Pielęgnacja trawnika jest praktycznie nieskończona, podobnie jak w przypadku wszystkiego, co żywe i bujne w ogrodzie. A trawnik jest specyficzny pod wieloma względami, a jego pielęgnacja jest intensywna. Co zrobić w styczniu, jeśli przegapiłeś go na koniec sezonu? A co jest ważne dla trawnika w sezonie zimowym?

To właśnie w styczniu możesz znacząco pomóc swojemu trawnikowi rozkwitnąć i znów być pięknym na wiosnę. Co zatem robić i dlaczego?

Jak polewa?

Podlewaj trawnik zimą tylko wtedy, gdy jest bardzo suchy. Jeśli śniegu i deszczu jest wystarczająco dużo, trawnik powinien być odpowiednio nawilżony. Jeśli trawnik jest pokryty śniegiem, pozwól mu normalnie się stopić. Gdybyś chciał pozbyć się śniegu łopatą lub pługiem, mógłbyś go po prostu zniszczyć. Niezależnie od tego, że dzięki pokrywie śnieżnej nie staniesz na trawie. Śnieg ochroni w ten sposób roślinność przed gołymi przymrozkami, a także przed wchodzeniem na ścieżki i niszczeniem integralności trawnika.

Trzeba zwracać uwagę nie tylko na ujemne temperatury, ale także na to, aby po takim podlewaniu nie pozostała woda w wężu ani w wodociągu w ogrodzie. Mróz mógłby je rozerwać.

Co zrobić z trawnikiem w styczniu

Chodząc po trawniku, dobrze jest unikać dobrze wydeptanych ścieżek. Jeśli to konieczne, chodź tylko po mniej uczęszczanych częściach trawnika. Chodzi o to, że mokry trawnik jest bardziej podatny na uszkodzenia. Deptanie może prowadzić do rozdarcia darni. Trawnik bez śniegu nie wytrzyma takiego obciążenia, jak w innych porach roku. A przede wszystkim, gdy teren trawiasty jest błotnisty, należy całkowicie unikać chodzenia.

Zdjęcie: Pixabay

Pomoc przy kompostowaniu i wapnowaniu

Wapnowanie zaleca się tylko wtedy, gdy pH gleby wynosi 5,5 lub mniej. Idealne wartości pH do uprawy trawnika mieszczą się w przedziale od 6 do 7. Odpowiednim momentem na wapnowanie jest okres zimowy, kiedy teren nie jest pokryty śniegiem, np. wczesna wiosna. Wapnowanie wykonuje się wapieniem czeskim lub dolomitowym. Postępuj zgodnie z instrukcjami na opakowaniu produktu.

W każdym razie dodanie kompostu jest zawsze dobrym pomysłem. Można to zrobić zimą bez śniegu. W tym przypadku zaleca się rozsypanie ok. 2 litrów drobnego kompostu na każdy 1 m². Kompost najlepiej przesiać przez drobne sito, a następnie wyrzucić. Lub jeszcze raz chwast bezpośrednio na trawniku.

Zdjęcie poglądowe: Pixabay

5 ziół, które chętnie zagoszczą na Twoim parapecie niezależnie od pory roku – porady tradycyjne i nietradycyjne, dzięki którym możesz delektować się soczystym orzeźwieniem, kiedy tylko masz na to ochotę. Jeśli lubisz gotować, aromatyczne zioła na pewno się przydadzą. A jeśli będą zawsze świeże, wyjdzie to tylko na dobre Twojej kuchni i Twojemu zdrowiu. Nie ma nic lepszego niż samodzielne wyhodowanie tych zielonych pomocników kuchennych w domu i posiadanie ich nieograniczonego zapasu przez cały rok. Podpowiemy Ci, jakie zioła możesz w ten sposób uprawiać w domu i co zrobić, aby cieszyły Cię przez nieograniczony czas. Oprócz tego, że są bardzo przydatne, posłużą również jako stylowa dekoracja Twojego wnętrza. Wystarczy do tego nasłoneczniony parapet, kilka odpowiednich pojemników, na przykład kolorowych puszek po kompocie, trochę ziemi i nasiona lub sadzonki roślin.

