Porzeczka krwista pochodzi z Ameryki Północnej. Jest to dosyć silnie rosnący krzew o wyprostowanych sztywnych gałęziach, osiągający do 2 m wysokości. Charakteryzuje się wzniosłym lub szeroko kulistym pokrojem. Liście 3-5 klapowe, o tępych klapach. Kwiaty różowe lub krwistoczerwone, zebrane w zwisające grona, pojawiają się na początku maja, jednocześnie z rozwojem liści.

Owoce ciemnogranatowe z silnym jasnym nalotem woskowym. Ich miąższ jest niesmaczny, ale późną jesienią i zimą służy jako pokarm dla ptaków. Krzewy wyglądają bardzo zdrowo do końca okresu wegetacyjnego i długo utrzymują liście na pędach.Porzeczki ozdobne najlepiej rosną na glebach żyznych, ciepłych i przepuszczalnych. Wymagają stanowisk słonecznych, o wystawie południowej lub południowo-zachodniej.Odporność na mróz wystarczająca do uprawy w Polsce środkowej i zachodniej.Strefa uprawy 6b-7b.

Rośliny są bardzo odporne na choroby grzybowe liści oraz najgroźniejszego szkodnika porzeczek - wielkopąkowca porzeczkowego. Porzeczki po posadzeniu należy nisko przyciąć, nad 2., 3. pąkiem od powierzchni gleby, aby się rozkrzewiły i wydały silne pędy szkieletowe, na których w następnym sezonie wegetacyjnym wytworzą się pierwsze kwiaty. Ponieważ kwiaty powstają na pędach zeszłorocznych, aby poprawić kształt krzewu, cięcie wykonujemy tuż po przekwitnięciu.Równocześnie wycinamy niektóre starsze łodygi tuż przy ziemi.Pobudza to roślinę do tworzenia nowych pędów i zapewnia lepsze kwitnienie.Jest jedną z najpiękniejszych porzeczek. Podczas mroźnych zim młode rośliny, a także niezdrewniałe tegoroczne pędy, mogą być uszkadzane przez mróz. Zaleca się więc dobrze zabezpieczyć na zimę 1-roczne i 2-letnie oraz świeżo posadzone krzewy, np. poprzez obsypanie ich kopczykami z ziemi, torfu lub kory, albo przykrycie roślin igliwiem sosnowym lub świerkowym.