzie ją teraz posadzisz.

Sos szałwiowy

Młode rośliny podlewamy w taki sposób, aby gleba była wilgotna. Strumień wody kierujemy w stronę korzeni, unikając zraszania liści. Rozważ ściółkowanie, które zatrzyma wodę w glebie na dłużej, a także ograniczy rozwój chwastów. Rośliny są odporne na szkodniki. Zbiór można przeprowadzić poprzez odrywanie pojedynczych liści lub całych łodyg wraz z liśćmi – do momentu, aż kwiaty na roślinie się otworzą.

Zdjęcie: Pixabay

Liczny rodzaj roślin oberżyny jest rozsiany po całym świecie, a w naszych ogrodach hodujemy jego przedstawicieli, czy to pomidory, czy pomidory. Do rodziny bakłażanów zaliczają się także pomidory, o których niewiele osób wie w naszych regionach.

Pomidor bakłażanowy, pomidor buraczany, tamarillo, pomidor drzewiasty (Silanum betaceum)

Biorąc pod uwagę, jak mało znane są w naszym kraju owoce pomidora, zadziwiające jest, pod wieloma czeskimi nazwami kryje się ta roślina. Jest to wiecznie zielone drzewo o wysokości 3,5–5 m, z płytkimi korzeniami i rzadkimi gałęziami, pochodzące z subtropikalnych regionów Peru, Chile, Boliwii i Ekwadoru. Jednak obecnie jest uprawiana w strefie podzwrotnikowej niemal całego świata.

Pierwsze owoce pojawiają się na drzewie po dwóch-trzech latach, jednak drzewa żyją stosunkowo krótko, rosną i owocują około 12 lat. Roślina kwitnie przez cały rok bladofioletowymi kwiatami, a owoce dojrzewają stopniowo. Chociaż mówimy o pomidorach jak o drzewach, ich gałęzie są tylko zielne, a nie drzewiaste.

Owoce pomidora z bakłażana

Owoce o twardej skórce mają kwaśny smak i po dojrzeniu pachną trochę jak ananas lub truskawki. Miąższ z owoców dodaje się do sałatek owocowych lub robi z nich lemoniadę, ale wykorzystuje się go również do obróbki cieplnej, podobnie jak nasze pomidory. Służy do przygotowania smacznego sosu, chutneyu do mięs, ale także słodzonych dżemów. Owoce można jeść także na świeżo, na surowo, wystarczy usunąć gorzką skórkę i lekko dosłodzić miąższ.

Owoce, jagody zawierają dużą ilość witaminy C, prowitaminy A, a także żelaza, krzemu, magnezu czy fosforu.

Jak uprawiać własne pomidory

Nasiona pomidorów można stosunkowo łatwo zdobyć w Internecie, a przed zasiewem nie można zapomnieć o ważnym kroku. Nasiona muszą być rozwarstwione, dlatego konieczne jest, aby przeszły okres mrozów. Wystarczy, jeśli przechowamy je w zamrażarce przez kilka dni. Po wysianiu kiełkuje bardzo szybko, w ciągu około tygodnia. Jeśli posiadasz już sadzonkę pomidora, możesz ją łatwo rozmnożyć przez sadzonki.

Pomidory wymagają podłoża dobrej jakości, dobrze przepuszczalnego i rozjaśnionego dodatkiem piasku. Rośliny nie tolerują nadmiernego podlewania. Pomidory nie są mrozoodporne. Można je uprawiać przez cały rok w szklarni (ogrzewanej w zimie) lub latem w miejscu półcienistym, na balkonie lub tarasie, a zimę mogą przetrwać w mieszkaniu, w pomieszczeniu o temperaturze powyżej 10°C. °C.

Choroby i szkodniki pomidorów

Pomidory są bardzo często atakowane przez mączniaka prawdziwego i mszyce.

Wczesną wiosną zaczną pojawiać się w kwietnikach, ale dzięki swojej skromności zagoszczą także na środku trawnika. Są zwiastunem zbliżającego się lata. Rosną i rozwijają się stosunkowo wolno, a pierwsze pąki zaczynają pojawiać się na przełomie maja i czerwca, oczywiście w zależności od sprzyjającej i niesprzyjającej wiosennej pogody.

