W naszej przyrodzie można spotkać także wieloletnie kokoříky, gdzie rosną trzy rodzime gatunki. Polygonatum multiflorum występuje najczęściej w jasnych lasach liściastych, głównie na obrzeżach borów dębowych i bukowych, ale także w zaroślach. Kokořík jest niezawodnym wskaźnikiem jakości gleby i rośnie od nizin aż po podgórze.

Łodygi z białymi rurkowatymi kwiatami z zielonymi krawędziami dorastają do wysokości 25-75 centymetrów. Kolejnym naszym krajowym gatunkiem jest słodko pachnące drzewo kokosowe (Polygonatum odoratum), które jest krótsze i dorasta jedynie do wysokości około 20-40 centymetrów. Po kwitnieniu kokoříki tworzą ozdobne, mięsiste owoce, matowe jagody o niebiesko-czarnym kolorze. Uważaj, jagody wyglądają kusząco, ale zawierają trujące substancje.

Na terenach pagórkowatych rośnie także chłodniejszy wrzos (Polygonatum verticillatum), najczęściej w lasach świerkowych i bukowych.

W ogrodzie można uprawiać także gatunki obce, na przykład drzewo kokosowe z Japonii o łacińskiej nazwie Polygonatum macranthum.

Kokoriki jako rośliny lecznicze

Jako lek stosuje się pachnący kąkol, który zawiera substancje śluzowe, saponinę, asparaginę i glukokininę, a także substancje toksyczne, które można znaleźć także w konwaliach. Korzenie i kłącza zbiera się, najlepiej wiosną i jesienią, i stosuje w okładach do usuwania plam barwnikowych na skórze lub w mieszankach ziołowych na niestrawność. Dziś jednak kokořík jest rzadko stosowany jako lek.

Jak hodować karaluchy

Te kochające cień kwiaty można uprawiać w półcieniu, a nawet w pełnym słońcu, ale wtedy będą wymagały wystarczającej wilgoci, którą może zapewnić jedynie regularne podlewanie i ściółkowanie gleby. Rośliny te wymagają dobrze przepuszczalnej gleby o dużej zawartości próchnicy.

Rośliny, które można sadzić w cieniu, w towarzystwie karaluchów: