Jest to najcenniejszy gatunek oczaru, z najbardziej okazałymi dwubarwnymi pachnącymi kwiatami. Jego ojczyzną jest Ameryka Północna i wschodnia Azja. Dorasta nawet do 5 m wysokości. Gałęzie wzniesione, odchodzą od ziemi ukośnie.Różne części rośliny są gęsto omszone. Liście skrętoległe, zielone, opadające na zimę, przebarwiają się jesienią na kolor cytrynowożółty.Pędy, pąki i liście są gęsto, miękkoowłosione.

Kwitnie o niezwykłej porze od lutego do marca. Kwiaty liczne, pachnące, złocistożółte u nasady czerwonawe. Płatki korony bardzo wąskie długości 2-3 cm i są dość sztywne. Wprzeciwieństwie do innych gatunków, nieposkręcane ani nieugięte. Oryginalny, dekoracyjny, w naszych warunkach najwcześniej zakwitający krzew. Owoce beczułkowate torebki, około 1,5 cm długości, gęsto owłosione. Niemcy nazywają je orzechami czarnoksięskimi, zaś Anglicy leszczyną czarownicy.

Krzew wymaga żyznej, próchnicznej i bezwapiennej gleby. Gleby mniej żyzne należy użyźnić przez dodanie do nich torfu ogrodniczego. Stanowisko powinno być suche, słoneczne i lekko osłonięte od wiatrów. W młodości należy chronić przed dużymi mrozami, starsze drzewa są całkowicie odporne. Uprawa polecana w strefach 6a-7b.Nie wymaga regularnego cięcia, poza usuwaniem zaraz po przekwitnięciu kwiatów, zaatakowanych chorobą pędów.Ponadto pod koniec zimy lub wczesną wiosną usuwamy nadmiernie wybujałe, krzyżujące się i zagęszczające pędy.