Uprawa piwonii ma długą historię

Chiny są zwykle uważane za pierwotną ojczyznę piwonii, ale piwonie zadomowiły się także w południowej Europie czy na Kaukazie, a nawet w Ameryce Północnej. Piwonie były uprawiane w Europie już przez starożytnych Greków, którzy używali ich nie tylko jako kwiatu ozdobnego, ale także jako leku. A w Chinach piwonia od dawna jest jednym z najpopularniejszych kwiatów. Jej hodowlą zajęli się nie tylko wspomniani Chińczycy, ale także Anglicy, Holendrzy i Francuzi. Największym zainteresowaniem hodowców cieszy się piwonia chińska (Paeonia lactiflora), która uprawiana jest w około 3000 odmian. Znana jest również piwonia (Paeonia officinalis).

Piwonia otrzymała swoją łacińską nazwę Paeonia dzięki greckiej bajce, w której bogini Hera dała Paeonowi zioło o właściwościach leczniczych, który użył go do uzdrowienia rannego bohatera Plutona.

Jak dbać o piwonie zielne

Do dobrego wzrostu piwonie wymagają stanowiska słonecznego lub półcienistego, osłoniętego od wiatru, z dobrze przepuszczalną, nieprzesychającą glebą, pełną składników odżywczych i o neutralnym pH.

W okresie kwitnienia piwonie potrzebują wsparcia dla ciężko kwitnących pędów, za co tak je podziwiamy. Po kwitnieniu odetnij martwe kwiaty, ale pozwól liściom nadal rosnąć. Pod koniec lata nawozimy piwonię i wycinamy liście.

Jak rozmnaża się piwonie zielne

Odmiany oryginalne rozmnaża się przez nasiona lub przez podział korzeni, odmiany ulepszone rozmnaża się przeważnie wyłącznie przez podział korzeni, ponieważ wiele odmian w ogóle nie wytwarza nasion lub nasiona te nie mają zdolności kiełkowania.

Jak i kiedy sadzić piwonie zielne

Sadź piwonie jako solitery w kwietniku lub na środku trawnika. Zwykle nie wyglądają dobrze w rabatach wieloletnich, gdyż są zbyt dominujące, masywne i przyćmiewają inne kwiaty.

Piwonie są znane ze swojej niechęci do przesadzania. Zastanów się więc dobrze, gdzie je posadzisz, aby po pewnym czasie nie musiały się ponownie przenosić, bo nie zaczynają kwitnąć od razu po posadzeniu, ale wymagają czasu, zwykle co najmniej 3 lat. Ale wtedy.

Sadzi się je na przełomie kwietnia i maja, a starsze grona wysiewa się późnym latem lub jesienią. Należy zwrócić uwagę na prawidłową głębokość sadzenia. Pąki muszą znajdować się około 3 cm pod powierzchnią gleby. Jeśli posadzisz piwonię zbyt głęboko, nie zakwitnie.

Piwonia (Paeonia officinalis)

Oryginalny gatunek piwonii zielnej, naturalnie występujący w południowej Europie. Od średniowiecza uprawiana jest jako roślina ozdobna i lecznicza.

Dorasta do wysokości około 40-60 cm i kwitnie różowymi lub czerwonymi kwiatami o średnicy około 10-15 cm.

Piwonia chińska (Paeonia lactiflora)

Piwonia chińska, czyli wielkokwiatowa, pochodzi z Azji i dotarła do Europy około połowy XVIII wieku. Do tego czasu uprawiano tu jedynie nieco mniej atrakcyjną piwonię.

Dorasta do wysokości około 60-80 cm, ma duże ciemnozielone liście i kwitnie pięknymi, dużymi kwiatami w kolorach od białego do kremowego, od jasnego i ciemnego różu po bordo. Piwonie kwitną dwuetapowo. Najpierw na końcach pędów rozwijają się ogromne kwiaty, a dopiero po ich zakończeniu rozwijają się mniejsze, boczne kwiaty.

Piwonie chińskie dzieli się na grupy ze względu na budowę kwiatu:

• Piwonie, proste: Odmiany o prostej koronie, złożonej z 5 płatków i z wieloma (300-500) pręcikami i słupkami.

