Dziecięce zachcianki coraz częściej pojawiają się u dzieci już od najmłodszych lat. Czasami kaprysy pojawiają się u spokojnych dzieci lub dzieci zaczynają być kapryśne z jakiegokolwiek powodu.

Im dziecko starsze, tym trudniej rodzicom sobie z nim poradzić: nie kupili mu czekolady, samochodu, albo po prostu nie pozwolili mu jeździć na huśtawce.

Jeśli nie rozumiesz powodów kaprysów, dziecko będzie stale osiągać pożądany rezultat za pomocą krzyków i płaczu.

Kaprysy dziecka są bezpośrednio związane z jego podłożem psychofizycznym i emocjonalnym, a także cechami związanymi z wiekiem.

Najbardziej podatne na zachcianki są dzieci w wieku przedszkolnym. Dzieci do drugiego roku życia mają zachcianki, ale dzieje się tak z powodu przepracowania i niewłaściwej rutyny. Tutaj łatwo rozwiązać problem – dostosuj swoje wzorce snu i czuwania.

Od 2 do 5 lat kapryśny stan dziecka objawia się częściej. Dziecko stara się wyrazić swoje niezadowolenie i chęć wymuszenia na rodzicach spełnienia ich żądań.

Ważne jest, aby nie wywierać na dziecko presji autorytetem rodziców. Takie zachowanie przyczyni się do rozwoju negatywnej postawy ze strony dziecka.

Najwłaściwszą decyzją byłoby podjęcie dialogu z dzieckiem – porozmawiaj spokojnie i wszystko sobie wyjaśnij. Po 5 latach kaprysy dzieci stały się już nawykiem osiągania wszystkiego za pomocą histerii, płaczu i krzyku, których rodzice nie byli w stanie pokonać w niemowlęctwie.

Wielu rodziców z powodu braku doświadczenia i wieku nie wie, jak właściwie postępować z kaprysami, zaczyna okazywać negatywne emocje i wyładowywać je na swoich dzieciach. To nie jest właściwe.

Ważne jest, aby zareagować spokojnie na sytuację i uzbroić się w cierpliwość. Kiedy zaczynają się kaprysy, musisz uspokoić dziecko, przytulić je i powiedzieć, jak bardzo je kochasz. Nie możesz krzyczeć, bo dziecko zacznie jeszcze bardziej płakać.

Trzeba rozmawiać z dzieckiem i jak najczęściej wyjaśniać, jak prawidłowo zachować się w sklepie, w towarzystwie ludzi. Nie należy zwracać uwagi na nieznajomych, którzy komentują lub próbują dowiedzieć się przyczyny kaprysów dziecka.

Warto wyznaczyć jasne granice słowu „nie” i przestrzegać obiecanych zakazów nawet wtedy, gdy jest nam bardzo przykro z powodu dziecka i chcemy, aby jak najszybciej przestało krzyczeć.

Możesz skierować na coś uwagę dziecka lub spróbować dojść z dzieckiem do porozumienia, na przykład pozbawić go oglądania kreskówek.

Staraj się unikać i zapobiegać dziecięcym kaprysom – pomoże to zachować nie tylko nerwy, ale także zdrowie psychofizyczne dziecka!