Czy zawsze na wiosnę szukasz nowych pelargonii? Spróbuj odpowiednio przygotować swoje rośliny na zimę, a w przyszłym roku zaoszczędzisz pieniądze na nowych pelargoniach. Najpierw sprawdź ogólny stan zdrowia pelargonii. Upewnij się, że nie mają szkodników ani chorób. Mogły przenosić choroby nawet na zdrowe pelargonie. Usuń także łodygi z kwiatami i pąkami, które jeszcze się nie rozwinęły.

Pelargonie są wrażliwe na mróz i nie lubią niskich temperatur. Idealna temperatura to 10°C i jasne pomieszczenie. Pelargonie również zimą wymagają dawki wody, ale nie tak dużej jak latem czy wiosną. Większość z nas prawdopodobnie ma pelargonie w dużych doniczkach i nie zawsze jest wystarczająco dużo wolnego miejsca. Czy wiesz, że możesz je także wyrywać z ziemi? Obejrzyj film i dowiedz się, jak prawidłowo o nie dbać.

Śledź naszego Facebooka

Ci, którzy próbowali cherimoi, często porównują ją do lodów truskawkowych lub kompotu jabłkowego. Jest to większy owoc o szorstkiej zielonej skórce, pod którą po rozcięciu znajdziemy biały miąższ o kremowej konsystencji, pełen brązowych nasion. Miąższ pachnie cudownie owocami, trzeba jednak uważać na pestki i pod żadnym pozorem ich nie gryźć. Zawierają truciznę.

Annona cherimola (Annona cherimola)

Roślina wieloletnia, która w swojej ojczyźnie, w tropikach Ameryki Południowej dorasta do wysokości 3-9 metrów, w naszych warunkach pozostaje znacznie bliżej ziemi, ale mimo to jest to wytrzymała roślina domowa, tj. przenośna lub szklarniowa zakład.

Nasiona można kupić online

W naszych warunkach znacznie łatwiej jest kupić nasiona, wystarczy kilka kliknięć w Internecie, aby natknąć się na wyhodowaną cherimoję w doniczce.

• Przed wysiewem nasion pod powierzchnię podłoża torfowego wymagają one tzw. stratyfikacji, czyli przechowywania przez około 2 miesiące w chłodni, najlepiej w lodówce.

• Następnie nasiona wysiewa się w wilgotnym podłożu, a tacę na nasiona należy przykryć torebką mikrotenową, aby zapewnić przede wszystkim wystarczającą, stałą wilgotność.

• Miskę z nasionami ustawiamy w ciepłym miejscu (25-30°C) i utrzymujemy podłoże lekko wilgotne, uważając jednak, aby nie doszło do nadmiernego zwilżenia.

Jak uprawiać kwiaty wiśni

Młode rośliny można uprawiać w szklarni oraz w mieszkaniu, później latem także na zewnątrz, w miejscu o rozproszonym świetle, w półcieniu. Uważaj na słońce, które może uszkodzić lub całkowicie spalić młode rośliny.

Jesienią przenieś czerymoję z powrotem do domu lub do szklarni. Aby zimować pomyślnie, najbardziej odpowiednia temperatura wynosi około 11°C, ale zawsze poniżej 20°C. Nie nawozić wiśni zimą. Nastąpi częściowe zrzucanie liści i rośliny zaczną kwitnąć. W żadnym wypadku nie należy wystawiać roślin na działanie temperatur poniżej 0°C, nie są one mrozoodporne.

Kwiaty trzeba będzie zapylić pędzlem, gdyż rośliny nie potrafią się same zapylić, a owady wykonujące tę pracę w tropikach nie występują tutaj.

Drzewa wiśniowe zaczynają owocować dopiero w wieku 5-7 lat, czasem w większych centrach ogrodniczych można spotkać sadzonki szczepione. Rośliny można rozmnażać również przez sadzonki z ciętych gałęzi. Cięcie kształtujące przeprowadza się w okresie spoczynku.

Delikatne jagody wiśniowe

W Hiszpanii, niedaleko Malagi, można zobaczyć duże plantacje pełne cherimoi, ale owoce nie mają szans do nas dotrzeć. Mimo, że owoce zbierane są przed osiągnięciem pełnej dojrzałości, to jednak są one bardzo wrażliwe na obicia i uszkodzenia mechaniczne. Muszą zostać dostarczone do klienta w ciągu 24 godzin, w optymalnej temperaturze przechowywania około 10°C.