Jak dbać o zioła, aby były szczęśliwe i pięknie rosły

Złota zasada mówi, że zioła dobrze jest umieścić w miejscu, które ma przynajmniej sześć godzin naturalnego światła dziennie. Ponadto konieczne jest stosowanie doniczek z dobrym drenażem, aby nadmiar wody nie uszkodził korzeni roślin.

Bazylia

Bazylia lubi dużo słońca i ciepła, a także dużo wody. Dlatego umieść go na południowym parapecie i utrzymuj stale wilgotną glebę – ale nie mokry. Często uszczypnij wierzchołki roślin, aby pobudzić do rozgałęziania się. Następnie użyj posiekanych wierzchołków roślin w sosach pomidorowych do pizzy i makaronów, w sałatkach, daniach warzywnych i nie tylko.

Zdjęcie: Pixabay

Liść laurowy

Liść laurowy lub liść laurowy to piękna bylina, która bardzo dobrze rośnie w dużych skrzynkach ustawionych w oknach wychodzących na wschód lub zachód. Potrzebuje także dobrej cyrkulacji powietrza i od czasu do czasu trzeba potrząsnąć roślinami, gdyż bardzo dobrze się rozmnażają. Następnie użyj liści do aromatyzowania zup, sosów lub gulaszulub zrób z nich pachnący i dekoracyjny wianek.

Trybula

Delikatne zioło stosowane w kuchni francuskiej nazywane jest francuską pietruszką. Nasiona wysiewamy wiosną lub późnym latem, umieszczamy w półcieniu i utrzymujemy w temperaturze od 18 do 21°C. Podobnie jak bazylia, również trybulę należy uszczypnąć od góry. Oddzielone części należy wykorzystać do przyprawiania zup, ryb, warzyw czy drobiu lub wykorzystać do produkcji masła ziołowego.

Oregano

To śródziemnomorskie zioło dobrze się rozmnaża i dlatego można ją również uprawiać z kawałkiem rośliny oddzielonej od rośliny uprawianej na zewnątrz. Doniczkę postaw na parapecie południowym, podlewaj ją dopiero wtedy, gdy ziemia przeschnie i regularnie przycinaj.

Szałwia

Odetnij czubek rośliny od rośliny zewnętrznej i przenieś ją do doniczki. Umieść go na południowym parapecie okna. Odetnij wierzchołki i użyj ich do drobiu, wieprzowiny lub domowych kiełbasek.

Źródło: https://www.florapack.cz/rady-zahrada/pestovani-bylinek-v-byte.html, https://www.idnes.cz/hobby/domov/navod-k-pestovani-kuchynskych-bylinek- doma-mf-dnes.A190311_155654_hobby-domov_mce, https://www.strefa.cz/pestovani-bylinek-pro-zacatecniky-v-byte-i-na-balkone-p97384/

Zdjęcie poglądowe: Pixabay

Jeden z najlepszych wynalazków piekarniczych, proszek do pieczenia sprawia, że ​​ciasta są puszyste i smaczniejsze. Kiedy jednak brakuje Ci go w kuchni i chcesz przygotować ciasto, oto, czym możesz zastąpić proszek do pieczenia.

Proszek do pieczenia pełni mniej więcej taką samą rolę jak drożdże. Ponadto w niektórych przepisach na ciasto można zastąpić proszek do pieczenia drożdżami. Ale to nie jedyna alternatywa. Proszek do pieczenia można również zastąpić sodą oczyszczoną.

Co to jest proszek do pieczenia?

Proszek do pieczenia pakowany jest w saszetki 7 lub 10 gramowe i można go znaleźć w każdym sklepie spożywczym. Stosowany jest w ciastach na ciasta, ciasteczka czy bułki, dzięki czemu są one bardziej zwiewne i puszyste.

Proszek do pieczenia to drobny, biały, ziarnisty składnik podobny do soli. Zawiera proszek zasadowy, sól kwasową i skrobię obojętną. W kontakcie z mokrymi składnikami ciasta składniki zasadowe i kwasowe łączą się i powodują reakcję chemiczną, która pomaga ciastu wyrosnąć i stać się bardziej puszyste.

