Dobrzy rodzice kochają swoje dzieci. Czy to uczucie jest zawsze wzajemne?

Zdarza się, że dziecko tak naprawdę nie ufa mamie i tacie.

Ale w większości przypadków chłopcy i dziewczęta po prostu uwielbiają swoich rodziców. Po prostu nie pokazują tego bezpośrednio.

Jak zrozumieć, że dziecko Cię kocha, ale nie mówi o tym i nie chce się przytulać? Istnieje kilka znaków pośrednich.

Dziecko szuka komfortu

Jeżeli dziecko staje przed problemem, zwróci się przede wszystkim do osoby, której ufa.

Czy przy najmniejszej trudności Twoje dziecko natychmiast do Ciebie biegnie? To dobry znak: twój syn lub córka wyraźnie cię kocha.

Dziecko powtarza za rodzicami

Czy Twoje dziecko próbuje naśladować Twój chód i powtarza Twoje „ulubione” pasożytnicze słowa?

Nie bądź zły! Dziecko najprawdopodobniej wcale cię nie naśladuje.

Najwyraźniej dziecko chce być takie samo jak jego ukochany rodzic.

Dziecko zaprasza Cię do wzięcia udziału w grze

Czy dziewczyna chce, żebyś bawił się z nią lalkami? Czy twój chłopak ciągle przynosi swoje samochody do twojego pokoju?

W żadnym wypadku nie odmawiaj dziecku! Koniecznie weź udział w zabawach dla dzieci.

I ciesz się: okazuje się, że Twoje dziecko Ci ufa i wykazuje chęć „zanurzenia” Cię w swój własny świat.

Wiele współczesnych dzieci jest bardziej wrażliwych na deficyty uwagi, ponieważ oboje rodzice są w większości przypadków zajęci pracą i karierą.

Dziadkowie rzadko mieszkają z wnukami, co tylko pogłębia problem.

W rezultacie dzieci mogą naprawdę doświadczyć braku uwagi, miłości i troski ze strony bliskich.

Po jakich znakach można to zrozumieć?

Niewłaściwe zachowanie w szkole i miejscach publicznych

Dzieci wierzą, że negatywna uwaga dorosłych (rozmowy edukacyjne, wyrzuty itp.) będzie znacznie lepsza niż obojętność.

Dlatego w miejscach publicznych celowo zachowują się źle, twierdzą eksperci. Jeśli chcesz rozwiązać ten problem, musisz porozmawiać nie tylko o normach zachowania i kulturze, ale także spędzić z dzieckiem znacznie więcej czasu.

Mówią, że gdy tylko zaczniesz zwracać uwagę na dzieci, problem złego zachowania powinien stać się przeszłością.

Częste choroby

Niektóre dzieci mają zły stan zdrowia, dlatego często chorują. W takim przypadku wystarczy posłuchać zaleceń lekarzy i postępować zgodnie z nimi.

Ale dziecko, któremu brakuje uwagi, zaczyna udawać chorobę. Rzeczywiście w tym przypadku mama i tata „tańczą” obok siebie, martwią się i okazują swoją miłość.

Dzieci mogą udawać chore, gdy nie chcą chodzić do szkoły – takie zachowanie jest niestety dość powszechne.

Ale nie zawsze mają problemy zdrowotne.

Ale to nie znaczy, że musisz krzyczeć na dziecko lub karać go za złe zachowanie – może to tylko pogorszyć problem.

Zobaczmy, jakie powody psychologowie uważają za symulację.

4 powody, dla których dzieci udają chorobę

Oto powody:

1. Strach. Być może dziecko po prostu boi się środowiska społecznego, które kształtuje się w szkole lub przedszkolu.
2. Zastraszanie. Dziecko może doświadczyć znęcania się lub znęcania się, co również powoduje strach.
3. Negatywne doświadczenia. Być może stresują go niepowodzenia w szkole, a nawet konflikty z nauczycielami lub kolegami z klasy.
4. Zwykłe zmęczenie lub chęć spędzenia większej ilości czasu z rodzicami. Czasami dziecko po prostu jest zmęczone ciągłą pracą w szkole i brakiem czasu, który może spędzić z rodzicami.