O tym, że owady rzeczywiście zasługują na naszą uwagę, potwierdził także organizator wystawy Domy dla Owadów na ostatnich targach Flora Olomouc. Pavlína Švecová z Czeskiego Stowarzyszenia Ogrodniczego wyróżnia niepozornych gości naszych ogrodów, takich jak

„Owady pomagają nam eliminować szkodniki, zwłaszcza jeśli chcemy ich uniknąć. Ludzie często nie zdają sobie też sprawy, że bez owadów zapylających nie mielibyśmy nawet dużych zbiorów.

Choć niektóre rośliny są samopylne – zapylają się same, większość drzew owocowych do zapylenia potrzebuje owadów. A tej roli nie spełniają wyłącznie pszczoły miodne.

Jak zbudować kryjówkę pożytecznych owadów?

W tym przypadku kreatywne pomysły i wyobraźnia. Zaletą domków dla owadów jest to, że nie potrzebujemy wiele, aby je zbudować. „Wystarczą sznurki, druty, łodygi trzciny, sucha trawa, szyszki, połamane patyki, stara pusta cegła, zgniły pień drzewa czy pusty mak. Do wiercenia otworów w drewnie wystarczy zwykła wiertarka – materiał budowlany prezentuje Ivan Dvořák, znawca owadów i szkodników. Na przykład na najniższych piętrach wkrótce osiedlają się szerszenie, a na najwyższych samotne pszczoły.

Owady powinny być bezpieczne

Inżynier Dvořák przestrzega jedynie przy konstrukcji, że tylne części takiego hotelu należy zawsze przykryć np. siatką. W przeciwnym razie Twój domek dla owadów może stać się „karmą” dla ptaków.

Budki dla owadów najlepiej wieszać na południowych ścianach, aby chronić je przed deszczem i wiatrem. Dziur nie czyścimy – niektóre gatunki rozwijają się przez cały rok.

Jakie korzyści przynoszą nam w ogrodzie?

mszyce obejmują gągołowce. Mile widziane są subtelne owady z przezroczystymi skrzydłami, głównie w fazie larwalnej. Oprócz mszyc taka larwa lubi gąsienice, larwy much, robaki, ryjkowce i inne małe szkodniki. Co ciekawe, nie zjada swojej ofiary bezpośrednio, lecz za pomocą żuchwy wpuszcza do niej soki trawienne, a następnie ją wysysa. Larwy niektórych gatunków gągołów przyczepiają do swoich ciał wyssane mszyce w celu ochrony przed wysychaniem na słońcu.

Autorka: Zuzana Schneidewind

Inne artykuły:

), w skrócie wiśnia, należy do starych europejskich drzew owocowych. Jest to najpotężniejszy typ żurawia z największymi owocami. Masywne drzewo liściaste dorasta do wysokości do piętnastu metrów, w lesie do trzydziestu metrów. Jest trwały i żyje kilkaset lat. Jedno dojrzałe drzewo może wydać nawet kilkaset kilogramów smacznych owoców. Ale drzewa nie wydają owoców co roku. Większe zbiory mają zatem miejsce zwykle raz na dwa do trzech lat.

W naszym kraju żuraw krzykliwy występuje głównie w Slovácku od Vizovická vrchoviny po Pálavské vrchy, można go spotkać także w Český středohoří. Mówi się, że w Strážnicku rosną największe na świecie jeżyny. a dwa razy w roku odbywają się tu Blackberry Festival (kwiecień) i Blackberry Defense (wrzesień).

PRZECZYTAJ TAKŻE:

Jak wyglądają wiśnie?

Jeżyna kwitnie wiosną białymi kwiatami, a jesienią podczas zbiorów obsypuje się owocami różnej wielkości, koloru i kształtu – malvici. Jeżyny przypominają małe jabłka lub gruszki i mają kolor od żółto-zielonego do pomarańczowo-czerwonego. W jednym owocu znajdują się zwykle dwa nasiona, podobnie jak nasiona jabłek. Jeżyny mają wielkość około 3 cm i wagę do około 18 g.