• Japońskie piwonie: Odmiany z koroną złożoną z 5-10 dużych płatków i gronem wielu jałowych pręcików, przekształconych w szerokie, żółte pasma.
• Zawilec (korona) piwonie: Odmiany z pojedynczym lub podwójnym kołnierzem płatków i pręcikami przekształconymi w wąskie pasma. Czasami słupki przekształcają się również w płatki, a kwiat wygląda wtedy, jakby miał dużą kępkę pośrodku.

• Piwonie w połowie pełne: Odmiany o płatkach ułożonych w 2-3 rzędach.
• Piwonie w pełnym rozkwicie: Odmiany dzielą się dalej na rozety i pełne kule. Te piwonie są najbardziej popularne ze wszystkich i są hodowane w wielu jaskrawych odmianach.

Czy znacie też piwonie leśne (Paeonia suffruticosa)?

Przez długi czas piwonie zielne królowały niemal wyłącznie w naszych ogrodach, a dopiero w ostatnich latach piwonie drzewiaste zaczynają zyskiwać na popularności. Są to krzewy półkrzewiaste, dorastające do wysokości około 2 m. Oprócz wysokości różnią się od piwonii zielnych także tym, że nie wycofują liści na zimę, a jedynie je zrzucają.

Kiedy przycinać róże

W przypadku większości rodzajów róż najlepszym momentem na ich przycięcie jest koniec zimy, kiedy budzą się ze stanu spoczynku, zaczyna płynąć sok i wylewają się pąki. Czyli w marcu. Ale o dokładnej dacie decyduje pogoda, jeśli jest mroźno, to poczekaj do końca miesiąca lub poczekaj do kwietnia. Optymalny moment leczenia królowych kwiatów pomoże zapobiec uszkodzeniom roślin, rany zagoją się szybciej, a także uchroni Cię przed wielokrotnym przycinaniem nowych uszkodzeń spowodowanych mrozem.

Jakie rodzaje róż wyróżniamy:

Jak ciąć róże wiosną

Ile przycinania?

Istnieje kilka różnych podejść do przycinania róż, w zależności od tego, co chcesz z nich uzyskać i jaki to rodzaj róży. Nowo posadzone rośliny w pierwszym roku należy przycinać tylko delikatnie, aby mogły całą swoją energię poświęcić na rozwój silnych korzeni, zamiast wypuszczać nowe pędy.

Lekkie cięcie usunie mniej niż jedną trzecią rośliny. Jeśli róża ma ładny naturalny kształt, dobrze kwitnie i jest zdrowa, nożyc używaj tylko do chorych, suchych i martwych gałęzi oraz modelowania.

Lekkie cięcie skróci roślinę do 18–24 cm wysokości, pozostawiając od pięciu do dwunastu zdrowych pędów i usuwając resztę. Zrób to, jeśli chcesz poprawić strukturę rośliny, co pobudzi nowy wzrost i lepsze kwitnienie. W ten sposób wycinamy róże wielokwiatowe.

Głębokie cięcie zmniejsza wysokość róż do 6–10 cm nad ziemią, pozostawiając od trzech do pięciu najsilniejszych pędów. To cięcie jest idealne do wielkokwiatowych lub hybrydowych róż herbacianych lub do odmładzania starszych roślin. Nie zapominaj, że niektóre odmiany mogą nie kwitnąć dobrze natychmiast po tak drastycznej interwencji.

Wyjątkiem są róże pnące, które należy ciąć dopiero w trzecim roku życia. Następnie regularnie usuwaj tylko chore i martwe drewno, nie zapominaj o słabych gałęziach bocznych, które niepotrzebnie odbierają energię głównym pędom kwiatowym. Co roku można usunąć najstarszą łodygę, stopniowo i delikatnie odmładzając roślinę.

Nawet duże róże krzewiaste nie wymagają większej interwencji nożyczkami, usuwamy jedynie chore, suche lub słabe gałęzie i korygujemy kształt krzewu. O okrywowość nie trzeba się w ogóle martwić, są mało wymagające, a ich zadaniem jest stworzenie nieprzepuszczalnego zarośla, w którym chwasty nie będą miały szans.

Przycinanie róż krok po kroku

Wszystkie nacięcia wykonuj pod kątem 45 stopni nad oczkiem pąka, skierowaną na zewnątrz, aby roślina mogła się rozprzestrzenić i nie zagęścić. Ran nie trzeba leczyć, zagoją się same.