Dlatego proszek do pieczenia pełni rolę podobną do drożdży, ale jest stosowany w drobniejszych ciastach, gdzie nie jest to wskazane.

Jaką rolę w ciastach odgrywa proszek do pieczenia?

Proszek do pieczenia uwalnia do wnętrza ciasta dwutlenek węgla, który powoduje powstawanie pęcherzyków powietrza. Pęcherzyki powietrza powodują, że ciasto rośnie, dzięki czemu jest bardziej puszyste i gładsze.

Proszek do pieczenia szczególnie polecany jest do blatów, tortów, bułek czy puszystych i delikatnych biszkoptów. Nigdy nie dodamy drożdży do ciasta ani na wierzch ciasta, zwłaszcza, że ​​drożdże również pozostawiają specyficzny zapach.

Natomiast proszek do pieczenia sprawia, że ​​ciasta są znacznie gładsze niż drożdżowe i nie mają szczególnego zapachu. Proszek do pieczenia zwykle dodaje się do mąki przed dodaniem płynnych składników.

Natomiast proszek do pieczenia dobrze jest zgasić przed dodaniem go do ciasta z odrobiną soku, aby wyeliminować ewentualny ostry smak. Możesz pominąć ten krok, jeśli na liście użytych składników znajduje się ocet, sok z cytryny, śmietana lub mleko.

Jaka jest różnica między proszkiem do pieczenia a sodą oczyszczoną?

Głównymi środkami spulchniającymi i spulchniającymi w ciastach są wodorowęglan i proszek do pieczenia. Dla wielu gospodyń domowych soda oczyszczona i proszek do pieczenia to prawie to samo. Wykorzystuję je do domowych ciast i ciasteczek, puszystych blatów do ciast czy muffinek. Ale jest między nimi różnica i musisz wiedzieć, jak prawidłowo z nich korzystać.

Jak stosować sodę oczyszczoną

Szczególnie przydatna w domu, mówi się, że każda gospodyni domowa powinna zawsze mieć w kuchni przynajmniej jedną kopertę. Wiadomo jak dobrze czyści różne tłuste plamy, wiadomo, że łagodzi bóle brzucha czy wybiela zęby. A w cieście ciasteczkowym działa cuda.

Po zmieszaniu z płynnym, kwaśnym składnikiem, takim jak jogurt, ocet, sok z cytryny lub ubite mleko, soda oczyszczona reaguje, powodując powstawanie pęcherzyków węgla. Pomagają ciastu wyrosnąć, sprawiają, że jest puszyste i luźniejsze.

W wielu przepisach na ciasta proszek do pieczenia można zastąpić sodą oczyszczoną, zwłaszcza w przepisach na ciasta arkuszowe. Miarą jest jedna utarta łyżeczka sody oczyszczonej na jedną torebkę proszku do pieczenia.

Wskazówka: Reakcja wodorowęglanu jest szybka, zajmuje trochę czasu, dlatego tuż po uformowaniu ciasta należy rozłożyć arkusze i upiec je.

Jak używać proszku do pieczenia?

Zasadniczo rola proszku do pieczenia jest taka sama: pomóc ciastu wyrosnąć. Ale proszek do pieczenia działa wolniej niż soda oczyszczona. Powinieneś wiedzieć, że proszek do pieczenia zawiera skrobię i nie potrzebuje kwasu, aby zareagować. Dlatego najczęściej miesza się go z mąką i dodaje do ciasta francuskiego lub ciasteczek.

Z drugiej strony warto wiedzieć, że proszek do pieczenia reaguje dwukrotnie, za pierwszym razem w kontakcie z płynnymi składnikami, a za drugim razem z ciepłem. Dlatego ciasta wykonane z tym środkiem spulchniającym umieszcza się w nagrzanym piekarniku.

Wskazówka: Proszek do pieczenia może zastąpić sodę oczyszczoną w dowolnym przepisie, ale nie odwrotnie! I nie zapominajcie, że zbyt duża ilość proszku do pieczenia może nadać ciastu gorzki smak, dlatego warto pamiętać o przepisie. Zwykle stosuje się jedną łyżeczkę proszku do pieczenia na 250 g ciasta z całym tłuszczem, jajkami i innymi składnikami.