Jak smakuje jeżyna

We wrześniu wiśnie stopniowo opadają na ziemię. Smak świeżo opadłych jeżyn zwykle nie jest wcale przyjemny, jest gorzki i gorzki. Wiele zależy od etapu dojrzałości, w którym owoc spada z drzewa. Twarde, zielone owoce są prawie niejadalne.

Smak owoców jest słodko-kwaśny, gorzki ze względu na garbniki, gorzki do cierpkiego, dlatego owoce przeznaczone do bezpośredniego spożycia i konserwacji pozostawia się do zgnicia, to znaczy do momentu, aż staną się brązowe. Są wtedy przyjemnie słodkie, aromatyczne, soczyste.

Jak przetwarzać wiśnie

W pełni dojrzałe owoce można jeść bez dodatkowego przygotowania po odłożeniu. Robi się z nich kompoty, dżemy, syropy, likiery czy słynny sznaps oskerušovice. Jest to jeden z najcenniejszych i najdroższych destylatów, gdyż drzew owocowych jest stosunkowo niewiele, a jego przygotowanie jest bardzo pracochłonne.

Dojrzałe wiśnie w suszarce lub piekarniku z termoobiegiem, lekko uchylone. Nawet po wysuszeniu owoce jeżyny pozostają w środku lekko giętkie, ale po rozbiciu nie widać wolnego płynu. Suszone owoce posłużą jako baza do herbaty. Możemy je zmielić lub zmielić i wykorzystać do aromatyzowania potraw

Działanie ściągające

Owoce żurawiny są bogate w białka, witaminy (głównie A i C) oraz minerały, kwasy organiczne, pektyny i garbniki (garbniki). „Ich właściwości lecznicze wykorzystuje się głównie w medycynie ludowej – w czasie wojen napoleońskich wiśnie stosowano na problemy żołądkowe i jelitowe, suszone owoce głównie na biegunkę, świeże zaś odwrotnie, bo mają działanie przeczyszczające. wprowadzony przez zielarza Martina Kolára.

Wiśnie sprawdziły się także na reumatyzm i gorączkę, są dobrym lekarstwem na przeziębienia. „Macerowane przez noc (używamy 1 łyżeczkę trzy razy dziennie) są świetnym pomocnikiem w leczeniu przeziębień, przy problemach z trawieniem polecam zażywać nalewkę po 1 łyżeczce (czyli około 20 kropli) trzy razy dziennie przed posiłkami.” zielarz radzi.

Nalewka z jeżyn

Składniki

• w pełni dojrzałe jeżyny

• wódka, śliwowica lub inny sznaps owocowy

metoda

Rozgniecione wiśnie przełożyć do zamykanej szklanki, zgnieść i zalać alkoholem tak, aby zanurzyły się co najmniej 0,5 cm pod powierzchnią. Zamykamy i pozostawiamy do maceracji na około miesiąc, co drugi dzień potrząsając. Następnie przecedź przez grube sito, szmatkę lub filtr do kawy.

Używać

W przypadku problemów trawiennych stosujemy 20 kropli trzy razy dziennie przed posiłkami.

MOŻE BYĆ ZAINTERESOWANY:

Dżem jeżynowy

Składniki

• około 1 kg dojrzałych jeżyn

• skórka z 1 cytryny

• około 700 g cukru pudru

• 1 łyżeczka mielona

• 2 łyżki rumu

metoda

Dojrzałe, posiekane wiśnie umyj, pokrój i ugotuj w niewielkiej ilości wody na miąższ. Przecedzić mieszaninę przez drobne sito. Dodać cukier puder (gotowane wiśnie i cukier puder w proporcji 1:1), skórkę z cytryny i gotować przez 3 do 5 minut, ciągle mieszając. Dodaj skórkę z cytryny i rum. Gorący dżem wlej do podgrzanych szklanek, załóż pokrywkę i odstaw do ostygnięcia. Nadaje się do deserów, naleśników, lodów lub jako nadzienie do bułek.