• Usuń martwe łodygi. Przytnij je ponownie, aby uzyskać żywe drewno.
• Usuń chore lub uszkodzone gałęzie.
• Odetnij gałęzie skierowane w stronę środka rośliny.
• Usuń wszystkie słabe pędy.
• Usuń najstarsze pędy, ale tylko wtedy, gdy nie osłabisz rośliny zbytnio.
• Jeśli pozostałe gałęzie ocierają się o siebie, odetnij słabsze.
• Kształtuj rośliny według własnych upodobań i dostosuj ich całkowitą wysokość i szerokość według własnego uznania. Ukształtowanie wierzchołka rośliny w zaokrągloną kopułę zamiast płaskiej zachęca do kwitnienia z góry na dół.

Pamiętaj, że róże to rośliny żywotne, którym bardzo trudno jest zaszkodzić. W większości przypadków nowy wzrost szybko naprawi wszelkie błędy, które popełnisz.

Kaktus bożonarodzeniowy to jedna z najpopularniejszych roślin, które ozdabiają nasze domy w okresie świąt Bożego Narodzenia. Dzieje się tak dlatego, że zaczyna kwitnąć pod koniec listopada i na początku grudnia. Atrakcyjne kwiaty utrzymają się aż do Świąt Bożego Narodzenia. Podstawową rzeczą jest wybrać dla niego miejsce, które nie jest dla niego za ciepłe i pozwolić, aby jego pędy swobodnie zwisały. Choć jest to roślina wywodząca się z tropikalnych lasów deszczowych, nie jest trudna w uprawie.

Kaktus bożonarodzeniowy jako epifit

Jest to roślina, która w naturze potrzebuje do wzrostu innej rośliny – drzewa lub skały. Ale nie pasożytuje na tej roślinie, wykorzystuje ją jedynie jako podporę, na której rośnie. Istnieje ponad 200 gatunków kaktusów bożonarodzeniowych. Kwiaty mogą mieć różne kolory (różowy, czerwony, fioletowy, biały, pomarańczowy, kremowy) i kształt. Niektóre hodowane kwiaty mogą mieć kwiaty dwukolorowe. Jeśli go kupisz pamiętaj, że nie lubi zmian temperatury. Należy go chronić przed niską temperaturą na zewnątrz – podczas transportu do domu owiń go kilkoma warstwami papieru.

Zdjęcie: Darmowe obrazy

Pielęgnacja kaktusów bożonarodzeniowych

Wybierz miejsce półcieniste (chronić przed silnym słońcem) z rozproszonym światłem. Idealna temperatura do uprawy to niższa niż 20°C latem i 6–10°C zimą. Dbamy o to, aby gleba była wilgotna, a nie podmokła! Po kwitnieniu podlewanie jest mniejsze. Dzięki temu roślina może zakończyć sezon wegetacyjny i odpocząć. Podczas kwitnienia można dodawać nawóz raz na dwa tygodnie (nawóz do kwitnących roślin domowych). Oczywiście nie nawozimy w okresie spoczynku, poza tym okresem nawozimy raz w miesiącu (kiedy roślina nie kwitnie).

Przesadzanie rośliny

Nie jest to roślina szybko rosnąca, dlatego nie trzeba jej zbyt często przesadzać. Nadaje się raz na 3-4 lata, gdy przepuszczalność gleby mogła już się zmniejszyć (większe kawałki się rozpadły itp.). Dlatego przeszczepimy do gleby dla kaktusów (podłoże musi być dobrze przepuszczalne). Nie przejmuj się, że liście rośliny są matowe po kwitnieniu, jest to normalne. Latem roślinę można wystawić na zewnątrz, ale w zacienionym miejscu. Nie zapomnij wnieść go z powrotem do środka przed pierwszymi przymrozkami.

Kaktus nie lubi być noszony

Gdy pojawią się pąki, nie ruszaj kwiatu! Może to spowodować ich odpadnięcie, mimo że wybrałeś odpowiednie siedlisko i dobrze opiekowałeś się rośliną.