Jednym z powodów kłamstw dzieci jest strach przed negatywną reakcją rodziców.

Dziecko, które popełniło błąd, myśli, że mama i tata zaczną na niego krzyczeć i wymyślą jakąś karę.

Dlatego dziecko nie chce się przyznać, że stłukło wazon lub dostało złą ocenę.

Jak przekonać dziecko, żeby przestało kłamać? Wystarczy właściwie reagować na błędy dzieci.

Rady dla rodziców

Czy widziałeś, że dziecko zrobiło coś złego? Nie krzycz na niego ani nie karz go w żadnych okolicznościach.

I porzuć oskarżenia. Nie mów takich zwrotów: „Rozbiłeś wazon!”, „Rozsypałeś cukier!”, „Zepsułeś telefon!”

W przeciwnym razie prawdopodobnie usłyszysz od swojego dziecka: „To nie ja!”

Jednak nadal musisz zwrócić uwagę na problem. Po prostu nie musisz skupiać się na tym, że czynność wykonało dziecko.

Musisz powiedzieć: „Widzę rozbity wazon / rozsypany cukier / zepsuty telefon”. Jeśli masz problemy z nauką, musisz zadać sobie pytanie: „Dostałeś złą ocenę?”

Następnie poproś dziecko, aby poprawiło sytuację.

Jeśli będziesz komunikować się z dzieckiem w ten sposób, nie poczuje się ono zranione. Dziecko nie będzie miało poczucia, że ​​jest obwiniane i otrzyma wsparcie ze strony rodziców. Oznacza to, że strach przed karą zniknie.

W ten sposób chłopiec lub dziewczynka przestanie kłamać i nie będzie bać się przyznać mamie i tacie do popełnionych błędów.

Współczesne dzieci mogą wydawać się mądrzejsze i bardziej rozwinięte dzięki aktywnemu korzystaniu z gadżetów i sieci społecznościowych.

Jednak wszystkie cuda współczesnej technologii nie zastąpią edukacji rodziców.

Dlatego ważne jest, aby w procesie edukacji zaszczepiać niezbędne umiejętności, a także właściwe wartości.

Na jakie 3 punkty szczególnie warto zwrócić uwagę?

Czytanie książek zawsze pozostanie wskaźnikiem inteligentnej osoby

Wiele osób wierzy, że słuchanie książki lub oglądanie filmu dokumentalnego ma takie same pozytywne skutki, jak czytanie książki.

To złudzenie.

Podczas czytania pracuje wiele części mózgu, dzięki czemu człowiek staje się mądrzejszy. Dlatego warto oswajać dziecko z książkami, jeśli chcemy, aby jego życie było godne.

Pod żadnym pozorem nie należy ufać nieznajomym.

Nawet dorośli nie zawsze mogą sobie z tym poradzić, ufając pozbawionym skrupułów osobom. Dzieci nie mają żadnego doświadczenia społecznego.

Dlatego ze względów bezpieczeństwa zaleca się nauczenie dziecka, aby nie ufało obcym osobom. Pomoże to chronić dzieci przed osobami, które mogą je skrzywdzić.

Dobre nawyki są kluczem do sukcesu w życiu

Jeśli przeanalizujesz większość swoich znajomych, będziesz w stanie zobaczyć, jak ważną rolę odgrywają nawyki. Ludzie, którzy odnoszą sukcesy pod każdym względem, wybierają aktywne życie pełne jasnych emocji.

Ty również nie jest za późno, aby ponownie rozważyć swoje podejście.

Zacznij się dobrze odżywiać, uprawiaj sport, uczęszczaj na wydarzenia kulturalne, czytaj książki, nie ignoruj ​​działalności charytatywnej. Jeśli staniesz się idealnym przykładem dla swojego dziecka, stanie się ono godną osobą.