Najlepsze są ręcznie robione dekoracje, które wyglądają na skomplikowane, ale można je wykonać przy minimalnym wysiłku i umiejętnościach. A jeśli w tworzenie zaangażujesz dzieci, zapewnisz zabawę całej rodzinie. Dlaczego nie jeden duszek, zrób co najmniej dwa!

Więcej doskonałych pomysłów na dekorację ogrodu bożonarodzeniowego i zimowego znajdziesz w filmie:

Zdobądź swoje z wyprzedzeniem

Do końcówki DIY potrzebne będą gałązki iglaste. W zależności od tego, ile duszków chcesz zrobić, zdobądź odpowiednią ilość. Mech też jest ważny, ale można też kupić płatki świeżego, zielonego mchu lub użyć tzw. mchu reniferowego. I trochę siwego porostu na brodę.

zamknąć

informacje

Möbelix / nieokreślony

zbliżenie

Siatka druciana do zrobienia duszka

Czego będziesz potrzebować

Oprócz mchu i porostów przygotuj siatkę drucianą (pracowaliśmy w wymiarach: 1x 45 x 25 cm i 1x 45 x 15 cm). Do tego zielony drut do wiązania, szczypce, pistolet do topienia, 2 ozdoby świąteczne dla 1 elfa, najlepiej wykonane z błyszczącego czerwonego plastiku. A jeśli chcesz, aby elf był widoczny nawet wieczorem lub nawet później, dodaj ciąg LED na baterie do użytku na zewnątrz.

Jak to zrobić

• Zalecamy zacząć od kliknięcia zdjęć w galerii zdjęć, które poprowadzą Cię przez wszystkie podstawowe kroki.
• W zależności od tego, ile radości stworzysz, potrzebujesz także siatki. Użyliśmy wymiarów patrz wyżej. Skręć wycięte kawałki siatki, w wyniku czego powinien powstać duży stożek (lub stożek) złożony z 2 części. Większy arkusz siatki tworzy główkę duszka wraz z szerszą częścią czapki. Dla pewności możesz połączyć skręconą siatkę drutem.
• Następnie włóż gałązki iglaste w „szkielet”, tak aby wiele z nich wystawało ponad „ciało” elfa. Gałązki w dolnej części konstrukcji przechodzą przez siatkę siatkową. Przymocuj także gałązki w siatce drutem.
• Teraz zacznij pokrywać siatkę mchem, łatwiej jest pracować z większymi kawałkami. Przymocuj także mech drutem. Jeśli masz dostępne tylko małe kawałki mchu, użyj pistoletu do topienia lub drutu.
• Zrób schludną szarą (srebrzystą) brodę porostową dla krasnoludka, po prostu ją uformuj i przyklej.
• Następnie wystarczy przymocować czerwone bombki. Jeden będzie przedstawiał nos, drugi pompon na końcu czapki.
• Jeśli jednak chcesz zobaczyć duszka nawet w ciemności, musisz owinąć jego czapkę lekkim łańcuszkiem.

Vřesovec, który z czasem zmienił kilka czeskich nazw. Jednak to wciąż to samo piękno, które upiększa ogród swoim kwitnieniem od stycznia do kwietnia. Jak uprawiać skórę wrzosową? Czego potrzebuje do pomyślnego wzrostu?

Wrzos skórny, znany również jako wrzos czerwony, wrzos mięsny lub wrzos ziołowy. Jest to wiecznie zielony krzew pochodzący z Europy. Dorasta do wysokości od 20 do 30 cm. Charakteryzuje się wyprostowanym wzrostem i bardzo zwartym wyglądem. Kwitnie nawet zimą, nawet pod śniegiem. Jest także najtrwalszym przedstawicielem rodzaju. Bez problemu znosi nasze zimy. Olśniewaj kwiatami dzwonkowymi w kolorach od białego przez różowy do rubinowej czerwieni. Ma ciemnozielone liście przypominające igły.

Warunki uprawy

Wrzos można uprawiać zarówno w pełnym słońcu, jak i w umiarkowanym półcieniu. Po prostu kwitniesz słabiej. Krzew ten korzysta z dobrze przepuszczalnej, bardziej kwaśnej gleby, raczej wilgotniejszego i słabszego nawadniania nawet w okresie zimowym. Jednak toleruje suszę. Jest to najbardziej odporny rodzaj wrzosu, który wytrzymuje mrozy dochodzące do ponad 25°C poniżej zera. Ale nadal lepiej chronić go na zimę osiką, zwłaszcza zimą bez pokrywy śnieżnej.