Aby kaktus zakwitł

Oprócz przestrzegania podstawowych warunków uprawy roślina dwa razy w roku potrzebuje okresu odpoczynku, aby ponownie zakwitnąć. Pierwszy raz przypada na okres od sierpnia do października, a drugi raz od lutego do marca. W tym okresie przeniesiemy roślinę w chłodniejsze miejsce i ograniczymy podlewanie. Nie nawozimy. Należy je przenieść, zanim pojawią się pąki.

Rozmnażanie kaktusa

Rozmnażamy za pomocą sadzonek z pędów – dwie części umieszczamy w doniczce wypełnionej ziemią (muszą stać pionowo). Po pewnym czasie zapuszczają korzenie.

Zdjęcie: Darmowe obrazy

Zapach świeżej kawy jest tak kuszący, że o poranku trudno się mu oprzeć! Kawa energetyzująca podbiła cały świat bez potrzeby reklamy. Wraz z wodą i herbatą stał się najczęściej spożywanym napojem na świecie.

Dobrze zaparzona, aromatyczna kawa o poranku rozbudzi wszystkie zmysły, a po południu będzie ucztą, gdy potrzebujesz zastrzyku energii. Kawa to trunek, który każdego dnia poprawia nam humor, zaspokaja nasze zapotrzebowanie na energię i oferuje wiele korzyści i korzyści zdrowotnych.

Większość konsumentów kawy uzależnia się od jej zapachu i smaku, ale przede wszystkim od uczucia odświeżenia i ujędrnienia, jakie daje im ten napój. Spożywana sama lub słodzona cukrem, mlekiem, bitą śmietaną lub lodami, kawa jest rodzajem prostego poczęstunku, który ma wiele zalet.

Wszystko o kawie. Pochodzenie gorzkich jagód

Legenda z krajów arabskich głosi, że ziarna kawy odkrył w Jemenie pasterz, który zauważył, że jego zwierzęta zjadały je z wielką przyjemnością i zyskiwały wtedy więcej energii. Pasterz miał zanieść ziarna niektórym mnichom, którzy wpadli na pomysł, aby je upiec, a następnie przygotować gorzki i bardzo aromatyczny gulasz.

Poza legendą pewnym jest, że rośliny kawowca pochodzą z Półwyspu Arabskiego, a pierwszymi, którzy spożywali kawę gotowaną, byli mnisi sufi z Jemenu. Pierwsze wzmianki o kawie i sposobie jej palenia pojawiają się w niektórych dokumentach niektórych autorów arabskich z połowy XV wieku.

Od tego dnia kawa zaczyna rozprzestrzeniać się na cały świat. Napój spożywany zwłaszcza podczas rytuałów religijnych szybko dotarł do Persji, Turcji i Afryki Północnej. Do Europy ziarna kawy przywieźli Wenecjanie, a pierwsza kawiarnia pojawiła się w Rzymie w 1645 roku.

Holenderscy handlarze postawili na ogromny potencjał kawy i zaczęli ją uprawiać w swoich koloniach na Pacyfiku. W krótkim czasie kawa zaczyna być uprawiana w Ameryce Łacińskiej i Stanach Zjednoczonych, stając się trzecim napojem na świecie pod względem spożycia.

Rodzaje i smaki kawy

Rodzina krzewów kawy składa się z kilku członków, ale tylko dwa z nich są intensywnie uprawiane ze względu na wysokiej jakości ziarna, a mianowicie Coffea arabica i Coffea canephora. Zatem głównymi rodzajami kawy spożywanymi na całym świecie są arabica i Robusta.

Kawa Arabica pochodzi z Etiopii i jest pachnącą, lekko słodką i kwaśną odmianą, która zawiera prawie dwa razy więcej kofeiny niż Robusta, ale jest o wiele bardziej aromatyczna.

Kawa Robusta pochodzi z Afryki Środkowej, kwitnie dwa, a nawet trzy razy w roku i jest znacznie bardziej wydajna. Stanowi jedną czwartą światowej produkcji kawy. Robusta to odmiana o znacznie większej zawartości kofeiny, ale mniej aromatyczna i bardziej gorzka niż kawa Arabica.

Kawa nabiera różnorodnych aromatów i niuansów w zależności od obszarów, na których jest uprawiana, w zależności od jakości gleby, wilgotności i ciepła. Dla koneserów kawa różni się w zależności od regionu, kraju. Oto niektóre z najpopularniejszych odmian kawy na świecie.