Dzieci nie zawsze wykazują idealne zachowanie.

Czasami chłopcy i dziewczęta hałasują, są kapryśni, wpadają w złość i odmawiają posłuszeństwa.

W takich sytuacjach rodzice mają trudności. Zwłaszcza jeśli dziecko zachowuje się źle w miejscach publicznych.

Jak uspokoić dziecko? Wydawałoby się, że są tylko dwie możliwości: zacząć karcić dziecko lub obiecać mu ukarać.

Nie są to jednak najlepsze metody. Pożądane jest, aby wynik został osiągnięty bez gróźb i presji psychologicznej.

Na szczęście jest jedno ratujące zdanie: jeśli rodzice to powiedzą, dziecko natychmiast zacznie zachowywać się lepiej.

O jakim wyrażeniu mówimy?

Musisz powiedzieć dziecku: „Przemyślmy swoje zachowanie!”

To sformułowanie jest dobre z kilku powodów. Po pierwsze, dziecko od razu rozumie, że robi coś złego. Dzieciak dochodzi do wniosku, że sytuację należy naprawić.

Po drugie, dziecko zdaje sobie sprawę z błędu, nie biorąc sobie do serca tego, co się dzieje. W końcu nikt nie karci ani nie zawstydza dziecka.

Po trzecie, rodzice okazują chęć pomocy synowi lub córce, oferując wspólne działanie.

Niektórzy rodzice z góry mają negatywny stosunek do gier komputerowych: dorośli uważają, że jest to w najlepszym przypadku bezużyteczna strata czasu.

Ponadto taka rozrywka ma nie do końca pozytywną reputację.

Czasami pojawiają się informacje, że ta forma wypoczynku nie wyzwala w dziecku najlepszych cech. Jednak nie zawsze warto się martwić. Czasami gry mogą mieć efekt edukacyjny i poprawiać niektóre funkcje poznawcze.

Kiedy nie należy pozwalać dziecku na zabawę?

To zajmuje dużo czasu

Nawet jeśli weźmie się pod uwagę edukacyjny aspekt gier komputerowych, nie warto poświęcać im dużej ilości czasu.

Jest to szkodliwe dla nauki, sportu i zajęć pozalekcyjnych. Zauważają również, że nie ma to najlepszego wpływu na postawę i wzrok.

Gra nie jest dostosowana do wieku dziecka

Nie bez powodu na pakiety gier nałożone są ograniczenia wiekowe. Jeśli nie chcesz, aby Twoje dzieci spotkały się z rzeczami nieodpowiednimi dla ich wieku, nie kupuj gier „dla dorosłych”.

Możesz także przeczytać recenzje na temat tej gry, a nawet obejrzeć recenzję, jeśli masz wątpliwości.

Nie najlepsza społeczność

Jeśli mówimy o grach online lub z rozwiniętą społecznością, należy zwrócić uwagę na komunikację dziecka. Nawet w grach dzieci mogą znaleźć towarzyszy, których raczej nie zaakceptujesz.

A tacy ludzie mogą nie mieć najbardziej pozytywnego wpływu na dziecko.

Wielu rodziców zawsze sprawdza, jak ich dziecko odrobiło szkolne zadania domowe.

Bez takiej kontroli trudno się obejść, zwłaszcza jeśli chodzi o uczniów szkół podstawowych.

Jednak niektóre mamy i ojcowie popełniają poważne błędy.

Często skupiają się wyłącznie na błędach popełnionych przez dziecko. Ale trzeba też zwracać uwagę na poprawnie wykonane zadania.

Lifehack do sprawdzania lekcji

Chcesz dowiedzieć się, czy Twoje dziecko poradziło sobie z zadaniami pisemnymi z języka i matematyki?

Weź nie tylko czerwony, ale także zielony długopis.

Innymi słowy, nie tylko poprawiaj błędy, ale także zaznaczaj poprawnie wykonane zadania.