Zdjęcie: Pixabay

Mało wymagający wrzos

W odróżnieniu od innych gatunków dobrze znosi gleby lekko wapienne. Podłoże należy odwodnić, dodając piasek. Wrzos nie lubi przesuszenia, ale nie lubi też nadmiernego podlewania. Jeśli chodzi o sadzenie, najlepszą porą jest wiosna. Podczas sadzenia stosuje się klips w odległości 20–30 cm. To zależy od wielkości rośliny.

Latem, szczególnie w przypadku suszy, konieczne jest podlewanie. Jesienią i zimą nadmierne podlewanie jest bardziej szkodliwe. W dobrych warunkach wrzos wyrośnie na bogaty, bujny, wiecznie zielony dywan. Również w odróżnieniu od innych rodzajów wrzosów nie wymaga regularnego cięcia. Po kwitnieniu można go skrócić do połowy do jednej trzeciej długości. Nawożenie nie jest konieczne. Również wrzos zwykle nie cierpi na choroby i szkodniki.

Zdjęcie poglądowe: Pixabay

Korzenie orchidei mogą wiele powiedzieć o zdrowiu rośliny. Jeśli są miękkie i papkowate, to znak, że je nadmiernie podlewasz. Pomarszczone i pomarszczone korzenie wskazują na brak wody. Jasnozielone, świeże i chrupiące korzenie to znak, że Twoja orchidea cieszy się dobrym zdrowiem. Jeśli Twoja roślina je posiada, dobrze się o nią troszczysz i kontynuuj to.

Korzenie srebrne lub szare

Srebrno-szary kolor jest oznaką, że Twoja roślina jest spragniona. Musisz podlewać częściej niż dotychczas. Aby natychmiast zapewnić korzeniom nawilżenie, spróbuj namoczyć je w zlewie z wodą na około dwie minuty. Zanim włożysz storczyki z powrotem do doniczki, upewnij się, że nadmiar wody odpłynął. Nie zostawiaj rośliny w wodzie zbyt długo, ponieważ korzenie mogą zacząć gnić.

Zdjęcie: Pixabay

Orchidea ma białe korzenie

Białe korzenie odmiany Phalaenopsis mogą oznaczać brak chlorofilu. Ten ostatni powstaje tylko wtedy, gdy korzenie są wystawione na działanie światła. Dlatego dobrym pomysłem jest uprawa roślin doniczkowych w przezroczystych doniczkach, aby miały odpowiednią ilość światła. Nie ma nic złego w tym, że część korzeni wystaje z pojemnika. Umieść także storczyki w miejscu, w którym jest wystarczająco dużo światła, ale nie ma bezpośredniego światła słonecznego.

Brązowe korzenie o papkowatej konsystencji

To znak, że Twoja roślina ma więcej wody, niż faktycznie potrzebuje. Wśród błędów popełnianych przez hodowców ten jest najczęstszy. Przed kolejnym podlewaniem poczekaj, aż korzenie wyschną. W przyszłości podlewaj je w ten sposób – zawsze, gdy wyschną. Jeśli wydaje się, że korzenie nie chcą wyschnąć, poczekaj, aż orchidea zakończy kwitnienie, a następnie przesadź ją na nowe podłoże. Skorzystaj z okazji, aby usunąć niezdrowe korzenie. Narzędzie (nożyczki) musi być sterylne.

Problemy ze storczykami i podlewaniem

W przypadku storczyków podlewanie jest specyficzne tym, że podłoże jest zbyt cienkie, przez co szybko przepływa przez doniczkę, nie czerpiąc z tego korzyści przez roślinę. Dlatego podlewamy mocząc roślinę w doniczce (z otworami na dnie) w wodzie przez około 15 minut. Robimy to raz w tygodniu lub w razie potrzeby. Inną opcją jest podlewanie orchidei kostką lodu. W takim przypadku należy umieścić kostkę lodu na podłożu. W miarę stopniowego rozpuszczania orchidea pobierze dokładnie tyle, ile potrzebuje.