Czym jeszcze można zastąpić proszek do pieczenia?

Oto seria kombinacji, które pomogą Ci zastąpić proszek do pieczenia, jeśli przeterminował się lub brakuje Ci go w domu, gdy chcesz upiec ciasto lub ciasto.

Aby zastąpić łyżeczkę proszku do pieczenia możesz użyć:

• ½ łyżeczki wodorowęglanu sodu i 1 łyżeczka;
• ½ łyżeczki sody oczyszczonej i ½ łyżeczki soku z cytryny
• 1 łyżeczka sody oczyszczonej i ½ łyżeczki octu
• 2 ubite białka, zalecane do gofrów, naleśników i ciasta na ciasteczka;
• Mocna woda mineralna do ciast i naleśników już w bardzo małej ilości może sprawić, że ciasto będzie bardziej puszyste, ale cudów nie zdziała!
• 1/2 łyżeczki drożdży wymieszanych z cukrem i 1 łyżeczką mleka.

Posiadanie sukulentów w domu to Twoja osobista duma, ale czy znasz również możliwe przeciwwskazania związane z wyborem tej rośliny?

Dla niektórych opieka nad roślinami jest niezwykle łatwa, ale są tacy, którzy nie mają szczęścia do skomplikowanych roślin, ale odkryli, że sukulenty wymagają nieco mniej uwagi i prawdopodobnie należysz do tej drugiej kategorii. Jak to mówią w takich przypadkach, czyniąc cnotę z konieczności, stworzyłeś własną mały ciernisty las z przedstawicielami odmian pochodzących z pustyń świata. Sukulenty lub soczysty oczywiście są to nie tylko kaktusy, ale także wszystkie rośliny, które dały początek serii własnych fortelów, aby przetrwać i rozmnażać się.

Na przykład jedną z osobliwości sukulentów jest to, że rozmnażają się bardzo łatwo, nawet po prostu przez oderwanie części rośliny matecznej. O wiele trudniejsze do zrobienia rozkwitać kaktusy, ale czasami może się to zdarzyć. I pomimo tego, że wydają się nieszkodliwe, a wręcz doskonałe dla osób zaczynających przygodę z ogrodnictwem, musisz zwrócić uwagę, ponieważ nawet sukulenty i sukulenty mogą stanowić zagrożenie w domu.

Czego nie wiesz o sukulentach

Pierwszą wadą, która dotyczy wielu sukulentów, w szczególności kaktusów, ale nie tylko, jest to, że są pokryte ciernie. Te liście, które uległy przemianie minimalizacja dyspersji wody, a tym samym optymalizacja bardzo cennego zasobu, są również pewnego rodzaju naturalna obrona ale oczywiście twoje kaktusy nie są w stanie odróżnić cię od żadnego zwierzęcia, które próbuje żerować na łodydze. Ukłuj się cierniem kaktusa może być niezwykle bolesne, ale nie jest niebezpieczne dla zdrowia.

Ważne jest, aby wyeliminować wszelkie ciernie zalegające pod skórą i unikać sytuacji, w których zostaną połknięte ciernie, zarówno te długie, jak i te bardzo małe, przypominające kłujący włos. Ale istnieje nie tylko niebezpieczeństwo cierni. Niektórzy przedstawiciele sukulentów są rzeczywiście niezwykle trujący. Jeśli są w domu zwierzęta które mają tendencję do skubania czegokolwiek lub dzieci, które mogą zbierać z ziemi to, co spada z roślin, dobrze jest upewnić się, że masz tylko całkowicie nieszkodliwe rośliny lub trzymaj te niebezpieczne z dala od rąk, łap i pysków. Na koniec warto o tym pamiętać za każdym razem, gdy zajdzie taka potrzeba przycinaj lub rozmnażaj sukulenty zawsze dobrze jest nosić rękawiczki: nie tylko ze względu na ciernie, ale także dlatego, że niektóre powodują kłujący lateks.