Rozsądne może być całkowite zaprzestanie używania czerwonego długopisu. W tym przypadku nacisk zostanie położony na pozytyw, a nie na negatyw.

Dziecko prawdopodobnie będzie szczęśliwe. Nie będzie już postrzegał sprawdzania zadań domowych jako procesu, któremu towarzyszy jedynie krytyka. Odrabianie zadań domowych zamieni się w ekscytującą zabawę dla Twojego dziecka.

Oczywiście triku na zielone pióro można użyć tylko podczas sprawdzania wersji roboczej.

Nawet dorosłym trudno jest pozostać bez przyjaciół, ponieważ komunikacja jest dla nas ważnym elementem satysfakcjonującego życia.

Jeszcze ważniejsze jest, aby dziecko nawiązywało przyjaźnie.

Samotnej osobie znacznie trudniej jest poradzić sobie z presją w grupie dziecięcej. Poza tym przy braku przyjaciół trudno będzie normalnie spędzać czas, bawić się i komunikować.

Dlaczego dziecko nie ma przyjaciół?

Duże różnice społeczne

Dzieci czasami bardzo aktywnie reagują na różnice finansowe i mogą nie przyjąć dziecka z mniej zamożnej rodziny. Ta sytuacja jest trudna do rozwiązania.

Być może warto znaleźć dla swojego dziecka placówkę edukacyjną, w której wszyscy będą mieli mniej więcej takie same możliwości finansowe.

Bracia lub siostry

Czasami dzieci mogą otrzymać niezbędną komunikację w rodzinie. Jeśli rodzeństwo ma ciepłe relacje, może nie chcieć nawiązywać przyjaźni poza rodziną.

W takim przypadku ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że jest to przydatny trening jego umiejętności społecznych.

Ładowanie

Jeśli dziecko ma zaplanowaną prawie każdą minutę, może po prostu nie zostać mu czas na przyjaciół i spędzanie z nim wolnego czasu. Dlatego ważne jest, aby stworzyć odpowiedni harmonogram dla dzieci.

Dodatkowa edukacja i zajęcia są oczywiście ważne, ale dziecko powinno mieć też życie osobiste – mówią.

Cechy charakteru

Nie wszyscy ludzie są z natury towarzyscy. Niektóre dzieci czują się bardziej komfortowo spędzając czas samotnie. W takiej sytuacji warto rozważyć współpracę z psychologiem.

Chociaż z biegiem czasu takie dzieci nadal znajdą sposób na nawiązanie komunikacji z innymi ludźmi, a nawet znalezienie przyjaciół. Po prostu nie są gotowi spędzać czasu ze wszystkimi: najczęściej wybierają jednego przyjaciela.

Dla wielu rodziców spacery z dziećmi stają się prawdziwym wyzwaniem.

Niektóre dzieci nie mają ochoty na ciągłą kontrolę i starają się wyrwać z ich rąk.

Jest to całkiem zrozumiałe: aktywne dziecko chce biegać, skakać, zbliżać się do pewnych obiektów, ale matka nie daje takiej możliwości.

W niektórych przypadkach nadmierna aktywność stanowi zagrożenie dla dziecka. Na przykład podczas przechodzenia przez jezdnię.

Na szczęście jest jeden mały trik, który pomoże dziecku pozostać blisko mamy przez cały spacer.

Co mama powinna powiedzieć?

Rodzic powinien udawać, że boi się samotnie przejść przez ulicę lub zgubić się w tłumie.

Należy zwrócić się do dziecka z następującą prośbą: „Chroń mnie, proszę! Trzymaj mnie mocno za rękę, bo inaczej się przestraszę!”

Słysząc to, dziecko samo będzie chciało pozostać blisko matki. A raczej będzie zabiegał o to, aby rodzic pozostał blisko niego.

Ponadto dziecko będzie naprawdę szczęśliwe, ponieważ „chroni” bliską mu osobę.

A dla mamy spacer z dzieckiem nie będzie już kojarzony ze stresem.