Kasztan jadalny występuje w południowej Europie, północnej Afryce i zachodniej Azji. Jest to majestatyczne, rozłożyste drzewo, dorastające do 15 m wysokości. Bardzo dekoracyjne są liście: ciemnozielone, skórzaste, błyszczące, lancetowate, głęboko piłkowane, długości do 20 cm.

Jesienią przebarwiają się na żółty kolor. Latem ozdobą są kwiaty, męskie zebrane w długie kremowobiałe kłosy, natomiast żeńskie osadzone po 2-3 u ich podstawy. Jesienią jadalne owoce - orzechy (zw. kasztanami lub maronami) do 3 cm średnicy, po 2-3 w kulistej okrywie pokrytej kolcami.

Bardzo smaczne, jadalne na surowo, po upieczeniu lub ugotowaniu. Ze względu na cenne owoce kasztany uprawiano od tysiącleci. Świadczą o tym resztki znajdowane podczas prac archeologicznych we Włoszech czy Hiszpani.

Kasztan jadalny dobrze rosnie na glebie, świeżej, kwaśnej, głęboko przepuszczalnej, piaszczystej z domieszką gliny i z nieznacznym dodatkiem wapnia. Wymaga stanowiska ciepłego i słonecznego, osłoniętego od wschodu i północy. Jest odporny na suszę i zanieczyszczenia powietrza.

W młodości trzeba go zabezpieczyć na zimę, ponieważ jest wrażliwy na niskie temperatury. W starszym wieku jest bardziej odporny na mróz i tylko podczas surowych zim może nieznacznie przemarzać. Na terenie Polski południowo-zachodniej, zachodniej i Pomorza zachodniego można znaleźć wiele starych owocujących drzew. Posiadam kilkunastoletnie owocujące drzewo, które przebywa mroźne zimy bez znaczących uszkodzeń. Zalecana uprawa w strefach 6b-7a.Nie wymaga cięcia.