Jakie sukulenty wybrać, aby były bezpieczne?

Aby mieć w domu rośliny odporne na dzieci lub zwierzęta (), zalecamy wybranie np Zebra Haworthii lub Haworthiopsis Attenuata, bez cierni i bez substancji parzących lub roślin należących do rodzaju rozchodnik: istnieje wiele odmian, które również produkują piękne kwiaty podobny do różowych lub intensywnie żółtych goździków. Kolejną bezpieczną rośliną, którą można przechowywać w pomieszczeniach zamkniętych jest tzw Bożenarodzeniowy kaktus: roślina występująca w Brazylii, o zwisającym pokroju, wytwarzająca piękne czerwone lub fioletowe kwiaty na łodygach, które wydają się groźne, ale w rzeczywistości nie mają kolców.

Boćwina to smaczny rodzaj sałatki, który przekonuje swoją niewymagającą uprawą i bezproblemowym zimowaniem. Łatwe do przechowywania. Po co uprawiać boćwinę? Jak efektywnie wykorzystać i przetworzyć go w kuchni?

Magia boćwiny

Smaczna sałatka, której największy urok tkwi w nieprzerwanym zbiorze przez ponad rok. Jest to roślina dwuletnia, która kwitnie w drugim roku. Zbiera się go od wiosny roku, w którym się go posiało, aż do wiosny następnego roku, kiedy zaczyna kwitnąć. Jeśli łodygi kwiatowe zostaną usunięte na czas, zbiory wydłużą się jeszcze bardziej, często aż do lata.

Sałatę zbieraj przez cały sezon

Najlepszy smak mają młode liście, tj. do długości ok. 25 cm. Boćwinę zbiera się poprzez usuwanie liści z ogonkami pojedynczo, zawsze z zewnętrznego obwodu. Liście najlepiej wycinać ostrym nożem lub nożyczkami. Jeśli chcesz zebrać większą ilość do przechowywania, odetnij całą roślinę na raz. Jednak zawsze co najmniej 5 cm nad ziemią, aby zachować serce rośliny. Dzięki temu sałatka znów będzie obraźliwa.

Przetwarzanie w kuchni w stanie świeżym i podgrzanym

Boćwinę można jeść na surowo. Posłuży jako dodatek do mięs, makaronów, ryżu, ale jest też świetnym składnikiem sałatek warzywnych. Mięso można też zawinąć w liście boćwiny, wymieszać z gotowanymi ziemniakami, dodać do zupy, omletów jajecznych. Liście doskonale smakują duszone na maśle z odrobiną czosnku. Grube łodygi boćwiny można stosować osobno. Są bardzo smaczne duszone, smażone i gotowane na parze. Jednocześnie ma również bardzo dekoracyjny efekt w naczyniach. Boćwinę można również przygotować podobnie jak szpinak. W takim przypadku należy przed użyciem usunąć ogonki.

Zdjęcie: Pixabay

Zimuje boćwina bez pomocy

Boćwina może zimować bez naszej pomocy. Wystarczy przykryć go białą włókniną. Na lądzie też nie jest wcale wymagający. Jeśli gleba nie jest zbyt żyzna, wystarczy ją wzbogacić 5 cm warstwą dobrze dojrzałego kompostu.

Bezproblemowe przechowywanie

Docenisz także boćwinę za jej łatwe przechowywanie. Wytrzymuje dość długo w lodówce. Jeśli nie masz ogrodu przy domu i nie docierasz do niego na co dzień, to po prostu musisz zaopatrzyć się w liście na cały tydzień. Zamrażanie tego typu sałatek, które trzeba najpierw krótko ugotować i posiekać, nie ma sobie równych. Dzięki temu przetrwają w Twojej zamrażarce przez całą zimę.

Zdjęcie poglądowe: Pixabay

Jesienią natura przynosi nam gotową ucztę dla oczu w postaci pięknie pomalowanych liści. Podczas spaceru pod koronami drzew często czujemy się jak w bajce. Dlatego warto stworzyć taką atmosferę w swoim ogrodzie. Zobacz, które drzewa i krzewy bawią się w tym sezonie wyjątkowo jaskrawymi kolorami.