Źródła informacji:

https://www.justaddiceorchids.com/orchid-care-blog/orchid-root-health-4-tips-you-need-to-know

https://www.maxandmilesplants.com/blog/is-my-orchid-underwatered-how-to-treat-dry-orchid-roots

Zdjęcie: Pixabay

Hiacynt, cenny kwiat pełen zapachu, to jeden z najbardziej lubianych wiosennych kwiatów. Hiacynty mogą występować w wielu kolorach i pachnących odcieniach, które rozjaśnią każdy ogród, a także można je uprawiać w donicach lub doniczkach.

Hiacynt to jeden z najpiękniejszych wiosennych kwiatów, trochę wymagający i łatwy w uprawie dla początkujących. Jego naukowa nazwa to Hyacinthus orientalis, co mówi nam, że pochodzi z ciepłych krajów śródziemnomorskich. Kwiat ma swoją nazwę od starożytnej greckiej legendy o życiu wielkiego boga Apolla, boga Słońca.

Legenda o hiacyntach, cennych kwiatach wiosny

Hiacynt lub Hyakinthus był jednym z kochanków boga Słońca, bardzo kochanym i chronionym przez Apolla. Legenda głosi, że Apollo często schodził na ziemię, aby spędzić czas ze swoim ulubionym protegowanym, od którego uczył wielu rzeczy z tajników sztuki i sportu.

Pewnego dnia, gdy obaj ćwiczyli rzucanie dyskiem, Hyakinthus popełnił fatalny błąd i dysk odbił się rykoszetem w jego klatkę piersiową, zabijając go. Bóg Apollo nie miał szans go uratować.

Uważa się nawet, że Zefir, jeden z bogów wiatrów, w sposób niezauważony władał dyskiem, by zabić Hyakinthusa, o którego był szczególnie zazdrosny.

Z krwi młodzieńca wyrosły ciemnoniebieskie kwiaty o przenikliwej woni, które Apollo rozrzucił po całym lesie.

Metaforycznie hiacynt kojarzy się z delikatnymi kwiatami, które żyją tylko wiosną i więdną pod wpływem gorącego letniego słońca.

Dzikie hiacynty mają kolor niebieski i w starożytnej Grecji często wykorzystywano je na weselach. Młode panny młode wychodzące za mąż wiosną wykorzystywały do ​​swoich bukietów pachnące hiacynty.

Jak uprawiać hiacynt

Hiacynt jest częścią rodziny, która obejmuje również lilie, tulipany, żonkile i. Jest to wyjątkowy kwiat, który często jest wręczany w marcu jako prezent ze względu na swój zapach i różnorodne kolory.

Różne hybrydy hiacyntowe mogą mieć kolory biały, kremowy, żółty, niebieski, fioletowy, fioletowy, różowy, karmazynowo-czerwony. Niektóre mogą mieć dwukolorowe płatki. Istnieją odmiany hiacyntów o prostych kwiatach, takich jak dzwonki, inne mają kwiaty wiechowe z wieloma płatkami.

Jest rośliną światłolubną i kochającą słońce, preferuje gleby lekko wilgotne, jednak nie wytrzymuje temperatur wyższych niż 12-15 stopni Celsjusza. Ciepło przyczynia się do więdnięcia kwiatów i liści znacznie szybciej.

Cebule hiacyntów należy sadzić jesienią, w miesiącach wrzesień-październik, aby cieszyć się kwiatami wiosną, w marcu lub kwietniu. Cebule można sadzić zarówno w ogrodzie, jak i w doniczkach, na balkonie, ale z pewnymi różnicami.

Jak sadzić cebulki hiacyntów w ogrodzie

Wybierz słoneczne i osłonięte miejsce w ogrodzie, obok domu, w cieniu małych drzewek owocowych, obok róż lub przy chodniku.

Dobrze wykop ziemię i dodaj zadziory, aby była jak najbardziej przepuszczalna, ponieważ cebule hiacyntów nie tolerują stojącej wody w glebie i mogą gnić przez zimę.

Cebule sadzimy na głębokość 7-8 cm w odległości 10 cm. Dobrze przykryj ziemią i ściółką lub martwymi liśćmi, aby chronić je przed mrozem.