Kawa Bourbon Arabica, pochodząca z Wysp Bourbon

Kawa Arabica Typica, intensywnie uprawiana w Ameryce Środkowej

Kawa Arabica Colombiana, pochodząca z Kolumbii

Kawa arabica Java, szczególnie ceniona za słodki zapach

Kawa Mundonovo, uprawiana w Brazylii

Wyśmienite odmiany kawy otrzymywane wyłącznie z kawy Arabica

• Jamajska Błękitna Góra
• Kolumbijskie supremo
• Tarrazu
• Antigua Gwatemalska
• Etiopski Sidamo

Jak przygotować kawę ziarnistą

Ziarna zielonej kawy muszą zostać wypalone, aby można je było spożyć, a najbardziej aromatyczne kawy to te wypalane ręcznie, w małych ilościach, w średnich temperaturach i przez długi czas, aby wydobyć wszystkie smaki ukryte w ziarnach.

Prażenie przemysłowe odbywa się w rekordowym czasie, od kilku do maksymalnie 10 minut, w bardzo wysokich temperaturach, które niszczą smak ziaren. Przykładowo ziarna można prażyć w temperaturze od 300 do 700 stopni przez kilka minut, następnie zalać wodą i wysuszyć, ale tracą one co najmniej 60% swojego aromatu i smaku.

Rzemieślniczy wypiek odbywa się w cylindrycznym piekarniku, w którym ziarna są stale obracane, dzięki czemu wypalają się równomiernie i nie przypalają. Każdy producent ma swoją metodę, w zależności od użytego gatunku kawy, ale generalnie rzemieślnicze palenie odbywa się w temperaturze nie wyższej niż 200 stopni Celsjusza i nie dłużej niż 20 minut. Jest to powolne palenie, które pozwala ziarnom rozwinąć swój ukryty smak, nie niszcząc ich.

W przeciwieństwie do kawy palonej przemysłowo i chłodzonej wodą, ziarna palone rzemieślniczo są chłodzone powietrzem i pozostawiane na 72 godziny do stopniowego ostygnięcia. W ten sposób większość aromatów zostaje zachowana i zachęcająco ujawnia się podczas parzenia kawy w czajniku lub ekspresie.

Jak wybrać dobrą i aromatyczną kawę

Zapamiętaj powyższe odmiany kaw i rozglądaj się za nimi w delikatesach, gdy masz ochotę na naprawdę pachnącą i dobrą kawę. Należy pamiętać, że najlepsze ziarna kawy na świecie uprawia się w Etiopii, Jemenie, Brazylii, Kolumbii, Wietnamie i Indonezji.

Wybierz odmianę kawy Arabica lub mieszankę Arabiki i Robusty, w której arabika nadal ma znaczny procent, ponieważ nadaje kawie wyjątkowy aromat.

Oprócz odmiany, stężenia arabiki i kraju pochodzenia należy zwrócić uwagę na sposób palenia ziaren. Producenci kaw wysokiej jakości zwracają uwagę na sposób palenia i kwasowość kawy.

Wskazówka: dobra kawa będzie zawsze średnio wypalona lub wypalona ręcznie, o intensywnym aromacie, ale o niskiej lub umiarkowanej kwasowości.

Właściwości odżywcze kawy

Dobra kawa, zagotowana w czajniku lub w ekspresie, bez dodatku cukru, mleka i śmietanki, jest wskazana dla zdrowia i można ją pić codziennie. Oto, co znajduje się w filiżance kawy o pojemności 200 ml.

• 3 kalorie
• ryboflawina (witamina B2) – 0,2 miligrama
• niacyna – 0,5 miligrama
• kwas pantotenowy – 0,6 miligrama
• potas – 116 miligramów
• mangan – 0,1 miligrama
• magnez – 7,1 miligrama
• kofeina – 95 miligramów

Kawa i jej główne właściwości zdrowotne

Ze względu na zawartość kofeiny kawa dodaje energii, jeśli jest spożywana z umiarem. Zwalcza zmęczenie i osłabienie, podnosi napięcie o poranku, przyspiesza pewne procesy w mózgu, sprzyja produkcji adrenaliny i poprawia wydolność fizyczną. Według najnowszych badań kofeina sprawia, że ​​jesteśmy bardziej dynamiczni i aktywni nawet o 12%, jeśli wypijemy rano filiżankę kawy.