Klon japoński (Acer palmatum)

Klony japońskie szczycą się pięknymi liśćmi przez cały sezon wegetacyjny. Najczęściej ubrane są w odcienie czerwieni, ale znamy też gatunki, które zmieniają swoje zielone liście na złote. Odmiany klasyfikuje się według jesiennego koloru liści i rodzaju ulistnienia.

Drzewa te pięknie ożywią nawet mniejsze ogrody, gdyż można je uprawiać także w dużych donicach. Lubią gleby o stosunkowo dużej zawartości materii organicznej, wilgotne, ale dobrze przepuszczalne. Większość klonów japońskich jest odporna na mróz. W zależności od odmiany dorastają do wysokości 2-4 metrów.

Gleditsia triacanthos

To charakterystyczne drzewo, które uczyni każdy ogród wyjątkowym. Charakteryzuje się ciekawymi cierniami gęsto pokrywającymi pień. Istnieją jednak również odmiany bez kolców. Owoce tego drzewa można jeść, ale powstają one tylko w cieplejszych obszarach. Według medycyny chińskiej mają nawet właściwości lecznicze.

Mieczyk jest łatwy w uprawie, ponieważ toleruje suche, a także wilgotne, kwaśne i wapienne stanowiska z bezpośrednim nasłonecznieniem. Obfituje w piękne pierzaste liście, które dorastają do 20 cm długości. Po pączkowaniu są żółte, później jasnozielone. Najbardziej wyróżniają się jesienią, kiedy przybierają złocistożółtą barwę. Wiosną drzewko ozdabiają niepozorne żółto-zielone kwiaty, których zapach przypomina piernik i przyciąga pszczoły. Drzewo dorasta do wysokości około 8 metrów, rośnie wolniej.

Tupelo leśne (Nyssa sylvatica)

To pozornie zwyczajne drzewo jesienią przemienia swoją koronę w baldachim z żółtych, pomarańczowych lub szkarłatnych liści. Oprócz bogatej kolorystyki wyróżniają się błyszczącą powierzchnią. Tupelo dobrze toleruje wilgotniejszą glebę i toleruje stojącą wodę. Najlepiej będzie sobie radziła w bezpośrednim słońcu lub półcieniu. Jego czarne owoce są uwielbiane przez ptaki.

Pachnące, ale stosunkowo niepozorne kwiatostany pojawiają się od maja do czerwca. Wysokość drzewa uzależniona jest od odmiany oraz miejsca szczepienia lub pakowania. Może wynosić od 6 do 25 metrów. Im starsze drzewo, tym bardziej jego korona będzie się zaokrąglać i dekoracyjnie zwisać.

Klon cukrowy (Acer saccharum)

Klon cukrowy jest najbardziej znany z soku, z którego wytwarza się syrop klonowy. Jej liście są uosobieniem jesieni w Ameryce Północnej. Klon rośnie na dobrze przepuszczalnej i pożywnej glebie, ale toleruje także gleby piaszczyste i gliniaste.

Dzięki słonecznemu stanowisku lub półcieniu jej liście jesienią będą intensywnie wybarwiane. Rośnie jednak także w cieniu i nie przeszkadzają jej silne mrozy do -40°C. Młode drzewka osiągają około 5 metrów wysokości, w wieku dorosłym mogą osiągnąć nawet 30 metrów wysokości. Klony nie są bardzo wymagające pod względem żywieniowym, a zwłaszcza ich jesienna elegancja przyciąga wielu hodowców.

Ambrozja (Liquidambar styraciflua)

Charakterystyczny i egzotycznie wyglądający bursztyn przyciągnie wzrok każdego. Każdej jesieni prezentuje niezwykłą grę kolorów, które w ciągu jednego sezonu mogą zmieniać się z bordowego, pomarańczowego, żółtego lub brązowego. Ambrozja najlepiej prezentuje się w większych ogrodach i warto ją sadzić jako soliter na dobrze utrzymanym trawniku. Jako stanowisko wybierz osłonięte i cieplejsze miejsce z lekko kwaśną glebą i wystarczającą ilością wilgoci. Drzewa osiągają wysokość 18-25 metrów i świetnie nadają się do tworzenia zacienionych miejsc.