Podlewaj wiosną tylko wtedy, gdy po pojawieniu się pąków kwiatowych w ogóle nie pada deszcz.

Zaleca się wyjmowanie cebul raz na 4 lata w celu ich oczyszczenia i posortowania oraz oddzielenia cebul małych od cebul matecznych. Mniejsze cebule można uprawiać oddzielnie, w odstępach, zasilać stymulatorami wzrostu, aby po dwóch latach wytworzyły się kwiaty.

Jak sadzić cebulki hiacyntów w doniczkach

Kup dobrze przepuszczalne podłoże dla roślin doniczkowych, wzbogacone dziewanny i kompostem. Wybierz doniczki okrągłe o wielkości 6-10 cm lub donice.

Napełnij doniczki lub doniczki ziemią do połowy, dodaj kilka łyżek piasku i dobrze wymieszaj. Następnie umieść cebule czubkiem do góry, w miejscu, w którym roślina wykiełkuje. Dodaj ziemię nad cebulami, tak aby górna część pozostała odkryta.

Podlewaj cebule bardzo małą ilością wody i trzymaj doniczki na jasnym, ale chłodnym balkonie. Twoje hiacynty zakwitną już w lutym, jeśli będą cieszyć się światłem i słońcem.

Niezbędne podłoże dla hiacyntów

Gleba pod hiacynty musi być dobrze wykopana, rozwiercona, zmieszana z piaskiem i perlitem, dziewanny i kompostu. Cebule potrzebują dużo składników odżywczych, aby rosnąć i wytwarzać duże kwiaty.

Rośliny tolerują także gleby bardziej gliniaste lub wapienne, jeśli zostaną wzbogacone kompostem.

Jak często podlewać hiacynty

Cebule mogą łatwo gnić, jeśli trzymane są na glebach stale wilgotnych, z których trudno jest odprowadzić wodę deszczową.

Hiacynty wodne uprawiają umiarkowanie, tylko w dzień, gdy jest słonecznie i gdy temperatura przekracza 12-15 stopni Celsjusza.

Hiacynty podlewamy w doniczkach częściej, pod warunkiem, że gleba jest lekko wilgotna.

Jak dbać o hiacynty doniczkowe

Hiacynty doniczkowe są wyjątkowym prezentem, zwłaszcza że można je przechowywać dłużej niż cięte.

Jeśli kupisz hiacynt doniczkowy, trzymaj roślinę w świetle, aby mogła cieszyć się słońcem, w pobliżu okna lub na balkonie.

Podlewaj umiarkowanie, raz na 3-4 dni. Potrzebna jest tylko woda, bez nawozów.

Po wyschnięciu kwiatu odcina się łodygę, ale liście pozostawia się do uschnięcia na kolejne 2-3 tygodnie, ponieważ będą one odżywiać cebulkę.

Następnie we wrześniu cebulę można posadzić w ogrodzie.

Jak przedłużyć kwitnienie hiacyntów

Temperatura ma ogromne znaczenie, aby bukiet hiacyntów zachował się dłużej. Trzymaj kwiaty w doniczce na balkonie lub przy oknie, gdzie jest chłodno. Nie mogą znieść ciepła z grzejnika.

Codziennie zmieniaj wodę, aby zawsze była świeża, ponieważ łodygi hiacyntów zawierają trujący sok, który szybko się psuje.

Za każdym razem dodaj szczyptę cukru, a hiacynty mogą kwitnąć przez prawie tydzień.

Ciekawostki o hiacyntach

Hiacynty to toksyczne rośliny! Należy uważać, aby zwierzęta i małe dzieci nie zjadły cebul ani kwiatów.

Hiacynty pochodzą ze wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego, Turcji i Bliskiego Wschodu, podobnie jak tulipany.

Każdy kolor hiacyntu ma również wyraźny zapach, który można zapamiętać, jeśli wyhodujesz kilka odmian o różnych kolorach. Najbardziej pachnące są hiacynty białe i niebieskie.

Rozmnażanie cebul hiacyntowych zostało odkryte przypadkowo w Holandii dzięki szczurom. Hodowca próbujący uzyskać odmiany o większych kwiatach zauważył, że cebulki szczurów czerwonych wytwarzają nowe cebulki, które rosną w tym samym czasie co cebula rodzicielska. W ten sposób odkryto jedną z najdziwniejszych technik rozmnażania wykorzystującą wyłącznie podstawę cebul.