Zwykła filiżanka kawy dziennie, bez mleka i innych tłustych składników, stymuluje spalanie tłuszczu, dlatego zaleca się ją w każdym schemacie odchudzania.

Kawa naturalna chroni wątrobę, zmniejsza ryzyko marskości wątroby, ale także ryzyko cukrzycy typu 2.

Kawa stymuluje mózg i zapobiega pojawianiu się chorób zwyrodnieniowych, takich jak choroba Alzheimera. Ten gorzki napój jest dobrym tonikiem na ciśnienie krwi i zapobiega udarowi.

Z drugiej strony filiżanka dobrej jakości kawy, zwłaszcza kawy palonej rzemieślniczo, jest bogatym źródłem antyoksydantów i generuje znacznie większy przepływ energii dla organizmu niż porcja owoców czy warzyw.

Działania niepożądane w przypadku spożycia kawy

Spożycie kawy powinno pozostać umiarkowane w miarę upływu czasu. Jedna lub dwie filiżanki dziennie, około 300 ml kawy, wystarczą na energię, koloryt i dobry nastrój. Wiele osób uzależnia się od kawy i im więcej pije, tym bardziej wydaje się, że nie przynosi ona żadnego efektu. W ich przypadku mogą wystąpić różne nieprzyjemne skutki uboczne.

• Bezsenność
• Podniecenie
• Nerwowość
• Lęk
• Mdłości
• Bóle głowy
• ból brzucha

Przeczytaj także: Jak zachować świeżość i aromat kawy na dłużej

Ile doskonałych wskazówek, jak wyeliminować pasożyty na roślinach, które powstają w szczególnie niesprzyjających warunkach i jak interweniować w takich przypadkach.

Pasożyty na roślinach, co za plaga. Z ich powodu nasze kwiaty i warzywa, zarówno w ogrodzie, jak i w doniczkach, są narażone na duże ryzyko i bez należytej uwagi mogą umrzeć. Ich obecność odbiera energię warzywom do tego stopnia, że ​​powodują ich nieodwracalne więdnięcie. Nie zaszkodzi poświęcić kilka minut na dokładne przyjrzenie się liściom, aby zidentyfikować najeźdźców i podjąć odpowiednie działania. Wymagają dużej uwagi, ponieważ są one zwykle bardzo małe i przez to dość trudno je zauważyć na pierwszy rzut oka.

Niestety na roślinach występuje wiele rodzajów pasożytów, które mogą kosztować nas i rośliny, które czynią nasz dom piękniejszym. Wśród roztoczy, takich jak przędziorek czerwony i żółty, mszyce (tzw. wszy roślinne), larwy lepidoptera, koszenila, wciornastki, różnego rodzaju owady i różne grzyby mogące powodować choroby, oto główne pasożyty roślin. NIEi mamy wrogów, z którymi trzeba walczyć. Jak?

Co stosuje się do zwalczania pasożytów na roślinach?

Istnieje kilka możliwych rozwiązań. Wśród nich najbardziej zalecane jest stosowanie pestycydów średnio raz na cztery miesiące. Wtedy każda odmiana pasożytów na roślinach może wymagać innego leczenia. Na przykład Siarka może bardzo dobrze działać na roztocza, do zmieszania z wodą w celu uzyskania substancji rozpylającej lub do posypania nawet bez cieczy. Czosnek, pokrzywa i mydło marsylskie są bardzo skuteczne w walce z mszycami.

A jak pozbyć się koszenili? W tym przypadku zaleca się przygotowanie mieszaniny składającej się z wody i białego oleju, dokładne wymieszanie w celu nałożenia całości na zakażone części. Z drugiej strony Lepidoptera są niebezpieczne dla naszych kwiatów i różnych warzyw są domem dla ich larw, ponieważ zjadają drewniane części i liście. możemy im przeciwdziałać stosując Bacillus thuringiensis lub złocień. Pierwsza to konkretna bakteria, z której otrzymuje się specyficzny mikrobiologiczny środek owadobójczy. Złocień jest całkowicie naturalnym środkiem owadobójczym.

