Jesienne parki i ogrody najczęściej zdobią złote liście i owoce we wszystkich odcieniach czerwieni i pomarańczy. Jeśli jednak wolisz delikatne odcienie od jasnych, jaskrawych, uprawiaj oleandry, nagietki lub malwy.
Któż nie zna białych marmurowych kulek, które dzieci uwielbiają deptać na chodnikach, wracając ze szkoły do domu. W tamtym czasie nawet nie myśleliśmy o tym poza rozrywką. Są niejadalne lub lekko trujące dla ludzi.
Nawet inne owoce, które dziś sobie wyobrazimy, nie nadają się do spożycia, ale możemy sprawić, że będą piękne.
Symphoricarpos albus (Symphoricarpos albus)
Masywny krzew liściasty, często sadzony w parkach i ogrodach ze względu na swoją absolutną bezpretensjonalność. Kwitnie niepozornymi biało-różowymi kwiatami od czerwca do sierpnia. Dopiero wraz z nadejściem jesieni, kiedy pamięć pendrive’a zasypuje się zalewem białych kulek, jego piękno ujawnia się.
Symphoricarpos orbiculatus
Podobnie jak jej bardziej znany krewny, rozchodnik biały, rozchodnik czerwony jest w pełni mrozoodporny i mało wymagający dla gleby i nawadniania. Kwitnie nieco wcześniej, od kwietnia do maja, a jesienią dekoruje się owocami w szerokiej gamie odcieni od różu po bordo.
Callicarpa bodinieri (Callicarpa bodinieri)
. Kwitnie dopiero w lipcu i sierpniu, kwiatami stosunkowo niepozornymi, które wraz z nadejściem jesieni zamieniają się w jasnoróżowe owoce. Dzwonek jest delikatniejszy, dlatego młode rośliny wymagają schronienia na zimę.
Gaulteria mucronata
Mniejszy krzew z rodziny wrzosowatych uprawia się tu najczęściej jako jesienno-zimową roślinę pudełkową, ale można go także posadzić na skraju rabaty wieloletniej lub w ogródku skalnym. Jednak livaveka najlepiej poradzi sobie w .
Kwitnie od maja do czerwca, a jesienią zaczyna dekorować się większymi, różowymi lub białymi jagodami. Jej krewny.