Szkarłatny sumak (Rus glabra) i sumak nietoperzowy (Rhus typhina)

Sumak lub sumak to roślina drzewiasta, która w zależności od odmiany może dorastać do 8 metrów wysokości i 3 metrów szerokości. Rośnie bardzo szybko, dlatego nie nadaje się do małych ogrodów. W większych ogrodach przyciągnie uwagę, gdy posadzimy ją w mniejszym gronie.

Liście mają kształt pióra i jesienią przebarwiają się na żółto, pomarańczowo lub czerwono. Sumach nie jest trudny w uprawie. Potrzebuje słonecznego, cieplejszego miejsca z przepuszczalną i dostatecznie odżywczą glebą. Dojrzewające na nim jagody będą służyć jako pokarm dla ptaków. Należy jednak zachować ostrożność przy zakupie, ponieważ niektóre rodzaje sumaka są trujące.

Ginkgo (Ginkgo biloba)

Drzewo to jest bardzo popularne ze względu na swoje właściwości lecznicze i stanowi część wielu ogrodów. Poza tym ma także wartość historyczną. Jest to jedna z najsłynniejszych żywych skamieniałości w świecie roślin i najstarsza żyjąca roślina nasienna. Liście miłorzębu japońskiego o nietypowym kształcie przebarwiają się jesienią na jaskrawo złocistożółty kolor.

Miłorząb jest odporny, ale najlepiej będzie czuł się w osłoniętym miejscu, w głębokiej, pożywnej i wilgotnej glebie. Przyciąga uwagę w ogrodzie, szczególnie jako pasjans. Zapewnij mu wystarczająco dużo miejsca, aby mógł prawidłowo rosnąć. Dorosłe drzewa osiągają do 30 metrów wysokości i żyją niewiarygodnie 3000 lat. Jeśli masz mniejszy ogród, możesz zaopatrzyć się w krótszą i bardziej zwartą odmianę Mariken.

Bluszcz (Euonymus alatus)

Bluszcz jest szczególnie ceniony za magiczną jesienną kolorystykę liści i wyjątkowe zielonkawe gałęzie z efektownymi paskami korka. Liście są początkowo różowawe, a później stają się ciemnoczerwone. Jesienią bluszcz jest przyciągającą wzrok ozdobą całego ogrodu.

Osiąga wysokość 2 metrów i mniej więcej taką samą szerokość. Im starsze drewno, tym będzie atrakcyjniejsze. Sadzimy ją w słonecznym miejscu z wilgotną, dobrze przepuszczalną glebą. Nadaje się do stworzenia tła jesiennego kwietnika z astry lub chryzantemy.

Orientacja balkonu

Pierwszą rzeczą, o której musimy pomyśleć, jest orientacja balkonu. Inne rośliny będziemy sadzić na balkonie północnym lub wschodnim, inne na południowym lub zachodnim. Pomidory będą miały trudności z dojrzewaniem po północnej stronie naszego domu, a po południowej stronie rośliny lubiące cień niepotrzebnie będą cierpieć. Najpierw zorientuj się, po której stronie stoi balkon i odpowiednio wybierz odpowiednie rośliny. Ciekawy jest wybór roślin zarówno dla południa, jak i północy.

Jakie rośliny wybrać

Na balkonach można uprawiać wiele roślin i upraw, m.in. Ale początkujący muszą wybrać rośliny, które ich nie zawiodą. Muszą być trwałe i muszą wytrzymać pewien czas bez podlewania.

Pomidory

Pomidory to najbardziej satysfakcjonujące warzywo, jakie można uprawiać na balkonie. Można je uprawiać w pojemnikach samonawadniających lub po prostu w zwykłym wiadrze z otworem w dnie. Mszyce zwykle nie atakują pomidorów, problemem są grzyby, które pojawiają się w chłodniejszych i bardziej wilgotnych latach. Pomidory uprawiamy na balkonach południowych i wschodnich.