Jak odpędzić owady od roślin i wyeliminować choroby grzybowe

Stosowanie mydła potasowego, octu i wodorowęglanu jest to zalecane trzymaj z daleka najpopularniejsze gatunki owadów, w tym mrówki. Zamiast tego przeciwko choroby wywołane przez grzyby będą wymagały specjalnych środków grzybobójczych. Ale pomocne będzie również unikanie umieszczania roślin w miejscach, w których panuje zbyt duża wilgotność i ciepło, a także słaba wentylacja. Również w tym przypadku może zadziałać siarka, a także środki grzybobójcze na bazie benzimidazolu i triazolu oraz wapno hydratyzowane i miedź, które zamiast tego są specyficznym rozwiązaniem na chorobę taką jak bulloza.

Koper słodki to pyszne warzywo, ale także roślina ozdobna, pochodząca z rejonu Morza Śródziemnego. Jakie warunki należy zapewnić, aby uprawa była udana? Jak żniwa?

Koper słodki lub bulwiasty

Koper słodki należy do warzyw śródziemnomorskich. Już w pierwszym roku osiąga wysokość od 50 do 60 cm, ale jeszcze nie zakwitła. Rzadkie jest również charakterystyczne, ale bardzo przyjemny anyżowy smak.

Jak uprawiać aromatyczne warzywa

W naszym kraju nie jest to warzywo szeroko rozpowszechnione i uprawiane, natomiast koper włoski kwitnie w naszych warunkach. Koper słodki uprawia się głównie w basenie Morza Śródziemnego, gdzie występuje również dziko. Uprawiana jest zwykle jako poplon po grochu, wczesnych ziemniakach i sałacie liściastej. Aby zbiory były udane i obfite, należy zapewnić siedlisko ciepłe i osłonięte od wiatru. Odpowiednie jest słoneczne miejsce. Gleba powinna być odpowiednio głęboka, przepuszczalna, gliniasta i piaszczysta.

Zarówno do siewu, jak i ewentualnej przedkultury

Możesz teraz uprawiać koper słodki lub bulwiasty już w marcu. Warunkiem braku kwitnienia jest kiełkowanie nasion w tacach nasiennych w temperaturze powyżej 20°C. Sadzenie sadzonek z 3 do 4 liśćmi prawdziwymi na grządkę odbywa się po lodowcach, w klipsie o wymiarach ok. 25×45 cm. Podczas sadzenia należy uważać na tzw. zatopienie sadzonek, w wyniku czego może powstać wydłużona bulwa liściasta.

Siew bezpośredni na kwietniku odbywa się od połowy czerwca do połowy sierpnia. Po wschodach należy je złączyć w klips o wymiarach 25×45 cm. Od siewu do zbioru potrzeba około 70 dni. Do pomyślnego wzrostu i tworzenia smacznych bulw liściowych koper włoski potrzebuje temperatur od 7 ° C, ale nie wyższych niż 24 ° C, co wręcz przeciwnie nie jest korzystne dla rośliny. Gdy bulwa będzie już wielkości jajka, można nasypać na nią ziemię, aby ją wybielić. Warzywa są wtedy delikatniejsze i smaczniejsze. Koper włoski nie korzysta z okopywania i nawożenia obornikiem. Nadzienie jest ważne.

Pora odpowiednia do zbioru

Koper włoski zbiera się od sierpnia do października. Zbiór należy zawsze przeprowadzać przed pierwszymi większymi przymrozkami. Odetnij całą roślinę tuż nad powierzchnią gleby wraz z łodygą, aby zapobiec rozpadaniu się bulwy. Dobrze dojrzałe ogonki, pochodzące z późnych zbiorów w październiku, można przechowywać przez krótki czas, w okolicach Świąt Bożego Narodzenia.

Zdjęcie: Pixabay

Koper włoski jako roślina ozdobna

Roślina pełni także funkcję ozdobną. Dzieje się tak dzięki niezwykle ukształtowanym, czystobiałym bulwom, które w połączeniu ze świeżymi zielonymi liśćmi dają ciekawy i dekoracyjny efekt. Dlatego świetnie sprawdzi się w nasłonecznionej kwietniku.

Zdjęcie poglądowe: Pixabay