W tajemnym języku kwiatów hiacynty reprezentują zabawę lub sport. Niebieskie hiacynty reprezentują szczerość.

W miarę więdnięcia kwiatów zapach hiacyntów staje się bardziej toksyczny i może być niebezpieczny dla osób śpiących w ciemnym pokoju, w pobliżu których znajduje się wiele hiacyntów.

Olejek eteryczny z hiacyntu może leczyć egzemę i mniej poważne choroby skóry.

Bardzo przydatny w ogrodzie warzywnym, ale trzeba też uważać, jak go używać

Decyduje się na to coraz więcej osób odejść od rolnictwa i rolnictwa przemysłowego i, idealny do domowej produkcji zdrowe i na pewno smaczniejsze jajka.

Te dwa światy, jakkolwiek różne mogą się wydawać, można jednak zjednoczyć, zamykając ważny cykl i przynosząc zrównoważony rozwój i recykling również w tym sektorze. W rzeczywistości jest wielu, którzy ignorują potencjał obornik kurzy jako nawóz, potencjał, który należy jednak wykorzystać ostrożnie, ponieważ niewłaściwe użycie może spowodować więcej szkód niż korzyści. Jednakże ponowne wykorzystanie tego zasobu powinno być: dla każdego konieczne posiadać kurnik, także ze względu na oszczędności ekonomiczne.

Od odpadów do cennych zasobów: Obornik w Twoim ogrodzie zdziała cuda, jeśli zostanie dobrze wykorzystany!

Obornik wytwarzany przez kurczęta nazywamy obornikiemsprzedawany także w sklepach, często w formie pelletu, przydatny do nawożenia ogródków warzywnych. Produkt ten kryje w sobie korzyści znacznie przewyższające inne obligacjeo stężeniach pierwiastków przydatnych dla gleby nawet 10 razy wyższych od tych, ale należy zachować ostrożność, ponieważ jego nieprawidłowe użycie może nawet spalić sadzonki.

Kiedy mówimy o oborniku, w rzeczywistości mówimy o oborniku kurzym, który jest już dobrze przyprawiony i dlatego nadaje się do wykorzystania dla naszych roślin. , trzy z najbardziej podstawowych pierwiastków dla naszych roślin. Gdy nie jest wystarczająco dojrzałe, znajduje się w nim również spora ilość kwasu moczowego, substancji, która może spalić nasze sadzonki.

Ponowne wykorzystanie obornika w ogrodzie oznacza jednak nie tylko powrót do tradycji, ale także sposób na inteligentny sposób recyklingu tego produktu ubocznego, oszczędność kosztów zakupu nawozów. Jedyne, co będziemy musieli zrobić, to ulepszyć ten produkt, zebrać go i pozwolić mu dojrzeć i wyschnąć przez kilka miesięcy, zanim wprowadzimy go do naszego ogrodu.

Pollina to nawóz z kurczaka, doskonały do ​​nawożenia ogrodu warzywnego

Korzystając z tego zasobu, będzie to również możliwe pewni tego, co podarujemy naszym roślinomfaktycznie ten nawóz w odróżnieniu od tego produkowanego przemysłowo i prawdopodobnie pochodzi z upraw intensywnych, z pewnością nie będzie zawierał śladów antybiotyków, które umieszczone w glebie i tak przedostałyby się do naszego organizmu w postaci warzyw i owoców własnej produkcji.

W kontekście, w którym zrównoważony rozwój jest słowem kluczowym w każdym sektorze, ponowne wykorzystanie obornika może zatem coś zmienić i zamknąć ważny krąg zarówno pod względem jakości naszych produktów, jak i recyklingu odpadów. Dlatego skorzystanie z tej okazji może być tylko właściwym wyborem, a kiedy już samodzielnie wyprodukujesz nawóz, wystarczy, że rozprowadzisz go w ogrodzie i będziesz mógł cieszyć się wspaniałymi wynikami, jakie uzyskasz dzięki temu niezwykle ekonomicznemu, a przede wszystkim produkt ekologiczny.