Afrykanie

Z nasion można łatwo wyhodować odporne kwiaty, ale można też kupić sadzonki i praca będzie łatwiejsza. Afrykanów można uprawiać na wszystkich balkonach. Można je ustawić w pełnym słońcu lub w cieniu, ale najlepiej rosną na balkonach skierowanych na wschód.

Gałka muszkatołowa

przetrwają prawie wszystko i przetrwają wiele lat. Przycinaj je na wiosnę, aby nie osłabły. Pelargonie możemy uprawiać na wszystkich balkonach.

Rukiew wodna

Choć popularna roślina o jadalnych kwiatach jest podatna na mszyce, potrafi obficie rosnąć i pięknie ozdobić balkon. Woli balkon południowy i zachodni.

Powój

Jeśli to będzie mało wymagające sięgnij po jedwabnika. W ogrodach uważana jest za chwast, ale na balkonie, jeśli będzie miała dobre podparcie, dosłownie w krótkim czasie wytworzy zielone ściany. Jedynym problemem jest to, że jesienią będziesz usuwać wiele liści i łodyg. Powój można uprawiać na wszystkich balkonach.

Mięta pieprzowa

Lubi słońce i rozmnaża się niesamowicie szybko. Można go wyhodować z nasion. Wkrótce zacznie zajmować cały pojemnik. Nie wysiewać go w pojemnikach z innymi roślinami, gdyż swoją ekspansją je zabije. Mięta pasuje na balkon południowy lub zachodni.

Papryka chili

Małe drzewka chili będą dobrze wyglądać na południowych balkonach. Ale sprawdź je pod kątem mszyc.

Zioła na balkon południowy

Sięgaj po zioła pochodzące z basenu Morza Śródziemnego. Wysokie temperatury i ostre słońce na południowym balkonie mogą wytrzymać…

Zioła na balkon północny

Po północnej stronie rosną zioła naturalnie występujące w naszej naturze. Możesz rosnąć…

Porady

Dodajemy trochę doświadczenia, aby uprawa na balkonie była prostsza.

Pojemniki samonawadniające

Jeśli zapomnisz podlać rośliny, hoduj je w pojemnikach samonawadniających, które są znacznie droższe niż zwykłe skrzynki, ale pozwolą zaoszczędzić wodę i Twój czas. Jedyny problem z pojemnikami samonawadniającymi jest taki, że gdy pada na nie słońce, podgrzewa wodę w zbiorniku. Dlatego też pojemniki samonawadniające nie nadają się całkowicie do balkonów wychodzących na południe z balustradami. Wygodnie jest ukryć pojemnik za ścianą.

Kup sadzonki

Jeśli nie chcesz czekać i narażać się na rozczarowanie, że z gleby nie wyrośnie żadna roślina, lepiej kupić gotowe sadzonki na targach lub w centrach ogrodniczych.

Zastanów się, gdzie umieścisz pojemniki z roślinami

Wyjdź na balkon o różnych porach dnia i zobacz, gdzie pada słońce, a gdzie jest cień. Nawet na południowym balkonie, w zacienionym miejscu, można posadzić np. lipę lub inne rośliny, które spaliłyby słońce.

Regularnie sprawdzaj rośliny

Mszyce przyklejają się do spodniej strony liści, podobnie jak gąsienice. Regularnie sprawdzaj rośliny pod kątem owadów. Wyeliminuj mszyce poprzez oprysk () i zbierz gąsienice ręcznie.

Nie uprawiaj niczego, w czym nie masz doświadczenia

Zapomnij na razie o egzotycznych uprawach i wybrednych kwiatach. Rozwijaj się tylko tam, gdzie możesz spodziewać się sukcesu, aby nie stracić motywacji na przyszły rok…

Ciesz się czasem spędzanym na balkonie

To prawdopodobnie najważniejsza wskazówka. Ciesz się, że masz balkon i możesz coś na nim uprawiać. Kup składane krzesła ogrodowe i stół, stwórz przytulny kącik do jedzenia lub czytania na balkonie. Balkon powinien służyć nie tylko niekończącej się pracy, ale przede wszystkim dobremu samopoczuciu.